Connect with us

Σχέσεις

Εγώ απλά χρειάζομαι κάποιον. Σίγουρα, όμως, όχι εσένα.

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Μερικές φορές, όταν οι αναστολές χαλαρώνουν από ξίδια και καπνούς, τα χέρια γλιστρούν στο κινητό και σχηματίζουν έναν γνώριμο αριθμό. Μία φωνή πάντα διαθέσιμη περιμένει στην άλλη άκρη της γραμμής.

Άνθρωποι-ρεζέρβες.

Σου μπαλώνουν την ψυχή, πολλές φορές με πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Μονοπωλούν τον εαυτό τους κι ας ξέρουν πως είναι για ένα βράδυ.

Κι ας ξέρουν πως είναι ένα καπρίτσιο της νύχτας. Πως το πρωί θα τους βρει να κοιμούνται μόνοι στο διπλό τους κρεβάτι.

Κατεστραμμένες ψυχές που παλεύουν να ενώσουν τη μοναξιά και τους φόβους τους με κάποιον εξίσου ανασφαλή και τρομοκρατημένο.

Ζουν κατά βάση την νύχτα. Έτσι έμαθαν να επιβιώνουν ˑ στα σκοτάδια όπου κανένα λάθος δεν είναι κατακριτέο. Εθελοτυφλούν κι αρνούνται να δεχτούν πως είναι κατά συρροή εθελοντικές ξεπέτες στις ορέξεις του άλλου, μόνο και μόνο για να μην πληγωθούν.

Προτιμούν να παίζουν έναν ρόλο στη ζωή κάποιου, παρά να παρασιτούν σε πολλές ξένες αγκαλιές.

Είναι, βέβαια και οι άλλοι. Εκείνοι που εν αγνοία τους ενσαρκώνουν την εύκολη λύση. Είναι οι σαχλοί, οι ρομαντικοί που αναπτύσσουν συναισθήματα.

Παρερμηνεύουν το λίγο ως πολύ και στην τελική καταλήγουν να τρώνε τα μούτρα τους. Κι όσο πιο πολύ γεμίζουν το στόμα με χώμα, τόσο περισσότερο επιμένουν να διατηρήσουν αυτόν τον φαύλο κύκλο. Ίσως γιατί βαθιά μέσα τους τρέφουν μια ελπίδα πως ακόμα και οι πιο σκληρές αγκαλιές, κάποτε μπορούν να βγάλουν άνθη.

Θα ήταν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα αν ήμασταν ορθολογιστές. Αν λέγαμε πως το μόνο που θέλουμε είναι ένα καλό γαμήσι και μία εξηγημένη συμπεριφορά. Αν παραδεχόμασταν πως δεν έχουμε χρόνο για να χάσουμε τα μυαλά μας για έναν έρωτα. Αν δεν ήμασταν τόσο μαζοχιστές ώστε να θέλουμε να είμαστε καβάτζες ή να αποζητούμε.

Δυστυχώς, όμως, δεν είμαστε. Ίσως γιατί είναι και της μόδας να μην ξέρουμε τι θέλουμε.

Ίσως από την άλλη να φταίει και η τάση μας να συνηθίζουμε πράγματα, καταστάσεις κι ανθρώπους.

Μεγάλο πράγμα η συνήθεια. Ξυπνάς μία συγκεκριμένη ώρα κάθε πρωί, πίνεις τον ίδιο καφέ σε συγκεκριμένο χρόνο, κάνεις την ίδια διαδρομή κάθε μέρα. Φτάνεις σπίτι, ένα ντους στα γρήγορα, κάτι να τσιμπήσεις μέχρι να ξανά φύγεις στη δουλειά και έπειτα επιστρέφεις κουρασμένος, χωρίς διάθεση και ούτε που καταλαβαίνεις πότε σε παίρνει ο ύπνος.

Κάθε μέρα μοιάζει με την προηγούμενη και κάθε επόμενη δεν έχει τίποτα καινούργιο να τη γεμίσει.

Για μέρες, για εβδομάδες, για χρόνια το ίδιο ξαναζεσταμένο φαΐ καθημερινότητας. Μέχρι που φτάνεις σε ένα σημείο που κάνεις εμετό και σιχαίνεσαι τη ζωή σου.

Έτσι ήσουν κι εσύ. Λάτρης του προγράμματος και εμμονικός της επανάληψης.

Δε μου οργάνωνες μία μέρα αλλά επτά κι αυτή σου η κακή συνήθεια με έκανε υστερική, με εγκλώβιζε μέσα στο στενό πηγάδι της πίεσης.

Εγώ ήθελα να πράγματα να είναι πιο απλά. Να με παίρνεις αγκαλιά όταν γυρίζω κουρασμένη κι ύστερα να κοιμάμαι στα χέρια σου. Το πρωί να ακούω μία «καλημέρα» από κάποιον που ήξερα ότι το εννοεί και ν’ απολαμβάνω τον πρωινό καφέ μαζί με τη φωνή σου.

Ήθελα να έχω ένα μήνυμα κατά τη διάρκεια της δουλειάς κι έναν λόγο παραπάνω να ανυπομονώ να σχολάσω.

Να νιώσω την αγάπη που σε ηρεμεί και όχι να αναμένω το Σαββατοκύριακο για ένα ξερό και αδιάφορο γαμήσι, ίσα-ίσα για να λέω ότι δε λείπει κάτι από τη ζωή μου.

Δε ζητούν άθλους οι άνθρωποι στις σχέσεις. Ένα χάδι, ένα γλυκόλογο, ένα αστείο post στο ψυγείο. Mία βόλτα, ένα σινεμά. 

Όπως κι είναι ελάχιστα τα πράγματα που χαρίζουν πλατιά χαμόγελα κι ανακούφιση. Μια οδοντόβουρτσα παρατημένη στο μπάνιο, ένα φούτερ στην κρεμάστρα, μια καρδιά υδρατμών στο τζάμι.

Αυτά φανταζόμουν για μας, μα κρατούσα πάντα κρυφές τις σκέψεις μου γιατί δεν ήταν μέσα στα μεταξύ μας συμφωνηθέντα.

Δεν ήθελα οι κινήσεις μου να δηλώνουν κάτι παραπάνω από αυτό που εσύ ήσουν διατεθειμένος να δώσεις.

Ένα κορμί διέθετα που όπου κι αν το ακουμπούσαν τα χέρια σου, πονούσε. Δεν είχα, όμως, δικαίωμα να σου πω ούτε αυτό.

Κι όπως ήταν φυσικό, κάποια στιγμή μπούχτισα. Σταμάτησα να απαντώ στα μηνύματα, σταμάτησα να είμαι το αποκούμπι ασφαλείας.

Όχι επειδή ήταν μέρος μιας στρατηγικής για να νικήσω, αλλά επειδή δεν υπήρχε τίποτα σε σένα που να θέλω να κερδίσω.

Ζήτησες εξηγήσεις ενώ η απάντηση ήταν απλή. Για σένα ήμουν μια καβάτζα και για μένα ήσουν όλα. Κι ο πιο υπομονετικός άνθρωπος κάποτε κουράζεται να νιώθει αδικημένος, δεν νομίζεις;

Έχει περάσει ήδη καιρός κι επιμένεις να καλείς κάθε βράδυ τον αριθμό μου. Μόνο που πια έμαθα να πατάω το κουμπί της απόρριψης.

Βγαίνω, πίνω, ξενυχτάω και στο σπίτι δεν μπαίνει κάνεις. Για λίγες ώρες μόνο, όποτε το θελήσω. Προγραμμάτισα τη ζωή μου τόσο, ώστε να μπορώ να επιβληθώ σε τυχόν έρωτες.

Γι᾽ αυτό σου λέω μην ασχολείσαι και καν᾽ την όσο προλαβαίνεις .

Εγώ απλά χρειάζομαι κάποιον. Σίγουρα, όμως, όχι εσένα.

Γράφει η Αναστασία Λούλατζη

Πηγή

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
6 Comments

6 Comments

  1. the best slow cooker

    23 January 2022 at 5:08 am

    “I am shocked at the items I overlooked before I read this post.”

  2. Faye Haerr

    28 January 2022 at 2:42 pm

    I have to show some thanks to the writer for bailing me out of such a difficulty. After looking out through the world-wide-web and finding techniques which were not beneficial, I figured my entire life was over. Existing without the answers to the difficulties you’ve fixed all through the article is a crucial case, as well as the kind that might have badly affected my career if I had not come across your blog post. Your own talents and kindness in maneuvering the whole thing was precious. I’m not sure what I would’ve done if I hadn’t come upon such a point like this. I am able to at this time look forward to my future. Thanks a lot so much for this professional and sensible help. I will not be reluctant to recommend the blog to any person who ought to have recommendations about this area.

  3. the best cat 8 ethernet cable

    4 February 2022 at 3:51 pm

    This is really interesting, You’re quite a competent article author. I have signed up with your feed and furthermore , count on reading all of your extraordinary write-ups. In addition, I’ve shared your webpage throughout our social networks.

  4. 강남셔츠

    24 May 2022 at 3:47 pm

    583621 757216You produced some decent points there. I looked on the internet for that problem and located most individuals goes along with along together with your internet site. 254488

  5. good track shop 2021

    26 May 2022 at 12:52 am

    818795 341906Oh my goodness! an superb post dude. A lot of thanks Even so We are experiencing difficulty with ur rss . Dont know why Not able to sign up to it. Could there be anybody acquiring identical rss dilemma? Anyone who knows kindly respond. Thnkx 294185

  6. sbo

    13 October 2022 at 4:16 am

    705712 460417i was just browsing along and came upon your site. just wantd to say fantastic job and this post truly helped me. 83721

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Σχέσεις

Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”

-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.

Πηγές: share24.gr / Spirit Alive 
Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
What’s your Reaction?
+1
1
+1
1
+1
1
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.

Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.

Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.

Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;

Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.

Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.

Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.

Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.

Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.

Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.

Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.

Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.

Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.

Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!

Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.

Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».

Σας χαιρετώ,

Ένας ζωντανός άνθρωπος

Πηγή: have2read
What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending