feautured
Eκείνες οι γυναίκες με το μεγάλο χαμόγελο και την αδειανή καρδιά…
Της Στεύης Τσούτση.
Είναι κι εκείνες οι γυναίκες με το μεγάλο χαμόγελο και την αδειανή καρδιά…
Εκείνες που πάντα χαμογελούν κι αναζητούν εκείνον που θα μπει στην καρδιά τους και θα τη γεμίσει.
Αν τις ρωτήσεις θα σου πουν ότι δε στάθηκαν και πολύ τυχερές στον έρωτα. Δεν είναι ότι δεν προσπάθησαν. Κάθε άλλο. Πάλεψαν με όλες τις δυνάμεις τους για εκείνη την πολύτιμη τη συντροφικότητα που τόσοι τη ζήτησαν και τόσοι λίγοι κι εκλεκτοί την αξιώθηκαν.
Όχι. Πάλεψαν. Γνώρισαν, εμπιστεύτηκαν, ερωτεύτηκαν, έδωσαν, δόθηκαν. Και ήλπιζαν. Πάντα είχαν την ελπίδα ότι η ρουφιάνα η τύχη θα σταθεί μια φορά και με το μέρος τους.
Αλλά εκείνη στάθηκε άπιστη.
Μεγάλη η ποικιλία εκείνων των ανδρών που αποφάσισαν σε μια καμπή της ζωής τους να τους δώσουν λίγο ή και πολύ από τον εαυτό τους. Άνδρες άπιστοι, άνδρες ασταθείς, άνδρες ψεύτες, άνδρες φοβισμένοι, άνδρες δειλοί, άνδρες μεγαλόστομοι, άνδρες παιδιά.
Τους φρόντισαν, τους νοιάστηκαν, τους έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν μέσα στην καρδιά τους. Τους έδωσαν το είναι τους. Κι ήρθε η στιγμή που χρειάστηκε να το πάρουν πίσω. Ήταν η στιγμή που η κουρτίνα τραβήχτηκε από τα μάτια τους κι είδαν την αλήθεια. Είδαν πόσα πολλά έδιναν σε ανθρώπους λίγους.
Άκουσαν το κρακ από τον εαυτό τους, άκουσαν τα κομμάτια τους να σωριάζονται στο πάτωμα.
Οπισθοχώρηση.
Ανέλαβαν να τα μαζέψουν, κι όμοια με παζλ, με το χρόνο, με πόνο, με απογοήτευση, να τα βάλουν στη θέση τους. Κάθε κομματάκι στη δική του θέση. Κι έτσι ξανασυναρμολόγησαν τον εαυτό τους και τον ετοίμασαν για την επόμενη προσπάθεια. Όχι ότι ήταν ίδιες. Απλά καμώθηκαν πως ήταν. Πως τα σημάδια, τα ραγίσματα, δεν υπήρχαν. Μήτε τρύπες υπήρχαν… Γιατί ό,τι κι αν ούρλιαζε μέσα τους, εκείνες ήθελαν να δώσουν αγάπη. Γιατί αν δεν την έδιναν στον πολύτιμό τους, τι θα την έκαναν; Ξεχείλιζε από παντού, δεν ήταν για να την κρατήσουν… Αρκεί να έβρισκαν εκείνον τον πολύτιμο, εκείνο τον ένα.
Κύκλος η ζωή και η εμπιστοσύνη ήρθε ξανά. Κι ο έρωτας πάλι. Και η απογοήτευση δεν άργησε να φανεί.
Πάλι λάθος. Κι είναι οι στιγμές της μεγάλης απελπισίας που κάθονται και μετρούν τις αδυναμίες τους. Κάθονται και ψάχνουν τι στα κομμάτια κάνουν κάθε φορά λάθος και μένουν μόνες κι απογοητευμένες. Μόνες και πληγωμένες. Μόνες και προδομένες.
Αν τις ρωτήσεις θα σου πουν ότι απλά δε στάθηκαν τυχερές. Δε θα κατηγορήσουν κανέναν. Δε θα ρίξουν το φταίξιμο σε άλλον παρά μόνο στην τύχη και στις ίδιες.
Λίγες νιώθουν. Ανεπαρκείς.
Κι έτσι ο χρόνος περνά. Κι αυτές μεγαλώνουν. Και πορεύονται ελπίζοντας πάντα. Μετρούν τις χαρές, καταχωρούν τις λύπες και τις απογοητεύσεις. Τρώνε τα μούτρα τους και φτου από την αρχή. Γιατί κόντρα σε όλες τις ατυχίες εκείνες αντέχουν. Και πάντα θα αντέχουν να διεκδικούν τον έρωτα. Έναν έρωτα στα μέτρα τους, έναν έρωτα σωστό, που θα έρθει και δε θα πάρει λάφυρα φεύγοντας σαν τον κλέφτη. Έναν έρωτα που θα έρθει και θα μείνει…
Πολλά ζητούν, το ξέρουν. Αλλά βαθιά μέσα τους νιώθουν πως αξίζουν και πολλά. Και δε θα κάνουν εκπτώσεις σε αυτό που περιμένουν.
Καμία έκπτωση και για κανέναν. Ποτέ…
- 25 χρόνια μαζί κι ερωτευμένοι σαν την πρώτη μέρα. Το λες κι ευλογία… - 15 November 2017
- Το κέρατό μου είναι η δύναμή μου. - 8 November 2017
- Την πρώτη αγάπη δεν την ξεχνάς ποτέ. - 2 November 2017
- Όχι ρε φίλε, δεν υπάρχει πολιτισμός στο κέρατο. - 1 November 2017
- Εσύ «ήρωα» πόσα ΟΧΙ δείλιασες να πεις; - 28 October 2017
- Εκείνες οι γυναίκες που παλεύουν στη ζωή αντρίκια. - 25 October 2017
- Εκείνες οι γυναίκες που ακόμη και στον πόνο ξέρουν να χαμογελούν. - 20 October 2017
- Τα λάθη δε συνηθίζονται, δε χωνεύονται και κυρίως δεν αγαπιούνται ποτέ. - 19 October 2017
- Δεν υπάρχει χειρότερο από το να σε γνωρίζει κάποιος αλλά να μη σε ξέρει. - 14 October 2017
- Την αγάπη μου την ξέγραψα. Τη δική σου δεν την είδα ποτέ. - 12 October 2017
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
ตู้แปลภาษา
4 December 2021 at 5:03 pm
886681 840760This will be a excellent web site, would you be interested in doing an interview about how you designed it? If so e-mail me! 975451
opensea
26 February 2022 at 10:34 am
344220 341713Thank you, Ive lately been seeking for information about this subject for ages and yours could be the greatest Ive identified out so far. But, what in regards to the bottom line? Are you certain concerning the supply? 932253