Connect with us

Σχέσεις

Ερωτεύσου χωρίς να σκας για διαφορές και ηλικίες.

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Σχέσεις προσωπικές και πιο συγκεκριμένα ερωτικές. Προσωπικές μεν, αλλά πάντα στην ευχέρεια του παντογνώστη, κοινωνικού περίγυρου που ασκεί αβίαστα την κριτική του χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Όχι; Χα, ας γελάσω.

«Προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη», που έλεγε κι ο καλλιτέχνης στην τιβί, αλλά πώς να κοπεί η εκάστοτε συζήτηση, όταν γίνεται μέσα σε πηγαδάκια κοινωνικού σχολιασμού και μάλιστα πίσω από την πλάτη σου; Σκασίλα σου μεγάλη θα μου πεις, και θα συμμεριστώ απολύτως τη θέση σου. Ό,τι αγνοείς ή παραβλέπεις, όμως, δεν έπεται πως δεν υφίσταται.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα απλά και συνηθισμένα. Κορίτσι γνωρίζει αγόρι, αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Ουδεμία σημασία έχει η σειρά. Το σενάριο λίγο-πολύ γνωστό σε όλους μας (έλα που θα βγάλεις την ουρίτσα σου απ’ έξω, πονηρό μου πλάσμα).

Έλκονται, μαγνητίζονται, αγαπιούνται, βγαίνουν έξω, μένουν μέσα, κάνουν πολλά, διάφορα και διόλου αθώα πραγματάκια τα δυο τους, θέλουν να ζήσουν τον έρωτα και το πάθος τους, βρε αδερφέ. Μεταξύ τους τα περνάνε μια χαρά έτσι κι αλλιώς. Τα βρίσκουν, ταιριάζουν και γουστάρουν.

 Όρεξη, διάθεση και χημεία υπάρχει, χωρίς ωστόσο να λείπουν τόσο ομοιότητες όσο και διαφορές που γίνονται το αλατοπίπερο για μια επιπλέον γεύση στη συνταγή. Υπάρχουν φυσικά κι οι κακές μέρες ή στιγμές με τα στραβά και τα ανάποδά τους, αλλά «αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα» λένε και, εδώ που τα λέμε, έχουν τα δίκια τους.

Κάπου εκεί μες τη σχέση έρχεται και κολλάει μια τόση δα λεπτομέρεια, ένα απλό νούμερο: η ηλικία. Είναι αρκετό όμως ένα νούμερο να καθορίσει την πορεία μιας σχέσης;

Η κλασική περίπτωση που ο άντρας είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα αποτελεί, ας πούμε, τον κανόνα, το συνηθισμένο, ίσως και το ιδανικό για την κοινωνία μας, αφού τι πιο φυσιολογικό από τον άνδρα-κυνηγό που φέρνει την τροφή στη σπηλιά (ουγκ, σπίτι) για την οικογένεια.

Το να είναι ο άνδρας ο μεγαλύτερος μες τη σχέση είναι συνυφασμένο με περισσότερες εμπειρίες, επαγγελματική σταθερότητα, δρομολογημένη ζωή, ασφάλεια και προστατευτικότητα προς τη σύντροφό του, χαρακτηριστικά που τον καθιστούν αυτομάτως πιο ώριμο, άρα πιο κατασταλαγμένο κι έτοιμο ως σύντροφο.

Είναι το αρσενικό κάτω από του οποίου τις φτερούγες -στιβαρά μπράτσα θα κουρνιάσει η γυναίκα, ώστε να κοιμάται ήσυχη. Ή και όχι.

Γιατί όχι θα μου πεις. Μα επειδή δεν είναι απαραίτητο κάθε άντρας να είναι μόνο προστάτης και κάθε γυναίκα να αποζητά μονάχα ασφάλεια.

Ο καθένας μας ψάχνει κι άλλα χαρακτηριστικά σε έναν άνθρωπο, όπως αυθορμητισμό, αυτοπεποίθηση και τρυφερότητα, για να τον γουστάρει ή να τον ερωτευτεί. Επιπλέον, για να ρολάρει μια σχέση χρειάζεται κι άλλα στοιχεία πέρα από ασφάλεια και προστατευτικότητα, όπως ευφυΐα, εμπιστοσύνη, ερωτικό μαγνητισμό και χημεία στο κρεβάτι (στο σεξ, βέβαια, χελόου!). Όλα αυτά αφορούν ανθρώπους με διαφορετικές ανάγκες και γούστα, ευρύτερα ως χαρακτήρες πέρα από ηλικιακά όρια και φάσματα.

Ενώ, λοιπόν, μια διαφορά ηλικίας της τάξεως των πέντε ή δέκα χρόνων, για παράδειγμα, ανάμεσα σε δύο συντρόφους με τη γυναίκα να είναι η μικρότερη της υπόθεσης θεωρείται από νορμάλ έως απαραίτητη, ώστε «να έχει πήξει και το μυαλό του άντρα, αφού οι γυναίκες ωριμάζουν πιο γρήγορα», το αντίστροφο αντιμετωπίζεται συχνά ως αξιοπερίεργο ή ακόμη και κατακριτέο.

Δεν είναι δηλαδή εξίσου κοινωνικά αποδεκτό μια γυναίκα να βγαίνει ή να έχει σχέση με κάποιον μικρότερο της. Η τραγική ειρωνεία είναι πως τέτοια ταμπού συνεχίζουν να επιβιώνουν τη στιγμή που μες τη σύγχρονη κοινωνία έχουν αλλάξει κατά πολύ τα πρότυπα, κι έχουν καταρριφθεί στερεότυπα που θέλουν τη γυναίκα αποκλειστικά νοικοκυρά και μητέρα αντί καριερίστα, συμβιβαστική κι αδύναμη αντί δυναμική κι ανταγωνιστική, εξαρτημένη οικονομικά (και όχι μόνο) από το αρσενικό αντί να είναι ανεξάρτητη, πατώντας στα δικά της πόδια.

Για να προλάβω μερικούς-μερικούς, σαφώς και δεν επικεντρώνομαι σε άτομα του ενός ή και του άλλου φύλου των οποίων οι σύντροφοι από μια ηλικία και μετά είναι κατά μεγάλο ποσοστό μικρότεροι τους.

Πιο συγκεκριμένα, σαραντάρες και πενηντάρες που κατ’ επιλογήν, και κατ’ επανάληψη μη σου πω, βγαίνουν με εικοσάρηδες και τριαντάρηδες αφού περνάει ακόμα η μπογιά τους, συνεπώς τονώνεται η αυτοπεποίθησή τόσο των ιδίων όσο και των «μικρών» που καλύπτουν τις ανάγκες μιας γυναίκας μεγαλύτερής τους.

Δεν εξαιρείται φυσικά ο ανδρικός πληθυσμός που επιλέγει να βγαίνει με πιτσιρίκες επίσης για μια ένεση αυτοπεποίθησης. Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως έχω να πω «μαγκιά τους», αφού εφ’ όσον γουστάρουν και μπορούν για ποιο λόγο να σταθεί εμπόδιο η όποια διαφορά ηλικίας;

Ας εστιάσουμε κυρίως σε εκείνες τις περιπτώσεις που, χωρίς να έχεις κάποιον ιδιαίτερο καημό είτε να το ρίξεις το πιπίνι είτε εσύ να γίνεις το πιπίνι της ιστορίας, δημιουργείται και αναπτύσσεται μια ανθρώπινη επαφή με ένα άτομο που για ποικίλους λόγους σε τελική ανάλυση κουμπώνεις.

 Ναι, λειτουργεί τονωτικά σαν βιταμίνη για την πεσμένη σου αυτοπεποίθηση να σε γουστάρει ένα άτομο μικρότερο. Εξίσου θετικά όμως μπορεί να λειτουργήσει και να σε “ανεβάσει” η ευφυΐα, η γοητεία, το χιούμορ ή ο αυθορμητισμός του συντρόφου σου ως κομμάτι του χαρακτήρα του, ασχέτως αν είναι νεότερος, μεγαλύτερος ή συνομήλικός σου.

Άπαξ και είναι ο άνθρωπος σου για λίγο ή για πολύ, είστε εκεί μαζί για να το ζήσετε οι δυο σας. Χωρίς παρεμβολές. Χωρίς επιρροές. Χωρίς ταμπού και στερεότυπα. Όσο πιστεύεις στον εαυτό σου, τόσο στηρίζεις τις επιλογές σου. Κι όσο τις στηρίζεις, τόσο πιο αδύναμη η επιρροή των γύρω.

 Φαντάσου αυτή τη δυναμική στάση επί δύο μες τη σχέση. Πόσες πιθανότητες έχει μια προκατάληψη να φυτρώσει και να ανθίσει σε έδαφος που δεν είναι πρόσφορο; Ζήσε, λοιπόν, χωρίς να σκας για αριθμούς, κι άσε τα νούμερα να ανησυχούν.

Γράφει η Μαρία Τσαγκαράκη

Πηγή

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
4 Comments

4 Comments

  1. Elissa

    13 June 2022 at 1:50 am

    I have learn several good stuff here. Definitely price bookmarking for revisiting.
    I wonder how so much attempt you place to make one of these
    fantastic informative web site.

  2. Layne

    19 July 2022 at 3:31 am

    Hey! This is kind of off topic but I need some guidance from an established blog.
    Is it very hard to set up your own blog? I’m not very techincal but I can figure things out pretty fast.
    I’m thinking about making my own but I’m not sure where to start.
    Do you have any ideas or suggestions? Many thanks

  3. maxbet

    27 August 2022 at 10:48 pm

    554703 372988Great post, Im seeking forward to hear much more from you!! 804307

  4. Mr mushies

    8 October 2022 at 5:35 pm

    422450 177500I definitely enjoyed the method which you explore your experience and perception with the region of interest 739075

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Σχέσεις

Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”

-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.

Πηγές: share24.gr / Spirit Alive 
Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
What’s your Reaction?
+1
1
+1
1
+1
1
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.

Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.

Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.

Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;

Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.

Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.

Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.

Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.

Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.

Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.

Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.

Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.

Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.

Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!

Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.

Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».

Σας χαιρετώ,

Ένας ζωντανός άνθρωπος

Πηγή: have2read
What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending