Connect with us

Σχέσεις

Να δίνεσαι στον έρωτα, αλλά να προσέχεις που το κάνεις!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

photo2261

«Άκου, όλα είναι θέμα επιλογών κι εγώ επέλεξα εσένα.
Δε με τράβηξε κανείς με το ζόρι, ούτε μου τα έφερε η ζωή ανάποδα. Ήσουν επιλογή μου, δίχως καβάτζα καμιά, αποφάσισα να το ζήσω. Γιατί αγάπη μου, οι άνθρωποι είναι παράξενα πλάσματα και τρέφονται από τις εντάσεις.

Εγώ λοιπόν, ήθελα να σε βλέπω να γελάς, να νιώθεις ευτυχία. Να κλείσω τις πληγές, να μη θυμάσαι. Να ακουμπάς επάνω μου και να αντέχεις το αύριο. Να γίνω ο  άνθρωπός σου, εκείνος που θα γυρνάς τις νύχτες να κουμπώνεις στην αγκαλιά του.

Εγώ σε επέλεξα, μη με ρωτάς γιατί. Δεν υπάρχει απάντηση μωρό μου.

Και ξέρεις, με υποτιμούσα για να νιώθεις εσύ καλά. Έγινα το δεκανίκι σου να αντέξεις.

Άπλωνα τα χέρια μου να σταθείς. Προσπαθούσα να σε βρω και έχανα εμένα. Για σένα ήταν όλα αυτονόητα και δεδομένα. Αφού δεν χρειάστηκε για τίποτα να προσπαθήσεις, απολάμβανες τα δώρα σου και για ευχαριστώ, ούτε λόγος.

Στην τελική όμως κάηκα μόνος. Έβλεπες τον γκρεμό μπροστά μου και αντί να με τραβήξεις από το χέρι, με οδήγησες ευλαβικά εκεί, λίγο πριν αλλάξω πορεία με χτύπησες φιλικά στην πλάτη και με έσπρωξες, να είναι η πτώση μου σίγουρη.

Καμάρωνες μετά το έργο σου, αποποιήθηκες των ευθυνών σου, σχεδόν γελούσες ειρωνικά. «Έλα μωρέ, θα περάσει, τράβα παρακάτω». Αυτά μου είπες και έκλεισες το τηλέφωνο.

Δε σε κατηγορώ όμως, μία μέρα θα καταλάβεις, κάποιοι άνθρωποι είναι μαθήματα στη ζωή μας, εσύ ήσουν σχολείο ολόκληρο και εγώ πήρα πτυχίο».

Ο Βασίλης ο φίλος μου, μονολογούσε απογοητευμένος από έναν πρόσφατο χωρισμό. Και είπε δύο μαγικές λέξεις «επιλογή και απογοήτεση». Αυτές θα κρατήσω σήμερα.

Όλα είναι θέμα επιλογών και σε κάθε επιλογή υπάρχει ένα τίμημα που καλείσαι να πληρώσεις.

Οι άνθρωποι αρέσκονται να επιρρίπτουν τις ευθύνες στους άλλους. Τους είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αναγνωρίσουν την κατάλληλη στιγμή, αν μία επιλογή τους είναι σωστή ή λάθος.

Με το πέρασμα του χρόνου κι ενώ είναι ήδη αργά, αρχίζουν να αναρωτιούνται αν έκαναν το σωστό. Τότε δημιουργείται ένα χάος από ερωτηματικά και πολλές υποθετικές προτάσεις με το «αν» να τις εισάγει.

Θέλει μαγκιά να πεις: «Εγώ φταίω. Ναι εγώ, δικά μου τα πάθη και τα λάθη μαζί».

Αυτό που θεώρησες κάποτε σωστό μην το απορρίπτεις μόνος σου, δώσε του την αξία που του αρμόζει. Επιλογή σου ήταν να μην αφήσεις την παρτίδα μισή, επιλογή σου να βλέπεις τον γκρεμό και να πατάς το γκάζι. Εσύ το διάλεξες, άλλα έβλεπες και άλλα αισθανόσουν, άλλα ήλπιζες και άλλα ήρθαν. Πρόσεξέ με όμως, όλα αυτά στο δικό σου κεφάλι. 

Εσύ άφησες τον εαυτό σου έρμαιο των συναισθημάτων του στα χέρια κάποιου άλλου, στο χέρι του ήταν αν θα σε πατούσε. Ή μάλλον στο πόδι του κι εκείνος σε έκανε χαλί. Τι παραπονιέσαι τώρα; Το έχεις κάνει και εσύ μην ξεχνιέσαι τόσο γρήγορα. Το έκανες και μάλιστα είπες και την ίδια ατάκα.«Πώς κάνεις έτσι; προχώρα μπροστά».

Παραπονιούνται όμως οι άνθρωποι σε ανάλογες περιπτώσεις, βγάζουν κακία συνήθως και θυμό. Με μία λέξη, απογοήτευση, εκείνο το παράξενο συναίσθημα που σου γυρνάει κόμπο το στομάχι. Πού δεν ξέρεις αν πρέπει να το νιώσεις για σένα πρώτα ή για τον άλλο;

Πικραίνει το στόμα από τα τσιγάρα, σκέψη, στη σκέψη και σενάρια.« Μα πώς μπόρεσε να μου φερθεί έτσι;». «Δε μου άξιζε. Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;». Μερικές από τις χιλιάδες που στριφογυρίζουν στον εγκέφαλό σου, μέχρι να κάψει φλάντζα.

Ε μα φυσικά και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, φυσικά και μπορεί να σου φερθούν έτσι. Και ακόμη πιο φυσικό να απογοητεύεσαι. Να σέρνεσαι στα πατώματα και να μουρμουρίζεις ένα «γαμώτο». Γιατί βέβαια δε δίνουν οι άνθρωποι για να πάρουν, αλλά όσο να’ ναι είναι μεγάλο άδειασμα, όταν δίνεις τα πάντα και παίρνεις το τίποτα.

Σκοπός είναι όμως να μην πάψεις να αγαπάς, να μην πάψεις στιγμή να δίνεις και να δίνεσαι. Πρόσεχε απλά που επιλέγεις να το κάνεις.

«Θα σταθώ όρθιος ξανά, εσύ θα με ψάχνεις. Όταν όλα τελειώσουν, δε θα είσαι ούτε καν ανάμνηση στο μυαλό μου. Θα είσαι απλά ένα τίποτα, αυτό σου αξίζει. Όταν εγώ θα ανέβω στο βουνό και θα αναπνέω οξυγόνο, εσύ θα παραμένεις στα σκατά που μόνη σου διάλεξες. Η διαφορά μας; Eγώ με απογοήτευσα για χάρη σου συνειδητά, εσύ απλά είσαι μία απογοήτευση μόνη σου.

Οι επιλογές έχουν το τίμημά τους, κάποιο βράδυ θα ξυπνήσεις με λυγμούς, μόνη στο κρεβάτι και θα αναρωτιέσαι, τι να κάνει εκείνος ο τύπος που έριξες στο γκρεμό ; Tότε όμως θα είναι αργά». Έπιασε πάλι να μονολογεί ο Βασίλης.

Όλα είναι θέμα επιλογών και ο καθένας κάνει τις δικές του.

Γράφει η Βάγια Τοπάλη.

Πηγή

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
5 Comments

5 Comments

  1. best tree pruners

    23 January 2022 at 10:27 am

    Nice post. I learn some thing more difficult on various blogs everyday. It will always be stimulating you just read content using their company writers and use a little something from their site. I’d would prefer to use some with all the content in my small weblog no matter whether you don’t mind. Natually I’ll provide you with a link on the internet weblog. Many thanks sharing.

  2. webb weer33 review

    4 February 2022 at 7:11 pm

    This constantly amazes me exactly how blog owners for example yourself can find the time and also the commitment to keep on composing fantastic blog posts. Your site isexcellent and one of my own ought to read blogs. I simply want to thank you.

  3. nova88

    3 May 2022 at 4:04 am

    848953 570633The electronic cigarette makes use of a battery and a small heating aspect the vaporize the e-liquid. This vapor can then be inhaled and exhaled 90634

  4. sortie nocturne privée martinique

    27 March 2023 at 12:02 am

    Thanks for your article. One other thing is that if you are disposing your property alone, one of the problems you need to be mindful of upfront is how to deal with house inspection reviews. As a FSBO retailer, the key towards successfully switching your property and saving money in real estate agent income is expertise. The more you recognize, the softer your sales effort will probably be. One area that this is particularly important is information about home inspections.

  5. venta de Euroxi en línea en España

    10 February 2024 at 5:17 pm

    Hi there, all is going well here and ofcourse every one is sharing data, that’s truly
    excellent, keep up writing.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Σχέσεις

Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”

-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.

Πηγές: share24.gr / Spirit Alive 
Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
What’s your Reaction?
+1
1
+1
1
+1
1
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.

Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.

Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.

Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;

Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.

Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.

Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.

Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.

Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.

Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.

Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.

Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.

Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.

Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!

Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.

Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».

Σας χαιρετώ,

Ένας ζωντανός άνθρωπος

Πηγή: have2read
What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending