Connect with us

Σχέσεις

Ο έρωτας θέλει δύο μαζί, δεν μπορείς να τον ζήσεις μόνος σου.

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Τόσες φορές έχουμε ακούσει ότι ο έρωτας περνάει. Και περνάει. Υπάρχει τρόπος. Όμως καταρχάς, τι είναι έρωτας;

Ανεξαρτήτως ηλικίας, καταστάσεων, διάθεσης, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι των οποίων οι χημείες ταιριάζουν. Αυτό γίνεται κατευθείαν αντιληπτό, παρόλα αυτά δεν είναι συνειδητό, απλά συμβαίνει. Και για να συμβεί, χρειάζεται να υπάρχουν δύο σε αυτό.Όταν συναντάς αυτούς τους ανθρώπους, στην αρχή, τα λόγια δεν έχουν τόσο νόημα, όσο τα βλέμματα, η έλξη που σε σπρώχνει όλο και πιο κοντά τους, οι δυνατοί χτύποι της καρδιάς, ο ηλεκτρισμός στο άγγιγμα, η ανάγκη για οπτική επαφή, η ευχάριστη διάθεση που δημιουργείται, τα αισθήματα ζήλιας αν νιώσεις απειλή, οι αδέξιες κινήσεις, οι αμήχανες φράσεις που προσπαθείς να συντάξεις, οι εκφράσεις του προσώπου σου που σίγουρα είναι αστείες, η αίσθηση ότι όλα γύρω σου είναι όμορφα, τα χρώματα, οι μυρωδιές, η μουσική, και τόσα ακόμα πράγματα.

Μπορεί στην αρχή να τρομάξεις με αυτό που σου συμβαίνει, να φοβηθείς μην τυχόν και την «ξαναπατήσεις» όμως παρόλα αυτά, συνεχίζεις. Στην ουσία, επιλέγεις να συνεχίσεις χωρίς όμως να έχεις άλλη επιλογή (μην προσπαθήσεις να βρεις λογική σε αυτό που μόλις έγραψα, δε βοηθάει το θέμα το ίδιο, δε φταίω εγώ).

Στη συνέχεια, η προσπάθεια να τον ξαναδείς, να τον ακούσεις, να περάσετε ωραία, να γελάσετε, να τον αγγίξεις, να τον σκέφτεσαι μέχρι να τον ξαναδείς. Να νιώθεις λες και τον ήξερες χρόνια, να συμπληρώνει αυτός τις αμήχανες εκείνες φράσεις, κι εσύ το ίδιο, να σου αρέσει να είσαι μαζί του και να νιώθεις πως αρέσει και σε αυτόν.

Έπειτα να τον σκέφτεσαι συνέχεια μέχρι να τον ξαναδείς κ.ο.κ. Δεν ξέρω αν η σωματική επαφή έχει να δώσει πολλά παραπάνω σ’ αυτό που ήδη νιώθεις, όμως και χωρίς αυτήν, είναι βέβαιο πως με τέτοια χημεία τα σώματά σας θα κουμπώνουν λες και είναι δύο διπλανά κομμάτια παζλ. Το άγγιγμα, η αγκαλιά, τα χάδια, ο χορός, όλα συγχρονίζονται πλήρως.

Οι κινήσεις είναι αλληλοσυμπληρούμενες και ο χώρος που δεν καλύπτεται από τον έναν, ταιριάζει επακριβώς στο χώρο που καλύπτει ο άλλος. Αυτό είναι μαγικό, διότι ενώ είναι συναισθηματικό, εκδηλώνεται πρακτικά, υπαρκτά στο χώρο.

Δε νομίζω πως υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από αυτό που νιώθουν δύο ερωτευμένοι. Μπορούν, μέσω του έρωτά τους, ο καθένας μόνος του, να κυριαρχήσουν το σύμπαν. Νιώθουν τόσο ζωντανοί, που είναι σίγουροι, ο καθένας μόνος του, πως μπορούν να κάνουν τα πάντα.

Μπορούν να ασχολούνται με πολλά και διαφορετικά πράγματα, να κάνουν καινούρια σχέδια, να ονειρεύονται, να νιώθουν τρομερή αυτοπεποίθηση, να επαναπροσδιορίζουν τα πιστεύω τους, να κάνουν βήματα που φοβόντουσαν να κάνουν πριν, να σκέφτονται όλη μέρα, και αν χρειαστεί, να μην κοιμούνται το βράδυ. Δεν τους πειράζει. Νιώθουν σα να ξαναγεννιούνται, γίνονται παιδιά, τους κυριεύει η θετική ενέργεια.

Είναι αχόρταγοι, ανυπόμονοι, ζητάνε, διεκδικούν μέχρι να πάρουν αυτό που θέλουν. Φέρονται σαν κακομαθημένα, κακομαθαίνοντας παράλληλα αυτόν που έχουν ερωτευτεί. Ακούγονται «συγγνώμη» από ανθρώπους που την έχουν ζητήσει ελάχιστες φορές στη ζωή τους. Ξεπερνιούνται εμπόδια τα οποία κάποτε φαίνονταν πρακτικά πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν.

Οι ερωτευμένοι κάνουν πράγματα τα οποία μέχρι χτες ορκίζονταν ότι δε θα έκαναν ποτέ. Έχουν ήδη αλλάξει, όμως δεν ξέρουν το πώς και το γιατί. Για την ακρίβεια, δεν τους ενδιαφέρει ούτε το πώς, ούτε το γιατί. Κι όσο αυτό συνεχίζεται, τόσο περισσότερο τους αρέσει και θέλουν κι άλλο. Κι άλλο. Κι άλλο.

Ο λόγος για τον οποίο έγραψα τα παραπάνω είναι για να αιτιολογήσω το ότι ο έρωτας θέλει δύο. Απαιτεί διαδραστικότητα, και αν αυτή δεν υπάρχει, δεν μπορείς να έχεις αυτά τα συναισθήματα. Αν λοιπόν τα έχεις νιώσει, να είσαι σίγουρος πως τα έχει νιώσει και ο άλλος, πως αυτός που ερωτεύτηκες, σε ερωτεύτηκε επίσης. Δε χρειάζεται να το έχετε πει, εξάλλου τα λόγια, όπως ακριβώς και η λογική, δεν έχουν κανένα νόημα στον έρωτα.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι ερωτευμένοι είναι τελικά μαζί. Συνεχίζουν τον έρωτά τους μέσα σε κάτι που το ονομάζουν «σχέση». Όλα αυτά τα περίεργα συναισθήματα της εξερεύνησης του αγνώστου (των εσωτερικών διεργασιών αλλά και της προσωπικότητας του ατόμου που τους ελκύει ερωτικά) ξεθυμαίνουν με τον καιρό, και τη θέση τους παίρνουν άλλα συναισθήματα, όπως αμοιβαιότητα, ασφάλεια, κάλυψη κενού, αγάπη.

Λαμβάνονται αποφάσεις για συμπόρευση στην καθημερινότητα που ονομάζουμε ζωή. Ο έρωτας περνάει, αφήνει το στίγμα του και με τον καιρό οι ερωτευμένοι ενηλικιώνονται συναισθηματικά και εξελίσσουν αυτό που ένιωθαν σε κάτι καινούριο. Συμβαίνει αρκετά συχνά, όμως ο έρωτας περνάει.

Κάποιες άλλες φορές, οι ερωτευμένοι τελικά δεν ακολουθούν κοινή πορεία. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και πολύ διαφορετικοί σε κάθε περίπτωση (καταστάσεις, ψυχολογία, βιώματα, προτεραιότητες, διαθεσιμότητα κλπ)  όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει σημασία, το ότι δηλαδή δε θα υπάρχει κοινή πορεία μεταξύ των ερωτευμένων (πόσο σκληρό, ακόμα και να το γράφεις). Η σκέψη αυτή στο μυαλό του ερωτευμένου, τον κάνει να πεθαίνει για λίγο.

Συνήθως αυτό δεν είναι κοινή απόφαση. Αυτό και μόνο το γεγονός κάνει τον έναν από τους δύο, αυτόν που ήθελε περισσότερο, να πληγώνεται ακόμα πιο πολύ. Πως είναι δυνατόν να μην μπορείς να πάρεις μια κοινή απόφαση με κάποιον που έχεις φανταστεί κοινή πορεία μαζί του; Πως είναι δυνατόν να σταματήσεις ξαφνικά να είσαι ερωτευμένος όταν νιώθεις όλα αυτά;

Πώς είναι δυνατόν να σταματήσεις να σκέφτεσαι κάτι που μέχρι τώρα σε έκανε να νιώθεις δυνατός; Πώς είναι δυνατόν να επιλέξεις να χάσεις κάτι που θα σε κάνει να χάσεις τη δύναμη αυτή; Γιατρέ μου, ποιος είναι ο τρόπος;

Είναι πολύ σημαντικό να είσαι σίγουρος γι’ αυτά που έχεις νιώσει και να διατυπώσεις δυνατά αυτά που θέλεις. Μετά, πρέπει να τα επικοινωνήσεις με αυτόν που σε ενδιαφέρει, να γίνει μια πιο λογική συζήτηση. Όχι απαραίτητα για τον άλλον. Είναι κρίμα να έχεις νιώσει τόσο ωραία πράγματα και να μην τα θυμίσεις στον εαυτό σου.

Είναι κρίμα να θες ωραία πράγματα και να μην τα ζητήσεις. Αν φοβάσαι να το κάνεις, είναι πολύ πιθανό να δεις τον εαυτό σου να μετανιώνει μετά από καιρό, όταν πια θα μπορείς να δεις την ιστορία σου σαν παρατηρητής. Εξάλλου, δε φοβήθηκες στην αρχή, τώρα γιατί να φοβηθείς;

Αν λοιπόν εκφράστηκες αλλά δυστυχώς το άτομο που ερωτεύτηκες δε θέλει τα ίδια πράγματα με σένα, ή δεν ξέρει, ή δεν μπορεί, ή δεν πρέπει, ή όχι τώρα, ή ίσως στο μέλλον, ή οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό που εσύ φαντάζεσαι ότι εξελίσσει αυτό το μαγικό συναίσθημα που νιώθεις, ήρθε η ώρα να σταματήσεις να είσαι ερωτευμένος. Ο έρωτας όπως τον βλέπεις εσύ (κι εγώ μαζί με σένα) θέλει δύο μαζί, δεν μπορείς να τον ζήσεις μόνος σου.

Και αφού είσαι ερωτευμένος, προφανώς και θέλεις να κάνεις πράγματα με τον άνθρωπο που έχεις ερωτευτεί. Μόνος σου, στο μυαλό σου αυτή τη στιγμή, δε γίνεται! Στη συνέχεια, οφείλεις να ακούσεις τους λόγους για τους οποίους το άτομο που ερωτεύτηκες δεν μπορεί να συνεχίσει με τον τρόπο που θα προτιμούσες, και να τους σεβαστείς. Αν μη τι άλλο, τον ερωτεύτηκες.

Του αξίζει να τον σεβαστείς και μετά μπορείς να θυμώσεις, να κλάψεις, να γίνεις αλκοολικός, να του κάψεις το σπίτι (αστειεύομαι λιγάκι), να γυρίσεις όλον τον κόσμο, να φύγεις από τη χώρα, να κάνεις ότι θες. Ωστόσο, αν πήρες ανεπαρκείς απαντήσεις που σε καμία περίπτωση δεν ταίριαζαν σε αυτό που νιώσατε, τότε σε παρακαλώ στείλ’ τον στον αγύριστο (φωναχτά ή από μέσα σου – ότι σου/σας ταιριάζει καλύτερα).

Δεν μπορούν να πάρουν όλοι οι άνθρωποι ωραία πράγματα και δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο γι αυτό. Φτάνει που προσπάθησες. Εσύ δεν τον φοβάσαι τον έρωτα, ο άλλος τον φοβήθηκε. Συμβαίνει. Σε όλους μας.

Τότε ακριβώς, είναι η κατάλληλη στιγμή να αγαπήσεις ξανά τον εαυτό σου. Αυτό εξάλλου δε θέλει δύο, παρά μόνο εσένα. Όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν από μόνα τους.

Κάπου εδώ, τελειώνοντας, πρέπει να σου πω ότι δεν ήμουν ειλικρινής. Δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσεις μαγικά ή με κάποια μέθοδο να σκέφτεσαι αυτόν που είσαι ακόμα ερωτευμένος μαζί του. Πρακτικά, μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα που θα σε βοηθήσουν στο να καλύπτεις αυτό το κενό, μπορείς να ρωτήσεις τους φίλους σου, ήδη έχεις σκεφτεί κάποιους τρόπους.

Μπορεί να σε βοηθήσει το να θυμηθείς πως αντέδρασες στο παρελθόν κάποια φορά που εσύ δεν ήθελες όσο ο άλλος. Αυτό που θα ήθελα να κάνεις είναι να τηρήσεις όποια απόφαση πήρες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα περάσει.

Πάντα έτσι γίνεται στον έρωτα, είτε αυτός εξελίσσεται σε κάτι άλλο, είτε όχι.

Σκέψου όλες τις καλές στιγμές που ένιωσες ερωτευμένος, ευχαρίστησε τη ζωή για το γεγονός του ότι ερωτεύτηκες διότι δε συμβαίνει καθόλου συχνά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν ερωτεύονται ποτέ, νιώσε ευγνώμων γι’ αυτό, χαμογέλα και φτιάξε καινούριες ιστορίες. Κάποια στιγμή θα τις κάνεις και πραγματικότητα και δε θα θυμάσαι καν πως ήταν πριν. Όπως γίνεται κάθε φορά. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω καλά, όμως δεν του αξίζει του έρωτα να είναι εύκολος.

«Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι είπες και τι έκανες, είναι πολύ δύσκολο όμως να ξεχάσουν πως τους έκανες να νιώσουν».

ΥΓ: Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί για κάποιους ο έρωτας για να θεωρείται «μεγάλος» πρέπει να είναι και ανεκπλήρωτος. Κανένας αληθινά ερωτευμένος δεν μπορεί να θεωρήσει τον άλλο δεδομένο γιατί δεν είναι σίγουρος για τίποτα, ούτε καν γι αυτό που νιώθει. Αν μείνει ανεκπλήρωτος, αφήνει περισσότερα απωθημένα, οπότε ίσως και γι αυτό να τον θυμόμαστε περισσότερο, όμως σα συναίσθημα είναι το ίδιο καταπληκτικό.

Γράφει η Melo♪ia
Η Melodia δε θέλει να έχει ιδιότητα. Φτιάχνει ιστορίες, τις γκρεμίζει, φτιάχνει καινούριες. Κάνει όνειρα, ελπίζει σε έναν κόσμο περισσότερο αρμονικό και λιγότερο άδικο, μα πάνω απ’ όλα, αντιστέκεται σθεναρά σε οτιδήποτε δεν περιέχει συναίσθημα.

Πηγή

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
6 Comments

6 Comments

  1. hyundai hym40li330p review

    23 January 2022 at 10:04 am

    Thanks for the good critique. Me & my neighbor were just preparing to do some research on this. We got a book from our area library but I think I’ve learned more from this post. I’m very glad to see such excellent information being shared freely out there..

  2. 378342 112287Gems form the internet […]very few websites that happen to be detailed below, from our point of view are undoubtedly effectively worth checking out[…] 512403

  3. sbobet

    28 October 2022 at 6:35 am

    171552 777025I surely did not comprehend that. Learnt one thing new today! Thanks for that. 251881

  4. 윈윈주소

    19 February 2023 at 2:53 pm

    985912 326530I like this weblog so much, saved to bookmarks . 929861

  5. click for more info

    18 April 2023 at 4:31 pm

    760085 5159Great post will be linking this on several sites of mine keep up the excellent work. 200340

  6. WxxilliamNox

    1 June 2023 at 6:31 am

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Σχέσεις

Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”

-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.

Πηγές: share24.gr / Spirit Alive 
Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
What’s your Reaction?
+1
1
+1
1
+1
1
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.

Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.

Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.

Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;

Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.

Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.

Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.

Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.

Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.

Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.

Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.

Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.

Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.

Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!

Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.

Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».

Σας χαιρετώ,

Ένας ζωντανός άνθρωπος

Πηγή: have2read
What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending