Uncategorized
Συγχώρεσέ με Άνθρωπε που σε ξεχνώ!
Από την Δέσποινα Παλαμάρη
Δεν αναζητώ ψεύτικους Παράδεισους…
Σε ένα κόσμο που η σύγχρονη “αλητεία” έβαλε κουστούμι και γραβάτα κρατώντας τα λάβαρα της εξαθλίωσης ή φόρεσε μια στολή παραφροσύνης και εξυψώνει τα εξαπτέρυγα του φόβου…
Σε ένα κόσμο που κυοφορεί την απληστία και την άγνοια, που χειραγωγεί ¨συνειδήσεις¨, που σε κάνει να μην εμπιστεύεσαι, να μην ονειρεύεσαι και να μην αφήνεσαι στην αγάπη…
Σε ένα κόσμο που έχει ξεχάσει τι σημαίνει άνθρωπος και μαστιγώνει ανελέητα την αθωότητα σου, σε ένα κόσμο που σκοτεινιάζει το Φως, Δεν Θέλω Να Ανήκω!!
Δεν Θέλω να Ανήκω, φωνάζω… κι όμως ανήκω… και τον επιβραβεύω κάθε φορά που δειλιάζω, που δεν παίρνω θέση, που φροντίζω για το “καλό” μου, για το βόλεμα μου…
Τον επιβραβεύω κάθε φορά που σωπαίνω κι ας κλαίω στα σκοτεινά. Κι ας ανατριχιάζω στη θύμηση του βλέμματός σου… Τόσος πόνος… Θεέ μου, τόσος πόνος…
Και ξεδιπλώνεται σε κάθε σου βλέμμα, σε κάθε σου χαμόγελο, κάνει την καρδιά μου να ριγεί και αναρωτιέμαι: Τι έχω κάνει, τι έχουμε κάνει; Με ποιο τρόπο σε γεμίζουμε πόνο;
Είναι που ξεχάσαμε να ακούμε; Είναι που ξεχάσαμε να αγκαλιάζουμε; Είναι που θυσιάζουμε στο βωμό της δύναμης και της εξουσίας, την αγάπη;
Είναι που πιστέψαμε πως η τρυφερότητα η αποδοχή και η κατανόηση είναι βλακεία και για να μην θεωρηθούμε ηλίθιοι αμπαρωθήκαμε πίσω από τα εγώ μας, παγώσαμε τις καρδιές μας και οπλιστήκαμε το ψέμα μας;
Αποξενωθήκαμε μεταξύ μας και αντι να φτιάξουμε τον δικό μας Παράδεισο και να απολαμβάνουμε τη ζωή κατασκευάσαμε μια Κόλαση στα μέτρα μας…
Κι εκεί εγκλωβισμένοι μέσα στο κολαστήριο μας ξεχάσαμε πως ότι μεγαλώνει στην μοναξιά γίνεται άγριο, βλοσυρό, επιθετικό, φοβισμένο.
Εγκαταλείψαμε τους εαυτούς μας και νιώθουμε συνέχεια ότι η ζωή μας χρωστά. Απαιτούμε τη χαρά, μια χαρά όμως που έχουμε ξεχάσει να τη αναγνωρίζουμε, να τη γευόμαστε…
Και καθώς μένουμε ανικανοποίητοι σκληραίνουμε περισσότερο. Ο θυμός μας σταδιακά γίνεται οργή και η οργή μας, μίσος… Μισούμε τους πάντες και τα πάντα…
Κλειδώνουμε τα συναισθήματα μας και τα αφήνουμε να γίνουν μέσα μας ένα πληγωμένο θηρίο… Ένα θηρίο που αλυχτά και γεμίζει τη ματιά μας, το μυαλό μας, που δηλητηριάζει την αγάπη μας και που σιγά, σιγά μας κυριεύει, ώσπου να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι θηρία που κυκλοφορούν αγριεμένα μέσα σε ένα απέραντο θηριοτροφείο…
Σε κοιτάζω και βουρκώνω. Δεν αντέχω αυτό το πονεμένο σου βλέμμα. Είναι σαν να με ξυπνά από το λήθαργο. Σαν να με ταρακουνά, να με ξεπαγώνει. Ο πόνος σου, μου μαλακώνει την καρδιά… Μου θυμίζει Εμένα…
Εμένα! Αστείο; Παράλογο; Έτσι νιώθω! Ότι δεν έχουμε απόσταση. Ότι ειμαστε ίδιοι. Δυο πονεμένες ψυχές που ζητάνε καταφύγιο για να μπουν εκεί μέσα και να κλάψουν με αναφιλητά, αγκαλιασμένες, αδελφωμένες και αφού σκουπίσουν τα δάκρυα η μια της άλλης να ξαπλώσουν και να αναπαυτούν στην λιακάδα της καρδιάς τους. Εκεί που όλα θεραπεύονται…
Σε κοιτάζω και βουρκώνω. Θέλω να σε αγκαλιάσω τρυφερά και να σου ψιθυρίσω: Συγχώρεσέ με Άνθρωπε που σε ξεχνώ! Που ξεχνώ κάθε φορά που σε συναντώ ότι στα μάτια σου αντικρίζω Εμένα!!!!
Συγχώρεσέ με!
namaste!
Uncategorized
Αν γεννηθούν οι ελπίδες, δεν πεθαίνουν ποτέ.
Είμαστε ανόητοι οι άνθρωποι. Πραγματικά ανόητοι. Ζούμε για το χάος. Το χρειαζόμαστε, το κυνηγάμε, το βάζουμε σκοπό ζωής, αστέρι-οδηγό. Χρειαζόμαστε το δράμα για να είμαστε ευτυχισμένοι. Το αποζητάμε σαν τρελοί, λες και δεν ξέρουμε πως τρέχουμε ολοταχώς προς την καταστροφή. Μακάρι να μην ξέραμε, τότε θα ήμασταν απλώς αθώοι. Ένοχοι είμαστε κι εθελοτυφλούμε και κλείνουμε τα μάτια, λες και θα αλλάξει κάτι. Τίποτα δε θα αλλάξει. Ο γκρεμός ακόμη μπροστά μας κι εμείς με μια βουτιά να πέφτουμε χωρίς να παίρνουμε ούτε ανάσα.
Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Το θέμα είναι ποιον σκοτώνει για να επιβιώσει. Εμένα σκοτώνει, κι εσένα, και κάθε άλλο ανόητο σαν εμάς που κρατιέται πάνω της σαν σωσίβιο στον απέραντο ωκεανό. Ναι, ακόμη δε βουλιάξαμε. Άραγε για πόσο ακόμη;
Ξέρεις κάτι, όμως; Δεν τη γέννησα εγώ αυτή την ελπίδα. Δεν τη φύτεψα εγώ μέσα μου και δεν την πότιζα εγώ κάθε πρωί. Άλλος τη γέννησε, άλλος τη μεγάλωσε και την παράτησε μετά σε μένα να την προσέχω λες κι ήμουν μάνα της. Να την πάρεις πίσω την ελπίδα σου. Έτσι όπως μου την έδωσες, έτσι να την πάρεις πίσω. Να την κάνεις ό,τι θες, να τη σκοτώσεις, να τη ξεμαλλιάσεις, να την αφήσεις μόνη να μαραίνεται.
Άλλα φυσικά, δεν μπορείς εσύ να κάνεις κάτι τέτοιο. Στα μάτια σου είσαι καλός και το χειρότερο είναι πως στα δικά μου είσαι καλύτερος. Γι’ αυτό την έδωσες σε μένα, ήξερες πως εγώ θα τη φύλαγα μέσα μου σαν όνειρο, θα την κρατούσα και θα ζούσα μέσα από κείνη. Μέσα απ’ την ελπίδα τη δικιά σου. Το δικό σου δημιούργημα το λάτρεψα και το έκανα δικό μου. Να μη μου το ‘δινες ποτέ.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με εκείνους τους ανθρώπους που ξυπνούν έρωτες κι ύστερα χάνονται. Τόσο εγωιστές; Τόσο φαντασμένοι; Τόσο ανώριμοι, γελοίοι και φριχτοί; Παρακαλάς άδικα για ένα λεπτό στο αναθεματισμένο κεφάλι τους μπας και καταλάβεις. Ποτέ δε θα καταλάβεις, να το ξέρεις. Όσο πιο εύκολα τους ερωτεύεσαι τόσο πιο εύκολα θα σε πληγώσουν. Είναι σχεδόν προγραμματισμένο να συμβεί ένα γεγονός που θα τους τραβήξει μακριά σου. Και μετά, εσύ καημένε, προσπαθείς να βγάλεις άκρη. Άσ’ το, το παιχνίδι είναι χαμένο.
Η παράσταση τελείωσε κι ο καθένας έπαιξε τον ρόλο του. Τώρα εσύ που νόμισες πως δεν υπάρχει αυλαία, κακό του κεφαλιού σου. Δεν πρόσεξες τα ψεύτικα σκηνικά και τα έντονα φώτα; Ή μήπως τα πέρασες για αληθινά; Ψεύτικα ήταν, όμως, απ’ την αρχή· χαρτόνια και μπογιές και μουσαμάδες. Αυτός ήταν ο έρωτάς σου. Φτιαγμένος να κρατήσει δύο ώρες, να χαρεί το σόου και να διαλυθεί. Καλά, τις μάσκες δεν τις πρόσεξες;
Ανοίγουμε καρδιές και ξεχνάμε να κλειδώσουμε πίσω μας. Μπαίνει όποιος θέλει, λάμπει και χάνεται κι αφήνει εμάς να ψάχνουμε λίγο απ’ το φως του. Γιατί τι άλλο να θελήσουμε πέρα από ‘κείνο το φως, πιο σπουδαίο από κάθε λάμπα που είχε ανάψει μέχρι τώρα; Το περιμένουμε για μέρες, για μήνες, για χρόνια ατέλειωτα να επιστρέψει. Κι ας τολμήσει κάποιος να ζητήσει εξηγήσεις. Κανείς δε φταίει που αγάπησε το φως. Ούτε που το περίμενε. Και στο ξελόγιασμα ποιος φταίει; Αυτός που ξελογιάζει ή αυτός που ξελογιάζεται;
Ελπίδες, καταραμένες, αθάνατες, τυφλές ελπίδες. Αν γεννηθούν, μετά δεν πρόκειται να πεθάνουν πότε. Θα μείνουν εκεί, θα κατακλύσουν σώμα, μυαλό, καρδιά και θα αφήσουν τα σημάδια τους πάνω στις απονήρευτες ψυχές. Μα δεν τις θέλουμε τις ελπίδες, όχι πια, μας εξάντλησαν. Άραγε μπορούμε να τις σκοτώσουμε εμείς, μπορούμε να πνίξουμε τις πεταλούδες;
Για δες, σχεδόν γίναμε εμείς οι κακοί της ιστορίας. Φυσικά, λες ελπίδα και σκέφτεσαι λευκά περιστέρια κι ελευθερία. Ελευθερία; Πιο ισχυρά δεσμά από κείνα που φτιάχνουν οι ελπίδες δε θα βρεις. Ούτε να τα λύσεις, ούτε να τα κόψεις, ούτε να τα σπάσεις. Δεμένος μια ζωή.
Ξέχασες, όμως, τι σου είπα. Ο άνθρωπος είναι ανόητος. Τον έχεις εκεί δεμένο κι εκείνος χαίρεται. Περιμένει το θαύμα. Περιμένει πως εκείνος θα γυρίσει. Πως θα τολμήσει, πως θα ρισκάρει, πως θα πραγματοποιήσει όλα εκείνα τα αμέτρητα όνειρα. Αμ δε. Τίποτα δε θα κάνει. Θα είχε γίνει ήδη αν ήταν το γραφτό του. Τίποτα δεν είναι κι εσύ ακόμη χαίρεσαι κι ελπίζεις. Τα δεμένα χέρια ούτε που σε νοιάζουν, σχεδόν τα επιδεικνύεις χαρούμενος στους άλλους. Κάποτε έβλεπες, μα τώρα έγινες τυφλός, σαν τις ελπίδες σου.
Κι αν μία φορά κατάφερες κι έλυσες τα ξόρκια, μη χαίρεσαι πολύ. Στον επόμενο έρωτα πάλι θα πέσεις στα ίδια μάγια, πάλι θα περιμένεις και θα στρώσεις κόκκινα χαλιά. Δε γίνεται αλλιώς, έχουμε γεννηθεί διψώντας για όλο αυτό το χάος, για την ταλαιπωρία και την ανάγκη να κυνηγάμε το άπιαστο, το φευγαλέο. Μια ζωή θα ελπίζουμε και μια ζωή θα τρώμε τα μούτρα μας. Ας είναι. Το χάος πάντα είναι όμορφο.
Γράφει η Νεφέλη Κομματά
Uncategorized
Η ζωή είναι δική μου, παρ’ το χαμπάρι!
Της Κατερίνας Τσαμπά.
Τι κοινωνία είναι αυτή, που χαρακτηρίζει και στιγματίζει μια γυναίκα, όταν δεν έχει παντρευτεί, μέχρι την ηλικία που συνηθίζεται σύμφωνα με τις «κοινωνικές» επιταγές; Όταν έχει εμπειρίες; Όταν δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της; Όταν παντρεύεται, αλλά δεν κάνει παιδιά;
Τι κοινωνία είναι αυτή, που εν έτει 2017, χαρακτηρίζεται με ειδεχθή επίθετα επειδή θα υποστηρίξει τα πιστεύω της; Γιατί; Επειδή είναι γυναίκα και η θέση της είναι αλλού; Στην κουζίνα πχ; Ας καγχάσω!
Θα περίμενες, και φυσιολογικά εδώ που τα λέμε, τα μυαλά των ανθρώπων να έχουν ανοίξει. Θα περίμενες ότι ο κόσμος θα ήθελε να διευρύνει το νου του. Τόσοι τρόποι υπάρχουν. Το διάβασμα, τα ταξίδια αλλά φευ!
Εγώ παντρεύτηκα στα 44,5 μου! Γούστο μου και καπέλο μου. Και ήμουν τυχερή που ταιριάξαμε με τον σύντροφό μου μιας και συναντηθήκαμε μόλις πριν δυο χρόνια. Για φαντάσου, πόσο δύσκολο είναι να ταιριάξεις με έναν άνθρωπο γενικά και σκέψου πόσο πιο δύσκολο γίνεται αυτό μεγαλώνοντας.
Μέχρι να γνωρίσω τον άντρα μου, είχα ακούσει πολλά! Μέχρι το μνημειώδες «ποιος θα σε πάρει εσένα» σε μια λογομαχία με γείτονα! Επειδή τόλμησα να του πω κατάμουτρα την αλήθεια. «Πότε θα φάμε κουφέτα από σένα, Κατερίνα;» Και άλλα διάφορα αστεία!
Από τότε που παντρεύτηκα όμως, λες και όλοι αλλάξανε τον τρόπο που με βλέπουν και συμπεριφέρονται. Σαν με περισσότερη εκτίμηση, σαν ότι αποκαταστάθηκε το όνομα μου στην κοινωνία και αυτό το τελευταίο είναι το μόνιμό μας αστείο με τον άντρα μου. Τον ευχαριστώ, που με αποκατάστησε στην κοινωνία! Χα χα.
Τι ξέρεις εσύ γείτονα, συγγενή ή γνωστέ, για τη ζωή μου; Που ξέρεις τι έχω περάσει για να φτάσω εδώ; Τι δοκιμασίες πέρασα ή όχι; Στην τελική μπορεί να είναι επιλογή μου να μένω ελεύθερη μέχρι την ηλικία που εσύ πιστεύεις ότι θα έπρεπε να «έχω κάνει κάτι με τη ζωή μου». Τι σε νοιάζει στην τελική;;!
Η ζωή μου είναι δική μου, την αξιοποιώ όπως επιθυμώ και κανένας, ούτε ο γονιός μου, δεν έχει λόγο! Αυτά και χαιρετίσματα σε όλους εκείνους που σκύβουν το κεφάλι κάθε που τους πληγώνουν οι ανίδεοι! Εγώ λέω, σηκώστε το κεφάλι και «βγαλ΄ τε τους τη γλώσσα»! Έτσι, για την αλητεία!
- Έγινες η ηρωίδα της ζωής σου και δεν έχεις ανάγκη κανέναν! - 15 November 2017
- Το να παραδεχτώ πως έχω τις ανάγκες μου πιο πάνω, δεν με κάνει κακό άνθρωπο. - 8 November 2017
- Εσείς κορίτσια πόσες «φίλες» και φίλες έχετε; - 1 November 2017
- Η ζωή είναι δική μου, παρ’ το χαμπάρι! - 25 October 2017
- Το να μιλάς όμορφα στους άλλους δε σε κάνει αδύναμο, το αντίθετο! - 11 October 2017
- Είμαστε αυτό που πράττουμε, όχι αυτό που λέμε. - 4 October 2017
- Να προσφέρεις, αλλά μην ξοδεύεσαι και χαθείς. - 27 September 2017
- Εκείνοι οι άνθρωποι που είναι ένα χαμόγελο ολόκληροι. - 20 September 2017
- Εαυτέ μου χαμογέλα και όλα θα πάνε καλά. - 13 September 2017
- Υπομονή, αυτή η υπερτιμημένη αλλά συνάμα αναγκαία. - 6 September 2017
Uncategorized
Μη ζεις τη ζωή σου θιγμένος από τα πάντα.
Υπάρχουν απλώς κάποιοι άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους θιγμένοι από τα πάντα. Αντί να επιτρέπουν στον εαυτό τους να ζει με αρμονία και με σεβασμό για τους άλλους, επιλέγουν να βρίσκονται «με την πλάτη στον τοίχο» σχεδόν πάντα.
Είναι ο κόσμος πάντα εναντίον τους; Όχι. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι, μέσα στο λεπτό αλλά περίπλοκο κόσμο των συναισθημάτων και της προσωπικότητας, μερικοί άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να είναι μονίμως θιγμένοι.
Αντί να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους αυτούς ως ένα πρόβλημα που πρέπει να αποφύγουμε, πρέπει να καταλάβουμε τι συμβαίνει μέσα τους.
Η υπερευαισθησία, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η έλλειψη ψυχολογικών πόρων δημιουργεί σχήματα σκέψης που είναι υπερβολικά άκαμπτα.
Κάθε λέξη, πράξη ή χειρονομία ερμηνεύεται ως προσβολή. Εκεί βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Αυτός ο μειωμένος εαυτός βλέπει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν και προκαταλήψεις εκεί που δεν υφίστανται.
Μερικές προσωπικότητες βλέπουν καταιγίδες εκεί που λάμπει ο ήλιος. Ας ρίξουμε μια λίγο πιο προσεκτική ματιά σε αυτό το θέμα.
Θιγμένοι 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα
«Δεν μπορώ καν να σου μιλήσω». «Θίγεσαι από τα πάντα». «Είσαι απίστευτος, πας από το κακό στο χειρότερο».
Αν έχετε ήδη ακούσει κάτι από τα παραπάνω στο παρελθόν, πιθανώς αισθανθήκατε απαίσια. Ωστόσο τα λόγια αυτά φέρουν κάποια αλήθεια.
Αν οι άνθρωποι γύρω μας έχουν πρόβλημα στην αλληλεπίδραση μαζί μας, αυτό συμβαίνει επειδή κάτι δεν πάει καλά. Αν αισθάνονται άβολα ή αν υπάρχουν συχνά προβλήματα λόγω παρεξηγήσεων, είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί.
- Αντί να σκέφτεστε «όλοι με μισούν», θυμηθείτε τη σημασία του να αφιερώσετε μια στιγμή για να σκεφτείτε βαθιά την κατάσταση.
- Πρέπει να ξεφλουδίσουμε το κρεμμύδι που μας περιβάλλει για να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας.
Παρακάτω θα ανακαλύψουμε τι συμβαίνει σε όσους συνεχώς παίρνουν τα πάντα προσωπικά και αισθάνονται θιγμένοι.
Σας θίγουν οι προσδοκίες σας, όχι οι άλλοι άνθρωποι
Ίσως έχετε υψηλές προσδοκίες που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Κατά κάποιον τρόπο όλοι έχουμε κάποια ιδέα για το πώς πιστεύουμε ότι θα πρέπει να ενεργούν οι άλλοι, πώς θα πρέπει να μας φέρονται και πώς θα πρέπει να αντιδρούν στα πράγματα.
Καταρχάς θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι παρακάτω προσεγγίσεις δεν καλύπτουν όλες τις καταστάσεις. Ας δούμε γιατί.
- Το μοναδικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε είναι το πώς θέλετε να σας φέρονται οι άλλοι άνθρωποι. Αξίζετε σεβασμό και πρέπει να τον απαιτείτε. Όλοι έχουν αυτή την ανάγκη.
- Αυτό που κάνουν οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι δική σας ευθύνη. Όλοι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τι θέλουν και να ενεργούν όπως τους ευχαριστεί, εφόσον υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός.
- Αν αποκτήσουμε εμμονή με τις ενέργειες του/της συντρόφου μας ή των φίλων μας, αυτό μπορεί να έχει μόνο κακό τέλος για μας.
Για να εξασφαλίσετε γαλήνη και μεγαλύτερη εσωτερική ισορροπία, έχετε υπόψη σας το εξής: να μην περιμένετε τίποτα από κανέναν, να έχετε προσδοκίες μονάχα από τον εαυτό σας.
Ο κόσμος δεν είναι εναντίον σας: εσείς πρέπει να εναρμονιστείτε με τον κόσμο.
Όσοι ζουν τη ζωή τους μονίμως θιγμένοι μπορούν να συγκριθούν με τον κορμό ενός δέντρου. Για να καταλάβετε τι εννοούμε, φανταστείτε το εξής:
- Φανταστείτε ότι είστε ένα δέντρο πλάι στον ωκεανό. Το νερό έρχεται και φεύγει. Μερικές φορές ο άνεμος είναι ευγενικός και άλλες φορές είναι έντονος. Μερικές φορές ο ωκεανός σας χαϊδεύει και μερικές φορές σας χτυπάει με μια καταιγίδα.
- Αν είστε ένα πραγματικά γερό και δυνατό δέντρο, ο ωκεανός, τα κύματα και τα στοιχεία της φύσης θα σας ρίξουν κάτω. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η δύναμη και η ακαμψία του δέντρου συμβολίζουν το πείσμα μας, που μπορεί να είναι τόσο καταστροφικό για μας.
- Ωστόσο, αν είστε όπως ο ευλύγιστος κορμός της καλαμιάς, θα λικνίζεστε με τον άνεμο και ακόμα και η πιο άγρια καταιγίδα δεν θα μπορέσει ποτέ να σας ξεριζώσει. Επειδή προσαρμόζεστε, και δεν στέκεστε σαν τοίχος, μπορείτε να αντέξετε το χτύπημα.
Το να ζείτε μονίμως θιγμένοι σας βλάπτει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
- Όσοι θίγονται εύκολα δημιουργούν έλλειψη εμπιστοσύνης.
- Αν ζείτε τη ζωή σας πάντα θιγμένοι, τα αγαπημένα σας πρόσωπα θα σταματήσουν να αισθάνονται καλά μαζί σας και θα αρχίσουν να σας αποφεύγουν.
- Αν εσείς απλώς θίγεστε όταν εκείνοι σας λένε καλά λόγια, θα δημιουργήσετε απόσταση.
Αγαπήστε τον εαυτό σας λίγο περισσότερο και σταματήστε το θόρυβο των έμμονων σκέψεων
Ο κόσμος δεν σας μισεί. Κανένας δεν είναι εναντίον σας. Μην ψάχνετε λόγους να είστε θιγμένοι όταν δεν υπάρχουν και μην αναζητάτε κακές προθέσεις όταν δεν υφίστανται.
- Όσοι δεν αγαπούν τον εαυτό τους γίνονται απαιτητικοί με τους άλλους. Πάνω απ’όλα περιμένουν οι άλλοι να τους προσφέρουν ό,τι δεν προσφέρουν οι ίδιοι στον εαυτό τους: αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση.
- Αν δεν αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας εκ των έσω, τα πιο πυκνά σκοτάδια μας θα συνεχίσουν να αναδύονται, μέχρι ολόκληρη η πραγματικότητά μας να γίνει μια κόλαση.
Απλώς δεν αξίζει τον κόπο. Πείτε λοιπόν όχι στον ανώφελο πόνο και μη ρίχνετε λάδι στη φωτιά. Αρχίστε να θεραπεύετε τις πληγές σας και δώστε στον εαυτό σας την αγάπη που χρειάζεται.
Μόνο όταν κάποιος αγαπάει αρκετά τον εαυτό του ο κόσμος θα αρχίσει να βελτιώνεται γι’αυτόν.
Humberto
17 November 2021 at 2:53 am
No matter if some one searches for his vital thing, thus he/she desires
to be available that in detail, therefore that thing is maintained over here.
Cedric
23 November 2021 at 9:31 pm
Wow, that’s what I was searching for, what a information!
existing here at this weblog, thanks admin of this web page.
www.hoxe.ch
11 January 2022 at 9:52 am
Switching between chance games and skill activities could be a smart way to help make the gaming experience more stimulating.
tomariya.net
12 January 2022 at 12:29 pm
This assists events locate people which might be
best suited to that particular tournament, and really helps to screen out those who
wouldn’t get the maximum amount of fun at that
one tournament.
DevOps Trends 2022
29 March 2022 at 4:04 pm
819461 765321OK first take a excellent appear at your self. What do you like what do you not like so considerably. Work on that which you do not like. But do not listen to other men and women their opinions do not matter only yours does. Work on having the attitude that this is who youre and if they dont like it they can go to hell. 285923
vakantie sex spy camera
16 April 2022 at 4:19 am
567552 630431I conceive this internet site contains some rattling superb information for every person : D. 5343
ücretsiz sekx filmi izlemek istiyorum
21 September 2022 at 6:04 pm
Milf Zarif Transseksüel Bir Vücut Geliştirmeciyi Sikikleri.
Tüm büyük yarak sevenler için harika sissy Büyük
memeli klip! Hardcore videolar; FEMDOM; × İPUCU:
Online kızlarla mastürbasyon yapın! Buraya Tıkla.
Milf Zarif Transseksüel Bir Vücut Oluşturucuyu Sikikleri 202.
0 0. büyük memeli Transeksüel tranny vücut zarif.
karısını kızını siktiren türk gavat adamları
2 October 2022 at 9:46 pm
Incredible An Aunt Fucked me after the party and they almost discovered us:
she wanted a massage and I put my whole cock in her to relax, I ended up
i. Amateur Aunt Doggystyle.
เงินด่วน
3 October 2022 at 11:55 am
327221 850906Nice post. I learn something more challenging on different blogs everyday. It will always be stimulating to read content from other writers and practice a little something from their store. Id prefer to use some with the content on my weblog whether you dont mind. Natually Ill give you a link on your internet blog. Thanks for sharing. 840988
Buy Actoplus at Low Price for diabetes Treatment
25 March 2023 at 5:46 am
Screw brand names, buy generic diabetes meds online
Buy Metformin online at a discounted price without a prescription for diabetes
Buy Glyburide without a prescription, which illegal website?
Online pharmacy for diabetes Actoplus without prescription
plage des salines martinique
27 March 2023 at 3:18 pm
Wonderful work! This is the type of information that should be shared around the internet. Shame on the search engines for not positioning this post higher! Come on over and visit my website . Thanks =)
WxxilliamNox
1 June 2023 at 9:07 am
http://gjgjgjgdgs.com
lopecia para comprar en Ciudad de México
23 July 2023 at 3:41 am
Hello there, I discovered your web site by means of Google whilst looking for a comparable
subject, your website came up, it seems to be good.
I’ve bookmarked it in my google bookmarks.
Hi there, just turned into alert to your weblog via Google, and located that it’s truly informative.
I’m gonna be careful for brussels. I’ll appreciate when you continue this in future.
A lot of other people can be benefited out of your writing.
Cheers!
levothyroxine 75 disponible sin prescripción en farmacia de Colombia
26 July 2023 at 4:48 pm
I’m not sure why but this weblog is loading extremely slow for me.
Is anyone else having this problem or is it a issue on my end?
I’ll check back later and see if the problem still exists.
¿dónde comprar dulcolax?
28 July 2023 at 7:50 am
Attractive section of content. I just stumbled upon your website and in accession capital to assert that I get actually enjoyed account your blog posts.
Anyway I’ll be subscribing to your feeds and even I achievement you access consistently rapidly.