Connect with us

Σχέσεις

Τα χρώματα της ζωής, είναι οι άνθρωποί σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

58697d8f-13bb-4700-a944-492e29a83ff6_1

Της Νένας Παπαδοπούλου

Σε μια προσπάθεια να καταγράψεις τους ανθρώπους της δικής σου ζωής, θα συναντήσεις πολλούς, τόσο διαφορετικούς που θα απορήσεις πως ταιριάζουν όλοι αυτοί μαζί. Είναι δύσκολο να τους βάλεις σε σειρά, μπορείς όμως σίγουρα να τους χωρίσεις σε κατηγορίες ανάλογα με την θέση τους στην ζωή σου.

Κάποιους «τους βρήκες έτοιμους» από την ώρα που γεννήθηκες. Είναι όλα εκείνα τα άτομα που αποτελούν την οικογένεια σου, την σταθερή αξία της ζωής σου. Με αφετηρία τους γονείς σου, ακολουθούν τα αδέλφια σου, οι παππούδες, οι γιαγιάδες, η νονά, οι θείοι, οι θείες και τα ξαδέλφια σου. Τυπικά η οικογένεια σου αποτελείται από όλους όσους οι δεσμοί που σας ενώνουν είναι αίματος. Ουσιαστικά όμως δεν είναι όλοι οικογένεια σου. Δικοί σου άνθρωποι είναι μόνο εκείνοι που περνάς στιγμές της ζωής σου μαζί τους, που σε στήριξαν στα δύσκολα και που ήταν εκεί να μοιραστούν τις χαρές σου. Η θεία που αν και μένει χιλιόμετρα μακριά θα σου μιλάει μία ώρα στο τηλέφωνο για να πετύχεις την πίτα που αρέσει στον άντρα σου, ο θείος που είδε τυχαία τον υψηλό λογαριασμό ΔΕΗ του φοιτητικού σου σπιτιού και σου έδωσε λεφτά να τον πληρώσεις πριν το μάθουν οι γονείς σου, η γιαγιά που παίρνει κάθε βράδυ τηλέφωνο απλά για να σε ακούσει και η ξαδέλφη που θα σε πάει μια βόλτα όταν νιώθεις μοναξιά. Αν τους έδινες ένα χρώμα θα ήταν σίγουρα το μπλε, του καθαρού και σταθερού ουρανού.

Η άλλη  «οικογένεια» που όμως επιλέγουμε εμείς οι ίδιοι στην ζωή μας είναι οι φίλοι μας. Ξεκινώντας από τα σχολικά μας χρόνια, που αν και όχι τόσο συνειδητοποιημένα, διαλέγαμε να κάνουμε παρέα με άτομα που τελικά ταιριάζουμε και όσο περνάν τα χρόνια καταλήγουν να μας ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Μετά έρχονται οι συμφοιτητές μας στο πανεπιστήμιο, οι φίλοι με τους οποίους ζούμε μαζί όλες τις αγωνίες και τις ευθύνες που αποκτάμε μεγαλώνοντας. Στους φίλους μας, από όπου και αν προέρχονται, ανοίγουμε το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μας και μοιραζόμαστε τους έρωτες, τους φόβους, τις ιδιοτροπίες και τα όνειρα μας. Κάποιοι από αυτούς γίνονται άνθρωποι δικοί μας και μένουν στην ζωή μας για πάντα. Το χρώμα που τους εκφράζει καλύτερα είναι το πορτοκαλί γιαυτήν την ευχάριστη και τρελή διάθεση που έχουμε όταν είμαστε μαζί τους.

Τέλος, είναι αυτός ο/η ένας/μια που κάθε φορά νομίζουμε ότι είναι  άνθρωπος μας και εμφανίζεται στην καθημερινότητα μας με το βελάκι του έρωτα. Ερωτευόμαστε πολλές φορές, πληγωνόμαστε πολλές φορές αλλά ο πραγματικά δικός μας άνθρωπος θα είναι ένας. Θα είναι αυτός που θα μετατρέψει τον έρωτα σε δυνατή αγάπη, που δεν θα βαριόμαστε ποτέ μαζί του και που θα ξέρουμε ότι μπορούμε να συζητήσουμε κάθε μας ανησυχία. Θα δούμε στα μάτια του ότι είναι ο κατάλληλος πατέρας για τα παιδιά μας, θα είναι φίλος μας, στήριγμα μας και χωρίς αυτόν δεν θα μπορούμε να φανταστούμε την ζωή μας.

Ένας άνθρωπος με κόκκινες αποχρώσεις που θα μας χαρίσει  μια τρίτη οικογένεια. Μια οικογένεια που θα γεμίσει παιδικές φωνούλες οι οποίες  σίγουρα θα γίνουν οι πιο δικοί μας άνθρωποι από όλους! Τι χρώμα θα έχουν; Μα φυσικό το πιο φωτεινό από όλα: το κίτρινο.

Όσοι και να είναι οι άνθρωποι στην ζωή καθενός, χωρίς αυτούς δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε. Τον χαρακτήρα μας, τις εμπειρίες μας, τα συναισθήματα μας, την εμφάνιση και την συμπεριφορά μας την επηρεάζουν αυτοί. Γιαυτό επιλέξτε σωστά τους ανθρώπους που θα έχετε δίπλα σας και αγαπήστε τους πολύ! Τα χρώματα στην ζωή του καθενός είναι οι άνθρωποι που επιλέγει να τον περιτριγυρίζουν. Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν ίδιο. Μια εικόνα για είναι όμορφη χρειάζεται πολλά χρώματα, αν είναι μονόχρωμη είναι βαρετή και καταθλιπτική. Έτσι είναι και η ζωή, για να είναι ενδιαφέρουσα και συναρπαστική θέλει ανθρώπους να την μοιραστείς.

Μετά την καταιγίδα άλλωστε πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο που μας κάνει να ξεχάσουμε την βροχή που πέρασε. Γεμίστε την ζωή σας λοιπόν με αγαπημένους ανθρώπους και φτιάξτε το δικό σας πολύχρωμο και ξεχωριστό ουράνιο τόξο!

αναπνοές

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
7 Comments

7 Comments

  1. best track store

    23 May 2022 at 3:24 am

    911826 444539I notice there is definitely lots of spam on this weblog. Do you need aid cleaning them up? I might help between courses! 611716

  2. Melvin

    1 July 2022 at 9:34 am

    obviously like your website but you have to take a look
    at the spelling on several of your posts.
    A number of them are rife with spelling problems and I
    find it very troublesome to inform the truth then again I
    will surely come back again.

  3. sbo

    25 July 2022 at 7:07 am

    614500 300993Normally I dont learn post on blogs, nevertheless I wish to say that this write-up quite pressured me to try and do it! Your writing taste has been surprised me. Thank you, quite wonderful post. 39557

  4. maxbet

    15 August 2022 at 4:06 pm

    113700 47957bmmzyfixtirh cheapest phentermine zero health professional prescribed qrdzoumve buy phentermine diet pill iixqnjouukkebr 998175

  5. baycuten online kaufen

    26 August 2023 at 9:43 am

    Great information. Lucky me I ran across
    your blog by chance (stumbleupon). I have book marked it for later!

  6. Kathlene

    29 August 2023 at 11:15 pm

    Thanks very nice blog!

  7. Genia

    5 September 2023 at 6:17 pm

    Nice blog! Is your theme custom made or did you download it from somewhere?
    A design like yours with a few simple adjustements
    would really make my blog jump out. Please let
    me know where you got your design. Bless you

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Σχέσεις

Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”

-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.

Πηγές: share24.gr / Spirit Alive 
Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
What’s your Reaction?
+1
1
+1
1
+1
1
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.

Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.

Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.

Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;

Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.

Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.

Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.

Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.

Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.

Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.

Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.

Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.

Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.

Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!

Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.

Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».

Σας χαιρετώ,

Ένας ζωντανός άνθρωπος

Πηγή: have2read
What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending