Connect with us

Σχέσεις

Τα καλά παιδιά τερματίζουν τελευταία στον έρωτα.

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

“Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι κάνουν τα πάντα για τους άλλους. Κάνουν ό,τι πιστεύουν ότι ‘επιβάλλεται’ να κάνουν για τους εραστές τους.

Ωστόσο, συχνά δεν εισπράττουν εκείνο που δίνουν.”

Ο Dr Jeremy Nicholson M.S.W., αναφέρεται με ένα ενδιαφέρον άρθρο σ’ αυτό ακριβώς. Κάνοντας ένα flash back θυμάται :

“Ήμουν ένας συμπαθητικός τύπος. Νομίζω ότι ήμουν το καλό παιδί. Ο τύπος που κάνει ό,τι του υπέδειξαν να κάνει (τόσο η κοινωνία όσο και οι ρομαντικές κωμωδίες). Έδωσα τα πάντα και δυστυχώς έμαθα από πρώτο χέρι ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν έχει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Τελικά οι καλοί ‘τερματίζουν’ τελευταίοι”.

Αν διαβάζετε το συγκεκριμένο άρθρο πιθανώς έχετε κάποια δική σας ανάλογη εμπειρία. Γιατί τελικά συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Το ‘δόσιμο’ δεν σημαίνει απαραίτητα δέσμευση

Όταν κάνουμε ωραία πράγματα για τους άλλους, επενδύουμε σ’ εκείνους και στη σχέση. Με την πάροδο του χρόνου σταδιακά αρχίζουμε να νιώθουμε ότι τους αγαπάμε και είμαστε δεσμευμένοι στη σχέση αυτή.

Ωστόσο, δεν ισχύει απαραίτητα και το αντίστροφο. Ο δέκτης δεν αισθάνεται πάντα αγάπη. Στην πραγματικότητα, μπορεί να αισθάνονται ότι χειραγωγείται ή μπορεί απλώς να είναι γενικά αγνώμων. Εξάλλου η αγάπη δεν μπορεί να εξαγοραστεί.

Το πρόσωπο που επενδύει είναι εκείνο που αισθάνεται την αγάπη. Το άτομο που το εισπράττει όλο αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αισθάνεται το ίδιο.

Είναι χαρακτηριστική η συμπεριφορά εκείνων που μόνο απαιτούν. Οι σύντροφοί τους πασχίζουν συνήθως να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους κι έτσι μοιραία καταλήγουν να τους ερωτεύονται ακόμη περισσότερο και να αισθάνονται δεσμευμένοι.

Ηθικό Δίδαγμα : μην είστε “καλοί” και μην κάνετε τα πάντα για τον άλλον. Κάντε το σύντροφό σας να επενδύσει σε εσάς και στη σχέση. Να θυμάστε, όταν κάνουν οι άλλοι πράγματα για σας, τότε είναι που ερωτεύονται.

Οι καλοί άνθρωποι επιβραβεύουν την κακή συμπεριφορά

Όλοι μας μαθαίνουμε από τις συνέπειες της συμπεριφοράς μας. Όταν κάνουμε κάτι για το οποίο επιβραβευόμαστε, έχουμε την τάση να το ξανακάνουμε. Αντίθετα, αν κάνουμε κάτι για το οποίο εισπράττουμε κριτική ή τιμωρία, έχουμε την τάση να το αποφεύγουμε. Πολύ απλά …

Οι καλοί άνθρωποι τείνουν να αντιμετωπίζουν τις ημερομηνίες και τους συντρόφους τους με επιείκεια. ΑΚΟΜΗ κι όταν δεν το αξίζουν. Δεν έχει σημασία πώς συμπεριφέρεται ο σύντροφος, εκείνοι συνεχίζουν να φέρονται με καλοσύνη και επιείκεια, θεωρώντας πως αυτή η στάση τους κάποια στιγμή θα πρέπει να αναγνωριστεί.

Ότι θα συγκρατηθεί ο σύντροφος και θα αλλάξει τη δική του απαξιωτική ή λανθασμένη συμπεριφορά απέναντί τους. Δυστυχώς όμως δεν αντιλαμβάνονται τι ‘διδάσκουν’ τελικά στον σύντροφό τους. Στην ουσία, τον ανταμείβουν για την κακή συμπεριφορά.

Οι όχι-τόσο-καλοί άνθρωποι θέτουν πιο ξεκάθαρα όρια, είναι μάλλον πιο δίκαιοι στην ‘ανταμοιβή’ των συντρόφων. Επίσης, τους αγνοούν όταν είναι αγενείς ή απαξιωτικοί απέναντί τους. Έτσι ‘διδάσκουν’ τι ανέχονται και τι όχι. Αυτό επιτρέπει να γνωρίζουν τι αναμένεται από εκείνους.

Τελικά καλοί άνθρωποι ‘ποδοπατούνται’. Με το να είναι καλοί συνχώς ενθαρρύνουν πραγματικά τους άλλους να τους μεταχειρίζονται άσχημα, επιβραβεύουν εκείνους που τις κακομεταχειρίζονται. Αν αντίθετα ήταν επιλεκτικοί στην απόδοση ‘ανταμοιβής’ θα τύχαιναν καλύτερης μεταχείρισης σε αντάλλαγμα. Θα κέρδιζαν επίσης τον σεβασμό των άλλων.

Οι καλοί άνθρωποι είναι μονίμως διαθέσιμοι

Όλοι έχουμε κάποιες τεχνικές και κάποιους κανόνες που βοηθούν στη λήψη αποφάσεων. Ένας από αυτούς είναι ο κανόνας της σπανιότητας. Γενικά, πιστεύουμε πως ό,τι είναι σπάνιο ή απαιτεί κόπο, είναι και πολύτιμο. Το εύκολο ή κοινότυπο είναι μάλλον και φτηνό.

Αν και αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια, δυστυχώς συν τω χρόνω, γίνεται πεποίθηση, ασυνείδητη παραδοχή … ακόμη και για τους ανθρώπους.

Δυστυχώς οι καλοί άνθρωποι δεν σπανίζουν. Είναι πάντα πρόθυμοι, πάντα έτοιμη να εγκαταλείπουν τη ζωή για χάρη του συντρόφου τους. Εξσφαλίζουν χρόνο για τον άλλον, τον λατρεύουν, συναινούν, και προσπαθούν να είστε όσο το δυνατό πιο βολικοί και συγκαταβατικοί.

Η ελπίδα τους είναι ότι με αυτή η συμπεριφορά θα αποσπάσουν ευγνωμοσύνη και σεβασμό. Θέτοντας τον εαυτό τους στη διάθεση του συντρόφου, ελπίζουν ότι ο έρωτας θα γίνει ευκολότερη υπόθεση. Αντ’ αυτού, όμως καταλήγουν να θεωρούνται δεδομένοι, κάθε άλλο παρά ‘σπάνιοι’. Έτσι συνολικά θεωρούνται άτομα χαμηλής αξίας ή άνευ αξίας.

Το ‘κακό’ αγόρι ή η ‘ντίβα’, αντίθετα, είναι πάντα “δύσκολοι”. Ποτέ δεν είναι διαθέσιμα, συνήθως ακυρώνουν τα σχεέδια, και πετυχαίνουν οι σύντροφοί τους να κάνουν εκείνα που οι ίδιοι επιθυμούν ακόμη και με τον τρόπο που επιθυμούν.

Δεν κάνουν τίποτα, παραμέλούν και  ταλαιπωρούν τους συντρόφους τους, οι οποίοι όμως τους βρίσκουν ποθητούς, ελκυστικούς.

Παρ’ όλα αυτά, τα κακά αγόρια και οι ντίβες σπανίζουν. Η σπανιότητα αυτή τους κάνει πολύτιμους και δυσεύρετους. Η μη διαθεσιμότητα, η ακύρωση σχεδίων ή ραντεβού δίνει την αίσθηση της αυτοπεποίθησης, τους κάνει σημαντικούς.

Βάζοντας του άλλους στη διαδικασία να διεκδικήσουν χρόνο μαζί τους, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος τους είναι πολύτιμος. Το να είναι εξαιρετικά “ακριβοθώρητοι” και μονίμως μη διαθέσιμοι, κάνει τους άλλους να εκτιμήσουν ως πολύτιμο τον χρόνο που κανονικά είναι δεδομένος. Έτσι κάπως δημιουργείτα η ψευδαίσθηση της έλλειψης.

Άρα καλό θα ήταν μάλλον να μην είμαστε διαθέσιμοι συνεχώς, πρόθυμοι να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες του άλλου. Έτσι θα γινόμασταν ίσως πιο ‘πολύτιμοι’.

Συνοψίζοντας, ο διαφορετικός τρόπος αντίληψης συντελεί συχνά ώστε οι οι νικητές να μοιάζουν χαμένοι και οι χαμένοι μοιάζουν νικητές.

Και τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να είναι κάποιος ‘κακό παιδί’ ή ντίβα για να βρει τον έρωτα και την αγάπη; Όχι. Σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να είναι επιλεκτικός ως προς το πού και πώς διαθέτει τον χρόνο του, την προσοχή του και την καλή συμπεριφορά.

Αυτό σημαίνει ότι δε μπορεί να είναι πάντα πρόθυμος, διαθέσιμος και καλός. Για μια σχέση που θα βασίζεται στην αγάπη και τον σεβασμό θα πρέπει να γνωρίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού … και να τους τηρούν.

Άρα, μπορούμε να “μάθουμε” από τα ‘κακά παιδιά’ και τις ντίβες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι κακό να τους μιμηθούμε πλήρως, αλλά να επιδιώκουμε οι σύντροφοί να επενδύουν σε μας όπως επενδύουμε εμείς σ’ εκείνους. Να ισορροπούμε ανάμεσα στην ανταμοιβή και την αδιαφορία ανάλογα με τη συμπεριφρά τους.

Επίσης, να διεκδικήσουμε ‘χώρο’ στη δική τους ζωή και όχι να περιστρέφομαστε αποκλειστικά γύρω από εκείνους, κερδίζοντας τον σεβασμό και το ενδιαφέρον τους.

*(Στη γλώσσα μας, η λαϊκή σοφία αναφέρεται με πολύ χαρακτηριστική διατύπωση στο “ποιες” έχουν τις τύχες τις καλές…).

Απόδοση στα Ελληνικά : Λία Μαλλίδου

Πηγή

 

 

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
4 Comments

4 Comments

  1. Auszahlung

    12 January 2022 at 12:05 pm

    Define what’s it that you are especially training and learning
    for that treatment or time and really concentrate on it.

  2. cc fullz shop online

    23 May 2022 at 4:23 pm

    562769 158313Some truly nice stuff on this internet web site , I like it. 685681

  3. wow slot

    28 August 2022 at 10:10 am

    697440 988319Very properly written story. It will be beneficial to every person who utilizes it, as well as myself. Keep up the excellent work – i will definitely read a lot more posts. 939197

  4. I’ve observed that in the world the present day, video games are definitely the latest popularity with children of all ages. Occasionally it may be unattainable to drag your kids away from the activities. If you want the very best of both worlds, there are many educational games for kids. Great post.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Σχέσεις

Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”

-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.

Πηγές: share24.gr / Spirit Alive 
Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
What’s your Reaction?
+1
1
+1
1
+1
1
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.

Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.

Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.

Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;

Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.

Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.

Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.

Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.

Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.

Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.

Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.

Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.

Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.

Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!

Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.

Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».

Σας χαιρετώ,

Ένας ζωντανός άνθρωπος

Πηγή: have2read
What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending