Connect with us

Σχέσεις

Θέλει κότσια να μάθω να ζω χωρίς εσένα

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έχει μια παράξενη υγρασία απόψε, ικανή να σου αφήσει χαρακιά στα κόκαλα και να σε κάνει να ριγείς σαν να αργοκυλάει σταγόνα νερού στη ραχοκοκαλιά σου. Κοιτάζω τα φώτα της πόλης στο βάθος να στέκονται σαν μικροί φάροι και να δηλώνουν παρουσίες ανθρώπινων ψυχών. Κάπου εκεί ανάμεσά τους βρίσκεται και η δική σου.

Δεν αντέχεται τούτη η μοναξιά. Μιλιέται η ψυχή με τη σιωπή, συνεννοούνται και μου φωνάζουν «σήκω». Κάνω πως δεν ακούω, μα μάταια το προσπαθώ. Χάνομαι σε σοκάκια, μπερδεύομαι με τους περαστικούς, ήχοι, μυρωδιές, εικόνες. Δε θέλω παρέα απόψε. Δεν αντέχω κανενός είδους ζευγάρωμα. Θέλω τα λόγια μου να ακουμπούν στα μυστικά μου. Να σωπαίνω και να ουρλιάζω χωρίς ο ήχος μου να φτάνει στ’ αυτιά του όποιου άλλου πέρα από εμένα.

Ψάχνω και ψάχνομαι. Πουλάω κι αγοράζω. Πλανιέμαι και περιπλανιέμαι. Μορφές και νύχτες, αγγίγματα κι αισθήσεις. Στο δρόμο κανείς άλλος όπως κι εσύ. Εκεί κολλάνε όλα. Εκεί παύουν οι διαδρομές να είναι φωτισμένες, οι δρόμοι γεμίζουν χώματα και πέτρες και γίνονται δύσβατοι. Μου λείπεις. Το ξέρεις φαντάζομαι. Άλλωστε δε γίνεται να μην το ξέρεις. Δεν μπορεί να μην το ξέρεις.

Θέλει κότσια να μάθω να ζω χωρίς εσένα. Κότσια και δυνάμεις που μοιάζει να μην τις έχω. Κάποιος μου ζητάει ένα τσιγάρο. Και είναι ο μόνος που επιτρέπω να με σταματήσει από την άγνωστη πορεία μου τούτο το βράδυ.

Κάθομαι εκεί κοντά του. Θέλω μόνο μαζί του να μιλήσω. Σ’ αυτόν που δεν τον ενδιαφέρει η ιστορία μου κι ούτε κάνει πως τον νοιάζει. Πόσο τον προτιμώ από όλους τους δήθεν που προσποιούνται πως ακούν. Οι τζούρες γίνονται καύτρες, οι καύτρες καπνός κι ο καπνός ομίχλη. Βλέπεις; Αυτή την ομίχλη θέλω απόψε για παρέα. Δεν του μιλάω μα εκείνος ακούει. Κι εγώ λυτρώνομαι.

Να είχε καρδιά η μοναξιά, να είχε μιλιά, να είχε ήχο. Κι όμως τούτη τη νύχτα οι μοναξιές συγκρούονται στο δικό μου διάβα. Περνάω από μπροστά τους κι αυτές κάνουν στην άκρη. Πόσο θόρυβο κάνω τελικά όταν θελήσω. Ουρλιάζει το μέσα μου βλέπεις. Με ουρλιαχτό παράνοιας από την έλλειψή σου. Οι μνήμες στήνουν χορό στα μάτια μου μπροστά κι ας έχω πάψει να θρηνώ.

Το τσιγάρο τελειώνει. Σχεδόν μου καίει τα δάχτυλα. Ανατριχιάζω. Προσφέρω άλλο ένα στον άγνωστο φίλο μου και αφήνω τη μικρή τούτη φλόγα να πυρπολήσει το χαρτί που αγκαλιάζει τον καπνό μας. Κρυώνω απόψε. Δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός μα εγώ κρυώνω. Έτσι γίνεται όταν λείπει η αγκαλιά. Οι ώμοι γέρνουν γίνονται σαν κρεμάστρες που αναζητούν εκείνο το ρούχο που θα τις γεμίσει για να μη μένουν άδειες, κενές. Όπως αισθάνομαι εγώ εδώ τώρα.

Μόνο για ένα βράδυ σου επιτρέπω να με κάνεις και πάλι κτήμα σου. Όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, σου δίνω το δικαίωμα να έρθεις κοντά μου. Μπες στο σώμα μου, στη σκέψη μου, γίνε σκιά και παρουσία κι έλα να μου κρατήσεις συντροφιά. Έλα και τράβα μια ρουφηξιά από το τσιγάρο μου κι άσε τον καπνό να γίνει η γεύση του φιλιού που θ’ακουμπήσεις στα χείλη μου. Σου υπόσχομαι να μην κρατήσω άμυνες, να μη φοβηθώ και να μη σε τρομάξω.

Ο διπλανός μου, αποψινός συνοδοιπόρος μου, με κοιτάζει αμίλητος, ανησυχητικά βουβός. Μια λέξη μόνο ξεστομίζει, «πονάς;». «Λιποτακτώ», του απαντάω. Προδίδω τη μοναξιά μου, γίνομαι επίορκος και λιποτάκτης γιατί έτσι αποφάσισα, γιατί αυτό θέλω πιότερο από οτιδήποτε στον κόσμο αυτή τη νύχτα. Μένω εκτός ορίων, εκτός όρων και προϋποθέσεων, υπογράφω ανακωχή και σε προσκαλώ να γίνεις επισκέπτης μου. Σου αφήνομαι, σου παραδίνομαι, κορμί και ψυχή, μυαλό και καρδιά στα εναποθέτω στα χέρια σου και άφησέ τα να φωλιάσουν, να βρουν για λίγο τη μήτρα που τα έθρεψε τόσο μοναδικά.

Σηκώνομαι να φύγω. Του αφήνω το πακέτο. Έτσι κι αλλιώς από τα «κομμένα» ήταν.

-Φεύγεις; με ρωτάει.
-Άργησα, του λέω.
-Τότε τρέχα, μην καθυστερείς άλλο. Πήγαινε εκεί που σε περιμένουν…
-Λες;
-Λέω… Και φρόντισε εκεί που πας, να είναι κάπου που δε θα χρειαστεί να λιποτακτήσεις ξανά…
-Αυτό θα κάνω…

Γράφει η Μελίνα Αγγελάκη

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
5 Comments

5 Comments

  1. replique rolex explorer

    26 January 2022 at 12:39 am

    798672 37206Id should consult you here. Which is not some thing Its my job to do! I spend time reading an write-up that may possibly get men and women to think. Also, numerous thanks for permitting me to comment! 693799

  2. Buy Guns Online

    1 February 2023 at 5:39 am

    516076 9589hello!,I actually like your writing very a great deal! percentage we maintain up a correspondence extra about your write-up on AOL? I require an expert on this location to unravel my dilemma. Could be that is you! Taking a look forward to peer you. 366521

  3. 미겜천국

    23 February 2023 at 4:25 am

    783855 824176This internet web site is my breathing in, very wonderful pattern and perfect content . 28351

  4. selling credit card terminals

    26 March 2023 at 1:40 pm

    Thanks for your content. One other thing is when you are promoting your property all on your own, one of the troubles you need to be mindful of upfront is just how to deal with household inspection reviews. As a FSBO supplier, the key to successfully shifting your property and also saving money about real estate agent profits is know-how. The more you are aware of, the simpler your property sales effort might be. One area exactly where this is particularly critical is information about home inspections.

  5. WxxilliamNox

    1 June 2023 at 9:13 am

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Σχέσεις

Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”

-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.

Πηγές: share24.gr / Spirit Alive 
Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
What’s your Reaction?
+1
1
+1
1
+1
1
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.

Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.

Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.

Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;

Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.

Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.

Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.

Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Σχέσεις

Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.

Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.

Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.

Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.

Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.

Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.

Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!

Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.

Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».

Σας χαιρετώ,

Ένας ζωντανός άνθρωπος

Πηγή: have2read
What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending