Connect with us

Ενδιαφέροντα

Θέλω να ξέρεις πως δε σου κρατώ κακία.

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Προσπαθώ εδώ και καιρό να βγάλω άκρη με τις σκέψεις που τριγυρίζουν στο μυαλό μου και δε μ’ αφήνουν ούτε λεπτό σε ησυχία. Κι αφορούν εσένα φυσικά. Τα καλά και τα κακά, εννοείται. Γιατί πολλές φορές, αδυνατούμε να καταλάβουμε τη σημασία κακών στιγμών, μέχρι να γίνουν κομμάτι των αναμνήσεών μας. Στιγμές που μας πλήγωσαν, αλλά αναμφίβολα μας έμαθαν πολλά. Μας έκαναν πιο δυνατούς.

Γι’ αυτό αποφάσισα να επιτρέψω στον εαυτό μου να γράψει για σένα. Και του υποσχέθηκα πως θα είναι η τελευταία φορά. Γιατί η αλήθεια είναι πως μπορεί και να σου φάνηκε εγωιστική η απόφασή μου. Φαντάζομαι την έκπληξή σου όταν σου ανακοίνωσα πως δεν μπορούσε να συνεχίσει αυτό που είχαμε. Ό,τι κι αν ήταν. Αλήθεια, τι είχαμε τελικά; Ήμουν άραγε μια απ’ τις προτεραιότητές σου; Ή απλά μ’ έψαχνες μονάχα όταν δεν είχες άλλες εναλλακτικές;

Τι περίμενες όμως; Πώς θα συνέχιζα για πολύ καιρό να ανέχομαι την αδιαφορία σου όταν δεν ήμασταν μαζί; Το ξέρω πως η απόσταση δεν είναι και το πιο ιδανικό σκηνικό για να ζήσεις τον έρωτά σου, όμως ήξερες τι θ’ ακολουθούσε. Ήξερες πως θα ήμασταν μακριά ο ένας απ’ τον άλλο. Ήσουν όμως διατεθειμένος να το ζήσεις. Να υποστείς τον πόνο και τη θλίψη του αποχωρισμού, για να νιώσεις με όλο σου το είναι τη χαρά και την ηδονή της επανασύνδεσης. Μιας επανασύνδεσης που φυσικά δεν έγινε ποτέ.

Δε σου ‘μαθε κανείς, αναρωτιέμαι, πως πρέπει να ενδιαφέρεσαι για κάποιον, αν τον θέλεις πραγματικά στη ζωή σου κι όταν είστε μαζί, αλλά και όταν βρίσκεστε χώρια; Μια απλή καλημέρα κι ένα «τι κάνεις;», θα έκανε μεγάλη διαφορά. Γι΄ αυτό και θεώρησα τη συμπεριφορά σου απαράδεκτη. Δε γίνεται να μ’ έπαιρνε από κάτω και να μην έκανες τίποτα, έστω κι από μακριά, τέλος πάντων.

Τόση αφέλεια. Ή μήπως ήταν απ’ την αρχή αδιαφορία κι άργησα να το καταλάβω; Γιατί προσπάθησα τόσες φορές να σε δικαιολογήσω και στους γύρω μου, αλλά και στον εαυτό μου μέχρι που έφτασα στο σημείο να ανέχομαι, ασυνείδητα ίσως, αυτά που έκανες. Ή μάλλον, αυτά που δεν έκανες. Και στο τέλος, κάθε ελπίδα διατήρησης μιας σχέσης χαμένης από καιρό, έκανε φτερά. Αντικαταστάθηκε από μια πίκρα που δεν είχα αισθανθεί ξανά. Ένα θυμό που δεν εξέφρασα, αλλά ήθελε τόσο πολύ να βγει στην επιφάνεια, που σχεδόν τα κατάφερε.

Εξάντλησα κάθε ευκαιρία που ήμουν διατεθειμένη να δώσω σε μια προσπάθεια να καταλάβω πού οφειλόταν όλο αυτό. Ίσως ήταν κάτι πρωτόγνωρο για σένα, ίσως να μην ήξερες πώς να το χειριστείς κι ήθελες το χρόνο σου. Αλλά όσο περνούσαν οι μέρες, οι εβδομάδες και τελικά ολόκληροι μήνες, συνειδητοποίησα πως η αναισθησία σου δεν ήταν κάτι που μπορούσα πλέον να ανεχτώ.

Ναι, την αποκαλώ αναισθησία γιατί σ΄αυτή τη λέξη παραπέμπουν οι πράξεις σου. Μπορείς να με πεις εγωίστρια, μπορείς ακόμη και να με κατηγορήσεις πως αποφάσισα μόνη μου για κάτι που αφορούσε και τους δύο, αλλά η υπομονή έχει και τα όριά της. Κι όμως ήθελες και δεύτερη ευκαιρία. Αφού κατάλαβες πως κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί δεν προσπάθησες να το διορθώσεις; Δεν άλλαξες αφότου κατάλαβες πως άρχισε να αυξάνεται το χάσμα ανάμεσά μας και θα άλλαζες μετά την υποτιθέμενη παρατήρησή μου;

Αυτό προσπαθώ να ξεκαθαρίσω στο μυαλό μου. Αν έπρεπε τελικά να σου είχα δώσει την ευκαιρία που ζητούσες. Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν προσπάθησες καν να την κερδίσεις. Δε διεκδίκησες εμένα, τα όσα θα μπορούσα να σου προσφέρω, τα όσα θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει. Είμαι σίγουρη πως θα νιώθεις κι αδικημένος. Δεν πειράζει όμως. Έπρεπε κάποτε να πάψω κι εγώ να αγνοώ την αλήθεια για προσωρινές στιγμές ευτυχίας, δε νομίζεις;

Κι εδώ λοιπόν, είναι που αποφασίζω επιτέλους να βάλω ένα τέλος σε ό,τι αφορά εμάς τους δύο. Ένα τέλος οριστικό, που μπορώ να πω με σιγουριά πως δε θα μετανιώσω. Γιατί επιτέλους, αποφάσισα να σκεφτώ τον εαυτό μου. Θέλω να ξέρεις πως δε σου κρατώ κακία. Κι ό,τι ήθελα να πω, το έγραψα.

Γράφει η Άννα.

Πηγή

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
4 Comments

4 Comments

  1. Wilma

    14 May 2022 at 5:48 am

    Hi there, of course this piece of writing is actually nice and I have learned
    lot of things from it about blogging. thanks.

  2. 810814 716661Thanks so significantly for one more post. I be able to get that kind of details details. friend, and exactly. 305098

  3. sbo

    16 December 2022 at 5:11 am

    418404 190750I discovered your blog site on google and appearance a couple of of your early posts. Maintain up the excellent operate. I just extra the RSS feed to my MSN News Reader. Seeking for forward to reading much more on your part later on! 879092

  4. become a merchant processor

    26 March 2023 at 6:12 am

    Thanks for the ideas you have discussed here. Something important I would like to state is that computer memory needs generally go up along with other breakthroughs in the technological know-how. For instance, whenever new generations of processors are made in the market, there’s usually a related increase in the dimensions calls for of all pc memory and hard drive space. This is because the program operated by way of these processors will inevitably increase in power to make new engineering.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Ενδιαφέροντα

Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

128,000+ Listening Music Pictures

Η μουσική είναι παντού. Υπάρχουν λίγες καταστάσεις και στιγμές στην καθημερινότητά μας στις οποίες η μουσική δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Είτε αθλείστε, οδηγείτε, περπατάτε ή ψωνίζετε – αν δεν χρησιμοποιούμε τα ακουστικά μας μόνοι μας, η μουσική υπόκρουση παίζει εξωτερικά. Η μουσική είναι ο παλμός κάθε πάρτι, όπου η επιλογή της λίστας αναπαραγωγής μπορεί να δώσει τον τόνο για ολόκληρη την εκδήλωση. Από έξω, η μουσική βιομηχανία μπορεί να φαίνεται διαφορετική, με αστέρια όπως ο Drake, η Lady Gaga ή οι Coldplay να γίνονται πρωτοσέλιδα κάθε μέρα. Και όμως, μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει ότι αυτό δεν συνέβαινε πάντα και ότι η ποικιλομορφία στον κόσμο της μουσικής μπόρεσε πραγματικά να καθιερωθεί μόνο τα τελευταία χρόνια. Χάρη στο Spotify and Co., η μουσική είναι πάντα κοντά μας και προσβάσιμη από οπουδήποτε. Γιατί όμως μας αρέσει ακριβώς η ποικιλόμορφη πλευρά της μουσικής και γιατί είναι τόσο σημαντική η διαφοροποίηση;

Η μουσική δεν είναι περιχαρακωμένη

Η μουσική δεν είναι μόνο διασκεδαστική, έχει επίσης πολλά οφέλη και μας βοηθά να αναπτυχθούμε και να αναπτυχθούμε. Η μουσική παίζει ιδιαίτερο ρόλο, ειδικά όσον αφορά τα συναισθήματα και τις διαθέσεις. Μέσα από τη διαφοροποίηση της μουσικής, τελειώνει η περιχαράκωση. Διαφορετικά συναισθήματα και συναισθήματα μπορούν να μεταδοθούν μέσω της μουσικής. Η μουσική είναι φτιαγμένη για όλους και δεν σκέφτεται σε ομάδες. Αλλά ακόμη και αυτή η εξέλιξη συνεχίζεται, επειδή οι παραγωγοί εξακολουθούν να αναφέρουν ότι αποκλείονται από ορισμένους τομείς της μουσικής βιομηχανίας λόγω υποθέσεων με βάση την εθνικότητά τους.

Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που όλοι μπορούν να καταλάβουν. Συνδέει ηπείρους και ξεπερνά αποστάσεις και πολιτισμούς. Φτάνει στα βάθη των ανθρώπων μοιράζοντας ένα συναίσθημα, μια εμπειρία, μια ιδέα που πυροδοτεί μια εσωτερική κίνηση. Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, η διαφοροποίηση της μουσικής.

Μουσική που σπάει με τη φόρμα

Μια συνταγή επιτυχίας στον κόσμο της μουσικής είναι να ρισκάρεις τη μουσική. Οι ερμηνευτές και οι καλλιτέχνες που είναι διαφορετικοί φαίνονται όλο και πιο επιτυχημένοι. Όσοι τολμούν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους και τον κόσμο της μουσικής γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς.

Μια ποικιλόμορφη κοινωνία

Η σημασία της διαφοροποίησης της μουσικής φαίνεται και από την εξέλιξη της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Θέματα που γίνονται όλο και πιο παρόντα βρίσκονται επίσης όλο και περισσότερο στον κόσμο της μουσικής. Αστέρια όπως η Demi Lovato βγαίνουν ως μη δυαδικά και η Billie Eilish ενσαρκώνει επίσης τα φωτεινά χρώματα της κοινωνίας. Και με επιτυχία: χάρη σε αυτή τη μουσική , οι άνθρωποι αισθάνονται κατανοητοί και με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα μέρος όπου ο καθένας μπορεί να είναι όπως θέλει.

Μουσική στο iGaming

Το πόσο διαδεδομένη είναι η μουσική δείχνει το ερώτημα: Πού δεν είναι η μουσική; Σχεδόν κανένας τομέας της ζωής μας δεν μπορεί να φανταστεί κανείς χωρίς μουσική. Ακόμη και στον κόσμο των βίντεο κουλοχέρηδων  αμέτρητων βιβλιοθηκών τυχερών παιχνιδιών, η μουσική είναι ένα ουσιαστικό συστατικό. Ενώ υπάρχουν κουλοχέρηδες με θέμα τη μουσική, όπως το Music Stage, σε άλλα παιχνίδια η μουσική είναι ένα σημαντικό υπόβαθρο και παρέχει ενθουσιασμό και επιπλέον αδρεναλίνη. Η μουσική παρέχει επίσης τη σωστή αίσθηση στις ζωντανές στοές.

Χάρη στη μουσική

Έτσι, στο τέλος είναι απαραίτητο μόνο να ευχαριστήσουμε τη μουσική. Για τα συναισθήματα που νιώθουμε χάρη σε εκείνη και τις καταστάσεις που την κάνουν πολύ πιο έντονη. Τι θα ήμασταν χωρίς τη μουσική;

Listening to relaxing music can improve cognitive performance, study suggests

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Ενδιαφέροντα

Mανούλες σταματήστε να αυτοθυσιάζεστε για τα παιδάκια σας τα καταστρέφετε.

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Στο’ πα και στο ξαναλέω πως κάπου εκεί στις οδηγίες χρήσης ενός τεστ εγκυμοσύνης που αναφέρεται… «Αν εμφανιστούν οι μπλε γραμμούλες.. δηλαδή αν είστε έγκυος.. επισκεφτείτε τον γυναικολόγο σας» θα έπρεπε να υπήρχε υποσημείωση… επισκεφτείτε και τον ψυχολόγο σας!!

Δεν μπορείς να ακούς μα ούτε και να εξηγήσεις πως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή σου, η ίδια σου η μάνα, που σε ‘φερε στην ζωή, που θυσιάστηκε και θυσιάζεται για να ‘σαι συ καλά, που έκανε στην άκρη όλη της τη ζωή να μπει η δική σου μπροστά, πως εκείνη; πως μπορεί εκείνη να ναι η πηγή της δυστυχία σου. Δεν το χωρά ο νους σου και ούτε να το ακούς δεν θες….

Μα αυτή η αυταπάρνηση της μανούλας σου θα κάνει με τόση μαεστρία την δική σου την ψυχούλα να γεμίζει τύψεις και ενοχές κάθε που θα σηκώσεις κεφάλι από τα πρώτα σου χρόνια… γιατί η μαμά επειδή σε αγαπάει τα κάνει όλα δεν την λυπάσαι;  Κάνε αυτό που σου λέει αμέσως… Κοίτα, κοιτά πόσο την ταλαιπωρείς, κοιτά αναίσθητο παιδί που δεν καταλαβαίνεις πως όλα για σένα γίνονται.

Και έτσι εσύ καημένο μου παιδάκι και εγωκεντρικό γίνεσαι και υποτακτικό σε πάσα μορφή εξουσίας. Και στην αγάπη αρχίζεις να αισθάνεσαι υπόχρεος γιατί κάποιος κόβει κάτι από κείνον για να το δώσει σε σένα, δεν υπάρχει εκεί μονό για σένα και αναρωτιέσαι, άραγε την αξίζεις αυτή την αγάπη, άραγε υπάρχει πραγματικά κάτι μονό για μένα;;

Θυσιάζομαι για σένα λέει η μανούλα που πρέπει με το που θα μάθει πως θα σε φέρει στον κόσμο να ψυχαναλυθεί!

Να βρει το νόημα της δικής της ζωής να μην το γυρέψει μέσα από την δική σου την ζωή γιατί αλίμονο σου…

Δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πραγματικά είσαι αφού θα μεγαλώνεις με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιήσεις αυτό που θα θελε να ναι η ίδια σου η μανούλα, θα σε φτιάξει έτσι ώστε να γίνεις αυτό που ‘θελε εκείνη και θα το δουλέψει πολύ από τότε που θα πας στα πρώτα σου σχολεία και αν εσύ αντισταθείς γιατί κάτι μέσα σου κλωτσήσει και δεν σου κάνει ετούτο το κουστούμι θα ακούσεις πως όλα γίνονται για το καλό σου και πως αυτό πρέπει να γίνει γιατί η μαμά κάνει αγώνα μεγάλο για να σου παρέχει όλα αυτά που εσύ πετάς και λες πως δεν τα θες κακομαθημένο!

Αγενέστατο παιδί και αχάριστο…. που δεν αναγνωρίζεις τίποτα…

Κοίτα με πόση δεξιοτεχνία, πόσο ύπουλα και χωρίς να το καταλάβεις, εσύ είσαι το πρόβλημα, εσύ έχεις τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνεις τι είναι όλο αυτό που στήθηκε για σένα χωρίς εσένα;;

Γιατί ποιος είσαι εσύ άλλωστε…. Ποτέ σου δεν θα μάθεις..  Μόνο αν κάποια στιγμή τα καταθλιπτικά συμπτώματα ή το άγχος σε οδηγήσουν στον ψυχαναλυτή!

Και πάλι θα σου πάρει λίγο χρόνο πουλάκι μου μα την στιγμή που θα ανακαλύψεις ποιος είσαι θα ναι σαν σου κόλλησαν δυο φτερά στην πλάτη σαν αυτά που χουν οι άγγελοι και θα σαι ελεύθερος πια να πετάς.. θα είσαι εσύ ο γνήσιος και μοναδικός εαυτός σου και θα μπορείς να πετάς, να ανάπνεες και να απολαμβάνεις !

Την ζωή που σου ανήκει και που εσύ θα δημιουργήσεις.

Μπαρκάτσα Άρια, Ψυχολόγος

What’s your Reaction?
+1
6
+1
0
+1
0
+1
0
+1
2
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Ενδιαφέροντα

Όσα δώσεις στο παιδί σου μέχρι τα 6, καθορίζουν την υπόλοιπη ζωή του!

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Έρευνες, μελέτες και σιγά σιγά η εμπειρία των προηγούμενων γενεών πιστοποιούν πια πως τα 6 πρώτα χρόνια ζωής ενός παιδιού προδιαγράφουν το μέλλον του.

Η υγιεινή διατροφή, τα πλούσια ερεθίσματα αλλά κυρίως η αγάπη των γονιών, ειδικά σε αυτά τα σημαντικά 6 χρόνια της ζωής, είναι ικανά ακόμα και να απενεργοποιήσουν τα γονίδια εκείνα που σχετίζονται με κάθε είδους ασθένεια, σωματική ή ψυχική. Τα νέα στοιχεία, κάνουν σκόνη την θεωρία που θέλει τα γονίδιά μας να είναι αυτά που κάνουν καθολικό κουμάντο. Τώρα ξέρουμε πως το περιβάλλον και ο τρόπος που μεγαλώνουμε είναι αυτά που μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει πως τα γονίδια δεν παίζουν το ρόλο τους, δεν ορίζουν όμως μόνο αυτά τη εξέλιξη της προσωπικότητάς μας.

Όπως και να έχει, το βασικό είναι πως επιβεβαιώνεται αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν: πως η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα που δίνουμε σε ένα παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του καθορίζει σε τεράστιο βαθμό τη ζωή τους και ουσιαστικά αποτελεί ένα σημαντικό κληροδότημά μας προς εκείνα.

Στα πρώτα χρόνια της ζωής του το παιδί είναι όπως το μαλακό κερί, όπως το μαργαριτάρι, όπως η ζωγραφική, όπως η κατασκευή των αγαλμάτων. Κατ’ επέκτασιν, οι γονείς γίνονται ζωγράφοι, καλλιτέχνες, αγαλματοποιοί και κατασκευάζουν αυριανούς ανθρώπους.

Παλαιότερα τα παιδιά αντιμετωπίζονταν ή αδιάφορα ή στην καλύτερη περίπτωση ως μικρογραφία ενήλικα. Στην πορεία, άρχισε να αντιμετωπίζεται με μεγάλη προσοχή, γιατί το σημερινό παιδί είναι ο πρόδρομος του αυριανού ενήλικα. Το ψυχικά υγιές παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι αύριο ένας υγιής ενήλικας. Αντίστοιχα, το κακοποιημένο και τραυματισμένο παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι αύριο ένας προβληματικός, αντικοινωνικός και παραβατικός ενήλικας. Η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση του παιδιού από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι μια υπερβολικά υπεύθυνη, επίπονη, χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία η οποία απαιτεί την ευαισθητοποίηση των γονέων, την αυταπάρνησή τους και την υπομονή τους. Πέρα από το ότι ολοκληρώνει τη μητέρα και τον πατέρα ως άτομα, προδιαγράφει τις σχέσεις των ανθρώπων του αύριο.

Ανατρέφω ένα παιδί, θα πει στην πράξη ότι το μορφώνω όπως γράφει η σύμβουλος σχολικού εκπαιδευτικού προσανατολισμού Β. Παππά. Η μητέρα είναι εκείνη που το εκπαιδεύει πως να πίνει νερό από το ποτήρι, πως να τρώει με το κουτάλι και το πηρούνι, πως να ντύνεται μόνο του, να πηγαίνει στην τουαλέτα. Επίσης, εκείνη το μαθαίνει να τακτοποιεί τα παιχνίδια του, να τα μοιράζεται με τα άλλα παιδιά και να σέβεται τα δικαιώματα του άλλου. Η μητέρα διδάσκει το παιδί της με διάφορους τρόπους. Χρησιμοποιεί το λόγο, την επίδειξη, του παραστέκεται με τη σωματική της δύναμη. Αν θέλει, όμως, να πετύχει στο έργο της, επιβάλλεται να προσαρμόζει τις προσδοκίες της σ’ αυτά που σωματικά, ψυχολογικά και διανοητικά, μπορεί το παιδί να μάθει. Είναι σημαντικό για τη μητέρα να γνωρίζει το ίδιο της το παιδί. Να ξέρει σε ποιο σημείο ανάπτυξης βρίσκεται κι αν είναι έτοιμο να μάθει, αυτό που προσπαθεί να του διδάξει.

Ο πιο εκδηλωτικός τρόπος να μεταδώσουμε την αγάπη μας στο παιδί είναι η σωματική επικοινωνία. Κι όταν λέμε σωματική επικοινωνία, εννοούμε ένα χάιδεμα, ένα αγκάλιασμα, το ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη ή και ένα απλό άγγιγμα του παιδιού. Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου οι γονείς χρησιμοποιούν την οπτική και σωματική επικοινωνία, αισθάνεται άνετα με τον εαυτό του και με τους άλλους, και συνεπώς, θα είναι αγαπητό και θα έχει αυτοσεβασμό. Κατ’ αυτό τον τρόπο το παιδί μπορεί να γεμίσει το συναισθηματικό του δοχείο. Επίσης, η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού και η συναισθηματική στήριξη στη σύζυγό του ενισχύει σημαντικά τη συζυγική και οικογενειακή αρμονία, ενισχύοντας τους δεσμούς τόσο με το παιδί όσο και με τη σύντροφό του.

“Ιδανικοί” γονείς θεωρούνται, όσοι συνδυάζουν την έκδηλη στοργή και την ενθάρρυνση για αυτονομία. «Το πολύ μικρό παιδί μπορεί να έχει ανάγκη από τη συνεχή φροντίδα, όσο μεγαλώνει όμως, ο γονιός οφείλει να το απελευθερώνει σιγά – σιγά, χωρίς να διακόπτεται η αμοιβαία αγάπη και να το οδηγεί στη συναισθηματική και πνευματική ανεξαρτησία. Η γονεϊκή αγάπη που πνίγει τα παιδιά, τη στιγμή που αυτά έχουν ανάγκη να βγουν εξω από την οικογενειακή “φωλιά”, μοιάζει με τα δέντρα που φυτεύουμε, για να προστατεύσουμε το σπίτι από τον ήλιο και που, τελικά, μεγαλώνουν τόσο πολύ και ευδοκιμούν τόσο, ώστε πρέπει να τα κλαδέψουμε, αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε από ασφυξία».

Όσα κάνουμε, όσα λέμε, από ένα απλό νανούρισμα, μέχρι ένα χαδί, από ένα «μη» μέχρι ένα «μπράβο» στο πρώτο δειλό βήμα, καταγράφονται στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού. Και παρόλο που ως ενήλικες αδυνατούμε να χρησιμοποιήσουμε σε συνειδητό επίπεδο όλες τις πληροφορίες εκείνες που συλλέξαμε στην πρώιμη παιδική ηλικία, αυτές οι μνήμες είναι υπαρκτές και ασκούν πάνω μας επιρροή σε ασυνείδητο επίπεδο.

Γι’ αυτό οφείλουμε σαν γονείς να γεμίσουμε τον κόσμο του τόσο μικρού αυτού ανθρώπου με όμορφες εικόνες και τρυφερά συναισθήματα, ώστε όταν έρθει ο καιρός να «ανασύρει» όλο αυτό του υλικό για να προχωρήσει, να «βρει» στοιχεία που θα τον κάνουν έναν μαχητή της ζωής και όχι ένα φερέφωνο των γονεικών προσδοκιών.

http://www.themamagers.gr

What’s your Reaction?
+1
4
+1
2
+1
0
+1
2
+1
0
+1
1
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending