Connect with us
Της Έφης Μπαμπούρη. Αν αφήσεις τα μάτια σου να κάνουν μια βόλτα όταν βρίσκεσαι έξω, νομίζω θα τη συναντήσεις πολλές φορές. Κάποια που θα περπατά μόνη...
Της Στεύης Τσούτση. Μακάρι οι ανθρώπινες σχέσεις να ήταν αρμονικές. Δίχως ζήλια, φθόνο, μικρές και μεγάλες κακίες. Θα ήμασταν τότε, 6.92 δισεκατομμύρια ανθρώπων, ροδαλών και χαμογελαστών,...
Της Ειρήνης Σταυρακάκη Από μικρός ονειρεύεσαι το αύριο. Βάζεις τον χάρτη του Χουκ στο τραπέζι, παίρνεις το φτερό και σχεδιάζεις. Στάση Πρώτη; Σχολείο! «Θέλω να μεγαλώσω!»....
Της Στεύης Τσούτση. Θέλεις χρόνο είπες… Χρόνο να σκεφτείς, χρόνο να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου. Χρόνο να ξεχάσεις την άλλη. Εκείνη, λέω… Εκείνη που ήρθε και...
Όπως είπε ο Μπρους Λι, «Δεν είμαι σε αυτή τη γη για να ικανοποιήσω τις προσδοκίες σου και δεν είσαι σε αυτή τη γη για να...
Της Κέλλυ Μπόζα Και είχες πει να σε περιμένω. Είχες πει πως θα ξανά γυρίσεις. Να μην αλλάξω είπες. Και εγώ δεν άλλαξα. Έμεινα παγωμένη στον χρόνο,...
Αναμονή. Μια λέξη συνώνυμη του πόνου. «Θα σε περιμένω», λες και οι τρεις αυτές λέξεις κρύβουν όλη τη στεναχώρια, τη μελαγχολία και την αδηφάγο σιγουριά πως...
Του Γιάννη Παπαντώνη Το κορμί μου διψάει για νερό! Για το νερό της ψυχής. Μόνο που η ψυχή και πάλι, αγκυροβόλησε σε ένα όνειρο, σε ένα όνειρο...
Της Δέσποινας Παλαμάρη Η εγκατάλειψη φλερτάρει μαζί μου από τα πρώτα μου βήματα. Η θάλασσα έπαιρνε για χρόνια τον πατέρα μου μακριά κι εγώ ήμουν πάντα...
Γράφει η Γωγώ Παττάκου Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κάτι να περιμένω. Να μετράω τις μέρες μέχρι να συμβεί ένα γεγονός που θα...
Της Άννας Συργιάννη “Αύριο λες και μέσα σε αυτή τη προσμονή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ.” Η φράση αυτή με ακολουθεί χρόνια και κάθε φορά που...
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΜΕΡΟ ΘΕΡΙΟ που τρώει τη ζωή μας. Μα μόλις φύγει, καταλαβαίνουμε ότι αυτή ήταν η ζωή μας. Λοιπόν; Σ’ άφησε; Σε πρόδωσε; Καλύτερα...
Της Μαρίνας Αβραάμ Σε περίμενα να έρθεις. Μεγάλο βάσανο αυτή η ελπίδα που πάντα ντε και καλά θέλει να πεθαίνει τελευταία… Μαζί της σκότωσε και όλα...
Πόσες είναι οι σιωπές μου που ακροβατούν στο κενό, πόσες ερινύες σφραγίστηκαν από τα χείλη μου να μην απελευθερωθούν; Είναι οι τύψεις που με στοιχειώνουν να...
Σε χάζευα τις προάλλες. Έχω το τασάκι πάνω στη γυμνή κοιλιά μου κι η καύτρα κόκκινη σαν τα νύχια μου. Μισανοίγω το στόμα και σπρώχνω τον...
Μια ζωή να τρέχεις. Να τρέχεις να ξεφύγεις, να τρέχεις να φτάσεις, να αγγίξεις, να αισθανθείς. Μία ζωή. Όχι δεύτερη. Δεν έχει. Μία έχει. Κι εσύ...
Της Στεύης Τσούτση. Ήρθες. Δε σε περίμενα, ψέματα δε θα πω… Τουλάχιστον είχα πάψει να έχω εκείνο το σκίρτημα της πρώτης νιότης. Εκείνη τη βαθιά, αβάσταχτη...
