feautured
Εγώ, καλέ μου, δεν έμαθα να ζυγίζω την αγάπη όπως εσύ…
Της Ιωάννας Ζωσιμά.
Ανακάλυψα πως κλείνοντας τα μάτια δε μετράω ούτε λόγια, ούτε πράξεις.
Μόνο αγνά, ζωντανά συναισθήματα.
Ακούω χαρούμενα γέλια, δυνατές φωνές, αργά βήματα, γρήγορες ανάσες, απαλές μελωδίες που χορεύουν με ρυθμό στο κεφάλι μου συνοδευόμενες πάντα από ξεχωριστούς ανθρώπους.
Ανθρώπους που έχουν κάτι διαφορετικό.
Που τρύπωσαν στη ζωή μου ζητώντας ή δίνοντας ζεστασιά.
Που θέλησαν να μείνουν ή να περάσουν απλά την ώρα τους.
Που τελικά αν τους βάλω σε μια ζυγαριά δε γέρνει ούτε από τη μια ούτε από την άλλη. Δεν ξέρω αλήθεια τι ζύγισα.
Ίσως τη χαρά απέναντι στη λύπη.
Ή την εμπιστοσύνη απέναντι στην απογοήτευση. Πότε όμως δε σκέφτηκα να βάλω στη ζυγαριά την αγάπη απέναντι από το οτιδήποτε. Όχι επειδή δεν μπορώ αλλά επειδή ποτέ δεν την μέτρησα. Έδωσα και πήρα. Πήρα μα και έδωσα.
Μέσα σε όλα αυτά όμως μετράω και κάθε εξαίρεση.
Αυτόν.
Δεν έχει σημασία το όνομα. Αλλά αυτόν.
Που πλέον περιφέρεται μέσα μου και γύρω μου σαν μια σκιά.
Εγώ τον είδα. Μπήκε στην ζωή μου και την έκανε δική του. Σαν να του ανήκα. Ήταν η ζωή μου ένα καράβι σε μια θάλασσα και αυτός ένα μεγάλο κύμα. Δεν κατάλαβα ποτέ αν ήθελε να με βουλιάξει ή να με έχει απλά παιχνίδι στο χέρι του.
Ότι και αν ήθελε εγώ στάθηκα εκεί, απέναντί του.
Άφησα να με χτυπήσει. Και πλέον βλέπω πως έγινε απλά αφρός. Από δυνατή φωνή έγινε μακρινός αντίλαλος. Με έμαθε να πολεμάω, να μετράω αντοχές, να κρύβω συναισθήματα, να φυλάγομαι, να νιώθω και σίγουρα να αγαπάω.
Και ενώ μπορούσα να ζήσω ευτυχισμένη αφήνοντας τον, επέλεγα να ζω ένα τίποτα μαζί του. Είχα την ευκαιρία μου να χτίσω παλάτια και εγώ επέλεγα να ζω σε καλύβες. Μπορούσα να είμαι η άνοιξη και κατέληγα ένα θλιβερό φθινόπωρο.
Μέχρι που ξύπνησα. Ή μάλλον με ξύπνησε. Όχι αυτός. Μα η ζωή. Μου έκανε την χάρη να μου δείξει πόσο πολλά μπορούσα να έχω ή να διεκδικήσω. Δεν έβλεπα ή μάλλον δεν ήθελα να δω. Δεν άκουγα ή μάλλον έκλεινα τα αυτιά μου. Μέχρι που τον είδα.
Μπροστά μου, ημίγυμνος, με μάτια γεμάτα πάθος, χέρια που κολλούσαν δυνατά ένα ξένο σώμα στο δικό του. Ένα σώμα που δεν ήταν το δικό μου. Και ενώ τα χείλη του έβρισκαν τα δικά της, τα μάτια του έτρεχαν να επιβεβαιώσουν αυτό που ήξερε πάντα.
Πως μπόρεσε να με κοιτάξει στα μάτια; Τι του επέτρεψα να πιστέψει για να παίρνω αυτή την συμπεριφορά; Και τότε ήταν που ένιωσα τη γροθιά στο στομάχι. Οι πεταλούδες πέταξαν, η καρδιά πάγωσε και επιτέλους το μυαλό μου πήρε τα ηνία.
Ο χρόνος κυλούσε και εγώ τον άφηνα. Χρειαζόμουν χρόνο να σκεφτώ. Μέχρι που ανακάλυψα πως ήταν το τέλος. Το κατάλαβα αρκετές ώρες μετά. Το ξέρω ακόμα και τώρα.
Πως; Απλά κλείνω τα μάτια και φωνάζω το όνομα του. Και τον βλέπω. Βλέπω την σκηνή να ζωντανεύει μπροστά μου. Να μου θυμίζει πόσο λάθος έκανα. Να μου θυμίζει πόσο χρόνο σπατάλησα. Πόσο έντονα απογοητεύτηκα και πόνεσα. Ακόμα και εγώ γελάω μαζί μου.
Σε αυτή τη ζυγαριά θα έπρεπε να μετρήσω εμένα απέναντι στον εαυτό που έχασα για χάρη του.
Τον έρωτα μου απέναντι στην αδιαφορία του.
Όπως και να το δω εγώ θα φαίνομαι η χαμένη. Ευτυχώς που η περίπτωση ανήκει στις εξαιρέσεις!
Και η ζωή προχωράει. Αποκτώ εμπειρίες πλέον που θα μου μείνουν αξέχαστες. Με την καλή έννοια! Είναι όμορφα να νιώθεις ελεύθερος. Να σπας τα δεσμά που νόμιζες πως θα σε κρατούσαν για πάντα. Να μην φοβάσαι να κάνεις όνειρα και ας την πατήσεις.
Η ζωή δε σου χαρίζεται και ευτυχώς υπάρχει η μοίρα να σου το θυμίζει.
Φρόντισε η ζυγαριά σου να γέρνει προς την ευτυχία, τη χαρά, τον έρωτα. Ή έστω να είναι ισορροπημένη!
Αξίζει όμως να ζεις στα άκρα. Αξίζει ακόμα και να δώσεις πολλά χωρίς να πάρεις ή να ερωτευτείς χωρίς να σε ερωτευτούν. Γιατί αυτό σημαίνει πως έχεις την ικανότητα να νιώθεις.
Και αυτό δε θα είναι ποτέ μα ποτέ μειονέκτημα!
- Μάθε να ακούς όπως σε ακούνε. - 1 November 2017
- Σε ποιο ξένο κορμί χάραξες δρόμο; - 23 October 2017
- Τους αγαπώ τους ανθρώπους. Φτάνει να ξέρουν και αυτοί να αγαπούν. - 1 August 2017
- Αν σε κάποιον ζητώ συγγνώμη, είναι σε εσένα εαυτέ μου. - 29 July 2017
- Δεν το περίμενα αλλά με έκανες να σε ερωτευτώ… - 12 March 2017
- Τη μοναξιά σου την έπνιξες ή σε πνίγει ακόμα; - 10 February 2017
- Τώρα που πέφτει σα ζέστη βροχή η αγάπη. - 27 January 2017
- Xτίσε όμορφες αναμνήσεις. Aυτές κρατάς όταν φεύγουν οι ανθρώποι. - 30 December 2016
- Σ’αγαπάω. Κι αυτό μένει, αρκεί και περισσεύει. - 11 December 2016
- Όταν εγώ δεν είμαι για κανέναν, εσύ να είσαι εκεί. - 21 October 2016
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
buy benelli guns
25 August 2022 at 8:59 pm
371159 854187Empathetic for your monstrous inspect, in addition Im just seriously great as an alternative to Zune, and consequently optimism them, together with the very excellent critical reviews some other players have documented, will let you determine whether it does not take correct choice for you. 304793
the original source
24 February 2023 at 11:51 am
436999 347683Flexibility indicates your space ought to get incremented with the improve in number of weblog users. 701948
click the next document
13 June 2023 at 2:29 pm
727025 648639Respect to post author, some wonderful data . 583561