feautured
Με μάτωσες. Μα έμαθα να ζω ξανά. Χωρίς εσένα.
Της Μαρίας Κουσαντάκη.
Πάνε λίγα χρόνια τώρα. Έχει περάσει καιρός. Δεν έχω ούτε κακία για σένα ούτε στενοχώρια. Στη σκέψη σου ίσως αισθάνομαι ένα μικρό αγκαθάκι, ίσως είναι εκείνο το «μαζί» που ποτέ δεν αγγίξαμε και θεοποίησα. Ένα αγκαθάκι, όπως εκείνος ο μικρός πόνος που ενίοτε σε βασανίζει από κάποιο παλιό τραύμα, όταν έχει πολύ κρύο, όταν κάνεις συγκεκριμένες κινήσεις, μία υπό συνθήκες αίσθηση δηλαδή, μία αίσθηση απόλυτα ελεγχόμενη, που βρίσκει μηδαμινά ίχνη ζωής σε μία κάποτε ανοιχτή πληγή που πλέον ασπάζεται το κορμί μου σαν περίτεχνο στολίδι του. Έχω μάθει πια πως από τα αγκάθια βγαίνουν ρόδα. Κι εγώ το έκανα. Με όση δύναμη μου είχε μείνει.
To facebook θυμάται. Όχι πως κι εγώ χωρίς εκείνο δε θα θυμόμουν. Μου στέλνει ενημερώσεις για εκείνη την έκπληξη που είχα ετοιμάσει για τα γενέθλιά σου. Πέρασε κιόλας τόσος καιρός από τότε; Μου στέλνει ειδοποιήσεις από εκείνη τη φωτογραφία σε κάποιο ταξίδι μας, μέσα στα χιόνια. Τότε που η καρδιά μου με έλουζε έρωτα και πάθος που αργοπέθαινε μέσα μου. Τότε που ορκιζόσουν πως είμαι ασύγκριτη, πως είμαι μοναδική, πως καμία δεν είναι σαν εμένα και για αυτό και φοβάσαι να δεθείς μαζί μου. Για αυτό και δεν θέλησες ποτέ μαζί μου κάτι πιο στενό. Κι όμως, δειλά σε μένα γύρναγες. Εκείνες τις στιγμές που η κάθε τυχαία πέρναγε από το κρεβάτι σου και τη χλεύαζες μπροστά μου, τότε με εξυμνούσες σα θεά. Μα, τι μυστήριο, με κάποια τέτοια, κάπως, τυχαία, κατέληξες να είσαι.
Με μάτωσες. Ράγισες όλο μου το είναι.
Μάτωσα. Με ακούς; Πλημμύρισε η καρδιά και το σώμα μου με αίμα. Κόκκινο, βαθύ, πλούσιο, ζωντανό, ζεστό, έτοιμο να ρουφήξει κάθε σταγόνα ζωής που μου είχε απομείνει.
Δεν έχω καν θυμό πια για σένα. Είχα δει τόσο βαθιά μέσα σου, κάποιες φορές βαθύτερα από όσο και εσύ ο ίδιος αναγνώριζες τον εαυτό σου, που οι κινήσεις σου έβρισκαν απαντήσεις στις σκέψεις μου. Κατανοούσα, δικαιολογούσα, όμως σταμάτησα να δέχομαι. Και να αποδέχομαι.
Δε μετανιώνω. Τουλάχιστον όχι για τα περισσότερα. Και σίγουρα για όσα ένιωσα. Γιατί όσο κι αν πόνεσα, τα συναισθήματα που είχα για σένα, είναι παιδιά δικά μου που με αγάπη αγκάλιασα, όσο κι αν πόνεσα. Για αυτό λοιπόν σε ευχαριστώ.
Σε ευχαριστώ για τον έρωτα που γέννησα με όλο μου το είναι, κι ας πέθανε ξαφνικά μέσα στην ίδια του την ύπαρξη.
Σε ευχαριστώ που με άφησες να δω μέσα σου, όσα πολλοί αγνοούσαν.
Σε ευχαριστώ που κι εσύ είδες κάτι μέσα μου, κι ας μην είχες ιδέα πώς να το πιάσεις, σχεδόν εύθραυστο στα χέρια σου.
Σε ευχαριστώ ακόμα και για τις στιγμές που υπήρξες ο μεγαλύτερος μαλάκας που έχω γνωρίσει, όσο κι αν πάλευες για το αντίθετο.
Σε ευχαριστώ που τελικά δε μου έδωσες περισσότερα, όχι γιατί δεν τα ήθελα, αντίθετα, σαν χρυσάφι θα τα αγκάλιαζα, αλλά επειδή τη δεδομένη στιγμή, εσύ κι εγώ, μόνο κουρέλια θα σκορπάγαμε. Όσο κι αν μάτωνα που δε σε είχα.
Σε ευχαριστώ για την κάθε στιγμή, ό,τι κι αν εμπεριείχε, γιατί από την κάθε στιγμή έμαθα.
Έμαθα σήμερα, πως όταν ο εαυτός σου είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου, όταν μπροστά σου θα δεις τον παράδεισο, θα αρνηθείς να μπεις. Ακόμα κι αν το κάνεις, θα χύσεις μέσα του κόλαση.
Έμαθα τα λάθη σου και τα λάθη μου. Και προσπαθώ να τα αποφύγω.
Έμαθα να είμαι με κάποιον που με βλέπει μοναδική, όπως κι εσύ τότε, με τη διαφορά πως εκείνος αντέχει να με έχει, θέλει να με έχει, όσο κι αν φοβάται, όσο κι αν έχει δει και τα δικά μου τέρατα να ξεπροβάλλουν.
Έμαθα πως από το μέτριο δε χτίζεις ουρανούς, όμως από το λίγο σταδιακά μπορείς να φτιάξεις παραμύθια. Από τα πεταμένα κομματάκια δεν έπλεκα τον έρωτα, όμως κομμάτι κομμάτι υφαίνω την αγάπη. Τα μέτρια, πεταμένα κομματάκια σου, δεν έχουν θέση μέσα μου. Όχι πλέον.
Έμαθα να ζω ξανά. Χωρίς εσένα.
Το έμαθα ενώ με μάτωνες. Ενώ εσύ έβλεπες κόκκινες σπίθες να πετάγονται εδώ κι εκεί, μάθε πως είχαν μαζί τους αίμα κόκκινο που άγγιζε αργά και βασανιστικά όλο μου το κορμί, την ψυχή μου, πάγωνε το μυαλό μου και έτρωγε το είναι μου μέρα με τη μέρα.
Με μάτωσες. Σαν κοφτερό μαχαίρι στην καρδιά. Αργά, με πάθος, βασανιστικά, μαζοχιστικά, με δύναμη και σιγουριά.
Το μαχαίρι αυτό το κοιτάζω σήμερα να διακοσμεί τον τοίχο των αναμνήσεών μου. Έχει μερικά σημάδια ακόμα που ξεθωριάζουν. Κοιτάζω και μένα. Και όλο το αίμα που τότε πλημμύριζε την ύπαρξή μου, σήμερα μου δίνει ζωή. Και εκείνο το ματωμένο αγκάθι, σήμερα μυρίζει κατακόκκινο τριαντάφυλλο.
- Άγγιξέ με. Μη φοβάσαι. Μη με φοβάσαι. - 15 October 2017
- Λίγο πριν τα 30, έμαθα να χάνω. Και να χάνομαι. - 4 July 2017
- Δε θα ακούσεις ποτέ το κλάμα μου… - 2 July 2017
- Να ανοίγεις τους πόρους της ψυχής σου. Να αφουγκράζεσαι. - 16 April 2017
- Μέσα από σένα ξαναβρήκα εμένα. - 12 March 2017
- Με μάτωσες. Μα έμαθα να ζω ξανά. Χωρίς εσένα. - 12 February 2017
- Στέλνω ένα γράμμα στο Θεό, σε όποιον Θεό πιστεύεις… - 29 January 2017
- Οι γιορτές πέρασαν, τα παραμύθια ξεχάστηκαν. Τα χιόνια έλιωσαν. - 15 January 2017
- Eκείνο το «πάντα» που και η πιο ονειροπόλα ψυχή φοβάται να ξεστομίσει… - 1 January 2017
- Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους. - 25 December 2016
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
the best irons
23 January 2022 at 2:10 am
Great article, thanks. I signed up to your blog rss feed.
Williams Labonte
30 January 2022 at 4:13 pm
This is awesome poste for a long period i ‘ve ever study. Can i have your contact please? I have somthing to communicate. Merci.
best laptop bag
4 February 2022 at 1:28 pm
Thanks for your kind data.. I realy appreciate it.. keep it up.
track 1 shop
25 May 2022 at 11:52 am
365649 809402Hi my loved 1! I wish to say that this post is amazing, great written and come with almost all important infos. I would like to see much more posts like this . 810928
sbobet
6 September 2022 at 6:26 pm
265842 934910I like what you guys are up also. Such intelligent work and reporting! Keep up the superb works guys Ive incorporated you guys to my blogroll. I feel itll improve the value of my site . 490924
sbo
30 September 2022 at 8:15 am
425091 185568There is an ending. Just remember that I meant for this to be an art game. I do feel like I spent an inordinate amount of time on the far more traditional gameplay elements, which may make the meaning with the game a bit unclear. In case you mess about with it though, youll locate it. 704976
voir le site
10 February 2023 at 3:02 pm
749846 650831great . Thanks for informations . Ill be back. Thanks once again 572118
Medikamente in Europa problemlos kaufen
24 February 2024 at 12:04 pm
Wow that was unusual. I just wrote an really long comment but after I clicked submit my comment didn’t appear.
Grrrr… well I’m not writing all that over again. Anyway,
just wanted to say fantastic blog!
doxepin en venta libre en Bolivia
10 April 2024 at 9:52 am
This blog was… how do I say it? Relevant!! Finally I’ve found something
which helped me. Thank you!
floxin kaufen in Europa
12 April 2024 at 4:48 am
Thankfulness to my father who shared with me regarding this webpage, this webpage is actually awesome.