Της Στεύης Τσούτση. Κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και τον φτύνεις. Τον κατακρίνεις για τη μαύρη σου την τύχη, για το μαλακομαγνήτη στους άντρες, για...
Της Στεύης Τσούτση. Εσύ πότε κοιτάχτηκες τελευταία φορά στον καθρέφτη; Και τι ήταν αυτό που είδες; Αυτό που είσαι ή αυτό που νομίζεις πως είσαι; Μεγάλο...
Της Στεύης Τσούτση. Κλαις. Ανοίγεις τις βρύσες της ψυχής σου και κλαις για τον έρωτά του. Όχι εκείνον που έχασες αλλά αυτόν που δε σου χαρίστηκε...
Της Στεύης Τσούτση. Ποτέ μου δε θέλησα τους πολλούς. Ποτέ δε ζήλεψα εκείνες τις μεγάλες παρέες με τους κολλητούς φίλους από το σχολείο που άραζαν για...
Της Στεύης Τσούτση. Το πατρικό μου σπίτι μυρίζει ελληνικό καφέ και γλυκό πορτοκάλι. Έχει σεμεδάκια στα τραπέζια και φωτογραφίες σκορπισμένες παντού. Εικόνες της ζωής μας αποτυπωμένες...
Της Στεύης Τσούτση. Μεγάλωσα μαμά. Πλέον στέκομαι δίπλα σου και μας περνούν για αδερφές. Μα παραμένω το κοριτσάκι σου. Κι εσύ η μαμά μου. Κι ας...
Της Στεύης Τσούτση. Είναι και κάτι γυναίκες ρε φίλε, που δε φτιάχτηκαν για τα εύκολα. Είναι η στόφα τους καμωμένη από τέτοιο υλικό, που τις λες...
Της Στεύης Τσούτση. Κλείνεσαι. Έρχονται τα ζόρια κι εσύ δε μοιράζεσαι, δεν εξωτερικεύεις όσα έχεις στο κεφάλι σου. Απομονώνεσαι από όλους και όλα. Λες πως έτσι...
Της Στεύης Τσούτση. Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά; Ω ναι, δε γίνεται να μην πιστεύεις. Πιστεύεις στη συμπάθεια με την πρώτη ματιά; Ναι, σίγουρα...
Της Στεύης Τσούτση. Εσύ τη δική σου ανασφάλεια τη βάφτισες έρωτα και την παντρεύτηκες. Μετακόμισες μαζί της σε ένα μεγάλο σπίτι με όλες τις ανέσεις. Το...
Της Στεύης Τσούτση. Ένα φιλί. Μια απειροελάχιστη στιγμή που το ρολόι του σύμπαντος σταματά να γυρίζει. Πάγωμα στο χρόνο. Θέρμη στην καρδιά. Ένα φιλί. Δυο άνθρωποι...
Της Στεύης Τσούτση. Πόνος. Δυνατός και παγωμένος. Πόνος ωμός δίχως φανερές πληγές. Πόνος ζόρικος κι αγιάτρευτος. Γι’αυτόν έλα να σου πω. Που δεν έχει αίμα, δεν...
Της Στεύης Τσούτση. Ένας κόμπος στο λαιμό. Ένα πνιχτός λυγμός που δειλιάζει να ξεσπάσει γιατί ξέρει πως δε θα έχει επιστροφή. Υγραίνονται τα βλέφαρα κι εσύ...
Της Στεύης Τσούτση. Κλείνονται οι άνθρωποι. Μπαίνουν μέσα στην κατάδική τους φούσκα, στη δική τους πραγματικότητα και βλέπουν μόνο αυτή. Τριγύρω δεν κοιτούν. Δεν καταλαβαίνουν τι...
Της Στεύης Τσούτση. Μιλώ. Μιλάς. Μιλάμε. Κι όμως, δεν καταλαβαινόμαστε. Όχι πάντα τουλάχιστον. Και είναι αυτή η ασυνεννοησία που με πνίγει. Θα φθείρει, πώς να στο...
Της Στεύης Τσούτση. Θέλεις να είσαι καλός. Κι όμως, είναι φορές που βγάζεις νύχια και γδέρνεις. Θέλει να είσαι σωστός. Κι όμως είναι φορές που σε...
Της Στεύης Τσούτση. Στα παραμύθια που διάβαζε μικρή ήξερε για εκείνη την πολιτεία, την πολύ μακρινή από το αστέρι της που οι άνθρωποι ένιωθαν με την...