Ενδιαφέροντα
Δεν είμαι ένα όνομα. Είμαι συναισθήματα, ήχοι, μυρωδιές, εικόνες.
Όταν με ρωτάνε ποια είμαι, απαντώ βιαστικά και σχεδόν αντανακλαστικά λέγοντας το όνομα μου, την ηλικία, την ιδιότητα μου, το μέρος καταγωγής μου, την οικογενειακή μου κατάσταση.
Αλλά δεν είμαι όλα αυτά.
Δεν είμαι ο συνδυασμός γραμμάτων που αναγράφεται στην ληξιαρχική πράξη. Δεν είμαι το όνομα που βιάστηκαν να κολλήσουν ως βραχιόλι στο βρεφικό καρπό στο νεογέννητο εαυτό μου. Δεν είμαι το όνομα που ως παράδοση μου μεταβίβασαν συνδέοντάς με με το παρελθόν, με κληρονομικές απολήξεις, γενεαλογικούς σχηματισμούς και προγονικό αίμα. Δεν είμαι η συνέχιση της ιστορίας μιας οικογένειας μέσα στο χρόνο. Είμαι μια ένωση, μια ιερή μίξη δυο διαφορετικών γονιδιακών υπάρξεων, ένας συνδυασμός χρωμοσωμάτων, μια μοναδική αλυσίδα dna και συνονθύλευμα χαρακτηριστικών προσώπων που συνδέθηκαν μαζί μου κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Είμαι το χαμόγελο και τα μάτια της μητέρας μου, είμαι η ευγένεια της γιαγιάς μου, το ήθος και το βλέμμα του πάτερα μου.
Δεν είμαι συγκεκριμένων χρόνων. Δεν είμαι ένας αριθμός, υπηρετώντας μια σύμβαση των ανθρώπων. Ψηφίο που συνεχώς αλλάζει με ένα φύσημα σε πάρτι γενεθλίων, που καταγράφεται, αποκωδικοποιείται, ακολουθεί νόρμες, μπαίνει σε καλούπια και τετραγωνάκια φόρμας προς συμπλήρωση. Είμαι οι αλλαγές στο ύψος που χάρασσαν στον τοίχο οι γονείς μου, το δόντι που αποχωρίστηκα και κρατούσα στην παλάμη μου όλο το βράδυ για να εξαγοράσω τη νεράιδα των δοντιών, είμαι οι πληγές και οι ουλές στα πόδια από παιχνίδια στη γειτονιά, είμαι η ρυτίδα στο μέτωπο, οι πρώτοι πόνοι στην πλάτη, το ανώριμο γέλιο και οι ώριμες σκέψεις, η πρώτη λευκή τρίχα και η συνειδητοποίηση της πεπερασμένης μας ύπαρξης. Είμαι οι εικόνες που πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου κατά τις εναλλαγές ήλιου και σελήνης. Οι εμπειρίες που έζησα και με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα, τα απλά, ράθυμα απογεύματα βροχερής μέρας και τα συνταρακτικά γεγονότα κρύων πρωινών που με συγκλόνισαν. Είμαι το πρώτο φως που αντίκρισα ως μωρό και η πρώτη μεθυσμένη ανατολή που με μάγεψε στο δρόμο προς το σπίτι.
Δεν είμαι ό,τι μου επέβαλαν να επιλέξω να γίνω στην ανώριμη φάση της αυτογνωσίας μου, προδιαγράφοντας το μέλλον μου. Δεν είμαι γιατρός, δικηγόρος, άνεργος ή τεχνίτης. Δεν είμαι κανένα κορνιζαρισμένο χαρτί σε τοίχο εφηβικού δωματίου. Δε φέρω καμιά ταμπέλα στο στήθος μου, καμιά επιγραφή. Κανένας τίτλος και επίσημο έγγραφο δεξιοτήτων ή εργασιακής κατάστασης δε θα αναδείξει την προσωπικότητα μου, δε θα αποτελέσει σημάδι αναγνώρισής μου σε περίπτωση που ξεχαστώ, που χαθώ. Είμαι όσα ανακάλυψα, όσα έμαθα, όσα έπιασαν τα χέρια μου, όσα παίδεψαν το μυαλό μου, όσο ονειρεύτηκα και ακόμα ονειρεύομαι να γίνω. Είμαι το χαμόγελο όταν κράτησα τον πρώτο μου μισθό. Είμαι η ικανοποίηση της πρώτης μου επιτυχίας. Είμαι ο θυμός της απόλυσης και όσα αυτή με δίδαξε. Είμαι τα ξενύχτια που πέρασα για να αφουγκραστώ ένα αντικείμενο. Είμαι η συγκίνηση της εθελοντικής εργασίας που απλόχερα προσέφερα.
Είμαι οι συζητήσεις με τους συναδέλφους, τα γέλια, τα πικρόχολα σχόλια, ο ανταγωνισμός και η συνεργασία που με έκαναν να εμπιστευτώ τους ανθρώπους αλλά και να κρίνω ποιοι αξίζουν να είναι δίπλα μου. Είμαι η οργή, ενώ κρατούσα το δελτίο ανεργίας και η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Είμαι τα καινούρια πράγματα που έμαθα και ένιωσα μπερδεμένη, φοβισμένη, αλλά και περήφανη. Είμαι τα παλιά που έγιναν η καθημερινότητά μου και μοιράστηκα με νέους ανθρώπους στη ζωή μου. Είμαι τα στρογγυλά γυαλιά μου και ο τρόπος που τα πειράζω κάθε τόσο, ενώ εργάζομαι. Ο καφές με δυο κουταλιές ζάχαρη και το απογοητευμένο ξύπνημα το πρωινό της Δευτέρας. Όσα ελπίζω να κατακτήσω και να γίνω και τα σχέδια που καταστρώνω γι’ αυτά.
Δεν είμαι η κάτοικος ενός τόπου, αναγνωριστικό στοιχείο του ήθους, της συμπεριφοράς μου, της ταυτότητάς μου. Δεν είμαι όλα όσα προσδίδουν σε εκείνους που κάποιος όρισε με νοητή γραμμή ότι ανήκουν σε μια πόλη, σε ένα κομμάτι γης. Δεν είμαι γαντζωμένη σε μια στεριά, με κωδικό τις συντεταγμένες της. Είμαι το αγαπημένο μου σημείο που με ηρεμεί, η κλασική και ασφαλής διαδρομή που ακολουθώ αλλά και τα καινούρια, μυστηριώδη μονοπάτια που επιλέγω. Είμαι τα ηλιοβασιλέματα που είδα και ακόμα θυμάμαι, οι παραλίες που χάραξαν ανεξίτηλα κάποια καλοκαίρια μου.
Είμαι οι λακκούβες που προσέχω να μη με πλήξουν ξανά, η ελπίδα που μου προσέφερε η θέαση του ορίζοντα ένα ήσυχο πρωινό και το δέος που μου προξένησε μια λάμψη πάνω από φουρτουνιασμένα νερά, ενώ κρυβόμουν κάτω από την ομπρέλα μου. Είμαι τα στίγματα στο χάρτη σε μέρη που ονειρεύομαι να πάω, είμαι οι μικρές καρτ ποστάλ από ταξίδια που έκανα και φυλάω ευλαβικά σε διακοσμητικά κουτάκια ή κολλάω περήφανα στην πόρτα του ψυγείου μου. Είμαι όλες εκείνες οι διαφορετικές παραδόσεις, ήθη, έθιμα γνώρισα και διεύρυναν τους ορίζοντές μου. Είμαι το βότσαλο που μάζεψα από την άμμο, το φύλλο δέντρου που έκλεισα απερίσκεπτα σε ένα παιδικό ανθολόγιο, είμαι οι πατρίδες που άφησα, οι πατρίδες που ανακάλυψα, οι πατρίδες που δημιούργησα. Είμαι ένα σύνολο από κομμάτια παζλ. Και κάθε ένα από αυτά είναι μέρη που επισκέφτηκα, εικόνες που πέρασαν στη μακρόχρονη μνήμη μου, άνθρωποι που γνώρισα και με έφεραν στο τώρα μου.
Δεν είμαι η σύζυγος κάποιου και η μητέρα τόσων τέκνων που θα με εντάξουν σε άλλη κατηγορία παροχών. Δεν είμαι στεφανωμένη ή ανύμφευτη στιγματισμένη με κοινωνικά κριτήρια. Δεν είμαι η κυρία κανενός τάδε και η μάνα κανενός δείνα. Είμαι το δάκρυ της πρότασης γάμου, το μαξιλάρι για εκείνον που μοιράστηκε τον εαυτό του, οι μεσημεριανές συζητήσεις μετά τη δουλειά, εκείνα τα πρωινά βλέποντας παιδικά με τις πυτζάμες, είμαι το αίσθημα της ολοκλήρωσης που μου προσέφερε η συντροφικότητα. Είμαι το άγχος και η οργή που μου παρείχε η διαφορετικότητα, είμαι η πόρτα που βρόντηξε κατά τη διεκδίκηση του δίκιου μου, η κλωτσιά κάτω από το τραπέζι προς συμμόρφωση σε μια οικογενειακή μάζωξη. Είμαι η ηδονή της ερωτικής συνεύρεσης και αυτό το μούδιασμα στο στήθος, το καταλυτικό αίσθημα της αγάπης. Είμαι ο πόνος και τα ράμματα του τοκετού, τα ξενύχτια, οι φόβοι και οι ανησυχίες για ένα πλάσμα που μοιράστηκε την ανάσα μου. Είμαι η ευχή κάθε φορά που κλείνει την πόρτα πίσω του, οι συμβουλές που βουτάνε στη δική μου κοσμοθεωρία και η αίσθηση της ολοκλήρωσης – βάρος και θείο δώρο για την υπόλοιπη ζωή μου.
Είμαι οι φωτογραφίες που τραβάω αιχμαλωτίζοντας στιγμές στο δικό μου προσωπικό, μοναδικό κάδρο. Οι λέξεις που αραδιάζω δίνοντας υπόσταση στις σκέψεις μου, τα τραγούδια που με κάνουν να δακρύζω και να χορεύω, οι γεύσεις που με ωθούν να γλείφω τα δάχτυλά μου. Είμαι οι χτύποι της καρδιάς μου όταν ένιωσα την αγάπη και οι ρωγμές της όταν γνώρισα την απόρριψη, την απώλεια. Είμαι το αστείο που λέω πάντα, ο τρόπος που κοιμάμαι, η δική μου οπτική γωνία για τη ζωή, η συνταγή που μοιράστηκα, το είδωλό σου που καθρεφτίζεται στα μάτια μου όταν με κοιτάς.
Είμαι συναισθήματα, ήχοι, μυρωδιές, εικόνες. Δεν είμαι λέξεις στριμωγμένες σε χαρτιά υπηρεσιών. Είμαι τόσα πολλά που δεν μπορεί να κλείσει κανένας γραφειοκρατικός φάκελος, δεν μπορεί να φωνάξει κανείς στο δρόμο για να γυρίσω ακούγοντάς τα. Όλα αυτά είμαι. Με το γνωστό σήμα γνησιότητας. Τώρα ξέρεις τι να πεις αν σε ρωτήσουν ποια είμαι.
~Το μόνο σίγουρο είναι ότι είσαι πολύ παλιός, ο χρόνος δεν σε έχει αγγίξει, δεν έχεις φύλο, ούτε ημερομηνία γέννησης, δεν έχεις συγκεκριμένο όνομα ούτε προκαθορισμένο σχήμα~
Εσύ ποιος είσαι;
Ενδιαφέροντα
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Η μουσική είναι παντού. Υπάρχουν λίγες καταστάσεις και στιγμές στην καθημερινότητά μας στις οποίες η μουσική δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Είτε αθλείστε, οδηγείτε, περπατάτε ή ψωνίζετε – αν δεν χρησιμοποιούμε τα ακουστικά μας μόνοι μας, η μουσική υπόκρουση παίζει εξωτερικά. Η μουσική είναι ο παλμός κάθε πάρτι, όπου η επιλογή της λίστας αναπαραγωγής μπορεί να δώσει τον τόνο για ολόκληρη την εκδήλωση. Από έξω, η μουσική βιομηχανία μπορεί να φαίνεται διαφορετική, με αστέρια όπως ο Drake, η Lady Gaga ή οι Coldplay να γίνονται πρωτοσέλιδα κάθε μέρα. Και όμως, μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει ότι αυτό δεν συνέβαινε πάντα και ότι η ποικιλομορφία στον κόσμο της μουσικής μπόρεσε πραγματικά να καθιερωθεί μόνο τα τελευταία χρόνια. Χάρη στο Spotify and Co., η μουσική είναι πάντα κοντά μας και προσβάσιμη από οπουδήποτε. Γιατί όμως μας αρέσει ακριβώς η ποικιλόμορφη πλευρά της μουσικής και γιατί είναι τόσο σημαντική η διαφοροποίηση;
Η μουσική δεν είναι περιχαρακωμένη
Η μουσική δεν είναι μόνο διασκεδαστική, έχει επίσης πολλά οφέλη και μας βοηθά να αναπτυχθούμε και να αναπτυχθούμε. Η μουσική παίζει ιδιαίτερο ρόλο, ειδικά όσον αφορά τα συναισθήματα και τις διαθέσεις. Μέσα από τη διαφοροποίηση της μουσικής, τελειώνει η περιχαράκωση. Διαφορετικά συναισθήματα και συναισθήματα μπορούν να μεταδοθούν μέσω της μουσικής. Η μουσική είναι φτιαγμένη για όλους και δεν σκέφτεται σε ομάδες. Αλλά ακόμη και αυτή η εξέλιξη συνεχίζεται, επειδή οι παραγωγοί εξακολουθούν να αναφέρουν ότι αποκλείονται από ορισμένους τομείς της μουσικής βιομηχανίας λόγω υποθέσεων με βάση την εθνικότητά τους.
Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που όλοι μπορούν να καταλάβουν. Συνδέει ηπείρους και ξεπερνά αποστάσεις και πολιτισμούς. Φτάνει στα βάθη των ανθρώπων μοιράζοντας ένα συναίσθημα, μια εμπειρία, μια ιδέα που πυροδοτεί μια εσωτερική κίνηση. Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, η διαφοροποίηση της μουσικής.
Μουσική που σπάει με τη φόρμα
Μια συνταγή επιτυχίας στον κόσμο της μουσικής είναι να ρισκάρεις τη μουσική. Οι ερμηνευτές και οι καλλιτέχνες που είναι διαφορετικοί φαίνονται όλο και πιο επιτυχημένοι. Όσοι τολμούν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους και τον κόσμο της μουσικής γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς.
Μια ποικιλόμορφη κοινωνία
Η σημασία της διαφοροποίησης της μουσικής φαίνεται και από την εξέλιξη της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Θέματα που γίνονται όλο και πιο παρόντα βρίσκονται επίσης όλο και περισσότερο στον κόσμο της μουσικής. Αστέρια όπως η Demi Lovato βγαίνουν ως μη δυαδικά και η Billie Eilish ενσαρκώνει επίσης τα φωτεινά χρώματα της κοινωνίας. Και με επιτυχία: χάρη σε αυτή τη μουσική , οι άνθρωποι αισθάνονται κατανοητοί και με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα μέρος όπου ο καθένας μπορεί να είναι όπως θέλει.
Μουσική στο iGaming
Το πόσο διαδεδομένη είναι η μουσική δείχνει το ερώτημα: Πού δεν είναι η μουσική; Σχεδόν κανένας τομέας της ζωής μας δεν μπορεί να φανταστεί κανείς χωρίς μουσική. Ακόμη και στον κόσμο των βίντεο κουλοχέρηδων αμέτρητων βιβλιοθηκών τυχερών παιχνιδιών, η μουσική είναι ένα ουσιαστικό συστατικό. Ενώ υπάρχουν κουλοχέρηδες με θέμα τη μουσική, όπως το Music Stage, σε άλλα παιχνίδια η μουσική είναι ένα σημαντικό υπόβαθρο και παρέχει ενθουσιασμό και επιπλέον αδρεναλίνη. Η μουσική παρέχει επίσης τη σωστή αίσθηση στις ζωντανές στοές.
Χάρη στη μουσική
Έτσι, στο τέλος είναι απαραίτητο μόνο να ευχαριστήσουμε τη μουσική. Για τα συναισθήματα που νιώθουμε χάρη σε εκείνη και τις καταστάσεις που την κάνουν πολύ πιο έντονη. Τι θα ήμασταν χωρίς τη μουσική;
Ενδιαφέροντα
Mανούλες σταματήστε να αυτοθυσιάζεστε για τα παιδάκια σας τα καταστρέφετε.
Στο’ πα και στο ξαναλέω πως κάπου εκεί στις οδηγίες χρήσης ενός τεστ εγκυμοσύνης που αναφέρεται… «Αν εμφανιστούν οι μπλε γραμμούλες.. δηλαδή αν είστε έγκυος.. επισκεφτείτε τον γυναικολόγο σας» θα έπρεπε να υπήρχε υποσημείωση… επισκεφτείτε και τον ψυχολόγο σας!!
Δεν μπορείς να ακούς μα ούτε και να εξηγήσεις πως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή σου, η ίδια σου η μάνα, που σε ‘φερε στην ζωή, που θυσιάστηκε και θυσιάζεται για να ‘σαι συ καλά, που έκανε στην άκρη όλη της τη ζωή να μπει η δική σου μπροστά, πως εκείνη; πως μπορεί εκείνη να ναι η πηγή της δυστυχία σου. Δεν το χωρά ο νους σου και ούτε να το ακούς δεν θες….
Μα αυτή η αυταπάρνηση της μανούλας σου θα κάνει με τόση μαεστρία την δική σου την ψυχούλα να γεμίζει τύψεις και ενοχές κάθε που θα σηκώσεις κεφάλι από τα πρώτα σου χρόνια… γιατί η μαμά επειδή σε αγαπάει τα κάνει όλα δεν την λυπάσαι; Κάνε αυτό που σου λέει αμέσως… Κοίτα, κοιτά πόσο την ταλαιπωρείς, κοιτά αναίσθητο παιδί που δεν καταλαβαίνεις πως όλα για σένα γίνονται.
Και έτσι εσύ καημένο μου παιδάκι και εγωκεντρικό γίνεσαι και υποτακτικό σε πάσα μορφή εξουσίας. Και στην αγάπη αρχίζεις να αισθάνεσαι υπόχρεος γιατί κάποιος κόβει κάτι από κείνον για να το δώσει σε σένα, δεν υπάρχει εκεί μονό για σένα και αναρωτιέσαι, άραγε την αξίζεις αυτή την αγάπη, άραγε υπάρχει πραγματικά κάτι μονό για μένα;;
Θυσιάζομαι για σένα λέει η μανούλα που πρέπει με το που θα μάθει πως θα σε φέρει στον κόσμο να ψυχαναλυθεί!
Να βρει το νόημα της δικής της ζωής να μην το γυρέψει μέσα από την δική σου την ζωή γιατί αλίμονο σου…
Δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πραγματικά είσαι αφού θα μεγαλώνεις με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιήσεις αυτό που θα θελε να ναι η ίδια σου η μανούλα, θα σε φτιάξει έτσι ώστε να γίνεις αυτό που ‘θελε εκείνη και θα το δουλέψει πολύ από τότε που θα πας στα πρώτα σου σχολεία και αν εσύ αντισταθείς γιατί κάτι μέσα σου κλωτσήσει και δεν σου κάνει ετούτο το κουστούμι θα ακούσεις πως όλα γίνονται για το καλό σου και πως αυτό πρέπει να γίνει γιατί η μαμά κάνει αγώνα μεγάλο για να σου παρέχει όλα αυτά που εσύ πετάς και λες πως δεν τα θες κακομαθημένο!
Αγενέστατο παιδί και αχάριστο…. που δεν αναγνωρίζεις τίποτα…
Κοίτα με πόση δεξιοτεχνία, πόσο ύπουλα και χωρίς να το καταλάβεις, εσύ είσαι το πρόβλημα, εσύ έχεις τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνεις τι είναι όλο αυτό που στήθηκε για σένα χωρίς εσένα;;
Γιατί ποιος είσαι εσύ άλλωστε…. Ποτέ σου δεν θα μάθεις.. Μόνο αν κάποια στιγμή τα καταθλιπτικά συμπτώματα ή το άγχος σε οδηγήσουν στον ψυχαναλυτή!
Και πάλι θα σου πάρει λίγο χρόνο πουλάκι μου μα την στιγμή που θα ανακαλύψεις ποιος είσαι θα ναι σαν σου κόλλησαν δυο φτερά στην πλάτη σαν αυτά που χουν οι άγγελοι και θα σαι ελεύθερος πια να πετάς.. θα είσαι εσύ ο γνήσιος και μοναδικός εαυτός σου και θα μπορείς να πετάς, να ανάπνεες και να απολαμβάνεις !
Την ζωή που σου ανήκει και που εσύ θα δημιουργήσεις.
Μπαρκάτσα Άρια, Ψυχολόγος
Ενδιαφέροντα
Όσα δώσεις στο παιδί σου μέχρι τα 6, καθορίζουν την υπόλοιπη ζωή του!
Έρευνες, μελέτες και σιγά σιγά η εμπειρία των προηγούμενων γενεών πιστοποιούν πια πως τα 6 πρώτα χρόνια ζωής ενός παιδιού προδιαγράφουν το μέλλον του.
Η υγιεινή διατροφή, τα πλούσια ερεθίσματα αλλά κυρίως η αγάπη των γονιών, ειδικά σε αυτά τα σημαντικά 6 χρόνια της ζωής, είναι ικανά ακόμα και να απενεργοποιήσουν τα γονίδια εκείνα που σχετίζονται με κάθε είδους ασθένεια, σωματική ή ψυχική. Τα νέα στοιχεία, κάνουν σκόνη την θεωρία που θέλει τα γονίδιά μας να είναι αυτά που κάνουν καθολικό κουμάντο. Τώρα ξέρουμε πως το περιβάλλον και ο τρόπος που μεγαλώνουμε είναι αυτά που μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει πως τα γονίδια δεν παίζουν το ρόλο τους, δεν ορίζουν όμως μόνο αυτά τη εξέλιξη της προσωπικότητάς μας.
Όπως και να έχει, το βασικό είναι πως επιβεβαιώνεται αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν: πως η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα που δίνουμε σε ένα παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του καθορίζει σε τεράστιο βαθμό τη ζωή τους και ουσιαστικά αποτελεί ένα σημαντικό κληροδότημά μας προς εκείνα.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του το παιδί είναι όπως το μαλακό κερί, όπως το μαργαριτάρι, όπως η ζωγραφική, όπως η κατασκευή των αγαλμάτων. Κατ’ επέκτασιν, οι γονείς γίνονται ζωγράφοι, καλλιτέχνες, αγαλματοποιοί και κατασκευάζουν αυριανούς ανθρώπους.
Παλαιότερα τα παιδιά αντιμετωπίζονταν ή αδιάφορα ή στην καλύτερη περίπτωση ως μικρογραφία ενήλικα. Στην πορεία, άρχισε να αντιμετωπίζεται με μεγάλη προσοχή, γιατί το σημερινό παιδί είναι ο πρόδρομος του αυριανού ενήλικα. Το ψυχικά υγιές παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι αύριο ένας υγιής ενήλικας. Αντίστοιχα, το κακοποιημένο και τραυματισμένο παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι αύριο ένας προβληματικός, αντικοινωνικός και παραβατικός ενήλικας. Η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση του παιδιού από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι μια υπερβολικά υπεύθυνη, επίπονη, χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία η οποία απαιτεί την ευαισθητοποίηση των γονέων, την αυταπάρνησή τους και την υπομονή τους. Πέρα από το ότι ολοκληρώνει τη μητέρα και τον πατέρα ως άτομα, προδιαγράφει τις σχέσεις των ανθρώπων του αύριο.
Ο πιο εκδηλωτικός τρόπος να μεταδώσουμε την αγάπη μας στο παιδί είναι η σωματική επικοινωνία. Κι όταν λέμε σωματική επικοινωνία, εννοούμε ένα χάιδεμα, ένα αγκάλιασμα, το ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη ή και ένα απλό άγγιγμα του παιδιού. Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου οι γονείς χρησιμοποιούν την οπτική και σωματική επικοινωνία, αισθάνεται άνετα με τον εαυτό του και με τους άλλους, και συνεπώς, θα είναι αγαπητό και θα έχει αυτοσεβασμό. Κατ’ αυτό τον τρόπο το παιδί μπορεί να γεμίσει το συναισθηματικό του δοχείο. Επίσης, η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού και η συναισθηματική στήριξη στη σύζυγό του ενισχύει σημαντικά τη συζυγική και οικογενειακή αρμονία, ενισχύοντας τους δεσμούς τόσο με το παιδί όσο και με τη σύντροφό του.
“Ιδανικοί” γονείς θεωρούνται, όσοι συνδυάζουν την έκδηλη στοργή και την ενθάρρυνση για αυτονομία. «Το πολύ μικρό παιδί μπορεί να έχει ανάγκη από τη συνεχή φροντίδα, όσο μεγαλώνει όμως, ο γονιός οφείλει να το απελευθερώνει σιγά – σιγά, χωρίς να διακόπτεται η αμοιβαία αγάπη και να το οδηγεί στη συναισθηματική και πνευματική ανεξαρτησία. Η γονεϊκή αγάπη που πνίγει τα παιδιά, τη στιγμή που αυτά έχουν ανάγκη να βγουν εξω από την οικογενειακή “φωλιά”, μοιάζει με τα δέντρα που φυτεύουμε, για να προστατεύσουμε το σπίτι από τον ήλιο και που, τελικά, μεγαλώνουν τόσο πολύ και ευδοκιμούν τόσο, ώστε πρέπει να τα κλαδέψουμε, αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε από ασφυξία».
Όσα κάνουμε, όσα λέμε, από ένα απλό νανούρισμα, μέχρι ένα χαδί, από ένα «μη» μέχρι ένα «μπράβο» στο πρώτο δειλό βήμα, καταγράφονται στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού. Και παρόλο που ως ενήλικες αδυνατούμε να χρησιμοποιήσουμε σε συνειδητό επίπεδο όλες τις πληροφορίες εκείνες που συλλέξαμε στην πρώιμη παιδική ηλικία, αυτές οι μνήμες είναι υπαρκτές και ασκούν πάνω μας επιρροή σε ασυνείδητο επίπεδο.
Γι’ αυτό οφείλουμε σαν γονείς να γεμίσουμε τον κόσμο του τόσο μικρού αυτού ανθρώπου με όμορφες εικόνες και τρυφερά συναισθήματα, ώστε όταν έρθει ο καιρός να «ανασύρει» όλο αυτό του υλικό για να προχωρήσει, να «βρει» στοιχεία που θα τον κάνουν έναν μαχητή της ζωής και όχι ένα φερέφωνο των γονεικών προσδοκιών.
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου
Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»
Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!
sbo
4 August 2022 at 2:00 pm
945948 354916I see something actually intriguing about your internet web site so I saved to bookmarks . 972054
sbo
1 September 2022 at 8:08 pm
165672 99037This design is spectacular! You naturally know how to keep a reader amused. Between your wit and your videos, I was almost moved to start my own blog (effectively, almostHaHa!) Fantastic job. I genuinely enjoyed what you had to say, and a lot more than that, how you presented it. Too cool! 953939
site web
5 October 2022 at 5:14 am
562696 942698When I originally commented I clicked the -Notify me when new surveys are added- checkbox and from now on whenever a comment is added I purchase four emails sticking with the same comment. Maybe there is by any means you could get rid of me from that service? Thanks! 916243
passive income ideas
28 January 2023 at 1:32 am
115621 156917Generally the New york Weight Loss diet is certainly less expensive and flexible staying on your diet scheme intended for measures nevertheless quick then duty keep a nutritious everyday life. weight loss 988269
Plantation Shutters
28 February 2023 at 7:47 pm
377054 845775I think this site has got some very superb info for everyone : D. 971440
excursion en autogyre martinique
27 March 2023 at 3:35 pm
I would like to thnkx for the efforts you’ve put in writing this site. I am hoping the same high-grade web site post from you in the upcoming as well. In fact your creative writing abilities has encouraged me to get my own website now. Actually the blogging is spreading its wings rapidly. Your write up is a great example of it.