Ψυχολογία
Η Δύναμη της Θέλησης και οι Τεχνικές της Αυθυποβολής
Όταν η δύναμη εκδηλώνεται στον άνθρωπο, μπορεί να πάρει πολλές όψεις, ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο αναφέρεται. Ανάμεσα στους δυο άγνωστους και άπειρους κόσμους, των φυσικών δυνάμεων που εκδηλώνονται στον άνθρωπο σαν ένστικτα και του πνεύματος που εκδηλώνεται σαν βούληση, υπάρχει ο χώρος που ανήκει στον άνθρωπο, ο ανθρώπινος κόσμος, ο κόσμος που συλλαμβάνεται με το νου και εκεί η Δύναμη γίνεται γνωστή σαν «θέληση». Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος έχει άμεση πρόσβαση και είναι σε θέση να τον διαμορφώσει. Η «θέληση» του λοιπόν αναπτύσσεται, καλλιεργείται, υποβάλλεται και ελέγχεται μέσα από τεχνικές. Οι τεχνικές αυτές είναι οι λεγόμενες «τεχνικές αυθυποβολής», μέσα από τις οποίες αυτός που τις εξασκεί γίνεται κύριος της προσωπικότητας του μέσω του νου, μέσω της χρήσης της φαντασίας.
ΘΕΛΗΣΗ
Αναζητώντας τον ορισμό της θέλησης διαπιστώνει κανείς ότι είναι ένας από τους όρους που είναι πολύ δύσκολο να δοθούν. Στη βιβλιογραφία που υπάρχει, υπάρχουν κάποιοι λογοτεχνικοί ορισμοί, αλλά ελάχιστοι από αυτούς δίνουν το βάθος της ιδέας. Ίσως επειδή η αρχή των πραγμάτων δύσκολα μπορεί να μπει σε καλούπι, δύσκολα μπορεί ο δημιουργός να γίνει αντιληπτός από το ίδιο του το δημιούργημα. Και η θέληση, απ’ ότι φαίνεται είναι στο βάθος ο δημιουργός κάθε ανθρώπινης δράσης, κι ακόμα, αν μεγεθύνουμε τα πράγματα, είναι ο δημιουργός και η κινητήρια δύναμη του Σύμπαντος. Είναι η σπίθα εκείνη που πυροδοτεί τα αποθέματα ενέργειας, «καυσίμων», που χρειάζεται κάθε δράση για να εκδηλωθεί.
Στα ανθρώπινα πλαίσια, είναι το σύνολο των νοητικών και συναισθηματικών ωθήσεων (αιτίες και κίνητρα) που οδηγούν προς ένα αντικείμενο-σκοπό. Η θέληση προϋποθέτει συνείδηση, δηλαδή γνώση του εαυτού, γνώση του πεδίου στο οποίο βρίσκεται ο εαυτός, και γνώση του πεδίου όπου θέλει να οδηγηθεί, δηλαδή του μέλλοντος. Αυτό δένει αναπόσπαστα την ικανότητα της θέλησης με την ικανότητα της φαντασίας. Μπορεί ο άνθρωπος να βρεθεί μόνο εκεί όπου μπορεί να φανταστεί ότι θα πάει, αλλιώς δεν θα ξεκινήσει ποτέ, ακόμα κι αν πρακτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει τη δυνατότητα να το κάνει.
Δεν πρέπει να ταυτιστεί η θέληση με την επιθυμία, πράγμα που συχνά συμβαίνει, γιατί στον κόσμο των επιθυμιών, στο συναισθηματικό κόσμο δηλαδή, το χαρακτηριστικό είναι η μεταβλητότητα, η αστάθεια, η σύγκρουση μεταξύ παράλληλων αλλά αντίθετων επιθυμιών. Η θέληση αντίθετα χαρακτηρίζεται από τη σταθερότητα και καθαρότητα σκοπού, από διάρκεια, από έλεγχο, από υπέρβαση της σύγκρουσης αντίθετων επιθυμιών, από συνείδηση.
Η θέληση, έχει τη δυνατότητα να επιβάλλεται σε όλους τους ανθρώπινους φορείς. Με τη θέληση ελέγχουμε το σώμα μας, ακόμα και ζωτικές μας λειτουργίες, με τη θέληση ελέγχουμε τα συναισθήματα μας, με τη θέληση ελέγχουμε ακόμα και τις σκέψεις μας. Ταυτίζεται λοιπόν η ύπαρξη της θέλησης και είναι ανάλογη με τη συνειδητότητα του καθενός, εφόσον πρόκειται για τη δύναμη του όντος πέρα από φυσικές δυνατότητες, προτιμήσεις ή γνώσεις. Παρόλαυτα, αφού το κέντρο με το οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον εαυτό μας είναι ο νους, η φυσική έδρα της συνείδησης, αλλά και της θέλησης είναι ο νους. Η δυνατότητα ελέγχου του νου, από τη θέληση, συνειδητά και αποφασισμένα, είναι και η δυνατότητα ελέγχου όλης της ανθρώπινης προσωπικότητας.
ΥΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ
Χρησιμοποιούμε τη λέξη «υποβολή» για να περιγράψουμε την επίδραση στη συμπεριφορά μας ενός μηνύματος του νου, που η δύναμη του εξαρτάται από την άμεση επιρροή που έχει στα συναισθήματα και στη φαντασία μας. Έχει πολύ μικρή ή ανύπαρκτη σχέση με τη λογική. Είναι μια κατηγορηματική δήλωση που δεχόμαστε χωρίς σκέψη, χωρίς κριτική, αφού ανταποκρίνεται σε κάποια αισθήματα, που έχουν ήδη καλλιεργηθεί μέσα μας, πιθανό στο χώρο του υποσυνείδητου.
Η δύναμη της υποβολής δεν βρίσκεται στην ίδια αλλά στη δύναμη των συναισθημάτων που ξυπνάει, χωρίς απαραίτητα να τα δημιουργεί η ίδια, αλλά οι εικόνες που μας βομβαρδίζουν. Η επανάληψη εντυπώνει μέσα μας την υποβολή, τόσο ώστε και μια αδύνατη υποβολή, με την επανάληψη να γίνεται δυνατή.
Η φαντασία που λειτουργεί κατά τη διάρκεια της υποβολής καθορίζει την συμπεριφορά, πολύ περισσότερο από ότι η θέληση. Αυτή είναι που διεγείρεται από τις όποιες ιδέες μας βομβαρδίζουν και αυτή είναι που ουσιαστικά ελέγχεται, είτε από τη δική μας θέληση, είτε από τη θέληση των άλλων που μας υποβάλλουν.
Η διαφορά ανάμεσα στην υποβολή και αυθυποβολή είναι πολύ μικρή. Η πρώτη γίνεται από έξω, ή από άλλους, ενώ η αυθυποβολή είναι η υποβολή που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Μια υποβολή για να γίνει αυθυποβολή, πρέπει πρώτα να έχει τη συναισθηματική μας «έγκριση».
Δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την υποβολή και την αυθυποβολή σαν βλαβερές ή ωφέλιμες. Θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε τα πλαίσια στα οποία γίνονται. Όλα εξαρτούνται από το πόσο μπορεί κάποιος να ελέγχει τα συναισθήματα του και να τα κατευθύνει εκεί που πρέπει. Οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει τα αισθήματα μας μπορεί να μας οδηγήσει σε δράση ακόμα και ενάντια στη λογική. Η λογική μας βοηθάει να αποφασίσουμε που και πότε θα εκφράσουμε τα συναισθήματα μας, δεν είναι σε θέση όμως να τα εξαφανίσει ούτε να τα καταπνίξει, πράγμα όχι μόνο δύσκολο αλλά ακόμα και επικίνδυνο.
Η ανθρώπινη συμπεριφορά χαρακτηρίζεται από υποβολές ή και αυθυποβολές που έχει υποστεί ο άνθρωπος από την ώρα που ήρθε στον κόσμο. Η πεποίθηση μας για τον κόσμο και κυρίως για τον εαυτό μας, δημιουργήθηκε με βάση τα μηνύματα που κατ’ αρχή δεχτήκαμε με το συναισθηματικό μας φορέα, μηνύματα-σοκ ή μηνύματα αδιόρατα αλλά με τη δύναμη της επανάληψης. Οτιδήποτε θα προσπαθήσει αργότερα να διαλύσει αυτή την εικόνα που μας έχει υποβληθεί θα πέσει πάνω σε ένα τοίχο.
Κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες η υποβολή μπορεί να πετύχει πολλά, σε όλο το φάσμα της προσωπικότητας μας.
Δηλαδή:
* Να μας βοηθήσει να βελτιώσουμε το σωματικό μας ρυθμό
* Να μας βοηθήσει να κυριαρχήσουμε στις διαθέσεις μας
* Να μας βοηθήσει να αλλάξουμε τις λαθεμένες μας πεποιθήσεις και τις έμμονες ιδέες μας
* Να μας βοηθήσει γενικά να αλλάξουμε συμπεριφορά.
ΥΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Όταν αναφερόμαστε στη φαντασία, μιλάμε για την ικανότητα να ξεφεύγουμε από το χώρο του πραγματικού και να βρισκόμαστε στο χώρο του φανταστικού, δημιουργώντας νέες
καταστάσεις, βρισκόμενοι στο ήδη υπάρχον υλικό που υπάρχει στη μνήμη μας, ανασυνθέτοντας το σε νέες μορφές. Συνήθως υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές και υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι δεν έχουν φαντασία. Όμως στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε ούτε να μετακινήσουμε μια καρέκλα χωρίς να ακολουθήσουμε μια διανοητική εικόνα, που σχηματίστηκε στο μυαλό μας λίγο πριν αρχίσει η πράξη.
Συνεχώς πράττουμε σύμφωνα με εικόνες που σχηματίζονται από πριν στο νου μας, με τη βοήθεια της φαντασίας μας. Αυτό που διαφέρει όμως από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η ικανότητα ελέγχου αυτής της λειτουργίας. Όταν υπάρχει αυτός ο έλεγχος αυξάνεται η ενέργεια, ή ισχυροποιείται το κίνητρο για μελλοντικές ενέργειες. Αλλιώς η παρόρμηση της στιγμής καθορίζει τη συμπεριφορά.
Η φαντασία χρησιμεύει σαν το κιάλι του ναυτικού ή του οδοιπόρου. Για να προβλέψει δηλαδή τι είναι πιθανό να συμβεί στο μέλλον και να προετοιμαστεί. Ακόμα συχνά και για να αλλάξει αυτό που πρόκειται να έρθει.
Εφόσον τα συναισθήματα μας καθορίζουν τις περισσότερες φορές τις δράσεις μας, με τη φαντασία μπορούμε να δημιουργήσουμε εικόνες, που θα δημιουργήσουν με τη σειρά τους τα ανάλογα συναισθήματα, και με συνέπεια να αλλάξουμε ή να βελτιώσουμε ή να ελέγξουμε τη συμπεριφορά μας. Αυτό συμβαίνει γιατί με τη φαντασία μας φτιάχνουμε κάποιες καταστάσεις, όπου ξανά και ξανά μπορούμε να παίξουμε ένα ρόλο που θα έχει σαν σκοπό τη δημιουργία μιας καλής (αν το επιδιώξουμε) συνήθειας, μιας εμπειρίας που θα έχει προέρθει έστω και με τη φανταστική μας εξάσκηση.
Τη φαντασία μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε είτε για να μας προετοιμάσει για μια χρήσιμη, σωστή και εποικοδομητική δράση είτε για να προσφέρουμε στον εαυτό μας την ηδονή και την ασφάλεια ενός ελεγχόμενου κόσμου, όπου θα αποφύγουμε τις δυσκολίες του πραγματικού. Στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε βέβαια για φαντασιοπληξία. Όσο η φαντασία είναι κάτω από τον έλεγχο της συνείδησης μας, είναι η λεγόμενη «δημιουργική φαντασία».
Σε αυτή την περίπτωση η φαντασία είναι μια διανοητική μέθοδος προετοιμασίας του εαυτού μας για τη δράση, και όχι σαν υποκατάστατο της. Έτσι η ενέργεια αυξάνεται, γιατί η φαντασία μας βοηθάει να αποθηκεύουμε ενέργεια και ενθουσιασμό για ότι έχουμε αποφασίσει να κάνουμε.
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γεγονότα με τη δημιουργική φαντασία, αλλά μπορούμε να αποκτήσουμε μια εντελώς διαφορετική στάση για να τα αντιμετωπίζουμε, πράγμα το οποίο μπορεί να αλλάξει ακόμα και το μέλλον μας, αφού θα είμαστε σε θέση να οδηγηθούμε αλλού, με δική μας επιλογή.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ
Η υποβολή και η αυθυποβολή, κάθε άλλο παρά μαγικές και μυστηριώδεις δράσεις είναι. Υπάρχει ένα μεγάλο πεδίο έρευνας ακόμα, πίσω από αυτές τις μεθόδους, όμως είναι κάθε άλλο παρά θαυματουργές. Για να λειτουργήσει όμως χρειάζεταινα ακολουθηθούν σωστά οι οδηγίες.
Ο πρώτος βασικός κανόνας είναι να θυμόμαστε πάντα ότι δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στον εαυτό μας με επιτυχία τίποτα που δεν το επιθυμούμε αληθινά, κάτι που στο βάθος δεν θέλουμε να το δούμε να πραγματοποιείται. Δεν έχει σημασία τι θέλει να υποβάλει στον εαυτό του κανείς, αν πρόκειται για μια αλλαγή συνήθειας, ή για αλλαγή απόψεων ή του χαρακτήρα, ή κάποια υγιεινή του σώματος για την καλυτέρευση της φυσικής κατάστασης. Εφόσον η υποβολή έχει επίδραση καταρχήν στον συναισθηματικό κόσμο, αν εκεί υπάρχει ένα συναίσθημα αντίθετο από αυτό που δημιουργούμε με την τεχνική της αυθυποβολής, τότε στο τέλος θα αναρωτιόμαστε τι δεν πήγε καλά, αφού θα έχουμε ένα αντίπαλο «εκ των έσω». Όταν ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά, μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι η λογική είναι με το μέρος μας. Αυτό είναι πολύ καλό, αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να εκπληρώνει το σκοπό του και να χαίρεται γιʼ αυτό, τότε η υποβολή δεν θα βοηθήσει καθόλου.
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗΣ
Για τη χρησιμοποίηση της τεχνικής της αυθυποβολής, καλό είναι να χρησιμοποιηθούν τα παρακάτω βήματα με τη σειρά που προτείνεται, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο του στόχου.
* Φέρνουμε στο μυαλό μας την καθαρή εικόνα του τι θέλουμε να κάνουμε ή να γίνει. Σχηματίζουμε την πιο απλή και θετική πρόταση που εκφράζει την επιθυμία μας και την γράφουμε έτσι ώστε να μην την ξεχάσουμε. Ασχολούμαστε αρκετή ώρα με αυτή τη διαδικασία. Δεν σταματάμε παρά όταν αυτό που γράφουμε λέει με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια αυτό που θέλουμε να πετύχουμε.
* Σκεφτόμαστε προσεκτικά τους λόγους που μας εμπόδισαν μέχρι τώρα να πετύχουμε το στόχο που βάλαμε. Ποια είναι τα συνηθισμένα συναισθήματα που το ανέτρεψαν, ή μας ανάγκασαν να κάνουμε άλλα πράγματα, διαφορετικά από αυτό που τώρα επιθυμούμε. Πως λειτούργησε μέχρι τώρα η φαντασία μας, ώστε να ικανοποιείται με το να μην κάνει αυτά που σκοπεύαμε η θέλαμε να κάνουμε; Η πρώτη και αυθόρμητη απάντηση θα είναι πως δεν παίρναμε καμία ικανοποίηση, έστω ενδόμυχη. Εμείς είμαστε που θα βρούμε ποια ακριβώς.
* Ρωτάμε τον εαυτό μας ειλικρινά αν η ικανοποίηση που θα νιώσουμε πραγματοποιώντας αυτό που επιθυμούμε είναι μεγαλύτερη (ή υγιέστερη, ή πιο ολοκληρωμένη…) από αυτήν που είχαμε μέχρι τώρα, κάτι που εντοπίσαμε στο σημείο 2.
* Εφόσον, μετά από αυτό εξακολουθούμε να βρίσκουμε τα θετικά σημεία της επιλογής μας, σκεφτόμαστε τον αυτοσεβασμό που θα ενισχύσουμε πραγματοποιώντας την, καθώς και το ενδιαφέρον και την ευχαρίστηση που θα έχουμε. Φανταζόμαστε τον εαυτό μας να συμπεριφέρεται σε διάφορες καταστάσεις έχοντας σαν δεδομένο την εικόνα μας με κατακτημένο το στόχο μας. Συνεχίζουμε μέχρι να αισθανθούμε πρόθυμοι και έτοιμοι να πραγματοποιήσουμε αυτό που ως τώρα υποβάλαμε στον εαυτό μας
* Όταν σιγουρευτούμε, και μόνο τότε, φτιάχνουμε το οριστικό πλάνο της υποβολής μας. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε, τότε ψάχνουμε κάτι άλλο που να είναι σύμφωνο με τις δυνατότητες μας και τις πραγματικές επιθυμίες μας. Μέχρι τότε θα πρέπει να αλλάξουμε ξανά και ξανά το γραπτό πλάνο της υποβολής του σημείου 1. Όταν οριστικοποιηθεί το γράφουμε με κατηγορηματικό τρόπο, που να βεβαιώνει στον εαυτό μας ότι «μπορούμε και θέλουμε να πραγματώσουμε το στόχο μας».
Πρέπει να θυμόμαστε ότι καμία υποβολή δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις παλιές που έχουν ριζώσει με τη συνήθεια και αποτελούν τις βαθύτερες πεποιθήσεις μας. Καμία υποβολή δεν μπορεί να μας επηρεάσει αν είναι αντίθετη με το βασικό αίσθημα αυτοσεβασμού μας. Έτσι πριν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι στον εαυτό μας με την υποβολή, πρέπει να προσπαθήσουμε προσεκτικά να καταλάβουμε τον εαυτό μας και τα βαθύτερα αισθήματα και προβλήματα μας.
Αφού αποφασίσουμε ποιο είδος υποβολής θα εφαρμόσουμε, πρέπει να καθορίσουμε ένα συγκεκριμένο και σταθερό χρόνο για τις ασκήσεις μας. Και να διατηρήσουμε το πρόγραμμα αυτό μέχρι να φτάσουμε στα επιθυμητά αποτελέσματα.
Και θα πρέπει να θυμόμαστε πάνω απʼ όλα πως η υποβολή, που λειτουργεί μέσω της φαντασίας, μπορεί να μας δημιουργήσει ευχάριστα συναισθήματα επιτυχίες και νίκες, χωρίς να το αξίζουμε ακόμα χωρίς να έχουμε πετύχει τίποτα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι προτιμότερη μια πραγματική και συνειδητοποιημένη αποτυχία από μια φανταστική επιτυχία, που θα μας αφήσει σε ψεύτικες δάφνες, και χωρίς προοπτική βελτίωσης, αφού θα πιστεύουμε ότι την έχουμε πετύχει ήδη.
Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗΣ
Το επόμενο και κύριο βήμα είναι η εφαρμογή στην πράξη της αυθυποβολής μας . Χρειάζεται να αφιερώσουμε δέκα λεπτά πριν αρχίσουμε τη μέρα μας το πρωί, και δέκα λεπτά το βράδυ πριν κοιμηθούμε. Βρίσκουμε ένα μέρος που στα λεπτά αυτά θα φροντίσουμε να είμαστε μόνοι μας και να μπορούμε να χαλαρώσουμε, σε μια αναπαυτική θέση, ξαπλωμένοι ανάσκελα αν είναι δυνατό. (Η χαλάρωση θα πρέπει να είναι πραγματική, αλλά γι αυτό το σκοπό υπάρχουν ειδικές ασκήσεις, γνωστές).
Ήσυχα και αναπαυτικά, χωρίς καμία διανοητική ένταση αφήνουμε τη σκέψη μας να συγκεντρωθεί στην υποβολή που έχουμε γράψει. Αφήνουμε τον εαυτό μας να σχηματίσει με τη φαντασία εικόνες μας, καθώς κάνουμε αυτό που θέλουμε να κατορθώσουμε στο μέλλον σαν να γίνεται τώρα.
Αισθανόμαστε έντονα τη χαρά και την ικανοποίηση από τις εμπειρίες μας αυτές που τις φανταζόμαστε όσο πιο ζωντανά μπορούμε. Φανταζόμαστε τον εαυτό μας σε κάθε περίσταση, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, οπουδήποτε, να συμπεριφέρεται σύμφωνα με την υποβολή μας. Το κάνουμε αυτό διασκεδάζοντας και με όσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον μπορούμε για εννέα λεπτά. Το τελευταίο λεπτό επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας αργά και με όση συνείδηση διαθέτουμε τις λέξεις της υποβολής, μιλώντας φωναχτά και με σιγουριά, σαν να έχει ήδη πραγματοποιηθεί ο στόχος μας.
Στο τέλος του δεκάλεπτου, σηκωνόμαστε, βγάζουμε το σώμα μας και το μυαλό μας από την κατάσταση της χαλάρωσης και ξεχνάμε καθετί που αφορά τις εικόνες της φαντασίας μας και της υποβολής μας και τις αποφάσεις μας, μέχρι την επόμενη άσκηση υποβολής μας. Το να το ξεχάσουμε είναι τόσο σημαντικό όσο και η ίδια η υποβολή. Πολλοί καταστρέφουν την υποβολή τους γιʼ αυτόν ακριβώς το λόγο. Η φαντασία και το υποσυνείδητο πρέπει να αφεθούν να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να επεμβαίνει ο κοινός νους, και να δημιουργεί περίπλοκες εικόνες, άγχος, στρες, αγωνία, ψευδαισθήσεις, κ.λ.π, που θα δημιουργήσουν ένα φράγμα στη δράση μας. Η αλλαγή θα έρθει ανεπαίσθητα, χωρίς άλλη επέμβαση. Δεν το καταλαβαίνουμε στην αρχή, αλλά θα παρατηρήσουμε σιγά-σιγά τη συμπεριφορά μας να αλλάζει σύμφωνα με την υποβολή μας.
Πρέπει να τηρηθεί το πρόγραμμα κανονικά, χωρίς παραλήψεις , μέχρι να πετύχουμε την αλλαγή που θέλουμε.
Δεν έχει σημασία ποιος θα είναι ο στόχος μας. Οι παραπάνω οδηγίες εφαρμόζονται σε όλα τα επίπεδα, με την ίδια ευκολία. Γιʼ αυτό και δεν έχει μεγάλη σημασία να έχουμε ξεχωριστές οδηγίες για κάθε περίσταση. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να αποφασίσουμε με βάση τις δικές μας δυνατότητες και τις δικές μας ειλικρινείς επιλογές, ώριμα, υπεύθυνα και επιβεβαιωμένα. Το επίπεδο συνειδητότητας μας είναι που θα καθορίσει το πόσο ωφέλιμη ή βλαβερή ήταν η υποβολή που αποφασίσαμε να κάνουμε στον εαυτό μας.
Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: «Μια μικρή νίκη, είναι το καλύτερο και σταθερότερο βήμα για τη βελτίωση του εαυτού μας από ένα μεγάλο πόλεμο που θα τον χάσουμε επειδή δεν
ήμασταν έτοιμοι να τον κάνουμε».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η δύναμη της θελήσεως» του P.L.Jagot, Εκδόσεις «Βιβλιοθήκη για όλους», Αθήνα 1960
Η δύναμη της αυθυποβολής» του Πήτερ Φλέτσερ, Εκδόσεις «Θυμάρι», Αθήνα 1982
Η δύναμη της σκέψης» της AnnieBesant, Εκδόσεις «Τηλορείτης», Αθήνα 1987
Έλεγχος του νου με τη μέθοδο Σίλβα», του Χοσέ Σίλβα, Εκδόσεις «Κονιδάρη», Αθήνα 1979Ψυχολογία Α΄»,
Ψυχολογία
Δεν ακούει κανέναν το παιδί σας; Χρησιμοποιείστε τη μέθοδο «Γκάντι»
Το μικρό σας σας χτυπάει, αρνείται να σας υπακούσει… Με λίγα λόγια, μπροστά σας έχετε έναν μικρό… αντάρτη.
Με τη συμπεριφορά του πραγματικά σας φέρνει στα όριά σας. Τι κάνουμε λοιπόν; Σε αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσει μια νέα μέθοδος. Το όνομά της; Ειρηνική αντίσταση! Πρότυπό της; Ο Μαχάτμα Γκάντι.
Ακόμη και τα πιο ήρεμα και υπάκουα πιτσιρίκια κάποια στιγμή αναστατώνουν τους γονείς τους. Γι’ αυτό και οι μικροεντάσεις δεν λείπουν σχεδόν από καμία οικογένεια. Είτε γιατί ο μικρός δεν μάζεψε τα παιχνίδια του από το καθιστικό είτε γιατί τα αδελφάκια τσακώνονται μεταξύ τους για το τελευταίο ποτήρι χυμό, με αποτέλεσμα ο μπαμπάς ή η μαμά να αναγκάζεται να βάζει τις φωνές. Όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά και συμβαίνουν και στις… καλύτερες οικογένειες.
Αν όμως το τρίχρονο πιτσιρίκι σας σας χτυπάει, αν το πεντάχρονο αγοράκι σας προσβάλλει και κοροϊδεύει τη νηπιαγωγό του, αν σας πιέζει ζητώντας διάφορα πράγματα με επίμονο και άσχημο τρόπο (π.χ. λειχουδιές, χρήματα, περισσότερη τηλεόραση), αν πρέπει να το παρακαλάτε με τις ώρες για να πάει στο κρεβάτι ή να φάει όλο το φαγητό του ή αν σας απειλεί ότι θα «αυτοκτονήσει», τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Εδώ δεν πρόκειται για συνηθισμένες σκανδαλιές και γκρίνιες, αλλά για προβληματική συμπεριφορά. Ανεξάρτητα από τις αιτίες της, αυτή η συμπεριφορά διαταράσσει την οικογενειακή ισορροπία και φέρνει τα… πάνω κάτω στο σπίτι. Οι γονείς ταλαντεύονται ανάμεσα στην οργή και την απελπισία, τα πιτσιρίκια δοκιμάζουν τα όρια και τα νεύρα του μπαμπά και της μαμάς και απολαμβάνουν την εξουσία τους.
Υπάρχει… σωτηρία; Ναι! Αρκεί να ακολουθήσετε τη νέα τακτική που προτείνει ο καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Ηaim Omer, η οποία βασίζεται στη στάση και τη φιλοσοφία του Μαχάτμα Γκάντι. Δηλαδή στην ήρεμη μεν αλλά αποτελεσματική αντίσταση.
Ο Ινδός πολιτικός είχε καταφέρει να πηγαίνει κόντρα στους Βρετανούς αποικιοκράτες, χωρίς όμως η σύγκρουσή τους να βγαίνει εκτός ελέγχου και να οδηγεί σε καταστροφή. Ποιο ήταν το «όπλο» του; Η ειρηνική, χωρίς χρήση βίας, αντίσταση. Δεν θα μπορούσαν άραγε και οι γονείς να επωφεληθούν από αυτή την τακτική;
Μια πρωτοποριακή μέθοδος
Εδώ και πολλά χρόνια ο καθηγητής Ψυχολογίας Ηaim Omer δουλεύει και δοκιμάζει τη μέθοδό του σε οικογένειες στη Γερμανία και το Ισραήλ. Όλοι οι γονείς που συμμετέχουν στις έρευνές του μοιάζουν μεταξύ τους. Δηλαδή είναι μαμάδες και μπαμπάδες που έχουν μια ολέθρια έχθρα με τα μικρά τους, που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση εξουσίας με τα πιτσιρίκια τους, συνήθως για ασήμαντες αφορμές.
Ή, από την άλλη, είναι γονείς που έχουν… παραδώσει τα όπλα και έχουν γίνει παιχνιδάκι στα χέρια του απαιτητικού παιδιού τους. Μάλιστα, ήδη η μέθοδος του καθηγητή Omer χρησιμοποιείται με επιτυχία από τους ειδικούς παιδοψυχολόγους στη Γερμανία σε μικρά και μεγάλα παιδιά.
Ποιο είναι, όμως, το μυστικό της νέας μεθόδου; Λοιπόν, οι γονείς, ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού τους, θα πρέπει να σταματήσουν να «απαντούν» στις προκλήσεις του και να μην παρασύρονται σε μια κόντρα που δεν οδηγεί πουθενά, σε αυτόν το φαύλο κύκλο τού «Θα το κάνεις»-«Όχι, δεν θα το κάνω». Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ας δούμε τι προτείνει η νέα μέθοδος:
Όχι κήρυγμα
Οι γονείς πρέπει να σταματήσουν το κήρυγμα, τα παρακάλια, τις ατέλειωτες συζητήσεις. Το μόνο που καταφέρνουν με όλα αυτά είναι να εξαντλούνται οι ίδιοι και στο τέλος το μικρό να κάνει τελικά το δικό του!
Ψυχραιμία και όχι άμεσες αντιδράσεις
Οι γονείς πρέπει να μάθουν να παραμένουν ήρεμοι σε έντονες καταστάσεις και να μην παρασύρονται από την ένταση της στιγμής. Αν, για παράδειγμα, το μικρό τους τους χαστουκίσει, θα πρέπει να μείνουν αρχικά σιωπηλοί και να συλλογιστούν αυτό που συνέβη.
Έτσι θα συγκρατήσουν την οργή τους, που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος αντιδράσεις. Θα «απαντήσουν» στην κακή συμπεριφορά του παιδιού τους μόνο αφού περάσει κάποιος χρόνος: μισή ώρα αν το παιδί είναι κάτω των 6 ετών και μία μέρα αν είναι μεγαλύτερο.
Ξεκαθάρισμα… λογαριασμών με «Sit-in»!
Θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι και σαφείς με το παιδί! Δηλαδή, θα πρέπει να του ανακοινώσουν ότι από εδώ και στο εξής δεν θα ανέχονται πια την άσχημη συμπεριφορά του. Επειδή όμως ένα πεντάχρονο που χτυπάει π.χ. συστηματικά τα συνομήλικά του ή φέρεται πολύ άσχημα στη μητέρα του δεν… παίρνει και πολύ στα σοβαρά υπόψη του τέτοιου είδους ανακοινώσεις, θα πρέπει οι γονείς να κάνουν την ανακοίνωσή τους με τον πιο σωστό τρόπο. Ποιος είναι αυτός;
Το «Sit-in». Δηλαδή, οι γονείς θα πρέπει να κάνουν «κατάληψη» στο δωμάτιο του παιδιού, να καθίσουν σε μια καρέκλα και να πουν με πολύ σοβαρό ύφος στο μικρό ότι δεν πρόκειται να ανεχτούν πια τη συμπεριφορά του και ότι περιμένουν, εδώ και τώρα, από εκείνο, τις προτάσεις του για να λυθεί το πρόβλημα.
Όπως τονίζουν οι ειδικοί της μεθόδου, «με το Sit-in δεν επιβάλλουμε τίποτα στο παιδί, αλλά αντίθετα το ενθαρρύνουμε να βρει μόνο του τη λύση. Οι γονείς δεν είναι ούτε αυθεντίες που γνωρίζουν τα πάντα ούτε ρομπότ-παιδαγωγοί που μοιράζουν επιβραβεύσεις ή τιμωρίες».
Μια αγκαλιά στις δύσκολες στιγμές
Αν το παιδί είναι μικρό (2-3 ετών) και έχει κάποιο από τα γνωστά ξεσπάσματα θυμού αυτής της ηλικίας, δηλαδή πέφτει στο πάτωμα, ουρλιάζει, καταστρέφει αντικείμενα ή απειλεί να κάνει κακό στον εαυτό του, οι γονείς μπορούν να το ηρεμήσουν με μια λαβή που ονομάζεται «η αγκαλιά της αρκούδας».
Σε αυτή την περίπτωση ο ενήλικος παίρνει το παιδί στην αγκαλιά του και κλείνει σφιχτά γύρω του τα χέρια του, έτσι ώστε το μικρό να μην μπορεί να κάνει καμία κίνηση. Το μήνυμα που παίρνει το πιτσιρίκι είναι το εξής: «Είμαι εδώ. Θα μείνω εδώ. Δεν θα σε αφήσω να συνεχίσεις αυτό που κάνεις».
Μάρτυρες «υπεράσπισης»
Συνήθως οι γονείς επιθετικών παιδιών αισθάνονται ντροπή για τη συμπεριφορά του μικρού τους και αποφεύγουν να μιλούν γι’ αυτό το θέμα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όμως, είναι σημαντικό να σπάσουν τη σιωπή τους και να αναζητήσουν τη βοήθεια κάποιου δικού τους άνθρωπου: είτε μιας φίλης, είτε ενός θείου ή θείας του παιδιού.
Αυτό το άτομο μπορεί να μεσολαβήσει στους καβγάδες τους με το μικρό, να χρησιμεύσει ως «μάρτυρας υπεράσπισης» των γονιών και να δείξει στο παιδί ότι βρίσκει σωστή την απόφαση και τη θέση του μπαμπά ή της μαμάς. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κύκλος των γονιών -οι φίλοι και οι συγγενείς- παίζει σπουδαίο ρόλο για τα παιδιά, αφού αντιπροσωπεύει για εκείνα τον κόσμο των ενηλίκων.
Βλέποντας το μικρό ότι αυτός ο κόσμος αποδέχεται και στηρίζει τους γονείς, ηρεμεί και αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά για τους δικούς του, τους σέβεται και τους υπολογίζει.
Mαζί στο γραφείο
Αν το παιδί είναι μεγαλύτερο, οι γονείς μπορούν να εφαρμόσουν την τακτική «Τime-in». Δηλαδή, το παιδί είναι υποχρεωμένο να περάσει μία μέρα με τον μπαμπά ή τη μαμά στο χώρο της εργασίας τους.
Τα οφέλη
Εφαρμόζοντας αυτή τη μέθοδο, οι γονείς κερδίζουν πολλά. Πρώτα απ όλα, αποκτούν υπόσταση ως γονείς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι παύουν να είναι… αόρατοι για το μικρό. Έτσι γίνονται πιο δυνατοί και κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Και αυτή η δύναμη είναι το αντίθετο της εξουσίας, που καταπιέζει και εξουδετερώνει το παιδί. Ας μην ξεχνάμε ότι οι τιμωρίες και οι απειλές απομακρύνουν το παιδί από το γονιό.
Αντίθετα, η δύναμη που πηγάζει από την ειρηνική αντίσταση φέρνει το παιδί πιο κοντά στο γονιό, γίνεται μια γέφυρα επικοινωνίας.
Τα παιδιά αναπτύσσονται πιο σωστά όταν αισθάνονται όχι μόνο την αγάπη και την τρυφερότητα των γονιών τους, αλλά και τη δύναμή τους και την αποφασιστικότητά τους. Είναι δύσκολο φυσικά να κάνεις το παιδί σου να σε βλέπει έτσι κάθε μέρα: τρυφερό αλλά και δυνατό.
Η μέθοδος Γκάντι, λοιπόν, προσπαθεί να συνδυάσει με τον καλύτερο και πιο άμεσο τρόπο αυτά τα δύο στοιχεία. Η ειρηνική αντίσταση μπορεί, πραγματικά, να βοηθήσει τους γονείς να αποκαταστήσουν την ισορροπία στην οικογένειά τους. Και, μάλιστα, από τη στιγμή που θα τα καταφέρουν, είναι πια περιττή…
Ναι μεν, αλλά…
Υπάρχει και αντίλογος σε αυτή τη μέθοδο. Ορισμένοι ειδικοί τη βρίσκουν υπερβολικά σκληρή και δύσκολη για τους γονείς και τα παιδιά. Μπορεί να μη χρησιμοποιούν οι γονείς βία, αλλά, από την άλλη, μήπως με αυτή την τακτική απλώς καταπιέζουν την παρόρμησή τους και επιβάλλουν την εξουσία τους με έναν άλλον τρόπο; Ο καθηγητής Omar γνωρίζει αυτό τον κίνδυνο. Όμως, όπως τονίζει, η σχέση παιδιού και γονιού έχει πάντα το στοιχείο της εξουσίας, αφού οι γονείς είναι εκείνοι που θα πρέπει να βάζουν τα όρια.
Η ειρηνική αντίσταση μπορεί να είναι «ειρηνική», αλλά ταυτόχρονα είναι και δυναμική, ενώ ο στόχος των γονιών που την εφαρμόζουν δεν είναι να νικήσουν… το παιδί. Η μαμά και ο μπαμπάς που ακολουθούν αυτή τη μέθοδο πρέπει να είναι ταυτόχρονα και τρυφεροί με τα μικρά τους. Θα πρέπει να τους λένε το «σ’ αγαπώ» και να τους δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους και το σεβασμό τους.
Δεν πρέπει να αποφεύγουν να «καλομαθαίνουν» το μικρό ταραξία με μια εκδρομή ή μια έξοδο για γλυκό. Όμως, αυτό θα πρέπει να το κάνουν χωρίς ανταλλάγματα, π.χ. «Αν είσαι φρόνιμος, θα πάμε σινεμά», και να δείξουν απλά στο πιτσιρίκι τους πόσο πολύ το υπολογίζουν και το εκτιμούν.
Τι είναι το «Sit-in»
O γονιός (ή και οι δύο γονείς) μπαίνει στο δωμάτιο, κλείνει πίσω του την πόρτα και κάθεται σε μια καρέκλα μπροστά στην είσοδο του παιδικού δωματίου. Με ήρεμη φωνή λέει στο παιδί: «Δεν αποδέχομαι άλλο αυτό που κάνεις (π.χ. το ότι χτυπάς και βρίζεις τα άλλα παιδιά κ.ά.). Θα μείνω εδώ και θα περιμένω από εσένα τις προτάσεις σου για το πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση στο μέλλον».
Ο μπαμπάς (ή η μαμά) δεν πρέπει να ανοίξει διάλογο με το παιδί, να το προκαλέσει ή να απαντήσει στις προκλήσεις του. Αν το μικρό απλώσει το χέρι του, μπορεί να αμυνθεί, αλλά όχι με φωνές ή ανταποδίδοντας το χτύπημα. Στην περίπτωση που το παιδί κάνει σοβαρές προτάσεις για τη λύση του προβλήματος, θα πρέπει ο γονιός να τις συζητήσει μαζί του.
Αν πάλι το παιδί δεν προτείνει τίποτε, τότε ο γονιός θα πρέπει να παραμείνει στο δωμάτιο (μισή ή μία ώρα, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού). Αν τελικά το «Sit-in» δεν φέρει αποτέλεσμα, μπορεί να το επαναλάβει την επόμενη ή τις επόμενες μέρες. Όπως έχουν δείξει οι έρευνες, η συμπεριφορά του παιδιού καλυτερεύει ύστερα από μερικά «Sit-in». Προσοχή όμως! Το «Sit-in» δεν πρέπει να γίνεται αμέσως μετά από κάποιον καβγά.
Ψυχολογία
Όταν αρρωσταίνει η ψυχή, πονά και το σώμα
Η ψυχή (νόηση) και το σώμα αποτελούν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο. Οταν για οποιονδήποτε λόγο πάσχει το ένα, αναπόφευκτα πλήττεται και το άλλο. Γνωρίζουμε πλέον και αποδεχόμαστε επιστημονικά ότι ο ανθρώπινος οργανισμός αντιμετωπίζεται ως μια ενιαία ψυχοβιολογική οντότητα.
Το σύμπτωμα αντιμετωπίζεται σαν ένα στάδιο της «εξέλιξης» που έχει κάποιο νόημα, ή υποδηλώνει συχνά τη διαταραγμένη σχέση του ατόμου με το περιβάλλον του.
Τα σωματικά συμπτώματα όταν η ψυχή νοσεί
Στην τρέχουσα πραγματικότητα της πανδημίας που διαβιούμε, το άγχος, ο φόβος και η ανασφάλεια, καθώς και τα έντονα συναισθήματα θλίψης, εγκατάλειψης, έλλειψης στόχου και νοήματος όπως και αυτά της απομόνωσης που προκύπτουν, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχοσωματικά συμπτώματα, όπως για παράδειγμα το σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως, συχνουρία, πονοκέφαλος, ζαλάδες, αιμωδίες (μυρμηγκιάσματα), προβλήματα μνήμης (αιτία είναι η διάσπαση προσοχής από το άγχος που δημιουργεί προβλήματα στην αποθήκευση και στην ανάκληση των αποθηκευμένων στην μνήμη πληροφοριών), ανορεξία, ή αυξημένη όρεξη, βουλιμία, νυκτερινή ενούρηση σε παιδιά και εφήβους.
Το όποιο σύμπτωμα πάντα χρήζει ιατρικής εξέτασης, διάγνωσης και κατάλληλης ιατρικής αντιμετώπισης, από εξειδικευμένους γιατρούς. Οταν όμως γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και αποκλειστεί ο παθολογικός παράγοντας, τότε κάποιος ψυχοσωματικός παράγοντας εμπλέκεται και επηρεάζει τον οργανισμό.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο και γιατί
Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία:
* Αναίτιους παθολογικά πονοκεφάλους έχουν συνήθως οι άνθρωποι που είναι πολύ αυστηροί με τον εαυτό τους και τελειομανείς.
* Προβλήματα στο στομάχι (χωρίς ιατρική – παθολογική αιτία) ή στο έντερο συνήθως συνδέονται με τον φόβο ή και την ανασφάλεια.
* Ο έντονος, συχνός, καταπιεσμένος και συσσωρευμένος θυμός συχνά προκαλεί ψυχοσωματικά συμπτώματα και είναι γενικότερα δείκτης δυσφορίας και μειωμένης λειτουργικότητας του ατόμου.
Πού οδηγεί ο φόβος και ο θυμός
Οταν κάποιος νιώθει έντονο φόβο, θυμό ή ανησυχία μπορεί να αναπτύξει ταχυκαρδία, αίσθημα αδιαθεσίας (ναυτία), τρέμουλο, εφίδρωση, πονοκέφαλο, έναν «κόμπο» στο στομάχι, γρήγορη αναπνοή.
Εκφράστε το συναίσθημα
Η έκφραση των συναισθημάτων είναι το «κλειδί» της ψυχοσωματικής ισορροπίας. Οταν καταπνίγουμε τον θυμό, την οργή ή τη θλίψη, τότε αυτά είναι πολύ πιθανό να αναδυθούν με τη μορφή ενός σωματικού συμπτώματος.
* Είναι σημαντικό να βλέπουμε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που χάνουμε την ψυχραιμία μας και μεγαλοποιούμε τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε, γεγονός που δεν μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις με δημιουργικό και αποτελεσματικό τρόπο.
* Η σωματική άσκηση μπορεί να συμβάλει στην αποφόρτιση από το στρες και στη βελτίωση της διάθεσης. Το ίδιο μπορούμε να επιτύχουμε και φροντίζοντας να εκπληρώσουμε έναν στόχο που έχουμε αφήσει σε εκκρεμότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή βελτιώνοντας τη σχέση μας με ανθρώπους που είναι σημαντικοί στη ζωή μας.
Αγαπήστε, αποδεχθείτε και βελτιώστε τον εαυτό σας
* Αναγνωρίστε με ποιον τρόπο επηρεάζει το άγχος τον οργανισμό σας.
* Μειώστε τα δυσάρεστα γεγονότα – απομακρυνθείτε από τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις.
* Αντικαταστήστε δυσλειτουργικές συμπεριφορές με άλλες, πιο βοηθητικές.
* Επικοινωνήστε έστω και διαδικτυακά με ανθρώπους που θέλετε και νιώθετε καλά και ευχάριστα μαζί τους. Μοιραστείτε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και αντικαταστήστε τα με άλλα, πιο θετικά και ευχάριστα.
* Οραματιστείτε το μέλλον θετικά και θέστε στόχους μικρούς και μεγαλύτερους.
* Βρείτε το προσωπικό σας νόημα, τι είναι και τι όχι σημαντικό για εσάς και εργαστείτε προς αυτή τη κατεύθυνση.
* Ζητήστε τη συνδρομή και τη βοήθεια που χρειάζεστε και διεκδικήστε μια ευτυχισμένη και υγιή ψυχοσωματικά ζωή.
ΜΟΤΟ
«Πριν αποφασίσουμε ποια θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το τραύμα της ψυχής» είπε τόσο εμπνευσμένα και ρεαλιστικά ο Ιπποκράτης
Από τη Βάσω Μακαρώνη, κλινική ψυχολόγο, ψυχοθεραπεύτρια.
Ψυχολογία
Τι θα κρατήσουμε από το λοκντάουν στη ζωή μετά
Τρέχαμε για να προλάβουμε και δεν είχαμε χρόνο για τίποτε και ξαφνικά ο χρόνος πάγωσε. Τρομαγμένοι, κλειστήκαμε στα σπίτια μας… Κι έτσι μαγειρέψαμε, κοιμηθήκαμε, είδαμε ταινίες, φάγαμε με την οικογένειά μας, ξεκαθαρίσαμε τις ντουλάπες μας, πειραματιστήκαμε με την κηπουρική, το μακιγιάζ, τις χειροτεχνίες… Τι θα κρατήσουμε από όλα αυτά;
Ο μόνος τρόπος για να περάσει κάποιος το λοκντάουν –όπως καταλάβαμε όλοι μας, χάρη στην εμπειρία μας τον τελευταίο χρόνο – είναι το να αντιμετωπίζει την κάθε μέρα χωριστά χωρίς να σκέφτεται το αύριο ή το μέλλον. Είναι μία συνθήκη δύσκολη, σκληρή, τρομακτική… Τώρα που όμως αρχίζουμε σιγά-σιγά και βλέπουμε το φως στην άκρη αυτού του τόσο σκοτεινού, μεγάλου και αποπνικτικού τούνελ αναρωτιόμαστε αν εκτός από όλα όσα χάσαμε αυτή τη χρονιά, που είναι πολλά και για κάποιους περισσότερα, υπάρχουν και κάποια που κερδίσαμε και τα οποία θα μπορέσουμε να πάρουμε μαζί μας όταν η ζωή μας γυρίσει τελικά στην προηγούμενή της κατάσταση.
Θα προσπαθήσω κι ας αποτύχει
Αν μου έλεγε κάποιος πριν από έναν χρόνο ότι φέτος θα μπορούσα χωρίς δυσκολία να φτιάξω σουφλέ σοκολάτας θα σκεφτόμουν ότι δεν με ξέρει καλά. Πόσο δε μάλλον αν μου έλεγε ότι εκτός από σουφλέ σοκολάτας θα μπορούσα πολύ άνετα να φτιάξω γαλακτομπούρεκο, εκμέκ, μπακλαβά, τάρτα μήλου (με δικό μου φύλλο), οποιαδήποτε πίτα τραβούσε η όρεξή μου, παστίτσιο, γεμιστά και άλλα πολλά. Και δεν είμαι η μόνη. Δεν λέω ότι πριν την πανδημία δεν μαγείρευα. Μαγείρευα. Αλλά δεν τολμούσα. Δεν είχα την πολυτέλεια του χρόνου αλλά ούτε και την τόλμη να διαλέξω μία συνταγή και, σαν να ξεκινούσα ένα καινούργιο άγνωστο ταξίδι, να την ολοκληρώσω. Και τότε ήρθε η καραντίνα και μας έκλεισε στα σπίτια μας, δίνοντάς μας την πολυτέλεια του προσωπικού χρόνου και παράλληλα τη διάθεση να διερευνήσουμε και να τεστάρουμε τις δυνατότητές μας. Και κάπως έτσι μαγειρέψαμε χωρίς να φοβόμαστε… Και όχι μόνο.
Κωδικός 6
Κανείς δεν εκτιμά την ελευθερία του αν δεν τη χάσει πρώτα. Κάπως έτσι έγινε και με τη σχέση μας με τη φύση, τη βόλτα στην παραλία, την άθληση στην εξοχή, το περπάτημα στο βουνό. Μόλις χάσαμε την ευκαιρία να μπορούμε να κάνουμε όλα τα υπόλοιπα στραφήκαμε στο πιο απλό, στο αρχέγονο και παράλληλα στο πιο αναγκαίο: Στην επαφή με την ομορφιά, την ενέργεια και την αισιοδοξία που μας δίνει το να βρισκόμαστε στη φύση. Κάποιοι μετακόμισαν στην επαρχία, άλλοι έκαναν τεράστιους περιπάτους με τα πόδια ή με ποδήλατο, άλλοι έτρεξαν, κολύμπησαν, φύτεψαν κήπους και μπαλκόνια. Αν χρειάζεται ένα και μόνο πράγμα να πάρουμε μαζί μας από τα όσα μάθαμε και κάναμε στο λοκντάουν, όταν η ζωή μας επιστρέψει στους φρενήρεις ρυθμούς της παλιάς μας καθημερινότητας, θα πρέπει να είναι η αγάπη και η σχέση που δημιουργήσαμε με τη φύση.
Σήμερα θα δουλέψω από το σπίτι
Η παραγωγικότητα των όσων δούλεψαν από το σπίτι στη διάρκεια αυτής της χρονιάς, όπου ο κορωνοϊός κυριάρχησε στη ζωή μας, αποδεικνύει ότι – όταν όλα γυρίσουν στους προηγούμενους ρυθμούς και επιστρέψουμε στα γραφεία μας – το να δουλεύουμε έστω κάποιες ημέρες από το σπίτι μπορεί να αποδώσει. Οσο για όλους όσοι νοσταλγήσαμε την κίνηση στον δρόμο προς τη δουλειά αλλά και τη συναναστροφή στο γραφείο με τους συναδέλφους μας, είναι σίγουρο ότι όταν ξαναγυρίσουμε στις προηγούμενες συνθήκες σύντομα θα νοσταλγήσουμε την εργασία από το σπίτι, έστω και περιστασιακά.
Ολοι μαζί στο τραπέζι
Ποιοι εργαζόμενοι είχαν την ευκαιρία να τρώνε με την οικογένειά τους συχνότερα από μία φορά την εβδομάδα ή τις 15 μέρες; Στη διάρκεια της καραντίνας είχαμε περισσότερο χρόνο με όσους κλείνει η πόρτα του σπιτιού μας με αποτέλεσμα να περάσουμε χρόνο μαζί, να μαγειρέψουμε μαζί, να παίξουμε, να τσακωθούμε και σίγουρα να φάμε. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή βαρεθήκαμε, πράγμα λογικό και αναμενόμενο, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε να πάρουμε μαζί μας τη σημασία του χρόνου που περνάμε με τους ανθρώπους μας ακόμα και κάνοντας πράγματα τετριμμένα και αναμενόμενα, όπως το φαγητό στο ίδιο τραπέζι.
Δικαιούμαι να ξαπλώσω στον καναπέ να δω ταινία
Θυμάμαι ότι αφού γέννησα τον πρώτο μου γιο σκέφτηκα ότι πέρασε για μένα ανεπιστρεπτί η – προ παιδιών – ζωή, όπου «δικαιούμουν», χωρίς καμία τύψη, ενοχή ή εκκρεμότητα να ξαπλώσω στον καναπέ του σαλονιού και να απολαύσω μία, δύο ή και περισσότερες ταινίες. Αλλά ακόμα και όσο τα παιδιά μου μεγάλωναν εγώ και πάλι δεν είχα χρόνο…
Μέχρι που τον Μάρτιο του 2020 ξαφνικά ο χρόνος μού χαρίστηκε και αφού τακτοποίησα τα πάντα στο σπίτι μου, έλυσα όσες εκκρεμότητες μπορούσα και τα έβαλα όλα στη θέση τους, χαλάρωσα, αφού δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς, και… τεμπέλιασα. Ο,τι κι αν σημαίνει η τεμπελιά για τον καθένα μας, όπως το να κοιμηθούμε περισσότερο το πρωί, να απολαύσουμε μία ή και δύο ταινίες, να διαβάσουμε το βιβλίο μας στη μέση της ημέρας, να ακούσουμε μουσική, να φτιάξουμε τα νύχια μας, ακόμα και να κοιτάμε το ταβάνι, αλλά όλα αυτά χωρίς καμία απολύτως τύψη ή ενοχή.
Αυτό το δικαίωμά μας στην τεμπελιά το οποίο έχουμε συνηθίσει να στερούμε από τον εαυτό μας αλλά και από τα παιδιά μας, χρειάζεται να το κρατήσουμε και μετά το λοκντάουν. Οταν η ζωή θα ξαναγίνει βιαστική και όλοι θα «πρέπει να είμαστε συνεχώς απασχολημένοι δημιουργικά και παραγωγικά». Τότε θα έχει αξία να θυμηθούμε ή να μην ξεχάσουμε πόσο χρειαζόμαστε αυτή την ξεκούραση χωρίς ενοχές και εκκρεμότητες να καραδοκούν για να μας ενοχλήσουν όσο εμείς ρεμβάζουμε απολαμβάνοντας τη ζωή, που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι τίποτε άλλο από το τώρα.
Τρέμω την ώρα που θα βοηθήσω τα παιδιά μου με το διάβασμα
Πριν τον κορωνοϊό το να βοηθήσω τα παιδιά μου με το διάβασμα μού φαινόταν τόσο δύσκολο όσο οι εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Αυτά να δυσανασχετούν κι εγώ να θυμώνω, να απογοητεύομαι και να απελπίζομαι. Μέχρι που χρειάστηκε όχι απλά να βοηθάω με τα μαθήματα αλλά και να υποκαταστήσω τον δάσκαλό τους κατά κάποιον τρόπο.
Και τότε συνειδητοποίησα ότι για να μπορέσω να τους βοηθήσω πραγματικά χρειαζόταν να κατανοήσω τη θέση τους: Τόσον καιρό μακριά από τους φίλους τους, τον δάσκαλό τους, πίσω από μία οθόνη να προσπαθούν να μάθουν καινούργια πράγματα. Και κάπως έτσι νιώθοντας κατανόηση για τη δύσκολη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τα παιδιά μου αλλά κι εγώ μαζί τους, κατάφερα να τα βοηθήσω ουσιαστικά. Αυτή την κατανόηση θέλω να πάρω μαζί μου μετά το λοκντάουν. Για τα παιδιά μου, για όλους τους φίλους και τους αγαπημένους μου αλλά και για εμένα την ίδια.
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου
Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»
Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!
Autumn
12 April 2022 at 2:38 am
I quite like reading through a post that can make men and women think.
Also, thank you for allowing for me to comment!
DevOps Outsourcing and Advisory
4 July 2022 at 3:54 pm
617416 43368Interesting point of view. Im curious to feel what type of impact this would have globally? Sometimes folks get a little upset with global expansion. Ill be around soon to check out your response. 327646
캡 토토
18 February 2023 at 10:45 pm
798232 890277I like this website so significantly, bookmarked . 92277
อันเชลอตติ
2 March 2023 at 10:34 pm
I loved as much as you will receive carried out right here. The sketch is attractive, your authored material stylish. nonetheless, you command get bought an edginess over that you wish be delivering the following. unwell unquestionably come further formerly again since exactly the same nearly a lot often inside case you shield this hike.
how to start a merchant services business
5 March 2023 at 9:20 am
I’m very happy to read this. This is the type of manual that needs to be given and not the random misinformation that is at the other blogs. Appreciate your sharing this best doc.
Nigella Sativa
8 March 2023 at 12:31 pm
I would like to thnkx for the efforts you have put in writing this web site. I am hoping the same high-grade website post from you in the upcoming also. In fact your creative writing skills has encouraged me to get my own site now. Actually the blogging is spreading its wings quickly. Your write up is a great example of it.
메이저사이트추천
14 March 2023 at 4:29 pm
Wow, marvelous weblog structure! How lengthy have you been blogging for? you made blogging glance easy. The entire glance of your website is great, let alone the content material!
slot gacor
23 March 2023 at 4:38 am
Thank you for every other fantastic article. The place else may just anybody get that kind of information in such an ideal way of writing? I’ve a presentation subsequent week, and I am on the search for such info.
Jaime
28 March 2023 at 3:36 am
How to make money from a health and beauty
blog with affiliate marketing?
How to build a loyal audience with affiliate marketing on your health and
beauty blog Maximizing Your Blog’s Revenue Potential in the Health and Beauty Niche
nurses and passive income