Ενδιαφέροντα
Είστε συνδεδεμένοι;
-
Η δουλειά, η παρέα, η βόλτα, οι διακοπές, τα ταξίδια, μια βραδιά έξαλλου κεφιού με φίλους σε κάποιο κλαμπ δεν είναι παρά το υλικό για το επόμενο status υρdates μας. Στην πραγματικότητα, εδώ και καιρό ζούμε δύο ζωές: μία πραγματική και μία ψηφιακή.
Ακολουθεί πραγματική ιστορία: H Ε.και η A. είναι μητέρα και κόρη. H E. εργάζεται στο Τμήμα Πληροφορικής μεγάλης εταιρείας των media, η A. φοιτά στη B’ Γυμνασίου. H E. λέει πως τα τελευταία δύο χρόνια ο καθημερινός όγκος της δουλειάς της έχει αυξηθεί – πλέον, εκτός από τις εφημερίδες, είναι επιφορτισμένη με το διαρκές updating του «λογαριασμού» της εταιρείας στο Linkedln, το Facebook και το Twitter. Πρέπει να απευθύνει προσκλήσεις, να προσθέτει links, να ενημερώνει για εταιρικές πρωτοβουλίες και νέες δράσεις, να διαβάζει τα σχόλια χρηστών και followers, να απαντάει σε tweets. Και η A. παραπονιέται πως ο χρόνος δεν της φτάνει για να κάνει add τους νέους της FB friends (ή τους φίλους των φίλων τους), να απαντάει σε περίεργα κουίζ, tests και προσκλήσεις για συμμετοχές σε groups ή για ένα απλό chat στη σελίδα της – πάντα, υπό την εποπτεία της «μαμάς», που της γκρινιάζει πως παραμελεί το διάβασμα για να χαζέψει βιντεάκια στο wall της ή να ανεβάσει καινούργιες φωτογραφίες στο ψηφιακό της album.
Αν δυσκολευτήκατε να κατανοήσετε την προηγούμενη παράγραφο, σημαίνει πως οι όροι «social networking» και «social media» σας προκαλούν αμηχανία. Κι όμως, στην ουσία του, το πράγμα είναι απλό: H κοινωνική δικτύωση δεν είναι παρά η σύγχρονη digit -εκδοχή της απλής συναναστροφής πολλών ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα, σε έναν κοινό τόπο – απλώς, τώρα πια, δεν ντύνεσαι για να βγεις έξω. Το κάνεις από την καρέκλα σου.
Στην εποχή των μεγάλων εικονικών κοινοτήτων
Για την ιστορία, οι πρώτοι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης εμφανίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αλλά το μεγάλο «μπουμ» με τη μαζική εισροή χρηστών έγινε τα τελευταία 3-4 χρόνια. Κάποιοι από αυτούς προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες (όπως π.χ. ο Linkedln, που αποσκοπεί στις επαγγελματικές επαφές και διασυνδέσεις), όμως οι πιο δημοφιλείς, όπως πχ το Facebook και το MySpace, είναι πολύ πιο «γενικοί» και εύκολα προσβάσιμοι.
Πρόκειται απλώς για μεγάλες εικονικές κοινότητες μες στις οποίες άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο ανταλλάσσουν νέα, απόψεις, φωτογραφίες, δεδομένα της προσωπικής τους ζωής, συνομιλούν με φίλους, παλιούς συμμαθητές, μακρινούς συγγενείς κ.λπ. ή επεκτείνουν το «δίκτυο» τους, δημιουργώντας συνδέσεις με νέους φίλους και φίλους των φίλων τους. Όλα αυτά, πιθανόν, αποτελούν κοινό τόπο για τους 6 στους 10 Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου που χρησιμοποιούν υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης (σ.σ.: Πανευρωπαϊκές έρευνες δείχνουν πως το 63% των Ελλήνων χρηστών διατηρεί προφίλ στο Facebook ή το MySpace – τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 45%. Μάλιστα, το 33% το ανανεώνει καθημερινά!). Το ίδιο και οι συζητήσεις για τα social media και την κυβερνοασφάλεια, που ωστόσο παραμένουν τραγικά επίκαιρες, ιδίως όσο συζητούνται ζητήματα ιδιωτικού απορρήτου, cyber-bullying ή παραχάραξης ηλεκτρονικής ταυτότητας.
Αυτό, όμως, που προς το παρόν είναι άγνωστο και μένει να ερευνηθεί είναι ο βαθμός που τα «δίκτυα» μας μας επηρεάζουν. Το αν και πώς αλλάζουν τον τρόπο ζωής μας, τις απόψεις, τις συνήθειες μας… «Πολύ. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι και στο καλό και στο κακό» είναι η σύντομη απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, σύμφωνα με τον ικανό επιστήμονα Νίκο Χρηστάκη, καθηγητή Ιατρικής, Ιατρικής Κοινωνιολογίας και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Το βιβλίο του «Connected – H εκπληκτική δύναμη των κοινωνικών δικτύων και πώς αυτά διαμορφώνουν τη ζωή μας» είναι πλέον παγκόσμιο μπεστ σέλερ, ενώ και ο ίδιος πέρυσι φιγουράριζε στη λίστα των 10O ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο του περιοδικού «Time».
H δύναμη της δικτύωσης
H θεωρία του Νίκου Χρηστάκη, που βασίζεται στην ύπαρξη των δικτύων, μικρών ή μεγάλων, – του περίφημου «κοινωνικού ιστού» -, έχει τις ρίζες της σε μια έρευνα που ξεκίνησε πριν από δεκαπέντε χρόνια, όταν άρχισε να εργάζεται ως γιατρός σε ασθενείς με ανίατες παθήσεις. Τότε, υποστηρίζει, βίωσε για πρώτη φορά τις επιπτώσεις της μεταδοτικότητας που είχαν ο πόνος της αρρώστιας και ο φόβος του θανάτου στους ασθενείς και στους οικείους τους – ήταν περίπου σαν να παρακολουθούσε την εξάπλωση ενός ψυχολογικού ιού σε διάφορες μικροκοινωνίες.
Συμπέρασμα; Σύμφωνα με τον Χρηστάκη, εμείς και το σύνολο των ανθρώπων που μας περιστοιχίζουν, έστω και σε τρεις βαθμούς απόστασης (οι φίλοι, οι φίλοι των φίλων μας και οι δικοί τους φίλοι, καθώς και οι συγγενείς μας, οι γείτονες, οι συνάδελφοι, οι γνωστοί μας κ.λπ.), όλοι εν τέλει όσοι συνθέτουν το χώρο στον οποίο κινούμαστε, σκεφτόμαστε, εκφραζόμαστε, είμαστε συνδεδεμένοι σε έναν τεράστιο, πολυδαίδαλο ιστό. Όλες οι εκδηλώσεις κοινωνικότητας μέσα σε αυτό τον ιστό (π.χ., οι απόψεις μας για ζητήματα όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, το διαζύγιο, η χρήση ναρκωτικών, ιδέες, ακόμα και συναισθήματα, όπως η ευτυχία, η μοναξιά, η κατάθλιψη κ.λπ.) μεταδίδονται μέσα από το «δίκτυο», τροφοδοτούνται και αναπαράγονται από τους χρήστες του, με συσχετισμούς πολύπλοκους που δεν αντιλαμβανόμαστε συνειδητά.
Αν, π.χ., υποστηρίζει ο Χρηστάκης, ο φίλος σου σε μια αμφίδρομη σχέση φιλίας είναι παχύσαρκος, έχεις σχεδόν 100% πιθανότητες να πάρεις κι εσύ βάρος. Αν η σχέση είναι μονομερής -αν δηλαδή εσύ θεωρείς ότι ο άλλος είναι φίλος σου, όχι όμως κι εκείνος-, τότε το ποσοστό περιορίζεται στο 50%. Αν ο φίλος του φίλου σου είναι παχύσαρκος, τότε οι πιθανότητες επιρροής μειώνονται αλλά υπάρχουν, καθώς αυτός θα επηρεάσει το φίλο σου και εκείνος εσένα.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί με τους συναδέλφους, τους συγγενείς, τους γείτονες κ.λπ. Στην περίπτωση των συναισθημάτων, η μεταδοτικότητα είναι πιο άμεσπ και γρήγορη, κυρίως όταν έχει να κάνει με τη σχέση δύο ατόμων στον πρώτο βαθμό απόστασης.
Για παράδειγμα, ένα θορυβώδες διαζύγιο σε ένα μεγάλο δίκτυο στενών φίλων ενδέχεται να δημιουργήσει ντόμινο διάλυσης γάμων. Ευτυχώς ή δυστυχώς, ιδίως σε ό,τι αφορά το social networking, ο Χρηστάκης εξηγεί πως, παρότι η συναισθηματική επιρροή του καθενός από μας στο δίκτυο των φίλων μας είναι δεδομένη, αυτή δεν μπορεί ποτέ να αγγίξει τπ μεταδοτικότητα των διαπροσωπικών σχέσεων στην κανονική ζωή μας. To αντίθετο συμβαίνει με τις ιδέες μας, οι οποίες, καθώς σχετίζονται με εκείνες ενός μεγαλύτερου κύκλου ανθρώπων, αποκτούν συλλογικό χαρακτήρα και δύναμη ικανή να επηρεάσει και άλλα «δίκτυα». Εκεί, π ταχεία ανάπτυξη της κοινωνικής δικτύωσης επιτρέπει στους χρήστες των social media να πληροφορούνται, να ασπάζονται, να προωθούν κάθε είδους καινοτομίες, ασκώντας ολοένα μεγαλύτερη επιρροή τόσο στην αγορά όσο και στην πολιτική.
Εκτεθειμένοι στο «καταφύγιο»;
Παρά ταύτα -και αυτό αποτελεί γενικότερη ανησυχία όσων ασχολούνται με τα social media – το να είναι κανείς στο κέντρο ενός τέτοιου social network δεν είναι μόνο ευχάριστο ή ωφέλιμο. Μπορεί να γίνει και προβληματικό, καθώς ο χρήστης είναι περισσότερο εκτεθειμένος σε «προσβολές», παρενόχληση ή παραβατικές συμπεριφορές. Με δεδομένο πως η κοινωνική δικτύωση λειτουργεί πάνω στη βάση ενός κύκλου εμπιστοσύνης (π.χ., κάνω add ένα φίλο, γνωρίζοντας πως έχουμε άλλους 23 κοινούς φίλους), ο χρήστης εμφανίζεται συχνά εξαιρετικά πρόθυμος να δημοσιοποιήσει πολλές, πραγματικές και εμπιστευτικές πληροφορίες για τον εαυτό του.
Ακόμα χειρότερο, ο ίδιος ενδέχεται να βρεθεί εκτεθειμένος από στοιχεία, μηνύματα και φωτογραφίες που «ανεβάζουν» οι φίλοι του γι’ αυτόν. Στην καλύτερη περίπτωση, όλα αυτά, συνιστούν ένα ιδιότυπο ψηφιακό «φακέλωμα» προσωπικών δεδομένων, σε βάσεις data και σκληρούς δίσκους μεγάλων εταιρειών, των οποίων οι αγνές προθέσεις είναι δύσκολο να ανιχνευθούν.
Τέλος – με δεδομένο πως οι πολύωροι χρήστες, π.χ. του Facebook, αφιερώνουν μεγάλο μέρος της ημέρας τους συνομιλώντας και αλληλεπιδρώντας με άλλους ανθρώπους σε εικονικό περιβάλλον – υπάρχει πάντα η αγωνία μήπως το social networking είναι το καταφύγιο μας για να αποφύγουμε το ρίσκο και τπν αμεσότητα της πραγματικής επαφής σε ένα non virtual κόσμο.
Μήπως, τελικά, η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει εκεί έξω, όσο εμείς καλλιεργούμε ραπανάκια στη Farmville; Σ’ αυτό δεν υπάρχει απάντηση – όπως στις διαδικτυακές μας φάρμες έτσι κι έξω απ’ αυτές η ζωή δεν έχει την ίδια γεύση για όλους…
της Καλλίας Καστάνη
Ενδιαφέροντα
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Η μουσική είναι παντού. Υπάρχουν λίγες καταστάσεις και στιγμές στην καθημερινότητά μας στις οποίες η μουσική δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Είτε αθλείστε, οδηγείτε, περπατάτε ή ψωνίζετε – αν δεν χρησιμοποιούμε τα ακουστικά μας μόνοι μας, η μουσική υπόκρουση παίζει εξωτερικά. Η μουσική είναι ο παλμός κάθε πάρτι, όπου η επιλογή της λίστας αναπαραγωγής μπορεί να δώσει τον τόνο για ολόκληρη την εκδήλωση. Από έξω, η μουσική βιομηχανία μπορεί να φαίνεται διαφορετική, με αστέρια όπως ο Drake, η Lady Gaga ή οι Coldplay να γίνονται πρωτοσέλιδα κάθε μέρα. Και όμως, μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει ότι αυτό δεν συνέβαινε πάντα και ότι η ποικιλομορφία στον κόσμο της μουσικής μπόρεσε πραγματικά να καθιερωθεί μόνο τα τελευταία χρόνια. Χάρη στο Spotify and Co., η μουσική είναι πάντα κοντά μας και προσβάσιμη από οπουδήποτε. Γιατί όμως μας αρέσει ακριβώς η ποικιλόμορφη πλευρά της μουσικής και γιατί είναι τόσο σημαντική η διαφοροποίηση;
Η μουσική δεν είναι περιχαρακωμένη
Η μουσική δεν είναι μόνο διασκεδαστική, έχει επίσης πολλά οφέλη και μας βοηθά να αναπτυχθούμε και να αναπτυχθούμε. Η μουσική παίζει ιδιαίτερο ρόλο, ειδικά όσον αφορά τα συναισθήματα και τις διαθέσεις. Μέσα από τη διαφοροποίηση της μουσικής, τελειώνει η περιχαράκωση. Διαφορετικά συναισθήματα και συναισθήματα μπορούν να μεταδοθούν μέσω της μουσικής. Η μουσική είναι φτιαγμένη για όλους και δεν σκέφτεται σε ομάδες. Αλλά ακόμη και αυτή η εξέλιξη συνεχίζεται, επειδή οι παραγωγοί εξακολουθούν να αναφέρουν ότι αποκλείονται από ορισμένους τομείς της μουσικής βιομηχανίας λόγω υποθέσεων με βάση την εθνικότητά τους.
Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που όλοι μπορούν να καταλάβουν. Συνδέει ηπείρους και ξεπερνά αποστάσεις και πολιτισμούς. Φτάνει στα βάθη των ανθρώπων μοιράζοντας ένα συναίσθημα, μια εμπειρία, μια ιδέα που πυροδοτεί μια εσωτερική κίνηση. Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, η διαφοροποίηση της μουσικής.
Μουσική που σπάει με τη φόρμα
Μια συνταγή επιτυχίας στον κόσμο της μουσικής είναι να ρισκάρεις τη μουσική. Οι ερμηνευτές και οι καλλιτέχνες που είναι διαφορετικοί φαίνονται όλο και πιο επιτυχημένοι. Όσοι τολμούν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους και τον κόσμο της μουσικής γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς.
Μια ποικιλόμορφη κοινωνία
Η σημασία της διαφοροποίησης της μουσικής φαίνεται και από την εξέλιξη της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Θέματα που γίνονται όλο και πιο παρόντα βρίσκονται επίσης όλο και περισσότερο στον κόσμο της μουσικής. Αστέρια όπως η Demi Lovato βγαίνουν ως μη δυαδικά και η Billie Eilish ενσαρκώνει επίσης τα φωτεινά χρώματα της κοινωνίας. Και με επιτυχία: χάρη σε αυτή τη μουσική , οι άνθρωποι αισθάνονται κατανοητοί και με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα μέρος όπου ο καθένας μπορεί να είναι όπως θέλει.
Μουσική στο iGaming
Το πόσο διαδεδομένη είναι η μουσική δείχνει το ερώτημα: Πού δεν είναι η μουσική; Σχεδόν κανένας τομέας της ζωής μας δεν μπορεί να φανταστεί κανείς χωρίς μουσική. Ακόμη και στον κόσμο των βίντεο κουλοχέρηδων αμέτρητων βιβλιοθηκών τυχερών παιχνιδιών, η μουσική είναι ένα ουσιαστικό συστατικό. Ενώ υπάρχουν κουλοχέρηδες με θέμα τη μουσική, όπως το Music Stage, σε άλλα παιχνίδια η μουσική είναι ένα σημαντικό υπόβαθρο και παρέχει ενθουσιασμό και επιπλέον αδρεναλίνη. Η μουσική παρέχει επίσης τη σωστή αίσθηση στις ζωντανές στοές.
Χάρη στη μουσική
Έτσι, στο τέλος είναι απαραίτητο μόνο να ευχαριστήσουμε τη μουσική. Για τα συναισθήματα που νιώθουμε χάρη σε εκείνη και τις καταστάσεις που την κάνουν πολύ πιο έντονη. Τι θα ήμασταν χωρίς τη μουσική;
Ενδιαφέροντα
Mανούλες σταματήστε να αυτοθυσιάζεστε για τα παιδάκια σας τα καταστρέφετε.
Στο’ πα και στο ξαναλέω πως κάπου εκεί στις οδηγίες χρήσης ενός τεστ εγκυμοσύνης που αναφέρεται… «Αν εμφανιστούν οι μπλε γραμμούλες.. δηλαδή αν είστε έγκυος.. επισκεφτείτε τον γυναικολόγο σας» θα έπρεπε να υπήρχε υποσημείωση… επισκεφτείτε και τον ψυχολόγο σας!!
Δεν μπορείς να ακούς μα ούτε και να εξηγήσεις πως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή σου, η ίδια σου η μάνα, που σε ‘φερε στην ζωή, που θυσιάστηκε και θυσιάζεται για να ‘σαι συ καλά, που έκανε στην άκρη όλη της τη ζωή να μπει η δική σου μπροστά, πως εκείνη; πως μπορεί εκείνη να ναι η πηγή της δυστυχία σου. Δεν το χωρά ο νους σου και ούτε να το ακούς δεν θες….
Μα αυτή η αυταπάρνηση της μανούλας σου θα κάνει με τόση μαεστρία την δική σου την ψυχούλα να γεμίζει τύψεις και ενοχές κάθε που θα σηκώσεις κεφάλι από τα πρώτα σου χρόνια… γιατί η μαμά επειδή σε αγαπάει τα κάνει όλα δεν την λυπάσαι; Κάνε αυτό που σου λέει αμέσως… Κοίτα, κοιτά πόσο την ταλαιπωρείς, κοιτά αναίσθητο παιδί που δεν καταλαβαίνεις πως όλα για σένα γίνονται.
Και έτσι εσύ καημένο μου παιδάκι και εγωκεντρικό γίνεσαι και υποτακτικό σε πάσα μορφή εξουσίας. Και στην αγάπη αρχίζεις να αισθάνεσαι υπόχρεος γιατί κάποιος κόβει κάτι από κείνον για να το δώσει σε σένα, δεν υπάρχει εκεί μονό για σένα και αναρωτιέσαι, άραγε την αξίζεις αυτή την αγάπη, άραγε υπάρχει πραγματικά κάτι μονό για μένα;;
Θυσιάζομαι για σένα λέει η μανούλα που πρέπει με το που θα μάθει πως θα σε φέρει στον κόσμο να ψυχαναλυθεί!
Να βρει το νόημα της δικής της ζωής να μην το γυρέψει μέσα από την δική σου την ζωή γιατί αλίμονο σου…
Δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πραγματικά είσαι αφού θα μεγαλώνεις με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιήσεις αυτό που θα θελε να ναι η ίδια σου η μανούλα, θα σε φτιάξει έτσι ώστε να γίνεις αυτό που ‘θελε εκείνη και θα το δουλέψει πολύ από τότε που θα πας στα πρώτα σου σχολεία και αν εσύ αντισταθείς γιατί κάτι μέσα σου κλωτσήσει και δεν σου κάνει ετούτο το κουστούμι θα ακούσεις πως όλα γίνονται για το καλό σου και πως αυτό πρέπει να γίνει γιατί η μαμά κάνει αγώνα μεγάλο για να σου παρέχει όλα αυτά που εσύ πετάς και λες πως δεν τα θες κακομαθημένο!
Αγενέστατο παιδί και αχάριστο…. που δεν αναγνωρίζεις τίποτα…
Κοίτα με πόση δεξιοτεχνία, πόσο ύπουλα και χωρίς να το καταλάβεις, εσύ είσαι το πρόβλημα, εσύ έχεις τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνεις τι είναι όλο αυτό που στήθηκε για σένα χωρίς εσένα;;
Γιατί ποιος είσαι εσύ άλλωστε…. Ποτέ σου δεν θα μάθεις.. Μόνο αν κάποια στιγμή τα καταθλιπτικά συμπτώματα ή το άγχος σε οδηγήσουν στον ψυχαναλυτή!
Και πάλι θα σου πάρει λίγο χρόνο πουλάκι μου μα την στιγμή που θα ανακαλύψεις ποιος είσαι θα ναι σαν σου κόλλησαν δυο φτερά στην πλάτη σαν αυτά που χουν οι άγγελοι και θα σαι ελεύθερος πια να πετάς.. θα είσαι εσύ ο γνήσιος και μοναδικός εαυτός σου και θα μπορείς να πετάς, να ανάπνεες και να απολαμβάνεις !
Την ζωή που σου ανήκει και που εσύ θα δημιουργήσεις.
Μπαρκάτσα Άρια, Ψυχολόγος
Ενδιαφέροντα
Όσα δώσεις στο παιδί σου μέχρι τα 6, καθορίζουν την υπόλοιπη ζωή του!
Έρευνες, μελέτες και σιγά σιγά η εμπειρία των προηγούμενων γενεών πιστοποιούν πια πως τα 6 πρώτα χρόνια ζωής ενός παιδιού προδιαγράφουν το μέλλον του.
Η υγιεινή διατροφή, τα πλούσια ερεθίσματα αλλά κυρίως η αγάπη των γονιών, ειδικά σε αυτά τα σημαντικά 6 χρόνια της ζωής, είναι ικανά ακόμα και να απενεργοποιήσουν τα γονίδια εκείνα που σχετίζονται με κάθε είδους ασθένεια, σωματική ή ψυχική. Τα νέα στοιχεία, κάνουν σκόνη την θεωρία που θέλει τα γονίδιά μας να είναι αυτά που κάνουν καθολικό κουμάντο. Τώρα ξέρουμε πως το περιβάλλον και ο τρόπος που μεγαλώνουμε είναι αυτά που μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει πως τα γονίδια δεν παίζουν το ρόλο τους, δεν ορίζουν όμως μόνο αυτά τη εξέλιξη της προσωπικότητάς μας.
Όπως και να έχει, το βασικό είναι πως επιβεβαιώνεται αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν: πως η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα που δίνουμε σε ένα παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του καθορίζει σε τεράστιο βαθμό τη ζωή τους και ουσιαστικά αποτελεί ένα σημαντικό κληροδότημά μας προς εκείνα.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του το παιδί είναι όπως το μαλακό κερί, όπως το μαργαριτάρι, όπως η ζωγραφική, όπως η κατασκευή των αγαλμάτων. Κατ’ επέκτασιν, οι γονείς γίνονται ζωγράφοι, καλλιτέχνες, αγαλματοποιοί και κατασκευάζουν αυριανούς ανθρώπους.
Παλαιότερα τα παιδιά αντιμετωπίζονταν ή αδιάφορα ή στην καλύτερη περίπτωση ως μικρογραφία ενήλικα. Στην πορεία, άρχισε να αντιμετωπίζεται με μεγάλη προσοχή, γιατί το σημερινό παιδί είναι ο πρόδρομος του αυριανού ενήλικα. Το ψυχικά υγιές παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι αύριο ένας υγιής ενήλικας. Αντίστοιχα, το κακοποιημένο και τραυματισμένο παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι αύριο ένας προβληματικός, αντικοινωνικός και παραβατικός ενήλικας. Η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση του παιδιού από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι μια υπερβολικά υπεύθυνη, επίπονη, χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία η οποία απαιτεί την ευαισθητοποίηση των γονέων, την αυταπάρνησή τους και την υπομονή τους. Πέρα από το ότι ολοκληρώνει τη μητέρα και τον πατέρα ως άτομα, προδιαγράφει τις σχέσεις των ανθρώπων του αύριο.
Ο πιο εκδηλωτικός τρόπος να μεταδώσουμε την αγάπη μας στο παιδί είναι η σωματική επικοινωνία. Κι όταν λέμε σωματική επικοινωνία, εννοούμε ένα χάιδεμα, ένα αγκάλιασμα, το ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη ή και ένα απλό άγγιγμα του παιδιού. Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου οι γονείς χρησιμοποιούν την οπτική και σωματική επικοινωνία, αισθάνεται άνετα με τον εαυτό του και με τους άλλους, και συνεπώς, θα είναι αγαπητό και θα έχει αυτοσεβασμό. Κατ’ αυτό τον τρόπο το παιδί μπορεί να γεμίσει το συναισθηματικό του δοχείο. Επίσης, η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού και η συναισθηματική στήριξη στη σύζυγό του ενισχύει σημαντικά τη συζυγική και οικογενειακή αρμονία, ενισχύοντας τους δεσμούς τόσο με το παιδί όσο και με τη σύντροφό του.
“Ιδανικοί” γονείς θεωρούνται, όσοι συνδυάζουν την έκδηλη στοργή και την ενθάρρυνση για αυτονομία. «Το πολύ μικρό παιδί μπορεί να έχει ανάγκη από τη συνεχή φροντίδα, όσο μεγαλώνει όμως, ο γονιός οφείλει να το απελευθερώνει σιγά – σιγά, χωρίς να διακόπτεται η αμοιβαία αγάπη και να το οδηγεί στη συναισθηματική και πνευματική ανεξαρτησία. Η γονεϊκή αγάπη που πνίγει τα παιδιά, τη στιγμή που αυτά έχουν ανάγκη να βγουν εξω από την οικογενειακή “φωλιά”, μοιάζει με τα δέντρα που φυτεύουμε, για να προστατεύσουμε το σπίτι από τον ήλιο και που, τελικά, μεγαλώνουν τόσο πολύ και ευδοκιμούν τόσο, ώστε πρέπει να τα κλαδέψουμε, αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε από ασφυξία».
Όσα κάνουμε, όσα λέμε, από ένα απλό νανούρισμα, μέχρι ένα χαδί, από ένα «μη» μέχρι ένα «μπράβο» στο πρώτο δειλό βήμα, καταγράφονται στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού. Και παρόλο που ως ενήλικες αδυνατούμε να χρησιμοποιήσουμε σε συνειδητό επίπεδο όλες τις πληροφορίες εκείνες που συλλέξαμε στην πρώιμη παιδική ηλικία, αυτές οι μνήμες είναι υπαρκτές και ασκούν πάνω μας επιρροή σε ασυνείδητο επίπεδο.
Γι’ αυτό οφείλουμε σαν γονείς να γεμίσουμε τον κόσμο του τόσο μικρού αυτού ανθρώπου με όμορφες εικόνες και τρυφερά συναισθήματα, ώστε όταν έρθει ο καιρός να «ανασύρει» όλο αυτό του υλικό για να προχωρήσει, να «βρει» στοιχεία που θα τον κάνουν έναν μαχητή της ζωής και όχι ένα φερέφωνο των γονεικών προσδοκιών.
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου
Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»
Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!
buying guide for best barometers
23 January 2022 at 5:04 am
Excellent weblog, Just wanted to be able to remark will not really connect to the actual rss supply, you may choose put in the best wordpress tool to the to be able to workthat.
nova88
27 June 2022 at 9:36 am
188802 832441Spot ill carry on with this write-up, I truly believe this web site requirements a great deal far more consideration. Ill oftimes be once more to see far a lot more, numerous thanks that info. 820106
marlin model 60
9 September 2022 at 10:17 pm
624712 946062Its always great to learn guidelines like you share for blog posting. As I just started posting comments for blog and facing problem of lots of rejections. I think your suggestion would be helpful for me. I will let you know if its work for me too. 418867
psychedelics mushrooms,
11 October 2022 at 5:41 pm
658763 79290I believe other web site owners should take this web site as an model, very clean and excellent user pleasant pattern . 915849