feautured
Ήθελα να νικήσουμε, αγάπη μου. Αλλά νικηθήκαμε.
Της Μαρίας Κουσαντάκη.
Ήθελα μόνο την αγκαλιά σου.
Ήθελα μόνο ένα σου άγγιγμα σε κάθε εμπόδιο.
Ήθελα το χαμόγελό σου να λιώνει πάνω στο πρόσωπό μου, σαν παγωτό στα χέρια ενός παιδιού.
Ήθελα το κορμί σου πάνω στο δικό μου, σαν κυματοθραύστης απέναντι σε κάθε δυσκολία.
Ήθελα εσένα, μαζί με όλα όσα με δυσκόλευαν. Γιατί μόνο έτσι θα είχα το αληθινό εμείς.
Ήθελα μία σου λέξη όταν οι άλλες δε θα είχαν νόημα.
Ήθελα να κολυμπάμε σαν παιδιά και να μη φοβόμαστε τα κύματα.
Ήθελα να σκεφτόμαστε το επόμενο καλοκαίρι, που θα είχε λίγο ήλιο και για εμάς.
Ήθελα το φιλί σου σε κάθε δάκρυ μου. Κι όταν τύχαινε τα δάκρυα να ακούνε στο όνομά σου, ήθελα να μου δείχνεις πως κάνω λάθος.
Ήθελα να ταξιδέψουμε, να δούμε νέους κόσμους, να χτίσουμε το δικό μας κόσμο.
Ήθελα να γελάμε μαζί, μακρυά από τον πόνο που υπάρχει στον έξω κόσμο.
Ήθελα να περπατάμε μαζί, πιασμένοι από το χέρι.
Ήθελα να βγάζουμε φωτογραφίες. Να απαθανατίζω κάθε σημείο του προσώπου σου, κάθε μικρή σχισμή, ειδικά εκείνες τις λακουβίτσες που τόσο λάτρευα πάνω σου.
Ήθελα να βγάλουμε φωτογραφίες μαζί. Εγώ και εσύ. Σε κάθε στιγμή μας. Κι ας ήταν λίγες, κι ας ήταν θολές κάποιες φορές.
Ήθελα να χορεύουμε στη βροχή, χωρίς να μας νοιάζει αν θα βραχούμε.
Ήθελα να κοιτάμε τα αστέρια και να κοροϊδεύουμε, γιατί εμείς έχουμε ήδη πραγματοποιήσει την ευχή μας. Γιατί εσύ είσαι το δικό μου αστέρι, κι εγώ το δικό σου.
Ήθελα να κοιτάμε τη θάλασσα, και να θυμόμαστε πως νικήσαμε τη δική μας φουρτούνα.
Ήθελα να σε αγαπήσω, ήθελα να με αγαπήσεις.
Ήθελα ο δικός μας έρωτας να είναι ξεχωριστός. Όπως και η όλη ιστορία μας.
Ήθελα να κοιτάμε το φεγγάρι μαζί. Κι όταν θα είμαστε μακρυά, αυτό να λάμπει για εμάς, γιατί όπου κι αν είμαστε, πάντα θα κοιτάμε το ίδιο φεγγάρι…
Ήθελα να γελάμε μαζί, αλλά και να κλαίμε μαζί.
Ήθελα να χτίσουμε τα δικά μας θεμέλια. Κι ας έβρεχε έξω…
Ήθελα να βρούμε τους κοινούς μας τόπους, όπως είχες πει κάποτε.
Ήθελα να είμαι εγώ για σένα και εσύ για μένα. Κι ας φαινόταν σε όλους παράλογο, ακόμα και σε εμάς πολλές φορές.
Ήθελα να ζωγραφίσουμε τον ουρανό μας με τα δικά μας χρώματα.
Ήθελα να ενώσουμε τα αγαπημένα μας χρώματα, το μπλε της θάλασσας και του ουρανού με το κόκκινο του πάθους και του έρωτα, και να δημιουργήσουμε το δικό μας παράδεισο στη δική μας απόχρωση.
Ήθελα να χρωματίζεις πάνω μου καστανοπράσινες εικόνες και εγώ να φωτίζω τις δικές σου με τα χαμόγελά μου.
Τώρα…
Ο ήλιος δύει. Το φως του χάνεται. Η καστανοπράσινη απόχρωση σβήνει και αρχίζει να γίνεται ένα με το μαύρο της νύχτας… Μιας νύχτας, που δε θυμίζει σε τίποτα εκείνη τη νύχτα που σε πρωτοείδα, που πρωτομιλήσαμε, που γελάσαμε πρώτη φορά, αγκαλιαστήκαμε πρώτη φορά, κάναμε έρωτα πρώτη φορά…
Ήθελα να νικήσουμε… Αλλά… Νικηθήκαμε…
Ήθελα… Και ξέρεις γιατί; Γιατί παρά τους δράκους και τις φωτιές και τις φουρτούνες που είχε το παραμύθι μας, εγώ πίστεψα σε κάτι άλλο που ήταν εκεί. Στον πύργο που στα μάτια μας ήταν λευκός…
Και κυρίως, στον μικρό μου πρίγκιπα- εσένα…
- Άγγιξέ με. Μη φοβάσαι. Μη με φοβάσαι. - 15 October 2017
- Λίγο πριν τα 30, έμαθα να χάνω. Και να χάνομαι. - 4 July 2017
- Δε θα ακούσεις ποτέ το κλάμα μου… - 2 July 2017
- Να ανοίγεις τους πόρους της ψυχής σου. Να αφουγκράζεσαι. - 16 April 2017
- Μέσα από σένα ξαναβρήκα εμένα. - 12 March 2017
- Με μάτωσες. Μα έμαθα να ζω ξανά. Χωρίς εσένα. - 12 February 2017
- Στέλνω ένα γράμμα στο Θεό, σε όποιον Θεό πιστεύεις… - 29 January 2017
- Οι γιορτές πέρασαν, τα παραμύθια ξεχάστηκαν. Τα χιόνια έλιωσαν. - 15 January 2017
- Eκείνο το «πάντα» που και η πιο ονειροπόλα ψυχή φοβάται να ξεστομίσει… - 1 January 2017
- Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους. - 25 December 2016
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
คาสิโนออนไลน์เว็บตรง
25 March 2022 at 10:54 am
791202 646260In case you happen to excited about eco items, sometimes be tough shock to anyone them recognise that to assist make special baskets just for this quite liquids carry basic steps liters associated ceiling fan oil producing. dc free of charge mommy weblog giveaways family trip home gardening home power wash baby laundry detergent 317899
disable screenshot
11 November 2022 at 1:11 pm
300230 458333Its great as your other posts : D, appreciate it for putting up. 19716
excursion kayak martinique
27 March 2023 at 6:34 am
hey there and thank you for your info ? I?ve certainly picked up something new from right here. I did however expertise several technical issues using this website, since I experienced to reload the site a lot of times previous to I could get it to load properly. I had been wondering if your web host is OK? Not that I am complaining, but slow loading instances times will very frequently affect your placement in google and could damage your quality score if advertising and marketing with Adwords. Anyway I am adding this RSS to my e-mail and could look out for a lot more of your respective fascinating content. Make sure you update this again soon..