Χρειάζεστε έναν ήρεμο, καθαρό και θετικό νου για να ικανοποιήσετε τις ανάγκες σας για τον εαυτό σας, την οικογένειά σας και ίσως ακόμη για την κοινωνία και τον κόσμο.

Τα συναισθήματά μας έχουν απευθείας επίδραση στο σώμα μας. Κάθε φορά που νιώθουμε ένα συναίσθημα, το ενδοκρινικό μας σύστημα εκκρίνει συγκεκριμένες ορμόνες ή πεπτίδια που κυκλοφορούν μέσα στο αίμα μας προς όλα τα κύτταρα, γεμίζοντας τα με τις «ορμόνες αυτού του συναισθήματος».

Η ορμονική κατάσταση που δημιουργείται από αρνητικά συναισθήματα φέρνει ανισορροπία σε διάφορα συστήματά μας όπως το νευρικό, το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό μας σύστημα, τα οποία στη συνέχεια δημιουργούν έλλειψη ισορροπίας σε όλα τα άλλα συστήματα. Αυτό έχει σαν επακόλουθο να είμαστε πολύ περισσότερο ευαίσθητοι σε ασθένειες και διαταραχές.

Ιατρικές μελέτες στο «Ινστιτούτο Αριθμητικής της Καρδιάς» στην Καλιφόρνια έχουν δείξει ότι πέντε λεπτά θυμού ή απογοήτευσης μπορούν να αποδυναμώσουν μέρη του ανοσοποιητικού συστήματος για πέντε ώρες και ότι πέντε λεπτά αγάπης ή ευγνωμοσύνης μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα για πέντε ώρες.

Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι αποκτούμε χημικό εθισμό σε ορμονικές εκκρίσεις από συγκεκριμένα συναισθήματα και έχουμε την τάση να αναζητούμε υποσυνείδητα τρόπους να ξαναδημιουργήσουμε αυτά τα συναισθήματα και να πάρουμε τις «ορμονικές δόσεις» μας, ακριβώς όπως κάνουμε με κάθε άλλη εθιστική ουσία.

Στην πραγματικότητα αποκτούμε χημικό εθισμό σε συναισθήματα φόβου, θυμού, πόνου, πίκρας, μίσους ή ενοχής και έλκουμε και δημιουργούμε καταστάσεις, στις οποίες μπορούμε να βιώσουμε ξανά εκείνα τα οικεία συναισθήματα.

Αυτό στη συνέχεια οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο αναδημιουργίας αρνητικών συναισθηματικών καταστάσεων που ενισχύουν τις λανθασμένες πεποιθήσεις μας ότι κινδυνεύουμε ή ότι είμαστε θύματα ή ανάξιοι. Η υγεία, οι σχέσεις, η εργασία και η ευτυχία μας φθείρονται.

Ο νους μας δημιουργεί την πραγματικότητά μας.

Το χειρότερο ίσως αποτέλεσμα είναι ότι, λόγω του νόμου της έλξης, τα αρνητικά μας συναισθήματα και οι αρνητικές μας σκέψεις έλκουν περισσότερα από αυτά για τα οποία νιώθουμε αρνητικά. Αυτό μπορεί επίσης να ονομαστεί νόμος του καθρεφτίσματος, νόμος της συμπαθητικής δόνησης ή νόμος της εκδήλωσης.

Ο νους, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι προσδοκίες και οι συμπεριφορές μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Όταν τα αλλάζουμε, η πραγματικότητά μας αλλάζει. Οι θετικές σκέψεις και τα θετικά συναισθήματα έλκουν και δημιουργούν θετικές πραγματικότητες.

Αυτή είναι η δοκιμασία του καιρού μας: το να νιώθουμε εμπιστοσύνη και θετικότητα ακόμη κι όταν η εξωτερική πραγματικότητα δεν εμπνέει θετικές σκέψεις. Εδώ είναι που ξεχωρίζουν «αυτοί που είναι στο κέντρο τους» από τους «φοβισμένους».

Αυτοί, που μπορούν να συνεχίσουν να νιώθουν εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν τις προκλήσεις, θα είναι καλά. Αυτοί, που υποκύπτουν στο φόβο, το άγχος, το θυμό και το μίσος, όπως είναι πολύ εύκολο να κάνουν, θα υποφέρουν ακόμη περισσότερο.

Οι άλλοι καθρεφτίζουν τα συναισθήματά μας.

Εκπέμπουμε τα συναισθήματά μας, σαν ενέργειες, είτε τα εκφράζουμε είτε όχι. Αυτές οι ενέργειες κάνουν τους άλλους να αντιδρούν και να συμπεριφέρονται με τρόπους που αντανακλούν τα συναισθήματά μας. Όταν έχουμε έντονα αρνητικά συναισθήματα για διάρκεια χρόνου (όχι απλά στιγμιαία συναισθήματα, που είναι φυσιολογικά και αβλαβή), στην πραγματικότητα αυξάνουμε την πιθανότητα να μας φερθούν οι άλλοι αρνητικά.

Ακόμη κι όταν είμαστε «αθώοι», και δεν έχουμε βλάψει κανέναν, ο φόβος μας για τους άλλους θα τους προσκαλέσει υποσυνείδητα να φερθούν με τρόπους που καθρεφτίζουν τους δικούς μας φόβους. Το ίδιο ισχύει για τα συναισθήματα του θυμού, της ενοχής, του πόνου, της προδοσίας, του μίσους, της πίκρας, της απόρριψης, της κριτικής και όλα τα άλλα. Αυξάνουν την πιθανότητα έλξης αυτού για το οποίο αισθανόμαστε αρνητικά.

Αυτό είναι ένα γεγονός που είναι εξαιρετικά σημαντικό να θυμόμαστε όταν περνάμε «καιρούς δοκιμασίας». Στην πραγματικότητα δοκιμάζεται η ικανότητά μας να παραμείνουμε θετικοί νιώθοντας άξιοι, ασφαλείς και δυνατοί μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας στην αντιμετώπιση των ανθρώπων και των καταστάσεων.

Η δύναμη της Ευγνωμοσύνης.

Ένας τρόπος να δημιουργείτε θετικά συναισθήματα είναι να εστιάζεστε σε όλα όσα έχετε, για τα οποία μπορείτε να νιώθετε ευγνωμοσύνη. Ακόμη κι όταν δεν έχουμε όλα όσα θέλουμε ή πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι, μπορούμε πάντοτε να εστιαζόμαστε σ’ αυτά που έχουμε.

Όταν συγκεντρωνόμαστε μόνο σ’ αυτό που δεν έχουμε, χάνουμε όλα αυτά που πραγματικά έχουμε, επειδή τα αγνοούμε και δεν τα επιτρέπουμε να μας παρέχουν απόλαυση, ασφάλεια ή ευτυχία.

Μπορεί να μην έχουμε τα χρήματα ή την υλική ασφάλεια που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά μπορεί να έχουμε ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Μπορεί να έχουμε καλή ή αρκετά καλή υγεία για να απολαύσουμε τη ζωή. Μπορεί να έχουμε στέγη και τροφή. Μπορεί να έχουμε ηλεκτρισμό και τρεχούμενο νερό.

Μπορεί ακόμη να έχουμε και ζεστό τρεχούμενο νερό. Αν έχουμε βιβλία και τηλεόραση, τότε είμαστε πιθανώς στο ανώτερο 20% του πλανήτη. Αν έχουμε έστω και λίγα χρήματα στην τράπεζα, τότε είμαστε στο ανώτερο 8% του πλανήτη.

Μπορούμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τον αέρα που αναπνέουμε, τα λουλούδια, τα δένδρα και τα πουλιά γύρω μας. Κι αν ζούμε κοντά σε ένα πάρκο, δάσος, βουνό ή κοντά σε οποιοδήποτε είδος νερού, τότε μπορούμε να βρούμε ευχαρίστηση από την παρουσία τους στη ζωή μας. Ακόμη και σε δύσκολους καιρούς, μπορούμε να απολαύσουμε τους ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση γύρω μας.

Αν ξέρουμε να διαβάζουμε και έχουμε πάρει διάφορες μορφές μόρφωσης, τότε είμαστε πολύ ιδιαίτεροι και ευλογημένοι. Αν έχουμε πρόσβαση στο Διαδίκτυο, τότε είμαστε μέσα στο 6% των ανθρώπων του πλανήτη που έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Αν έχουμε τηλέφωνο, είμαστε πολύ καλύτερα από τα 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους (το 50% του πλανήτη) που δεν έχουν και μπορεί να μην έχουν καν δει τηλέφωνο.

Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης για όλα όσα έχουμε έλκει περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε. Όταν αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη, εκπέμπουμε θετική ενέργεια, η οποία αντανακλάται πίσω σε μας από τους ανθρώπους και το σύμπαν με τη μορφή όλων αυτών που μας κάνουν να νιώθουμε ακόμη μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη.

Όταν αισθανόμαστε τυχεροί που έχουμε όσα έχουμε, έλκουμε περισσότερα από αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε τυχεροί. Όταν αισθανόμαστε ανάξιοι της αγάπης, άτυχοι και αποθαρρυμένοι, έλκουμε περισσότερα από αυτά που μας κάνουν να έχουμε αυτά τα συναισθήματα.

Η ζωή είναι ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει πίσω σε μας τις υπερισχύουσες σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές μας από το παρελθόν και το παρόν.

Η δύναμη να δημιουργήσουμε μια καινούρια και πιο ευτυχισμένη πραγματικότητα, ακόμη και σ’ αυτούς τους καιρούς δοκιμασίας, εξαρτάται από την ικανότητά μας να έχουμε εμπιστοσύνη ότι πάντοτε αξίζουμε, είμαστε ασφαλείς και έχουμε τη δύναμη και το εσωτερικό σθένος να αντιμετωπίσουμε και να ωφεληθούμε από κάθε πρόκληση που μας φέρνει η ζωή.

Είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε τη ζωή φιλική παρά επικίνδυνη. Έχουμε μάθει και προγραμματιστεί να βλέπουμε τη ζωή δύσκολη και επικίνδυνη, επειδή για πολλές χιλιάδες χρόνια η κοινωνία μάς έχει ταυτίσει με το σώμα και το νου, αγνοώντας τον πνευματικό εαυτό μας και τον πραγματικό λόγο που βρισκόμαστε, σαν πνεύματα, μέσα σ’ αυτά τα προσωρινά σώματα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Μια βασική αλλαγή που χρειάζεται να κάνουμε στον τρόπο που σκεφτόμαστε είναι να αντιληφθούμε ότι τίποτα από όσα έχουν συμβεί, συμβαίνουν και θα συμβούν στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός, η ζωή και το σύμπαν μάς αγαπούν πέρα από κάθε μέτρο. Ότι συμβαίνει στη ζωή μας είναι μια ευκαιρία για ανάπτυξη και εξέλιξη. Δημιουργούμε αυτά τα γεγονότα και τις καταστάσεις είτε με τις μη φωτισμένες επιλογές, συναισθήματα και σκέψεις μας είτε σαν «επιλογές της ψυχής» πριν να γεννηθούμε.

Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε ουσιαστικά αθάνατη άμορφη συνειδητότητα που έχει καταλάβει προσωρινά ένα σώμα με σκοπό να θυμηθούμε την αληθινή αιώνια φύσης μας ενώ βρισκόμαστε μέσα στο σώμα και μετά να εκδηλώσουμε στο υλικό επίπεδο την αρμονία, αγάπη, ενότητα και ομορφιά που ήδη υπάρχουν στον πνευματικό εαυτό μας.

Μ’ αυτό στο νου μας, υπάρχουν μόνο δύο λόγοι για να συμβεί κάτι δυσάρεστο στη ζωή μας. Ο ένας είναι ότι η άγνοια και ο φόβος μας έλκουν αρνητικές πραγματικότητες. Ο άλλος είναι ότι σε πνευματικό επίπεδο έχουμε επιλέξει αυτήν την εμπειρία σαν ευκαιρία να αφυπνιστούμε.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτή η οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση που βιώνει ο κόσμος είναι προϊόν αυτών των δύο λόγων. Σ’ ένα επίπεδο αυτή η κρίση είναι αποτέλεσμα της ταύτισής μας με το εγώ μας, την ιδιοτέλεια, την απληστία, το φόβο και την ξεχωριστότητα μας. Σ’ ένα άλλο επίπεδο, είναι αυτό που έχουμε τώρα επιλέξει σαν ευκαιρία για να αναπτύξουμε εσωτερική ασφάλεια και μεγαλύτερη αίσθηση ενότητας, αγάπης και συνεργασίας.

Μας αγαπούν καθένα από μας προσωπικά.

Όλοι μαζί σαν ανθρωπότητα έχουμε δημιουργήσει και επιλέξει αυτήν την κατάσταση σαν ευκαιρία να κάνουμε το επόμενο βήμα προς την πνευματική απελευθέρωσή μας από το φόβο και προς τη βαθύτερη σύνδεσή μας με την απεριόριστη εσωτερική μας δύναμη. Βασισμένοι σ’ αυτήν την αντίληψη, μπορούμε τώρα να αρχίσουμε να κατανοούμε και να αισθανόμαστε ότι ο Θεός και το σύμπαν αγαπούν χωρίς όρους καθένα από μας προσωπικά.

Δεν υπάρχει τίποτα που έχει συμβεί, συμβαίνει τώρα ή θα συμβεί στο ξεδίπλωμα της ζωής μας, το οποίο δεν είναι δική μας δημιουργία – είτε από τις επιλογές του εγώ μας είτε από τις επιλογές της ψυχής μας. Δεν υπάρχει τιμωρία. Δεν υπάρχει κίνδυνος. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί κατά τύχη. Τίποτα δεν θα συμβεί ποτέ που δεν είναι για το ύψιστο όφελός μας σαν ψυχές που αναζητούμε να θυμηθούμε τον αληθινό εαυτό μας μέσα σ’ αυτά τα υλικά σώματα, όπου έχουμε χάσει την αίσθηση της άμορφης αθανασίας μας.

Κάθε γεγονός, κάθε συμβάν είναι έκφραση αγάπης από το σύμπαν, δίνοντας μας την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε για να αντιληφθούμε την αλήθεια ή όχι. Έχουμε ελεύθερη βούληση. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις εμπειρίες για ύψιστο σκοπό – να ανακαλύψουμε την εσωτερική μας αξία, ασφάλεια, ελευθερία και ικανοποίηση.

Ή μπορούμε να βυθιστούμε στο φόβο, την αποθάρρυνση, τον πόνο, την πίκρα, τη μνησικακία, το θυμό, την ενοχή, το μίσος ή την ανημπόρια. Αυτή είναι η ελεύθερη βούλησή μας. Τα γεγονότα έχουν δημιουργηθεί από τις προηγούμενες ή τις τωρινές μας σκέψεις, τα λόγια, τις πράξεις και από τις επιλογές της ψυχής μας σε συνδυασμό με τα μαθήματα που έχουμε επιλέξει ατομικά και ομαδικά να μάθουμε σ’ αυτό το σημείο της εξελικτικής πορείας μας.

Αλλά το πώς τα χρησιμοποιούμε και πώς αντιδρούμε σ’ αυτά τα γεγονότα και τις καταστάσεις είναι δική μας ελεύθερη επιλογή.

Αυτή είναι η επιλογή που έχουμε σε «καιρούς δοκιμασίας». Δεν χρειάζεται να συγχέουμε, όπως κάναμε για χιλιάδες χρόνια, τις ευκαιρίες, οι οποίες μας έχουν δοθεί μέσα από αυτές τις δοκιμασίες που εμείς έχουμε βάλει για τον εαυτό μας, με κάποια μορφή τιμωρίας. Δεν υπάρχει θεία τιμωρία. Είναι μια ψευδαίσθηση.

Πώς θα μπορούσε ποτέ ένα θεϊκό ον αγάπης χωρίς όρους, που ζητά από μας να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας, να έχει αρνητικά συναισθήματα ή να τιμωρεί τα δημιουργήματα εκείνα που στην ουσία είναι προβολές του Θεού στο υλικό επίπεδο; Δεν είναι λογικό.

Η ιδέα της τιμωρίας από το Θεό ή το σύμπαν είναι μια παλιά, μάλλον παιδιάστικη, αντίληψη για το Θεό και έχει χάσει τη χρησιμότητά της καθώς προχωρούμε προς την πραγμάτωση και την εκδήλωση του δικού μας εσώτερου θεϊκού δυναμικού.

Εκείνοι που μέχρι τώρα πίστευαν ότι είμαστε αδύναμοι και ανάξιοι αμαρτωλοί μπορεί να ωφεληθούν από τη γνώση ότι ο πραγματικός σκοπός της Χριστιανοσύνης, όπως εκφράστηκε από τους πρώτους Πατέρες της Εκκλησίας, είναι η «θέωση» ή η διαδικασία να γίνουμε «καθ’ ομοίωση».

Με την απελευθέρωση του εαυτού μας από το φόβο και την ενοχή, προωθούμε τις εσωτερικές πνευματικές αξίες όπως η αγάπη, η ειρήνη, η σωστή δράση, η αλήθεια, η μη βία, η ανιδιοτέλεια και το νοιάξιμο και η υπηρεσία προς τους άλλους. Αυτές οι ιδιότητες εκδηλώνουν την «Εικόνα του Θεού» η οποία βρίσκεται δυνητικά μέσα μας όπως η Ομοίωση του Θεού στη ζωή μας.

Αυτό είναι ένα βασικό βήμα στη Θέωση – να γίνουμε σαν το Θεό ενώ βρισκόμαστε μέσα στο σώμα.

Είναι ουσιώδες να απελευθερωθούμε από την αίσθηση ότι ζούμε μέσα σε ένα δύσκολο, εχθρικό σύμπαν που τιμωρεί. Χρειάζεται τώρα να αφήσουμε αυτές τις λιγότερο εξελιγμένες αντιλήψεις και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι μαζί – όλες οι ψυχές, ενσαρκωμένες και μη – εμπεριέχουμε το ον που αποκαλούμε Θεό.

Είμαστε εκφράσεις της Θείας συνειδητότητας μέσα σ’ αυτά τα προσωρινά φυσικά σώματα. Είμαστε οι δημιουργοί της ατομικής μας πραγματικότητας και συν-δημιουργοί της κοινωνικής, εθνικής και πλανητικής πραγματικότητας.

Μαθαίνοντας και εκδηλώνοντας.

Βρισκόμαστε σε μια διαδικασία όπου μαθαίνουμε να εκδηλώνουμε ακόμη περισσότερο θετικές πραγματικότητες με αφθονία, ειρήνη, ισότητα, αγάπη και ευτυχία για όλους. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας. Έχουμε αποδεχτεί να ξεχάσουμε προσωρινά τον αληθινό άμορφο εαυτό μας και να ταυτιστούμε με το σώμα και το νου.

Στα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξής μας αγαπάμε τον καθένα – ακόμη κι αυτούς που μας βλάπτουν και μας ενοχλούν. Το εγώ μας μπορεί να μην τους αγαπάει. Αλλά εμείς τους αγαπάμε. Γι’ αυτό το λόγο ο Χριστός μάς ζήτησε να αγαπάμε αυτούς που μας βλάπτουν, επειδή έτσι συνδεόμαστε με τον αληθινό πνευματικό εαυτό μας που στην πραγματικότητα ήδη αγαπά τους άλλους και δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.

Όταν κατανοήσουμε ότι ζούμε μέσα σε μια πραγματικότητα αγάπης, θα νιώθουμε ασφαλείς και ήρεμοι σε όλες τις καταστάσεις και θα μπορούμε να βοηθάμε τους γύρω μας να κάνουν το ίδιο. Η ενέργειά μας θα μετατραπεί τότε από το φόβο, την κακία και το θυμό σε ατομική και συλλογική αναζήτηση λύσεων.

Θα είμαστε πολύ περισσότερο αποτελεσματικοί στη δημιουργία της ασφάλειας, αφθονίας και ευτυχίας που ψάχνουμε.

Μπορείτε να το κάνετε με το να συνειδητοποιήσετε και να θυμηθείτε τα ακόλουθα :

Στην ουσία είστε αθάνατη θεϊκή συνειδητότητα που έχετε προσωρινά προβάλει τη συνειδητότητά σας σ’ αυτό που ονομάζετε σώμα σας. Δεν υπάρχει γέννηση, μόνο μια προσωρινή προβολή της συνειδητότητάς σας σ’ αυτό το σώμα και το νου. Στην πραγματικότητα δεν έχετε ποτέ γεννηθεί και δεν θα πεθάνετε ποτέ.

Απλά μια μέρα θα αποσύρετε τη συνειδητότητά σας από το σώμα σας τη χρονική στιγμή που εσείς επιλέγετε, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της αποχώρησής σας, η οποία μπορεί να γίνει σιγά-σιγά ή ξαφνικά. Δεν μπορείτε και δεν θα αποσύρετε τη συνειδητότητά σας από το σώμα σας μέχρι εσείς οι ίδιοι να επιλέξετε το χρόνο.

Ακόμη και στην ακραία πιθανότητα που κάποιος μπορεί να σας «δολοφονήσει», αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με την εσωτερική σας συγκατάθεση – για την οποία φυσικά το εγώ και ο νους σας δεν θα έχουν επίγνωση.

Το ίδιο ισχύει για όλα τα γεγονότα που έχουν συμβεί ή θα εμφανιστούν στη ζωή σας. Τίποτα δεν θα συμβεί που δεν θα το έχετε με κάποιο τρόπο δημιουργήσει ή επιλέξει σε κάποιο επίπεδο. Ό,τι έχει ποτέ συμβεί, συμβαίνει και θα συμβεί, θα είναι πάντοτε η καλύτερη ευκαιρία για την εξέλιξη και την αφύπνισή σας στην αλήθεια.

Μπορείτε να είστε ήρεμοι ότι θα συμβεί μόνο αυτό που εξυπηρετεί το καλύτερο δυνατό συμφέρον σας σαν ψυχή στη διαδικασία της εξέλιξης.

Με τον ίδιο τρόπο όλοι οι αγαπημένοι σας είναι επίσης αιώνιες, αθάνατες αδελφές ψυχές που έχουν επιλέξει να παίξουν τους προσωρινούς ρόλους τους στο δράμα της ζωής σας (όπως κι εσείς παίζετε το δικό σας ρόλο στη δική τους ζωή) και οι οποίοι έχουν επιλέξει τις δικές τους εμπειρίες και μαθήματα.

Τίποτε δεν συμβαίνει και δεν θα συμβεί στη ζωή τους που δεν είναι αυτό που δημιουργούν ελεύθερα μόνοι τους και επιλέγουν σαν ευκαιρία για να μάθουν τα επιλεγμένα μαθήματά τους. Έχουν κι αυτοί ελεύθερη βούληση να μάθουν ή όχι. Μπορεί να χρειαστεί να δημιουργήσουν περισσότερο πόνο πριν να είναι έτοιμοι να μάθουν.

Μερικές φορές μπορούμε να τους βοηθήσουμε και άλλες φορές δεν είναι ανοικτοί και έτοιμοι για βοήθεια. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να αποδεχτούμε και να είμαστε ήρεμοι.

Η ανησυχία και ο φόβος για τους αγαπημένους μας το μόνο που κάνει είναι να υπονομεύει τη δική τους αίσθηση δύναμης και αυτοπεποίθησης.

Μπορούμε να τους βοηθήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά με το να τους αντιλαμβανόμαστε σαν αιώνιες ισχυρές πνευματικές υπάρξεις που έχουν επιλέξει τα μαθήματα και τις προκλήσεις της ζωής τους και με το να πιστεύουμε στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν και να ωφεληθούν από αυτές τις δοκιμασίες.

Υπάρχει μια ιστορία, που πιστεύω ότι είναι αληθινή, για έναν άνθρωπο που είδε μια πεταλούδα να αγωνίζεται να βγει από το κουκούλι της. Αποφάσισε να την βοηθήσει ανοίγοντας το κουκούλι με το μολύβι του για να επιτρέψει στην πεταλούδα να απελευθερωθεί χωρίς προσπάθεια.

Όμως, η πεταλούδα δεν μπορούσε να πετάξει, επειδή τα φτερά της μπορούσαν να αναπτυχθούν μόνο μέσα από την προσπάθεια που κατέβαλε σπρώχνοντας με τα φτερά πάνω στα τοιχώματα. Παρέμεινε στο έδαφος.

Μέσα από την αγάπη και το νοιάξιμο για τους αγαπημένους μας και ιδιαίτερα για τα παιδιά μας, συχνά κάνουμε το λάθος να λύνουμε τα προβλήματά τους, έτσι ώστε στο τέλος δεν έχουν φτερά να πετάξουν.

Ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουμε τους αγαπημένους μας είναι να εφαρμόσουμε Ho’oponopono (θα το συζητήσουμε αργότερα) και να τους οραματιστούμε γεμάτους με το εσωτερικό φως του αληθινού πνευματικού εαυτού τους να τους ενεργοποιεί με δύναμη και εσωτερική καθοδήγηση.

Κάθε φορά που φοβάστε ή ανησυχείτε για έναν αγαπημένο σας, αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε, συγκεντρώστε το νου σας σ’ αυτήν την εικόνα του με φως, δύναμη και εσωτερική καθοδήγηση.

Μ’ αυτόν τον τρόπο θα τον ενδυναμώσετε αντί να συμμετέχετε στην ψευδαίσθηση της αδυναμίας του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε στους αγαπημένους σας.

Οι ευκαιρίες μας για ανάπτυξη και εξέλιξη έρχονται με δόσεις που μπορεί να δυναμώνουν τους «πνευματικούς μυς» μας, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να τους βλάψουν, εκτός κι αν εμείς οι ίδιοι αγνοήσουμε την εσωτερική μας δύναμη.

Όταν θέλουμε να αυξήσουμε το βάρος που μπορούμε να σηκώσουμε, δεν είναι λογικό να σηκώνουμε τα ίδια βάρη που σηκώναμε για χρόνια. Χρειάζεται να αυξήσουμε το βάρος, αλλά όχι τόσο πολύ που να δημιουργήσουμε βλάβη στη μέση μας από την προσπάθεια.

Με τον ίδιο τρόπο, «επιλέγουμε» τις ευκαιρίες ανάπτυξης που δοκιμάζουν τους πνευματικούς μυς μας, αλλά πάντοτε σε δόσεις που έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε. Δεν θα μας δοθεί ποτέ μια ευκαιρία ανάπτυξης που είναι πέρα από την ικανότητά μας να την αντιμετωπίσουμε.

Όμως, έχουμε ελεύθερη βούληση να προσεγγίσουμε την εσωτερική μας δύναμη ή να την αγνοήσουμε και να νιώθουμε αδύναμοι, και έτσι να επιτρέψουμε στο γεγονός ή την κατάσταση να μας σύρουν στον πόνο, το φόβο, την απελπισία, την κατάθλιψη και την ανημπόρια.

Μερικοί άνθρωποι μετά τον πρώτο πόνο ή φόβο, επανέρχονται και επανασυνδέονται με την εσωτερική τους δύναμη και άλλοι όχι. Είναι δική μας επιλογή.

Όλα τα γεγονότα και οι πραγματικότητες είναι προσωπικές δημιουργίες, ακόμη και σε όλες τις περιβαλλοντικές καταστροφές. Ο Χριστός μιλώντας για τη Δευτέρα Παρουσία είπε ότι «δύο άνδρες θα βρίσκονται στον αγρό, ένας θα φύγει και ένας θα μείνει».

Αυτό, για μένα, σημαίνει ότι ακόμη και σε μια μαζική καταστροφή, είτε είναι σεισμός, πλημμύρα, φωτιά είτε μια οικονομική κρίση, αυτό που θα συμβεί στον καθένα θα είναι αυτό που αυτή η συγκεκριμένη ψυχή χρειάζεται αυτή τη στιγμή. Τίποτε δεν θα συμβεί σε σας επειδή συμβαίνει στους άλλους.

Ανεξάρτητα από ό,τι γίνεται στους άλλους γύρω σας, σε σας θα συμβεί μόνο αυτό που έχετε επιλέξει και δημιουργήσει. Όταν ένα ατύχημα, όπως η συντριβή αεροπλάνου, έχει σαν αποτέλεσμα το θάνατο πολλών ανθρώπων, είναι επειδή καθένας απ’ αυτούς έχει επιλέξει αυτόν τον τρόπο απόσυρσης της συνειδητότητάς του από το προσωρινό φυσικό σώμα.

Αν κάποιοι είχαν εισιτήριο για την πτήση, αλλά δεν είχαν επιλέξει αυτόν τον τρόπο απόσυρσης, αυτοί κατά κάποιον τρόπο θα εμποδιστούν να μπουν στο αεροπλάνο, ενώ άλλοι που δεν ήταν στη λίστα της πτήσης, αλλά έχουν επιλέξει αυτό το μέσο αναχώρησης από το σώμα, ξαφνικά θα βρεθούν σ’ αυτήν την πτήση.

Όταν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, θα βιώσουμε εσωτερική ηρεμία και διαύγεια και θα συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε σύμπαν αγάπης και ότι ο Θεός, του οποίου είμαστε μέρος, μας αγαπά χωρίς όρους.

Θα νιώσουμε ευγνωμοσύνη και θα αντιληφθούμε κάθε πρόκληση σαν μια ευκαιρία για βαθύτερη σύνδεση με τον αληθινό εαυτό μας. Θα εκδηλώσουμε τότε όλη την αφθονία, υγεία, χαρά και αγάπη που επιθυμούμε να έχουμε.

Robert Ηλίας Najemy
Πηγή