Ενδιαφέροντα
Λυπάμαι για τη ζωή που τόσο λαχτάρησα και δεν έζησα μαζί σου…
Της Χριστίνας Ζαμπούνη.
Δε ζητούσα και τίποτα… Μόνο ένα «αύριο» δικό μας!
Ένα «αύριο», γεμάτο ζωή, που τα νιάτα μας μπορούσαν να το κατακτήσουν!
Ένα «αύριο» που βαθιά μέσα μου φοβόμουν πως δε θα ‘ρθει και πως το κάθε «σήμερα» θα ήταν χειρότερο απ΄ το «χτες» μας!
Δε ξέρω γιατί (επ)έμενα να το περιμένω, ενώ ήξερα πως δε θα ‘ρθει ποτέ!
Δε ξέρω γιατί συμβιβαζόμουν στα λίγα που έδινες και παρόλο που στην πρώτη ευκαιρία τα ‘παιρνες πίσω, εγώ έμενα να περιμένω…
Δίπλα σε σένα, μα χωρίς εσένα!
Να περιμένω, αλήθεια τι;
Τι; Αφού άφηνες την αγκαλιά μου «άδεια» …
Αφού τα δάκρυα που χαράκωναν το πρόσωπό μου δε σ’ άγγιζαν!
Αφού δε μου μιλούσες και ζούσες εγκλωβισμένος στον κόσμο σου…
Αφού με αγνοούσες συστηματικά…
Δεν με «ήξερες» μα δεν μπήκες και ποτέ στον κόπο να με μάθεις…
Αυτό είναι, που με πληγώνει πιο πολύ!
Που όταν κατέρρευσα, δεν είδες τα κομμάτια μου και δεν κατάλαβες ότι πονάω… Που δε σ’ ένοιαξαν τα «θέλω» μου κι αδιαφόρησες για τα όνειρά μου…
Τόσα χρόνια, χαμένα… Άδικο και για τους δυο!
Όμως, δε φταις εσύ! Εσύ έτσι ήσουν … Τόσο μπορούσες!
Εγώ φταίω που δεν κατάλαβα πως δε μου ταιριάζεις!
Που δεν αποδέχτηκα πώς δε με καλύπτουν αυτά που μπορείς να δώσεις…
Εγώ, που δε διεκδίκησα τη ζωή που μου άξιζε κι ανέχτηκα να μη ζω! Ποιά; Εγώ!
Εγώ, που από παιδί, έκλαιγα όταν οι ώρες περνούσαν άσκοπα!
Εγώ, που θρηνούσα τις μέρες που έφευγαν χωρίς τίποτα ν’ αφήσουν κληρονομιά στις αναμνήσεις μου.
Εγώ, που ρουφούσα τη κάθε στιγμή ζωής που μου χαρίζονταν.
Εγώ, που δεν κοιμόμουν, για να ζήσω παραπάνω!
Κι όμως, μαζί σου, εγώ! με καταδίκασα σε μια ζωή συμβιβασμένη, εγκλωβισμένη σε μια ρουτίνα που δεν άντεχα, χωρίς όνειρα, χωρίς επιθυμίες, χωρίς τη ξενοιασιά της νιότης μου…
Δεν έβλεπα πως η ζωή που δε ζούσα με κατάπινε και με τραβούσε όλο και πιο πίσω, όλο και πιο βαθιά στο βούρκο της συνήθειας.
Δεν ένιωθα ότι ρουφούσε όλη μου την ενέργεια και μ’ άφηνε στεγνή από επιθυμίες, κενή από λαχτάρα, αφυδατωμένη από ζωντάνια!
Δε γελούσα πια… κι όμως δεν έκανα κάτι για να τ’ αλλάξω!
Δε θύμωσα! Δε τρόμαξα! Δεν έφυγα!
Έγινα ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου!
Νόμιζα πως ζούσα, επειδή πάλευα να σε τραβήξω ψηλά μαζί μου και να σε μάθω πως είναι να ΖΕΙΣ και πόσο όμορφα είναι όταν απολαμβάνεις τις χαρές της ζωής και δεν καταλάβαινα ότι βουλιάζω…
Νόμιζα πως ήταν σκοτεινά επειδή ήταν νύχτα…και δεν έβλεπα ότι είχα εγκλωβιστεί σε μια φυλακή χωρίς παράθυρο διαφυγής…
Κρύα κι αφιλόξενη η φυλακή σου, μάτια μου και χωρίς αντίλαλο! Πώς ήταν δυνατόν ν΄ ακούσεις τις κραυγές μου;
Κραύγασα! Ούρλιαξα! Έκλαψα! Έπεσα με δύναμη πάνω στον τοίχο που έχτισες ανάμεσά μας! Μα δεν κατάφερα τίποτα!
Ούτε καν μια ρωγμή…
Είχες βάλει τα πιο «ανθεκτικά υλικά» στο χτίσιμο… Παρέμεινε ένας τοίχος που δεν μετακινήθηκε…
Και κάπως έτσι, άδειασα!
Κάπως έτσι, μια μέρα συνάντησα τον «άγνωστο εαυτό μου» την ώρα της απόδρασής του και σκιάχτηκα!
Τρόμαξα με την κατάντια του και τη κακομοιριά μου!
Πραγματικά αγνώριστος!
Γεμάτος παράπονα για τη ζωή που στερήθηκε!
Πιο κακός! Πιο άξεστος! Πιο κλειστός και φοβισμένος. Αγανακτισμένος μα πιο «διψασμένος για ζωή» από ποτέ!
Και τότε λύγισα… Γονάτισα στη θέα του…
Μα πώς τ’ άφησα να συμβεί; Γιατί με αδίκησα, γιατί;
Γιατί βούτηξα στη ρουτίνα κι αφέθηκα να πνιγώ;
Γιατί δεν έφυγα πιο νωρίς και σ’ άφησα να μ’ αφήνεις;
Γιατί έμεινα βουλιαγμένη στα αδιέξοδά σου;
Δε ζητούσα δα και τίποτα που δεν μπορούσες να δώσεις…
Ήθελα μόνο μια αγκαλιά!
Μια αγκαλιά, να ενωθούν τα κομμάτια μου, να ξαπλώνουν τα όνειρά μου, να ηρεμούν οι αγωνίες μου, να βρίσκουν αποδέκτη τα χάδια μου, καταφύγιο οι φόβοι μου!
Ήθελα τα χέρια σου να μ’ αγκαλιάσουν, με σιγουριά και να με στηρίξουν.
Ήθελα τα μάτια σου να μου διώξουν τη λύπη…
Ήθελα τα χείλη σου στο φιλί τους να μου πουν: «Είμαι εδώ! ακούμπα πάνω μου! και μη φοβάσαι τίποτα!».
Και ν’ αφεθώ να ζήσω! Να ζήσω τη ζωή που πόθησα…
Δε φοβάμαι για μένα! Θα παλέψω και θα μου χαρίσω το «αύριο» που ονειρεύτηκα, έστω και χωρίς εσένα. Θα σηκωθώ και θα προχωρήσω!
Άνθρωπος που αγαπάει τη ζωή, δε χάνεται, το ξέρω!
Για σένα φοβάμαι. Φοβάμαι μη χαθείς σε δρόμους που δε ξέρεις να τους περπατήσεις…
Και λυπάμαι…
Λυπάμαι, για τη ζωή που τόσο πολύ λαχτάρησα και δεν έζησα μαζί σου…
Αφιερωμένο στην «Ε»
- Η ζωή που περνά και χάνεται και η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται. - 12 November 2017
- Έτσι είναι ο έρωτας καρδιά μου. - 5 November 2017
- Ήρθε η ώρα να με αγαπήσω. - 29 October 2017
- Κάθε άνθρωπος έχει τρεις ζωές. - 26 October 2017
- Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. - 22 October 2017
- Οι παλιές φωτογραφίες πάντα θα θυμίζουν τις στιγμές μας. - 20 October 2017
- Στα δύσκολά σου να μη φοβάσαι να λυγίσεις - 18 October 2017
- Να δίνεις αξία στο ταξίδι της ζωής σου. - 15 October 2017
- Χρωστάω μια αγκαλιά. - 14 October 2017
- Να είσαι ο εαυτός σου και σε όποιον αρέσεις! - 13 October 2017
Ενδιαφέροντα
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Η μουσική είναι παντού. Υπάρχουν λίγες καταστάσεις και στιγμές στην καθημερινότητά μας στις οποίες η μουσική δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Είτε αθλείστε, οδηγείτε, περπατάτε ή ψωνίζετε – αν δεν χρησιμοποιούμε τα ακουστικά μας μόνοι μας, η μουσική υπόκρουση παίζει εξωτερικά. Η μουσική είναι ο παλμός κάθε πάρτι, όπου η επιλογή της λίστας αναπαραγωγής μπορεί να δώσει τον τόνο για ολόκληρη την εκδήλωση. Από έξω, η μουσική βιομηχανία μπορεί να φαίνεται διαφορετική, με αστέρια όπως ο Drake, η Lady Gaga ή οι Coldplay να γίνονται πρωτοσέλιδα κάθε μέρα. Και όμως, μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει ότι αυτό δεν συνέβαινε πάντα και ότι η ποικιλομορφία στον κόσμο της μουσικής μπόρεσε πραγματικά να καθιερωθεί μόνο τα τελευταία χρόνια. Χάρη στο Spotify and Co., η μουσική είναι πάντα κοντά μας και προσβάσιμη από οπουδήποτε. Γιατί όμως μας αρέσει ακριβώς η ποικιλόμορφη πλευρά της μουσικής και γιατί είναι τόσο σημαντική η διαφοροποίηση;
Η μουσική δεν είναι περιχαρακωμένη
Η μουσική δεν είναι μόνο διασκεδαστική, έχει επίσης πολλά οφέλη και μας βοηθά να αναπτυχθούμε και να αναπτυχθούμε. Η μουσική παίζει ιδιαίτερο ρόλο, ειδικά όσον αφορά τα συναισθήματα και τις διαθέσεις. Μέσα από τη διαφοροποίηση της μουσικής, τελειώνει η περιχαράκωση. Διαφορετικά συναισθήματα και συναισθήματα μπορούν να μεταδοθούν μέσω της μουσικής. Η μουσική είναι φτιαγμένη για όλους και δεν σκέφτεται σε ομάδες. Αλλά ακόμη και αυτή η εξέλιξη συνεχίζεται, επειδή οι παραγωγοί εξακολουθούν να αναφέρουν ότι αποκλείονται από ορισμένους τομείς της μουσικής βιομηχανίας λόγω υποθέσεων με βάση την εθνικότητά τους.
Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που όλοι μπορούν να καταλάβουν. Συνδέει ηπείρους και ξεπερνά αποστάσεις και πολιτισμούς. Φτάνει στα βάθη των ανθρώπων μοιράζοντας ένα συναίσθημα, μια εμπειρία, μια ιδέα που πυροδοτεί μια εσωτερική κίνηση. Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, η διαφοροποίηση της μουσικής.
Μουσική που σπάει με τη φόρμα
Μια συνταγή επιτυχίας στον κόσμο της μουσικής είναι να ρισκάρεις τη μουσική. Οι ερμηνευτές και οι καλλιτέχνες που είναι διαφορετικοί φαίνονται όλο και πιο επιτυχημένοι. Όσοι τολμούν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους και τον κόσμο της μουσικής γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς.
Μια ποικιλόμορφη κοινωνία
Η σημασία της διαφοροποίησης της μουσικής φαίνεται και από την εξέλιξη της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Θέματα που γίνονται όλο και πιο παρόντα βρίσκονται επίσης όλο και περισσότερο στον κόσμο της μουσικής. Αστέρια όπως η Demi Lovato βγαίνουν ως μη δυαδικά και η Billie Eilish ενσαρκώνει επίσης τα φωτεινά χρώματα της κοινωνίας. Και με επιτυχία: χάρη σε αυτή τη μουσική , οι άνθρωποι αισθάνονται κατανοητοί και με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα μέρος όπου ο καθένας μπορεί να είναι όπως θέλει.
Μουσική στο iGaming
Το πόσο διαδεδομένη είναι η μουσική δείχνει το ερώτημα: Πού δεν είναι η μουσική; Σχεδόν κανένας τομέας της ζωής μας δεν μπορεί να φανταστεί κανείς χωρίς μουσική. Ακόμη και στον κόσμο των βίντεο κουλοχέρηδων αμέτρητων βιβλιοθηκών τυχερών παιχνιδιών, η μουσική είναι ένα ουσιαστικό συστατικό. Ενώ υπάρχουν κουλοχέρηδες με θέμα τη μουσική, όπως το Music Stage, σε άλλα παιχνίδια η μουσική είναι ένα σημαντικό υπόβαθρο και παρέχει ενθουσιασμό και επιπλέον αδρεναλίνη. Η μουσική παρέχει επίσης τη σωστή αίσθηση στις ζωντανές στοές.
Χάρη στη μουσική
Έτσι, στο τέλος είναι απαραίτητο μόνο να ευχαριστήσουμε τη μουσική. Για τα συναισθήματα που νιώθουμε χάρη σε εκείνη και τις καταστάσεις που την κάνουν πολύ πιο έντονη. Τι θα ήμασταν χωρίς τη μουσική;
Ενδιαφέροντα
Mανούλες σταματήστε να αυτοθυσιάζεστε για τα παιδάκια σας τα καταστρέφετε.
Στο’ πα και στο ξαναλέω πως κάπου εκεί στις οδηγίες χρήσης ενός τεστ εγκυμοσύνης που αναφέρεται… «Αν εμφανιστούν οι μπλε γραμμούλες.. δηλαδή αν είστε έγκυος.. επισκεφτείτε τον γυναικολόγο σας» θα έπρεπε να υπήρχε υποσημείωση… επισκεφτείτε και τον ψυχολόγο σας!!
Δεν μπορείς να ακούς μα ούτε και να εξηγήσεις πως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή σου, η ίδια σου η μάνα, που σε ‘φερε στην ζωή, που θυσιάστηκε και θυσιάζεται για να ‘σαι συ καλά, που έκανε στην άκρη όλη της τη ζωή να μπει η δική σου μπροστά, πως εκείνη; πως μπορεί εκείνη να ναι η πηγή της δυστυχία σου. Δεν το χωρά ο νους σου και ούτε να το ακούς δεν θες….
Μα αυτή η αυταπάρνηση της μανούλας σου θα κάνει με τόση μαεστρία την δική σου την ψυχούλα να γεμίζει τύψεις και ενοχές κάθε που θα σηκώσεις κεφάλι από τα πρώτα σου χρόνια… γιατί η μαμά επειδή σε αγαπάει τα κάνει όλα δεν την λυπάσαι; Κάνε αυτό που σου λέει αμέσως… Κοίτα, κοιτά πόσο την ταλαιπωρείς, κοιτά αναίσθητο παιδί που δεν καταλαβαίνεις πως όλα για σένα γίνονται.
Και έτσι εσύ καημένο μου παιδάκι και εγωκεντρικό γίνεσαι και υποτακτικό σε πάσα μορφή εξουσίας. Και στην αγάπη αρχίζεις να αισθάνεσαι υπόχρεος γιατί κάποιος κόβει κάτι από κείνον για να το δώσει σε σένα, δεν υπάρχει εκεί μονό για σένα και αναρωτιέσαι, άραγε την αξίζεις αυτή την αγάπη, άραγε υπάρχει πραγματικά κάτι μονό για μένα;;
Θυσιάζομαι για σένα λέει η μανούλα που πρέπει με το που θα μάθει πως θα σε φέρει στον κόσμο να ψυχαναλυθεί!
Να βρει το νόημα της δικής της ζωής να μην το γυρέψει μέσα από την δική σου την ζωή γιατί αλίμονο σου…
Δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πραγματικά είσαι αφού θα μεγαλώνεις με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιήσεις αυτό που θα θελε να ναι η ίδια σου η μανούλα, θα σε φτιάξει έτσι ώστε να γίνεις αυτό που ‘θελε εκείνη και θα το δουλέψει πολύ από τότε που θα πας στα πρώτα σου σχολεία και αν εσύ αντισταθείς γιατί κάτι μέσα σου κλωτσήσει και δεν σου κάνει ετούτο το κουστούμι θα ακούσεις πως όλα γίνονται για το καλό σου και πως αυτό πρέπει να γίνει γιατί η μαμά κάνει αγώνα μεγάλο για να σου παρέχει όλα αυτά που εσύ πετάς και λες πως δεν τα θες κακομαθημένο!
Αγενέστατο παιδί και αχάριστο…. που δεν αναγνωρίζεις τίποτα…
Κοίτα με πόση δεξιοτεχνία, πόσο ύπουλα και χωρίς να το καταλάβεις, εσύ είσαι το πρόβλημα, εσύ έχεις τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνεις τι είναι όλο αυτό που στήθηκε για σένα χωρίς εσένα;;
Γιατί ποιος είσαι εσύ άλλωστε…. Ποτέ σου δεν θα μάθεις.. Μόνο αν κάποια στιγμή τα καταθλιπτικά συμπτώματα ή το άγχος σε οδηγήσουν στον ψυχαναλυτή!
Και πάλι θα σου πάρει λίγο χρόνο πουλάκι μου μα την στιγμή που θα ανακαλύψεις ποιος είσαι θα ναι σαν σου κόλλησαν δυο φτερά στην πλάτη σαν αυτά που χουν οι άγγελοι και θα σαι ελεύθερος πια να πετάς.. θα είσαι εσύ ο γνήσιος και μοναδικός εαυτός σου και θα μπορείς να πετάς, να ανάπνεες και να απολαμβάνεις !
Την ζωή που σου ανήκει και που εσύ θα δημιουργήσεις.
Μπαρκάτσα Άρια, Ψυχολόγος
Ενδιαφέροντα
Όσα δώσεις στο παιδί σου μέχρι τα 6, καθορίζουν την υπόλοιπη ζωή του!
Έρευνες, μελέτες και σιγά σιγά η εμπειρία των προηγούμενων γενεών πιστοποιούν πια πως τα 6 πρώτα χρόνια ζωής ενός παιδιού προδιαγράφουν το μέλλον του.
Η υγιεινή διατροφή, τα πλούσια ερεθίσματα αλλά κυρίως η αγάπη των γονιών, ειδικά σε αυτά τα σημαντικά 6 χρόνια της ζωής, είναι ικανά ακόμα και να απενεργοποιήσουν τα γονίδια εκείνα που σχετίζονται με κάθε είδους ασθένεια, σωματική ή ψυχική. Τα νέα στοιχεία, κάνουν σκόνη την θεωρία που θέλει τα γονίδιά μας να είναι αυτά που κάνουν καθολικό κουμάντο. Τώρα ξέρουμε πως το περιβάλλον και ο τρόπος που μεγαλώνουμε είναι αυτά που μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει πως τα γονίδια δεν παίζουν το ρόλο τους, δεν ορίζουν όμως μόνο αυτά τη εξέλιξη της προσωπικότητάς μας.
Όπως και να έχει, το βασικό είναι πως επιβεβαιώνεται αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν: πως η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα που δίνουμε σε ένα παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του καθορίζει σε τεράστιο βαθμό τη ζωή τους και ουσιαστικά αποτελεί ένα σημαντικό κληροδότημά μας προς εκείνα.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του το παιδί είναι όπως το μαλακό κερί, όπως το μαργαριτάρι, όπως η ζωγραφική, όπως η κατασκευή των αγαλμάτων. Κατ’ επέκτασιν, οι γονείς γίνονται ζωγράφοι, καλλιτέχνες, αγαλματοποιοί και κατασκευάζουν αυριανούς ανθρώπους.
Παλαιότερα τα παιδιά αντιμετωπίζονταν ή αδιάφορα ή στην καλύτερη περίπτωση ως μικρογραφία ενήλικα. Στην πορεία, άρχισε να αντιμετωπίζεται με μεγάλη προσοχή, γιατί το σημερινό παιδί είναι ο πρόδρομος του αυριανού ενήλικα. Το ψυχικά υγιές παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι αύριο ένας υγιής ενήλικας. Αντίστοιχα, το κακοποιημένο και τραυματισμένο παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι αύριο ένας προβληματικός, αντικοινωνικός και παραβατικός ενήλικας. Η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση του παιδιού από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι μια υπερβολικά υπεύθυνη, επίπονη, χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία η οποία απαιτεί την ευαισθητοποίηση των γονέων, την αυταπάρνησή τους και την υπομονή τους. Πέρα από το ότι ολοκληρώνει τη μητέρα και τον πατέρα ως άτομα, προδιαγράφει τις σχέσεις των ανθρώπων του αύριο.
Ο πιο εκδηλωτικός τρόπος να μεταδώσουμε την αγάπη μας στο παιδί είναι η σωματική επικοινωνία. Κι όταν λέμε σωματική επικοινωνία, εννοούμε ένα χάιδεμα, ένα αγκάλιασμα, το ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη ή και ένα απλό άγγιγμα του παιδιού. Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου οι γονείς χρησιμοποιούν την οπτική και σωματική επικοινωνία, αισθάνεται άνετα με τον εαυτό του και με τους άλλους, και συνεπώς, θα είναι αγαπητό και θα έχει αυτοσεβασμό. Κατ’ αυτό τον τρόπο το παιδί μπορεί να γεμίσει το συναισθηματικό του δοχείο. Επίσης, η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού και η συναισθηματική στήριξη στη σύζυγό του ενισχύει σημαντικά τη συζυγική και οικογενειακή αρμονία, ενισχύοντας τους δεσμούς τόσο με το παιδί όσο και με τη σύντροφό του.
“Ιδανικοί” γονείς θεωρούνται, όσοι συνδυάζουν την έκδηλη στοργή και την ενθάρρυνση για αυτονομία. «Το πολύ μικρό παιδί μπορεί να έχει ανάγκη από τη συνεχή φροντίδα, όσο μεγαλώνει όμως, ο γονιός οφείλει να το απελευθερώνει σιγά – σιγά, χωρίς να διακόπτεται η αμοιβαία αγάπη και να το οδηγεί στη συναισθηματική και πνευματική ανεξαρτησία. Η γονεϊκή αγάπη που πνίγει τα παιδιά, τη στιγμή που αυτά έχουν ανάγκη να βγουν εξω από την οικογενειακή “φωλιά”, μοιάζει με τα δέντρα που φυτεύουμε, για να προστατεύσουμε το σπίτι από τον ήλιο και που, τελικά, μεγαλώνουν τόσο πολύ και ευδοκιμούν τόσο, ώστε πρέπει να τα κλαδέψουμε, αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε από ασφυξία».
Όσα κάνουμε, όσα λέμε, από ένα απλό νανούρισμα, μέχρι ένα χαδί, από ένα «μη» μέχρι ένα «μπράβο» στο πρώτο δειλό βήμα, καταγράφονται στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού. Και παρόλο που ως ενήλικες αδυνατούμε να χρησιμοποιήσουμε σε συνειδητό επίπεδο όλες τις πληροφορίες εκείνες που συλλέξαμε στην πρώιμη παιδική ηλικία, αυτές οι μνήμες είναι υπαρκτές και ασκούν πάνω μας επιρροή σε ασυνείδητο επίπεδο.
Γι’ αυτό οφείλουμε σαν γονείς να γεμίσουμε τον κόσμο του τόσο μικρού αυτού ανθρώπου με όμορφες εικόνες και τρυφερά συναισθήματα, ώστε όταν έρθει ο καιρός να «ανασύρει» όλο αυτό του υλικό για να προχωρήσει, να «βρει» στοιχεία που θα τον κάνουν έναν μαχητή της ζωής και όχι ένα φερέφωνο των γονεικών προσδοκιών.
Mitch
7 July 2022 at 6:59 am
Good day! This is my 1st comment here so I just wanted to
give a quick shout out and tell you I truly enjoy reading through your articles.
Can you recommend any other blogs/websites/forums that cover
the same subjects? Thanks a ton!
golden teacher mushroom spores etsy,
6 March 2023 at 3:34 am
117011 342506Is gonna be again frequently in order to check out new posts 351815
consulta el precio del fludrocortisone en Perú
4 November 2023 at 6:19 pm
Hi there this is kinda of off topic but I was wondering if blogs use WYSIWYG
editors or if you have to manually code with HTML. I’m starting a blog soon but have no coding know-how so I
wanted to get guidance from someone with experience. Any help
would be enormously appreciated!
achat de tralisen
12 January 2024 at 5:49 am
When someone writes an article he/she maintains the plan of
a user in his/her brain that how a user can know it.
Therefore that’s why this article is amazing. Thanks!
ағылшынша эссе дос туралы климакс отзывы женщин
21 January 2024 at 2:13 pm
I enjoy what you guys are usually up too. This sort of clever work and coverage!
Keep up the excellent works guys I’ve you guys to our blogroll.
femara ohne Rezept in Österreich erhältlichr
18 February 2024 at 8:57 pm
I delight in the knowledge on your internet site. Kudos. Discotrine online beschikbaar in Frankrijk
Acheter baclofen 10 mg en toute confiance Belgique
8 April 2024 at 8:39 pm
Good day! This is my first visit to your blog! We
are a group of volunteers and starting a new project in a community in the same niche.
Your blog provided us beneficial information to work on. You have done a outstanding job!
acheter colospa en Argentina
11 April 2024 at 11:37 pm
whoah this weblog is excellent i really like reading
your posts. Stay up the great work! You understand, a lot of people
are looking around for this info, you can help them greatly.