Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Οι αδύναμοι δεν κλαίνε. Είναι φυγόπονοι. Κρύβονται πίσω από ένα παγερό προσωπείο, κράμα από γύψο και πέτρα, καμουφλαρισμένοι με περισσή αυτοπεποίθηση...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Γνωστέ μου άγνωστε, δεν θα στο συγχωρήσω. Δεν θα στο συγχωρήσω που από δικός μου γίνεσαι ξένος. Που για άλλη μια φορά...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Σου έχει τύχει και σένα; Να μετανιώνεις. Να μετανιώνεις πικρά. Να κάνεις λάθος επιλογές, να σου στοιχίζουν τα λάθη. Να σε ακολουθούν...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Και είναι ένα ταξίδι που λαχτάρησες όσο τίποτα στον κόσμο. Χωρίς χάρτες, δίχως να σταματάς κάθε τόσο για οδηγίες στο δρόμο. Κι...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Δεν ήμουν έτσι. Κάποτε το σπίτι μου ήταν συμμαζεμένο όποια ώρα και αν το επισκεπτόσουν. Τα ρούχα στη ντουλάπα μου ήταν ταξινομημένα...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. «Μετάνιωσα», της είπε κάποια μέρα. Τον πίστεψε. Και αυτή του η παραδοχή την τσάκισε. «Σε συγχωρώ», του είπε εκείνη. Και η συγχώρεσή...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Μονόλογος μπροστά σε καθρέφτη. Να σωπαίνεις. Να κρύβεις την αλήθεια, δεν πειράζει να λες, να προσπερνάς. Να συγχωρείς, να δίνεις ευκαιρίες,...
Μου λείπει η ζωή που ζήσαμε μέσα σε μια στιγμή και ανταλλάξαμε, τόσο απερίσκεπτα, με δύο ζωές που περισσεύουν στο χρόνο. Και ο χρόνος μάτια μου,...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Ανοίγεις τα μάτια, στο ταβάνι μια λέξη, πέντε γράμματα όλα κι όλα. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι και ένα-ένα σε ακολουθούν, στοιχισμένα σε...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Είχα ένα παράξενο επισκέπτη. Με αιφνιδίασε, δεν τον περίμενα. Μέσα στις σκέψεις μου χαμένη, το μυαλό μου που ταξίδευε στα πιο όμορφα...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Γεννήθηκες στα μετάξια και όσο μεγαλώνεις διαπιστώνεις πως τα ρούχα που φοράς δεν μπορούν να σε προστατέψουν από το ψύχος του κόσμου....
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Από παιδί είχα ένα θέμα με τις σταθερές μου. Απόλυτη, τις ήθελα ατόφιες και αναλλοίωτες, παντοτινές. Αυτό ήταν και το νόημα. Αγωνιούσα...
«Με λένε Μοναξιά. Ζυγώνω τους ανθρώπους αθόρυβα. Να τους βοηθήσω θέλω, αλλά οι πιο πολλοί ενοχλούνται μόλις αντιληφθούν την παρουσία μου. Προσπαθώ μες τη σιωπή να...
Γράφει η Σοφία Ισμήνη. Ξόδεψες τόσους ήλιους, κανέναν δεν καλωσόρισαν. Σε κάθε σου απόπειρα έκλειναν βιαστικά τις πόρτες και τα παράθυρα, γιατί στο σκοτάδι ζούσαν με...
Επειδή τις μέρες σκοντάφτεις στην καθημερινότητα και σε στήνω στα πόδια σου προτού να καταρρεύσεις, κι επειδή σου έχω φυλαγμένη μια καληνύχτα για κάθε νύχτα που...