Οι άνθρωποι είναι σαν πολλά διαφορετικά μικρά αστεράκια σ’ έναν απέραντο ουρανό, κάπως έτσι ξεκινούσαν οι ιστορίες της μητέρας μου. Τότε που ήμουν μικρή, τότε που...
Της Κωνσταντίνας Ποζουκίδου Ήταν κάποτε ένα αγόρι και ένα κορίτσι, ένας άνδρας και μία γυναίκα. Ο καθένας ζούσε την ζωή του. Πότε περνούσαν μοναχικά βράδια, αγκαλιά...
Νιώθω άδειος. Δεν είχα σκοπό να γράψω ούτε συλλαβή. Το μόνο που θέλω είναι να πέσω για ύπνο και να σηκωθώ μετά από καιρό, πάρα πολύ...
Της Σοφίας Παπαηλιάδου Χαθήκαμε πάλι, όχι τυχαία, συνειδητά. Πέρασαν μέρες επίπονες μέχρι τούτη δω την στιγμή. Μέρες γεμάτες από μνήμες, από λόγια, από σιωπές. Χωρισμοί κι...
Της Μοσχούλας Σολάκη Αρκετά έμεινες ανοιχτή δε νομίζεις; Ας στολιστούμε με κάτι πιο ευχάριστο και ταιριαστό για την εποχή… Για παράδειγμα με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια ή έστω...
Ο αγαπημένος Περίδης λέει με φωνή μαγική κι αποφασιστικότητα «κάνω όρκο να τελειώσει πια ό,τι τελειώνει». Και δεν υπάρχει όντως τίποτα σημαντικότερο σε συναισθηματικό επίπεδο απ’...
Πάντα πρέπει να ξέρουμε πότε κάποιο στάδιο φτάνει στο τέλος του. Αν επιμείνουμε να παραμείνουμε εκεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, θα χάσουμε τη χαρά και το...
Ανοίγω το ραδιόφωνο. Το έχεις στοιχειώσει κι αυτό και μου θυμίζει εσένα. Είναι η μεγάλη αγάπη σου, βλέπεις. Δεν ψάχνω κάτι συγκεκριμένο, απλά πατάω νευρικά το...
Γράφει η Μαρίνα Αβραάμ Όταν ένας άνθρωπος αποφασίσει να αλλάξει πορεία, να συνεχίσει χωρίς κανένα ίχνος από εσένα, μην τον εμποδίσεις. Άσε τον να φύγει. Μην...
Όσο κι αν δεν το ήθελες, δεν κατάφερες να μείνεις με τον άνθρωπο που μέχρι και πριν λίγο καιρό κοιτούσες στα μάτια κι έλιωνες. Εμπόδια, προβλήματα,...
Της Φλώρας Σπανού «Έφυγες πάλι… Για άλλη μία φορά με άφησες μόνη, μες το σκοτάδι, να αναζητώ τη μυρωδιά του κορμιού σου επάνω στο δέρμα μου....
Έχουν κατά καιρούς γραφτεί χιλιάδες άρθρα για χωρισμούς κι οι κατά κόσμο συγγραφείς έχουν αφηγηθεί χιλιάδες ιστορίες για ανθρώπους που χώρισαν οι δρόμοι τους. Ποτέ δε...
Άγνωστοι σε μια θάλασσα αγνώστων, αυτό είναι όσοι αγάπησαν, πόνεσαν και μετά χάθηκαν. Άνθρωποι που κάποτε συγχρόνιζαν τις στιγμές τους στον παλμό της αγκαλιάς τους, τώρα...
Γράφει η Βάλια Κ. Η βροχή άρχισε να δυναμώνει και εκείνη ακόμη εκεί.. Με το τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα της να έχει τελειώσει προ πολλού και...
Τον είδε πρώτη φορά στο λεωφορείο ένα πρωί που πήγαινε στη σχολή. Κάθε φορά με τη τσίμπλα στο μάτι δεν πρόσεχε κανέναν. Ντυμένος στα μαύρα με...
Της Κατερίνας Ξυπάκη «Μη με ενοχλήσεις ξανά» είπες κ κατευθύνθηκες αργά προς την πόρτα χωρίς πια πίσω να κοιτάς..«Πρόσεξε…» ψέλλισα.. Δεν είμαι εγώ αυτός που άφηνεις...
Η πιο δύσκολη γλώσσα είναι τα «ξεκάθαρα» και τη μιλούν πολλοί λίγοι. Δυστυχώς οι ξεκάθαροι άνθρωποι ανήκουν σε μια πολύ μικρή κατηγορία. Τα λόγια τα σταράτα,...