feautured
Δεν ξέρω πως μοιάζεις, έρωτα, μα υπάρχεις και σε ψάχνω.
Της Μαρίας Κουσαντάκη.
Είναι κάτι βράδια που η πόλη ησυχάζει και αναρωτιέμαι που να είσαι εσύ. Ο κάθε εσύ, και παράλληλα ο μοναδικός εσύ. Πώς να μοιάζεις άραγε; Πού να μένεις; Άραγε σε γνωρίζω ήδη ή θα σε μάθω αύριο; Να είσαι μόνος σου ή να αγκαλιάζεις τώρα κάποια άλλη ύπαρξη; Κι εγώ; Εγώ στο σήμερά μου, είμαι μόνη και σε αναζητώ; Είμαι με κάποιον; Κι αυτός ο κάποιος ποιός είναι τελικά; Είσαι εσύ και δεν το ξέρω; Είσαι εσύ και το ξέρω; Είσαι εσύ αυτός που έχω τώρα στο κορμί μου και με αυτοπεποίθηση σου χαμογελάω; Ή είσαι κάποιος στο τώρα μου, που αύριο θα έχει μείνει απλά κάποια αντανάκλασή του στο διαμορφωμένο μέλλον μου;
Άραγε να είσαι κάπου μακρυά τώρα; Να κάθεσαι στον καναπέ σου πίνοντας ένα ποτήρι από το αγαπημένο σου ουίσκι; Παρέα με ένα βιβλίο και στο βάθος του παραθύρου βλέπεις μαζεμένους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσεις. Ξενερώνεις, βάζεις άλλο ένα ποτήρι από εκείνο το ουίσκι, και βάζεις στον υπολογιστή το αγαπημένο σου τραγούδι, να χαλαρώσεις λίγο.
Εγώ; Στην άλλη άκρη της πόλης, της χώρας; Δεν ξέρω ακόμα. Ετοιμάζομαι να πάω για χορό. Θα βάλω ένα κόκκινο φόρεμα, και κόκκινο κραγιόν. Βλέπεις ετοιμάζομαι να δω κάποιον που γνώρισα πρόσφατα. Ομολογώ ότι είμαι κάπως τσιμπημένη μαζί του. Θέλω να του κάνω εντύπωση. Θα βάλω κόκκινο, ναι σίγουρα κόκκινο! Του αρέσει πάνω μου, έχω μαυρίσει κιόλας. Να βάλω και ένα από τα αγαπημένα μου αρώματα. Με νότες βανίλιας ή εκχυλίσματα γιασεμιού; Γιασεμί! Βάζω και τρέχω προς την έξοδο…
Και κάπως έτσι να κυλάνε οι μέρες μας, η καθημερινότητά μας με τις όποιες υποχρεώσεις μας. Κι εγώ πότε πότε να αναρωτιέμαι, άραγε σε ξέρω; Άραγε είσαι εκείνος ο καλός μου φίλος που πάντα ήταν γλυκός μαζί μου; Μήπως εκείνο το φλερτ που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει; Ή εκείνος ο σπαστικός καθηγητής που δε λέει να με αφήσει σε ησυχία;
Τι να σκέφτεσαι τώρα; Σε τι φάση να βρίσκεσαι; Με σκέφτεσαι; Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί απόψε οι σκέψεις μας να συντονιστούν; Κι ας ζούμε σε παράλληλα «τώρα».
Πώς να είσαι, πού να είσαι, ποιός να είσαι; Τι να κάνεις τώρα;
Ξαφνικά νιώθω μια ανάγκη να σου εκφράσω τις σκέψεις μου.
Σε σένα, που δεν έχω ιδέα τι μορφή έχεις, δεν έχω ιδέα αν είσαι ήδη δίπλα μου ή αν ακόμα δεν έχω αντικρύσει κανένα ίχνος σου. Σε σένα όμως, που αναζητά η ψυχή μου, και που όταν το σήμερα γίνει χθες, το αύριο που δεν γνωρίζω, θα είναι σήμερα. Και σε εκείνο το σήμερα, σε καλώ, σε ψάχνω. Και όσο αυτές οι σκέψεις περπατάνε στα σοκάκια του μυαλού μου, ανατρέχω σε παλιά χαρτιά και στιβαγμένες αναμνήσεις ετών και βρίσκω μία επιστολή- κάλεσμα που σου μιλάω, μας μιλάω:
«Σε ψάχνω στις σιωπές του χθες, σε ψάχνω σ’ ένα βουβό παρόν, σε ψάχνω σ’ ένα μέλλον βασισμένο σ’ εσένα.
Σε ψάχνω στο παιδικό γέλιο, σε ψάχνω στη βουή του ανέμου, σε ψάχνω στην ανάσα ενός μωρού.
Σε ψάχνω στο κλάμα ενός βρέφους, σε ψάχνω στο ζευγάρι της διπλανής πόρτας, σε ψάχνω στις σταγόνες της βροχής.
Μπορεί να σ’ έχω ήδη βρει και να μη σε βλέπω.
Μπορεί να σε γνωρίζω και να μην το ξέρουμε.
Μπορεί να σε δω αύριο να ανατέλλεις.
Μπορεί και ποτέ να μην καταλάβω ότι είσαι εσύ.
Πάντα θα συνεχίζω να σε ψάχνω όμως.
Όπου κι αν είσαι, όπου κι αν υπάρχεις, ακόμα κι αν δεν υπάρχεις.
Θα ζεις μέσα μου μόνο για μένα. Μέσα στην καρδιά μου θα κοιμάσαι γαλήνια.
Πάντα θα σε ψάχνω σε φωτογραφίες παλιές. Τη μορφή σου θα σχηματίζω σε όνειρα κρυμμένα.
Σε ψάχνω στις λέξεις περαστικών, σε ψάχνω σε αγάπες παλιές, σε ψάχνω σε χιλιάδες αναμνήσεις, σε ψάχνω στο φως του ήλιου, σε ψάχνω στο δάκρυ ενός ανθρώπου.
Σε ψάχνω στο ξέσπασμα του ουρανού, σε ψάχνω στις ψεύτικες εικόνες της τηλεόρασης, σε ψάχνω στα τραγούδια που παίζει το ράδιο, σε ψάχνω στη σοφία ενός γέρου.
Στη ματιά του κάθε ανθρώπου εγώ βλέπω εσένα. Εσένα ψάχνω, για σένα βαδίζω μέχρι να σε βρω. Όταν με δεις θα καταλάβεις ότι είμαι εγώ. Τα μάτια μου θα το προδώσουν. Ακόμα όμως κι αν δεν το μάθουμε ποτέ. Εγώ θα είμαι εδώ για σένα και θα το ξέρεις.
Σε ψάχνω στη μέθη ενός ποτού, σε ψάχνω στη ζάλη του οινοπνεύματος, σε ψάχνω στη φωνή ενός τρελού, σε ψάχνω στον έρωτα δυο εφήβων, σε ψάχνω στο σ’ αγαπώ μιας μάνας.
Σε ψάχνω στον αιώνιο όρκο ενός ζευγαριού. Σε ψάχνω στη γέννηση ενός μωρού. Σε ψάχνω στο χαμόγελο ενός φίλου.
Σε ψάχνω σε πράγματα απλά, καθημερινά. Σε έννοιες τόσο συνηθισμένες και απλές. Όπως τον αχνιστό καπνό ενός καφέ.
Σε ψάχνω ενώ μπορεί ήδη να σε ξέρω.
Σε ψάχνω ενώ μπορεί να μη σε έχω δει ποτέ.
Ενώ μπορεί να σε δω αύριο…
Σε ψάχνω…»
Διπλώνω τα χαρτιά μου με προσοχή, κοιτάζω την ημερομηνία που είχαν γραφτεί, συνειδητοποιώντας ότι έχει περάσει μια δεκαετία και κάτι από τότε… Πότε πέρασαν τόσα χρόνια… Κοίτα που πριν τόσα χρόνια σε έψαχνα στο μέλλον μου.
Πέρασε η ώρα, σκέφτομαι, ώρα να ξαπλώσω. Και μου έρχεται η φράση από το ποίημα του Καβάφη:
«Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.»
- Άγγιξέ με. Μη φοβάσαι. Μη με φοβάσαι. - 15 October 2017
- Λίγο πριν τα 30, έμαθα να χάνω. Και να χάνομαι. - 4 July 2017
- Δε θα ακούσεις ποτέ το κλάμα μου… - 2 July 2017
- Να ανοίγεις τους πόρους της ψυχής σου. Να αφουγκράζεσαι. - 16 April 2017
- Μέσα από σένα ξαναβρήκα εμένα. - 12 March 2017
- Με μάτωσες. Μα έμαθα να ζω ξανά. Χωρίς εσένα. - 12 February 2017
- Στέλνω ένα γράμμα στο Θεό, σε όποιον Θεό πιστεύεις… - 29 January 2017
- Οι γιορτές πέρασαν, τα παραμύθια ξεχάστηκαν. Τα χιόνια έλιωσαν. - 15 January 2017
- Eκείνο το «πάντα» που και η πιο ονειροπόλα ψυχή φοβάται να ξεστομίσει… - 1 January 2017
- Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους. - 25 December 2016
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου
Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»
Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!
