feautured
Πώς να σκοτώσω μάτια μου αυτόν τον έρωτα;
Της Μαρίας Κουσαντάκη.
Είναι τόσα αυτά που θέλω να σου πω, κι άλλα τόσα που με κρατάνε από το να σου φανερωθώ.
Και ο χρόνος κυλάει. Και οι καταστάσεις αλλάζουν. Και προχωράμε, σε άλλα μονοπάτια, με διαφορετικούς συνοδοιπόρους, με διαφορετικά βλέμματα στραμμένα στο πρόσωπό μας. Ο ήλιος πέφτει, οι νύχτες μένουν ξάγρυπνες και μετά κοιμούνται. Ο ήλιος ξυπνάει, το χάραμα ανασταίνεται και η νύχτα ξανασηκώνεται. Και έτσι ο καιρός περνάει ανέπαφα από τις άλλοτε γεμάτες συναντήσεις μας.
Θέλω να σου μιλήσω, να ξεδιπλώσω αυτά που μέσα μου φλέγονται, ανάκατα με φόβους και παραμύθια. Και σου γράφω ένα γράμμα.
Δεν ξέρω πως μπορώ να σου δείξω αυτό που υπάρχει. Γιατί και εγώ η ίδια δεν μπορώ να το προσδιορίσω επ’ ακριβώς ούτε με λόγια ούτε με λέξεις. Είναι κάτι απόκοσμο. Δεν ξέρω αν και τι μπορείς να καταλάβεις…
Από εμένα, από εμάς.
Είναι τόσα πολλά αυτά που έχω μέσα μου και με πνίγουν. Με πνίγουν γιατί είναι τόσο εξωφρενικά όμορφα και διαφορετικά, που δεν μπορώ να τα κρατάω εγωιστικά μέσα μου μόνο για μένα. Θέλω να βγω στο δρόμο στη βροχή και να ουρλιάξω το τι έχω μέσα μου! Να πάρει η κάθε σταγόνα της βροχής μία μου λέξη, ένα μου συναίσθημα και να το διασκορπίσουν άλλοτε στη θάλασσα και σε άλλες χώρες, άλλοτε στο διψασμένο για συναίσθημα έδαφος, άλλοτε πάνω στην ύπαρξή σου ντύνοντάς την με κάτι από το είναι μου…
Οι λέξεις, οι αποτυπωμένες στο χαρτί λέξεις, ο αιώνιος αυτός σύντροφός μου σε κάθε τι που μου ήταν δύσκολο να προσδιορίσω με λόγια… Αυτές οι λέξεις τώρα δυσκολεύονται να βρουν τη σύνθεση, τη δημιουργία, την αποτύπωση αυτού που σκέφτομαι. Προσπαθώ να το κάνω απτό, κατανοητό, προσδιορίσιμο και ορατό, όμως κάπου χάνεται στον αέρα…
Κάπου στις αχτίδες του ήλιου, που επισκιάζουν τις λεπτομέρειες, κάπου στα τιτιβίσματα των πουλιών που τραγουδάνε την άνοιξη, κάπου στη βροχή που καλύπτει κάθε πόνο, κάπου στις ανάσες μας που σιγοκαίουν τα κορμιά μας… Κάπου εκεί είναι χαμένη αυτή η έντονη αίσθηση του έρωτα που εξ’ αρχής γεννημένης, πάγωσε μέσα σε κάποιαν άλλη διάσταση… Πριν καλά καλά προλάβει και η ίδια να κατανοήσει τη σύστασή της, τα θέλω της, τη δυναμική της, την καταδικάσαμε…
Πώς να σκοτώσω μάτια μου αυτόν τον έρωτα; Μια αρχή που δεν έχει βγει καν στην επιφάνεια…
Πώς μου ζητάς να καταλαγιάσω κάτι που σφίζει για ζωή;
Πώς μου ζητάς να βάλω τέλος σε κάτι που δεν πρόλαβε να ξεκινήσει;
Δεν είναι άραγε σαν έκτρωση; Η έκτρωση ενός απρόσμενου έρωτα, ενός έρωτα που δημιουργήθηκε τη λάθος στιγμή. Και που από φόβο, ανασφάλεια, ανετοιμότητα, μου ζητάς να θυσιάσω. Ποιός βωμός και ποιό σύμπαν θα δεχτεί αυτή τη θυσία;
Και εγώ;
Εγώ πώς να ξεριζώσω από μέσα μου κάτι που με κόπο φροντίζω, κάτι δικό μου, κάτι όμορφο, που αν και απρόσμενο, έχω ήδη χτίσει συναισθήματα;
Μα τι γράφω, τι λέω. Ούτε και εγώ δε βγάζω άκρη με αυτές τις ασυνάρτητες, χωρίς αρχή, μέση και τέλος αράδες. Σαν πως και εμείς κάπως έτσι δεν είμαστε;
Χωρίς αρχή…
Χωρίς ορισμένη μέση, και χωρίς κανένα τέλος.
Τι να σου πω και εγώ και γιατί…
Τώρα πια είναι αργά. Τώρα κοιτάμε ήδη αλλού.
Και εσύ, μα και εγώ. Τώρα η νύχτα σκεπάζει τις κάποτε φωτεινές μας βόλτες.
Με λιγοστά ίχνη αστεριών στους ουρανούς μας. Αστεριών που έσβησαν στο χρόνο και εμείς πια κοιτάμε τις αντανακλάσεις των λάμψεών τους στο γειωμένο μας παρόν.
Και κάπως έτσι συνειδητά επιλέγω να μην τελειώσω αυτό το γράμμα. Ένα γράμμα χωρίς παραλήπτη, χωρίς διεύθυνση, χωρίς επικυρωμένα γραμματόσημα που επισφραγίζουν την εγκυρότητά του. Θα το αφήσω σε ένα ημιτελές παρελθοντικό χάος, ανάκατο με μυρωδιές μιας κάποτε ουτοπικής πραγματικότητας.
Της μισοτελειωμένης μας αλήθειας.
- Άγγιξέ με. Μη φοβάσαι. Μη με φοβάσαι. - 15 October 2017
- Λίγο πριν τα 30, έμαθα να χάνω. Και να χάνομαι. - 4 July 2017
- Δε θα ακούσεις ποτέ το κλάμα μου… - 2 July 2017
- Να ανοίγεις τους πόρους της ψυχής σου. Να αφουγκράζεσαι. - 16 April 2017
- Μέσα από σένα ξαναβρήκα εμένα. - 12 March 2017
- Με μάτωσες. Μα έμαθα να ζω ξανά. Χωρίς εσένα. - 12 February 2017
- Στέλνω ένα γράμμα στο Θεό, σε όποιον Θεό πιστεύεις… - 29 January 2017
- Οι γιορτές πέρασαν, τα παραμύθια ξεχάστηκαν. Τα χιόνια έλιωσαν. - 15 January 2017
- Eκείνο το «πάντα» που και η πιο ονειροπόλα ψυχή φοβάται να ξεστομίσει… - 1 January 2017
- Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους. - 25 December 2016
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
cvv forum
14 February 2022 at 7:49 am
905440 835513Employing writers exercises such as chunking. They use many websites that contain several creative writing exercises. Writers read an exercise, and do it. 719123
Greta
6 April 2022 at 9:13 am
Hello! I know this is kind of off topic but I was wondering if you knew where I
could find a captcha plugin for my comment form?
I’m using the same blog platform as yours and I’m having trouble finding one?
Thanks a lot!
fake cheap automatic watches
27 May 2022 at 9:55 pm
16333 306395The electronic cigarette uses a battery and a small heating component the vaporize the e-liquid. This vapor can then be inhaled and exhaled 537914
maxbet
26 June 2022 at 2:39 pm
455512 429441Hi, you used to write exceptional articles, but the last several posts have been kinda lackluster I miss your super writing. Past few posts are just slightly out of track! 845941
mushrooms store in fridge
11 October 2022 at 4:47 pm
416281 927045Wow i like yur site. It truly helped me with the information i wus searching for. Appcriciate it, will bookmark. 222461