Connect with us

Ψυχολογία

Εξάρτηση από το διαδίκτυο : Πότε η χρήση γίνεται κατάχρηση

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

plizplug____by_ssema

Άντρες και φοιτητές αποτελούν τις ομάδες υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση εξάρτησης από το διαδίκτυο, ενώ η κατάθλιψη, η κοινωνική απομόνωση και η παχυσαρκία αποτελούν σημάδια εμφάνισης της διαταραχής

Πώς ορίζουμε την εξάρτηση από το διαδίκτυο;

Μπορούμε να ορίσουμε την εξάρτηση από το διαδίκτυο σαν την αδυναμία ελέγχου της χρήσης του ιστού, που οδηγεί σε αισθήματα πίεσης, άγχους και δυσλειτουργικές συμπεριφορές σε καθημερινές δραστηριότητες ενώ η στέρησή της χρήσης αυτής ακολουθείται από ευερέθιστη ή δυσθυμική συμπεριφορά.

Στα άτομα που είναι απορροφημένα στο Διαδίκτυο και κυρίως στα διαδικτυακά παιχνίδια, ορισμένες νευρολογικοί οδοί ενεργοποιούνται με τον ίδιο άμεσο και έντονο τρόπο όπως συμβαίνει στον εγκέφαλο ενός ατόμου που κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Είναι λοιπόν φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εξάρτηση η οποία αφορά ένα σημαντικό αριθμό ανθρώπων.

Συνοπτικά, τα κριτήρια της εξάρτησης από το διαδίκτυο είναι τα ακόλουθα:
• προσκόλληση στον παγκόσμιο ιστό,
• αίσθημα ανάγκης για αυξημένο χρόνο παραμονής σε σύνδεση, ώστε να επιτευχθεί ένα επίπεδο ικανοποίησης,
• επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες περικοπής του χρόνου παραμονής,
• ευερεθιστότητα, κατάθλιψη ή ύφεση της διάθεσης όταν η χρήση περιορίζεται,
• παραμονή στη σύνδεση περισσότερο από όσο αρχικά ήταν προγραμματισμένο,
• διακινδύνευση απώλειας δουλειάς ή εργασίας εξαιτίας της χρήσης του ιστού,
• ψευδείς δηλώσεις στους άλλους σε σχέση με τον πραγματικό χρόνο χρήσης και παραμονή σε σύνδεση, ως ένας τρόπος ρύθμισης της διάθεσης.

Ποιες ηλικίες ηλικιακές ομάδες αφορά;

Η εξάρτηση από το διαδίκτυο αφορά κυρίως εφήβους και νεαρούς ενήλικες. Οι ερευνητές Young και Abreu το 2010 εκτιμούν πως η επικράτηση του εθισμού στο διαδίκτυο μεταξύ των εφήβων κυμαίνεται στο 4,6-4,7%, αυξάνεται στο γενικό πληθυσμό στο 6-15% ενώ στους φοιτητές το ποσοστό αυτό ανεβαίνει και μπορεί να κυμανθεί στο 13-18% καθώς αυτοί αποτελούν τον πληθυσμό υψηλού κινδύνου.

Σε αυτόν τον πληθυσμό απευθύνεται κυρίως το Τμήμα Προβληματικής Χρήσης του Διαδικτύου του Τμήματος Απεξάρτησης 18 Άνω του Ψ.Ν.Α. Στο τμήμα μας δεχόμαστε άτομα ενήλικα από την ηλικία των 18 ετών και άνω και από τα μέχρι τώρα στοιχεία μας προκύπτει ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ατόμων που ζήτησαν βοήθεια είναι τα 24- 25 έτη (17 ετών ο μικρότερος και 50 ο μεγαλύτερος).

Σύμφωνα με στοιχεία που έχετε, αφορά περισσότερο γυναίκες ή άντρες;

Από τα στατιστικά στοιχεία που διατηρούνται στο Τμήμα Προβληματικής Χρήσης του Διαδικτύου προκύπτει ότι η εξάρτηση από το διαδίκτυο αφορά περισσότερο τους άντρες, σε ποσοστό που μπορεί να φτάσει και το 90%, που μπορεί να οφείλεται στην καλύτερη σχέση που διατηρούν οι άντρες με την τεχνολογία και με την μικρότερη συγκριτικά προσβασιμότητα των κοριτσιών στον παγκόσμια ιστό σε παραδοσιακές κοινωνίες .

Οι άντρες που κάνουν προβληματική χρήση του διαδικτύου εθίζονται περισσότερο στα διαδικτυακά παιχνίδια ρόλων MMORPG ενώ οι γυναίκες στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Για τα άτομα τα οποία είναι εξαρτημένα από το διαδίκτυο ο κόσμος είναι πληκτικός και κενός, περνούν την περισσότερη ώρα της ημέρας στο διαδίκτυο ή σκέφτονται τη στιγμή που θα ξαναπλοηγηθούν. Όταν διακόπτεται η σύνδεση θυμώνουν και γίνονται νευρικά και ευερέθιστα. Χάνουν την αίσθηση του πραγματικού χρόνου, με αποτέλεσμα να παραμένουν σε σύνδεση περισσότερο από ό,τι αρχικά σχεδίαζαν. Εμφανίζουν υπερβολική κούραση και ημερήσια υπνηλία καθώς δεν έχουν σταθερό ωράριο ύπνου. Κρύβουν από τους άλλους το χρόνο που περνούν στον ιστό ενώ εμφανίζουν σημαντική πτώση της ακαδημαϊκής τους επίδοσης.

Παραμελούν τις αγαπημένες τους δραστηριότητες, είναι κοινωνικά αποσυρμένα, αφού προτιμούν να είναι στο διαδίκτυο από το να σχετίζονται με άλλους.  Καθώς δεν αντιλαμβάνονται την αποδιοργάνωση της ζωής τους και τις συνέπειες της προβληματικής χρήσης τους σε ψυχολογικό, κοινωνικό και ακαδημαϊκό επίπεδο συνεχίζουν την ενασχόληση στον ίδιο βαθμό.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στο άτομο;

Τα άτομα, που πληρούν τα προτεινόμενα κριτήρια της εξάρτησης από το διαδίκτυο, επιβαρύνονται σοβαρά σε πολλές πτυχές της ζωής τους, ‘όπως ακαδημαϊκές, κοινωνικές, οικονομικές, επαγγελματικές και βιολογικές. Οι εν λόγω χρήστες καταφεύγουν στο διαδίκτυο ως ένα μέσο ανακούφισης του στρες και της κατάθλιψης που βιώνουν, χωρίς ουσιαστικά να τα αντιμετωπίζουν.

Σημαντική επίσης είναι η υποβάθμιση της ποιότητας ανταπόκρισης σε εργασιακές ή εκπαιδευτικές υποχρεώσεις, λόγω της κατάχρησης του ιστού παράλληλα με την αποδιοργάνωση της οικογενειακής ζωής. Η κρισιμότερη ίσως διάσταση, της επιβάρυνσης της άμετρης χρήσης του ιστού είναι η κοινωνική.

Σημαντικές είναι οι επιπτώσεις στη σωματική υγεία των χρηστών, οι οποίοι συχνά εμφανίζουν διατροφικές διαταραχές όπως παχυσαρκία λόγω των μεγάλων ποσοτήτων φαγητού που καταναλώνουν συνήθως μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σε συνδυασμό με την έλλειψη οποιασδήποτε φυσικής άσκησης.

Πολύ συχνές είναι οι διαταραχές ύπνου και η αλλαγή των συνηθειών του ύπνου καθώς οι χρήστες βρίσκονται προσκολλημένοι στον ιστό κατά τη διάρκεια της νύχτας και κοιμούνται τις πρωινές ώρες.  Δεν λείπουν οι μυοσκελετικές παθήσεις (π.χ. σκολίωση), τα οφθαλμολογικά συμπτώματα όπως ξηρά μάτια και τέλος συχνές είναι οι ημικρανίες.

Για ποιους λόγους ένα άτομο παρουσιάζει αυτή την εξάρτηση;

Οι μελέτες δείχνουν ότι η κοινωνικοποιητική δυνατότητα του διαδικτύου είναι ίσως, το ισχυρότερο στοιχείο «γοητείας» του παγκόσμιου ιστού. Η προσθήκη διαδραστικών εφαρμογών σε μία ιστοσελίδα, αναβαθμίζει τα επίπεδα ικανοποίησης των επισκεπτών και διευρύνει την αποδοχή της από το κοινό. Στην ίδια κατεύθυνση επισημαίνεται η σχετικά πρόσφατη, σημαντική αύξηση των ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης.

Επιπρόσθετα, «υπερβολικές» για πολλούς, ώρες φαίνεται να δαπανούνται σε αλληλεπιδράσεις μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, δωμάτια ηλεκτρονικής συζήτησης, διαδικτυακά παιχνίδια κ.α.Ένας κρίσιμος, ψυχολογικός, προβλεπτικός παράγοντας για τον εθισμό στο διαδίκτυο, είναι η ανάγκη μετριασμού έντονων αρνητικών συναισθημάτων.

Ως άλλη όψη, του ίδιου ωστόσο παράγοντα, θα μπορούσε να εκληφθεί η ανάγκη για εξασφάλιση θετικών βιωμάτων, που ικανοποιείται από τη χρήση υπηρεσιών του ιστού, μέσα από αισθήματα ενθουσιασμού, ανεξαρτησίας και απελευθέρωσης, όσο κάποιος είναι σε σύνδεση. Ουσιαστικά το διαδίκτυο επιτρέπει στα άτομα, που πιέζονται από την πραγματικότητα που βιώνουν, εξωτερική ή εσωτερική, να αποσυμπιέζουν τη προσωπικότητά τους, λειτουργώντας πολλές φορές μέσα από έναν χαρακτήρα που απέχει από τον πραγματικό.

Είναι συχνό ένα άτομο που αντιμετωπίζει άγχος, κατάθλιψη, απομόνωση, φόβο, σε ένα περιβάλλον γενικότερης κρίσης και κατ΄επέκταση ψυχοπιεστικό, να αναπτύσσει τάσης φυγής μέσα από την αναζήτηση ανακούφισης. Οι τάσεις αυτές συμπληρώνονται και ικανοποιούνται από τα χαρακτηριστικά του διαδικτύου, που το καθιστούν προσκλητικό-προκλητικό για το χρήστη, όπως η ευκολία πρόσβασης, η ανωνυμία, η παραμόρφωση του πραγματικού χρόνου, η δυνατότητα έκφρασης συναισθημάτων και συμπεριφορών χωρίς ανησυχία για τις συνέπειες.

Η εξάρτηση λοιπόν από το διαδίκτυο όπως και κάθε μορφή εξάρτησης είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο όπου μια σειρά ατομικών, ψυχολογικών, συναισθηματικών, οικογενειακών, κοινωνικών παραγόντων συντελούν στην εμφάνιση και παγίωσή της.
Προτείνεται η ύπαρξη πέντε υποτύπων εξαρτητικής χρήσης διαδικτύου: 1) Εξάρτηση από τις Διαδικτυακές σχέσεις (Παιχνίδια Ρόλων, Ιστότοποι Κοινωνικής Δικτύωσης) 2) Εξάρτηση από τη διαδικτυακή σεξουαλικότητα (Διαδικτυακή Πορνογραφία) 3) Παρορμητική Χρήση Διαδικτύου (Διαδικτυακός Τζόγος, Παρορμητικές Αγορές μέσω Διαδικτύου) 4) Εξάρτηση από τη Συλλογή Πληροφοριών στο Διαδίκτυο 5) Κατάχρηση Υπολογιστή.

Οι παραπάνω υποτύποι αξιολογούνται ως ενεργοί όταν πληρούνται τα ακόλουθα πέντε κριτήρια: (1) Μία συνήθεια, ως αποτέλεσμα μίας μακράς σειράς επιλογών. (2) Εξάρτηση από κάτι ουσιαστικό για τη λειτουργία του ατόμου. (3) Παρόρμηση προς μία καταστροφική συμπεριφορά (4) Στερητικές συμπεριφορές (5) επιβλαβείς αρνητικές συνέπειες εξαιτίας της ενεργοποίησης της συμπεριφοράς.

H οικονομική κρίση έχει συμβάλει στην επιδείνωση του φαινομένου;

Σίγουρα η οικονομική κρίση έχει παίξει το δικό της ρόλο στην εξάπλωση του φαινομένου καθώς έχουν αυξηθεί τα επίπεδα στρες, άγχους και κατάθλιψης στον γενικό πληθυσμό με αποτέλεσμα πολλά άτομα καταφεύγουν στο διαδίκτυο προκειμένου να αποσυμπιέσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Επίσης η ανεργία και η φτώχεια έχουν περιορίσει την κοινωνική ζωή των ανθρώπων και τους έχουν εγκλωβίσει στο σπίτι με αποτέλεσμα το διαδίκτυο να αποτελεί έναν τρόπο ίσως και τον μοναδικό, μέσω του οποίου το άτομο επικοινωνεί και διασκεδάζει ανέξοδα.

Παρατηρώντας τα συνολικά αιτήματα βοήθειας που έφτασαν στο τμήμα μας θα δούμε μια αυξητική τάση η οποία από το πρώτο έτος έναρξης του το 2009 έως σήμερα έχει αυξηθεί κατά 400%. Αυτό σίγουρα οφείλεται ανάμεσα στους άλλους λόγους και στην οικονομική κρίση και την ανεργία των νέων.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οικογένεια και φίλοι;

Οι γονείς ως «ψηφιακοί μετανάστες» συχνά δεν καταλαβαίνουν τους κινδύνους που κρύβει το διαδίκτυο και συχνά στις μικρές ηλικίες, τα ωθούν οι ίδιοι προς την κατάχρηση του κρατώντας τα απασχολημένα στον υπολογιστή προκειμένου να έχουν περισσότερο διαθέσιμο χρόνο για τις δικές τους ασχολίες.

Ο έφηβος μπορεί να εμφανίζει διάφορα συμπτώματα εξάρτησης ή ακόμη και ψυχικής νόσου τα οποία όμως δεν γίνονται αντιληπτά έγκαιρα με αποτέλεσμα το πρόβλημα να μεγαλώνει. Από την εμπειρία μας προκύπτει ότι οι γονείς κινητοποιούνται και ζητούν βοήθεια από τον ειδικό, συνήθως μετά την πτώση της σχολικής ή πανεπιστημιακής επίδοσης όταν τα παιδιά τους είναι ήδη εξαρτημένα και υπολείπονται και σε άλλους τομείς της ζωής τους.

Φαίνεται λοιπόν ότι η λύση του προβλήματος είναι πολυπαραγοντική όπως και η αιτία του. Αυτό που θεωρούμε σημαντικό είναι η έγκαιρη διάγνωση του προβλήματος, τόσο της κατάχρησης του διαδικτύου όσο και μιας υποκείμενης ψυχικής νόσου, στην οποία διάγνωση είναι σημαντική η συμμετοχή και των εκπαιδευτικών κυρίως όταν πρόκειται για εφήβους.

Οι γονείς θα ήταν καλό να είναι ενήμεροι σχετικά με τις δυνατότητες του διαδικτύου έτσι ώστε να είναι σε θέση να ακολουθούν τα παιδιά τους, να κατανοούν τη γλώσσα τους και να μοιράζονται μαζί τους διάφορους προβληματισμούς, με σκοπό να μην υποτιμούν το πρόβλημα όταν παρουσιαστεί αλλά και να μην ανησυχούν χωρίς λόγο μπροστά σε μια κανονική χρήση.

Όμως αυτό που είναι περισσότερο σημαντικό είναι οι νέοι να μεγαλώνουν μέσα σε λειτουργικές οικογένειες, να μορφώνονται σωστά, να αποκτούν κοινωνικές δεξιότητες, να μαθαίνουν να αξιοποιούν και να απολαμβάνουν όλες τις αισθήσεις τους, να κάνουν σχέσεις πραγματικές, να ασχολούνται με τον αθλητισμό και τις τέχνες, να εκφράζουν ελευθέρα τη γνώμη τους και τα συναισθήματά τους, να μην φοβούνται να μιλήσουν για ό,τι τους απασχολεί και τους φοβίζει.

Λειτουργία του Τμήματος Προβληματικής Χρήσης του Διαδικτύου, Πρόγραμμα Απεξάρτησης 18 Άνω, Ψ.Ν.Α.

Το τμήμα προβληματικής χρήσης του διαδικτύου λειτουργεί στα πλαίσια της Μονάδας Απεξάρτησης 18 Άνω του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής “Δαφνί” από το 2009 έως και σήμερα. Το τμήμα απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες που κάνουν εξαρτητική χρήση του διαδικτύου ανεξάρτητα από τον υποτύπο εθισμού ή την ταυτόχρονη ύπαρξη μιας άλλης ψυχιατρικής διάγνωσης (συννοσηρότητα).

Το τμήμα προβληματικής χρήσης του διαδικτύου ξεκίνησε τη λειτουργία του χάρη στην ευαισθητοποίηση και τη βαθειά γνώση της εξάρτησης της Ψυχιάτρου Κατερίνας Μάτσα Διευθύντριας της Μονάδας Απεξάρτησης 18 Άνω εκείνη την περίοδο και του Ψυχολόγου Βασίλη Σταυρόπουλου Επιστημονικά Υπευθύνου του Τμήματος Προβληματικής Χρήσης του Διαδικτύου από την αρχή λειτουργίας του έως και ένα χρόνο πριν.

Τι περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα απεξάρτησης;

Το Τμήμα προβληματικής Χρήσης του Διαδικτύου λειτουργεί ως εξής:

  • Προϋποθέσεις Θεραπείας:
    H συναίνεση του θεραπευόμενου. Λόγω της ιδιαίτερης φύσης της ψυχοθεραπείας η εθελοντική συμμετοχή του θεραπευόμενου είναι προϋπόθεση της ένταξής του στο πρόγραμμα.
    Ενθαρρύνεται η παράλληλη παρέμβαση στο περιβάλλον του εξαρτημένου με στόχο τόσο την κινητοποίηση του, πρίν την εγκαθίδρυση της αποχής του, όσο και την πρόληψη της υποτροπής του μετά από αυτή.
  • Σταδιοποίηση και Κεντρικές Έννοιες του Θεραπευτικού Προγράμματος : 
    Η θεραπεία απεξάρτησης από το διαδίκτυο εξελίσσεται σε τρείς φάσεις :
    1) Υποδοχή και Ευαισθητοποίηση 2) Ψυχολογική Απεξάρτηση και 3) Μεταθεραπευτική παρακολούθηση.Υποδοχή και ευαισθητοποίηση:
    Γίνεται υποδοχή από ψυχολόγο μέλος της θεραπευτικής ομάδας που διαρκεί 2-3 συνεδρίες. Μετά τη δεύτερη συνεδρία υποδοχής ο θεραπευόμενος συμπληρώνει ερωτηματολόγια και παραπέμπεται σε ψυχιατρική εκτίμηση.  Κατόπιν οι θεραπευτικές διαδικασίες στις οποίες επιβάλλεται η συμμετοχή του θεραπευομένου είναι η εβδομαδιαία ατομική του συνεδρία και η συμμετοχή του στην ομάδα ευαισθητοποίησης.Η φάση αυτή στοχεύει στην αποσαφήνιση και ενίσχυση του θεραπευτικού αιτήματος και τη σύναψη θεραπευτικού συμβολαίου (συμφωνία τήρησης ορίου 2 ωρών χρήσης του διαδικτύου την ημέρα και μηδενικός χρόνος στην εφαρμογή εθισμού).
    Στην περίοδο της κινητοποίησης η είσοδος του θεραπευόμενου σε ομαδικές διαδικασίες δεν προϋποθέτει την αποχή του. Η φάση αυτή λειτουργεί τρείς περίπου μήνες ανάλογα με το χρονικό σημείο εκπλήρωσης για κάθε θεραπευόμενο των στόχων μετάβασης στην επόμενηΨυχολογική Απεξάρτηση:
    Μετά την τήρηση του ορίου της αποχής, ακολουθεί ο αποχαιρετισμός της ομάδας ευαισθητοποίησης και η είσοδος σε ομάδα ψυχοθεραπείας.  Κριτήρια για την είσοδο στην ομάδα είναι η διάρκεια και η σταθερότητα της αποχής, η ποιότητα της θεραπευτικής συμμαχίας και η ύπαρξη ενός πυρήνα θεραπευομένων με υγιείς μεταξύ τους σχέσεις για την έναρξη λειτουργίας της.

    Παράλληλα διεξάγεται προετοιμασία μετά από ατομικά ραντεβού για τη διεξαγωγή ομάδας δραματοθεραπείας και ομάδας θεατρικής έκφρασης με την ίδια σύνθεση. Τέλος ο θεραπευόμενος συμμετέχει στην ομάδα πλαισίου που αποτελείται από το σύνολο των ομάδων ψυχοθεραπείας της φάσης της ψυχολογικής απεξάρτησης και το σύνολο των μελών της θεραπευτικής ομάδας.

    Μεταθεραπευτική Παρακολούθηση:
    Η φάση της μεταθεραπευτικής παρακολούθησης περιλαμβάνει δεκαπενθήμερες ατομικές και ομαδικές συνεδρίες για έξι μήνες. Στην περίοδο της μεταθεραπευτικής παρακολούθησης πρωτογενής στόχος είναι η υπεράσπιση της αντοχής του θεραπευτικού αποτελέσματος και η πρόληψη της υποτροπής.

    Ο στόχος αυτός δευτερογενώς συνεπάγεται την αναζήτηση και εγκατάσταση άλλων ρόλων και δραστηριοτήτων στην καθημερινότητα του θεραπευόμενου, ικανών να του αποφέρουν το θετικό συναίσθημα που χρειάζεται και να τον προστατέψουν από ψυχοπιεστικές συνθήκες και σχέσεις.

    Παράλληλη Παρέμβαση: 
    Στο σύνολο της διάρκειας εξέλιξης των παραπάνω φάσεων, τα σημαντικά πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντος των θεραπευομένων, παρακολουθούνται σε συνεδρίες παράλληλης παρέμβασης.

    Θεραπευτική Ομάδα : 
    Η θεραπευτική ομάδα του τμήματος αποτελείται από ψυχίατρο, κλινικούς ψυχολόγους, δραματοθεραπευτή, νοσηλεύτρια, κοινωνική λειτουργό, ειδικούς θεραπευτές και έναν τεχνικό πληροφορικής

Υπάρχει ο κίνδυνος συνύπαρξης της εξάρτησης από το διαδίκτυο με άλλου είδους εξαρτήσεις και πως αντιμετωπίζεται;

Από την κλινική μας εμπειρία προκύπτει ότι πολλές φορές η εξάρτηση από το διαδίκτυο συνυπάρχει με την εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες κυρίως αλκοόλ και κάνναβη καθώς και από άλλες συμπεριφορικές εξαρτήσεις όπως ο τζόγος. Σε αυτές τις περιπτώσεις η εξάρτηση αντιμετωπίζεται ενιαία, αλλά και σε συνεργασία με τα άλλα ειδικά τμήματα του 18 Άνω.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε :
Τμήμα Προβληματικής Xρήσης Διαδικτύου 18 Άνω, Ψ. Ν. Α
Βουρνάζου 37 Αμπελόκηποι 115-21 Αθήνα
2106448003, 2106448980
Fax : 210644824 net18ano@gmail.com,  www.18ano.gr

Πηγή

What’s your Reaction?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Advertisement
9 Comments

9 Comments

  1. This web page is actually a walk-through its the info you wanted about it and didn’t know who to ask. Glimpse here, and you’ll undoubtedly discover it.

  2. Thanks for every other wonderful article. Where else may anybody get that kind of information in such a perfect method of writing? I have a presentation next week, and I’m at the look for such info.

  3. cheap cc shop

    20 April 2022 at 1:16 am

    196506 702598It is hard to search out knowledgeable individuals on this subject, but you sound like you realize what you are speaking about! Thanks 99894

  4. replica watches

    15 May 2022 at 4:13 pm

    669902 833643This kind of lovely weblog youve, glad I discovered it!?? 917593

  5. sortie catamaran martinique

    26 March 2023 at 10:54 pm

    Hi my friend! I wish to say that this article is amazing, great written and include almost all significant infos. I would like to peer more posts like this .

  6. triflucan en venta libre

    14 August 2023 at 10:30 am

    Right here is the perfect blog for everyone who hopes to understand this topic.
    You realize a whole lot its almost hard to argue with you (not that I really
    would want to…HaHa). You certainly put a new spin on a subject that’s been discussed for years.
    Wonderful stuff, just excellent!

  7. syeda online kaufen in Belgien

    16 August 2023 at 7:41 pm

    Hmm is anyone else having problems with the pictures on this blog
    loading? I’m trying to find out if its a problem on my end or if it’s the blog.
    Any responses would be greatly appreciated.

  8. ponstel 500 mg online snelle levering

    18 August 2023 at 11:56 pm

    Great blog here! Also your site loads up fast! What web host
    are you using? Can I get your affiliate link to your host?
    I wish my website loaded up as quickly as yours lol

  9. I am not positive the place you’re getting your
    information, however great topic. I must spend a while studying more or understanding more.

    Thank you for wonderful information I used to be on the lookout for this information for my mission.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Ψυχολογία

Δεν ακούει κανέναν το παιδί σας; Χρησιμοποιείστε τη μέθοδο «Γκάντι»

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Το μικρό σας σας χτυπάει, αρνείται να σας υπακούσει… Με λίγα λόγια, μπροστά σας έχετε έναν μικρό… αντάρτη.

Με τη συμπεριφορά του πραγματικά σας φέρνει στα όριά σας. Τι κάνουμε λοιπόν; Σε αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσει μια νέα μέθοδος. Το όνομά της; Ειρηνική αντίσταση! Πρότυπό της; Ο Μαχάτμα Γκάντι.

Ακόμη και τα πιο ήρεμα και υπάκουα πιτσιρίκια κάποια στιγμή αναστατώνουν τους γονείς τους. Γι’ αυτό και οι μικροεντάσεις δεν λείπουν σχεδόν από καμία οικογένεια. Είτε γιατί ο μικρός δεν μάζεψε τα παιχνίδια του από το καθιστικό είτε γιατί τα αδελφάκια τσακώνονται μεταξύ τους για το τελευταίο ποτήρι χυμό, με αποτέλεσμα ο μπαμπάς ή η μαμά να αναγκάζεται να βάζει τις φωνές. Όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά και συμβαίνουν και στις… καλύτερες οικογένειες.

Αν όμως το τρίχρονο πιτσιρίκι σας σας χτυπάει, αν το πεντάχρονο αγοράκι σας προσβάλλει και κοροϊδεύει τη νηπιαγωγό του, αν σας πιέζει ζητώντας διάφορα πράγματα με επίμονο και άσχημο τρόπο (π.χ. λειχουδιές, χρήματα, περισσότερη τηλεόραση), αν πρέπει να το παρακαλάτε με τις ώρες για να πάει στο κρεβάτι ή να φάει όλο το φαγητό του ή αν σας απειλεί ότι θα «αυτοκτονήσει», τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Εδώ δεν πρόκειται για συνηθισμένες σκανδαλιές και γκρίνιες, αλλά για προβληματική συμπεριφορά. Ανεξάρτητα από τις αιτίες της, αυτή η συμπεριφορά διαταράσσει την οικογενειακή ισορροπία και φέρνει τα… πάνω κάτω στο σπίτι. Οι γονείς ταλαντεύονται ανάμεσα στην οργή και την απελπισία, τα πιτσιρίκια δοκιμάζουν τα όρια και τα νεύρα του μπαμπά και της μαμάς και απολαμβάνουν την εξουσία τους.

Υπάρχει… σωτηρία; Ναι! Αρκεί να ακολουθήσετε τη νέα τακτική που προτείνει ο καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Ηaim Omer, η οποία βασίζεται στη στάση και τη φιλοσοφία του Μαχάτμα Γκάντι. Δηλαδή στην ήρεμη μεν αλλά αποτελεσματική αντίσταση.

Ο Ινδός πολιτικός είχε καταφέρει να πηγαίνει κόντρα στους Βρετανούς αποικιοκράτες, χωρίς όμως η σύγκρουσή τους να βγαίνει εκτός ελέγχου και να οδηγεί σε καταστροφή. Ποιο ήταν το «όπλο» του; Η ειρηνική, χωρίς χρήση βίας, αντίσταση. Δεν θα μπορούσαν άραγε και οι γονείς να επωφεληθούν από αυτή την τακτική;

Μια πρωτοποριακή μέθοδος

Εδώ και πολλά χρόνια ο καθηγητής Ψυχολογίας Ηaim Omer δουλεύει και δοκιμάζει τη μέθοδό του σε οικογένειες στη Γερμανία και το Ισραήλ. Όλοι οι γονείς που συμμετέχουν στις έρευνές του μοιάζουν μεταξύ τους. Δηλαδή είναι μαμάδες και μπαμπάδες που έχουν μια ολέθρια έχθρα με τα μικρά τους, που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση εξουσίας με τα πιτσιρίκια τους, συνήθως για ασήμαντες αφορμές.

Ή, από την άλλη, είναι γονείς που έχουν… παραδώσει τα όπλα και έχουν γίνει παιχνιδάκι στα χέρια του απαιτητικού παιδιού τους. Μάλιστα, ήδη η μέθοδος του καθηγητή Omer χρησιμοποιείται με επιτυχία από τους ειδικούς παιδοψυχολόγους στη Γερμανία σε μικρά και μεγάλα παιδιά.

Ποιο είναι, όμως, το μυστικό της νέας μεθόδου; Λοιπόν, οι γονείς, ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού τους, θα πρέπει να σταματήσουν να «απαντούν» στις προκλήσεις του και να μην παρασύρονται σε μια κόντρα που δεν οδηγεί πουθενά, σε αυτόν το φαύλο κύκλο τού «Θα το κάνεις»-«Όχι, δεν θα το κάνω». Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ας δούμε τι προτείνει η νέα μέθοδος:

Όχι κήρυγμα

Οι γονείς πρέπει να σταματήσουν το κήρυγμα, τα παρακάλια, τις ατέλειωτες συζητήσεις. Το μόνο που καταφέρνουν με όλα αυτά είναι να εξαντλούνται οι ίδιοι και στο τέλος το μικρό να κάνει τελικά το δικό του!

Ψυχραιμία και όχι άμεσες αντιδράσεις

Οι γονείς πρέπει να μάθουν να παραμένουν ήρεμοι σε έντονες καταστάσεις και να μην παρασύρονται από την ένταση της στιγμής. Αν, για παράδειγμα, το μικρό τους τους χαστουκίσει, θα πρέπει να μείνουν αρχικά σιωπηλοί και να συλλογιστούν αυτό που συνέβη.

Έτσι θα συγκρατήσουν την οργή τους, που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος αντιδράσεις. Θα «απαντήσουν» στην κακή συμπεριφορά του παιδιού τους μόνο αφού περάσει κάποιος χρόνος: μισή ώρα αν το παιδί είναι κάτω των 6 ετών και μία μέρα αν είναι μεγαλύτερο.

Ξεκαθάρισμα… λογαριασμών με «Sit-in»!

Θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι και σαφείς με το παιδί! Δηλαδή, θα πρέπει να του ανακοινώσουν ότι από εδώ και στο εξής δεν θα ανέχονται πια την άσχημη συμπεριφορά του. Επειδή όμως ένα πεντάχρονο που χτυπάει π.χ. συστηματικά τα συνομήλικά του ή φέρεται πολύ άσχημα στη μητέρα του δεν… παίρνει και πολύ στα σοβαρά υπόψη του τέτοιου είδους ανακοινώσεις, θα πρέπει οι γονείς να κάνουν την ανακοίνωσή τους με τον πιο σωστό τρόπο. Ποιος είναι αυτός;

Το «Sit-in». Δηλαδή, οι γονείς θα πρέπει να κάνουν «κατάληψη» στο δωμάτιο του παιδιού, να καθίσουν σε μια καρέκλα και να πουν με πολύ σοβαρό ύφος στο μικρό ότι δεν πρόκειται να ανεχτούν πια τη συμπεριφορά του και ότι περιμένουν, εδώ και τώρα, από εκείνο, τις προτάσεις του για να λυθεί το πρόβλημα.

Όπως τονίζουν οι ειδικοί της μεθόδου, «με το Sit-in δεν επιβάλλουμε τίποτα στο παιδί, αλλά αντίθετα το ενθαρρύνουμε να βρει μόνο του τη λύση. Οι γονείς δεν είναι ούτε αυθεντίες που γνωρίζουν τα πάντα ούτε ρομπότ-παιδαγωγοί που μοιράζουν επιβραβεύσεις ή τιμωρίες».

Μια αγκαλιά στις δύσκολες στιγμές

Αν το παιδί είναι μικρό (2-3 ετών) και έχει κάποιο από τα γνωστά ξεσπάσματα θυμού αυτής της ηλικίας, δηλαδή πέφτει στο πάτωμα, ουρλιάζει, καταστρέφει αντικείμενα ή απειλεί να κάνει κακό στον εαυτό του, οι γονείς μπορούν να το ηρεμήσουν με μια λαβή που ονομάζεται «η αγκαλιά της αρκούδας».

Σε αυτή την περίπτωση ο ενήλικος παίρνει το παιδί στην αγκαλιά του και κλείνει σφιχτά γύρω του τα χέρια του, έτσι ώστε το μικρό να μην μπορεί να κάνει καμία κίνηση. Το μήνυμα που παίρνει το πιτσιρίκι είναι το εξής: «Είμαι εδώ. Θα μείνω εδώ. Δεν θα σε αφήσω να συνεχίσεις αυτό που κάνεις».

Μάρτυρες «υπεράσπισης»

Συνήθως οι γονείς επιθετικών παιδιών αισθάνονται ντροπή για τη συμπεριφορά του μικρού τους και αποφεύγουν να μιλούν γι’ αυτό το θέμα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όμως, είναι σημαντικό να σπάσουν τη σιωπή τους και να αναζητήσουν τη βοήθεια κάποιου δικού τους άνθρωπου: είτε μιας φίλης, είτε ενός θείου ή θείας του παιδιού.

Αυτό το άτομο μπορεί να μεσολαβήσει στους καβγάδες τους με το μικρό, να χρησιμεύσει ως «μάρτυρας υπεράσπισης» των γονιών και να δείξει στο παιδί ότι βρίσκει σωστή την απόφαση και τη θέση του μπαμπά ή της μαμάς. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κύκλος των γονιών -οι φίλοι και οι συγγενείς- παίζει σπουδαίο ρόλο για τα παιδιά, αφού αντιπροσωπεύει για εκείνα τον κόσμο των ενηλίκων.

Βλέποντας το μικρό ότι αυτός ο κόσμος αποδέχεται και στηρίζει τους γονείς, ηρεμεί και αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά για τους δικούς του, τους σέβεται και τους υπολογίζει.

Mαζί στο γραφείο

Αν το παιδί είναι μεγαλύτερο, οι γονείς μπορούν να εφαρμόσουν την τακτική «Τime-in». Δηλαδή, το παιδί είναι υποχρεωμένο να περάσει μία μέρα με τον μπαμπά ή τη μαμά στο χώρο της εργασίας τους.

Τα οφέλη

Εφαρμόζοντας αυτή τη μέθοδο, οι γονείς κερδίζουν πολλά. Πρώτα απ όλα, αποκτούν υπόσταση ως γονείς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι παύουν να είναι… αόρατοι για το μικρό. Έτσι γίνονται πιο δυνατοί και κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Και αυτή η δύναμη είναι το αντίθετο της εξουσίας, που καταπιέζει και εξουδετερώνει το παιδί. Ας μην ξεχνάμε ότι οι τιμωρίες και οι απειλές απομακρύνουν το παιδί από το γονιό.

Αντίθετα, η δύναμη που πηγάζει από την ειρηνική αντίσταση φέρνει το παιδί πιο κοντά στο γονιό, γίνεται μια γέφυρα επικοινωνίας.

Τα παιδιά αναπτύσσονται πιο σωστά όταν αισθάνονται όχι μόνο την αγάπη και την τρυφερότητα των γονιών τους, αλλά και τη δύναμή τους και την αποφασιστικότητά τους. Είναι δύσκολο φυσικά να κάνεις το παιδί σου να σε βλέπει έτσι κάθε μέρα: τρυφερό αλλά και δυνατό.

Η μέθοδος Γκάντι, λοιπόν, προσπαθεί να συνδυάσει με τον καλύτερο και πιο άμεσο τρόπο αυτά τα δύο στοιχεία. Η ειρηνική αντίσταση μπορεί, πραγματικά, να βοηθήσει τους γονείς να αποκαταστήσουν την ισορροπία στην οικογένειά τους. Και, μάλιστα, από τη στιγμή που θα τα καταφέρουν, είναι πια περιττή…

Ναι μεν, αλλά…

Υπάρχει και αντίλογος σε αυτή τη μέθοδο. Ορισμένοι ειδικοί τη βρίσκουν υπερβολικά σκληρή και δύσκολη για τους γονείς και τα παιδιά. Μπορεί να μη χρησιμοποιούν οι γονείς βία, αλλά, από την άλλη, μήπως με αυτή την τακτική απλώς καταπιέζουν την παρόρμησή τους και επιβάλλουν την εξουσία τους με έναν άλλον τρόπο; Ο καθηγητής Omar γνωρίζει αυτό τον κίνδυνο. Όμως, όπως τονίζει, η σχέση παιδιού και γονιού έχει πάντα το στοιχείο της εξουσίας, αφού οι γονείς είναι εκείνοι που θα πρέπει να βάζουν τα όρια.

Η ειρηνική αντίσταση μπορεί να είναι «ειρηνική», αλλά ταυτόχρονα είναι και δυναμική, ενώ ο στόχος των γονιών που την εφαρμόζουν δεν είναι να νικήσουν… το παιδί. Η μαμά και ο μπαμπάς που ακολουθούν αυτή τη μέθοδο πρέπει να είναι ταυτόχρονα και τρυφεροί με τα μικρά τους. Θα πρέπει να τους λένε το «σ’ αγαπώ» και να τους δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους και το σεβασμό τους.

Δεν πρέπει να αποφεύγουν να «καλομαθαίνουν» το μικρό ταραξία με μια εκδρομή ή μια έξοδο για γλυκό. Όμως, αυτό θα πρέπει να το κάνουν χωρίς ανταλλάγματα, π.χ. «Αν είσαι φρόνιμος, θα πάμε σινεμά», και να δείξουν απλά στο πιτσιρίκι τους πόσο πολύ το υπολογίζουν και το εκτιμούν.

Τι είναι το «Sit-in»

O γονιός (ή και οι δύο γονείς) μπαίνει στο δωμάτιο, κλείνει πίσω του την πόρτα και κάθεται σε μια καρέκλα μπροστά στην είσοδο του παιδικού δωματίου. Με ήρεμη φωνή λέει στο παιδί: «Δεν αποδέχομαι άλλο αυτό που κάνεις (π.χ. το ότι χτυπάς και βρίζεις τα άλλα παιδιά κ.ά.). Θα μείνω εδώ και θα περιμένω από εσένα τις προτάσεις σου για το πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση στο μέλλον».

Ο μπαμπάς (ή η μαμά) δεν πρέπει να ανοίξει διάλογο με το παιδί, να το προκαλέσει ή να απαντήσει στις προκλήσεις του. Αν το μικρό απλώσει το χέρι του, μπορεί να αμυνθεί, αλλά όχι με φωνές ή ανταποδίδοντας το χτύπημα. Στην περίπτωση που το παιδί κάνει σοβαρές προτάσεις για τη λύση του προβλήματος, θα πρέπει ο γονιός να τις συζητήσει μαζί του.

Αν πάλι το παιδί δεν προτείνει τίποτε, τότε ο γονιός θα πρέπει να παραμείνει στο δωμάτιο (μισή ή μία ώρα, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού). Αν τελικά το «Sit-in» δεν φέρει αποτέλεσμα, μπορεί να το επαναλάβει την επόμενη ή τις επόμενες μέρες. Όπως έχουν δείξει οι έρευνες, η συμπεριφορά του παιδιού καλυτερεύει ύστερα από μερικά «Sit-in». Προσοχή όμως! Το «Sit-in» δεν πρέπει να γίνεται αμέσως μετά από κάποιον καβγά.

Advertisement

sciencearchives.wordpress.com

What’s your Reaction?
+1
3
+1
0
+1
1
+1
0
+1
1
+1
1
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Ψυχολογία

Όταν αρρωσταίνει η ψυχή, πονά και το σώμα

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Η ψυχή (νόηση) και το σώμα αποτελούν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο. Οταν για οποιονδήποτε λόγο πάσχει το ένα, αναπόφευκτα πλήττεται και το άλλο. Γνωρίζουμε πλέον και αποδεχόμαστε επιστημονικά ότι ο ανθρώπινος οργανισμός αντιμετωπίζεται ως μια ενιαία ψυχοβιολογική οντότητα.

Το σύμπτωμα αντιμετωπίζεται σαν ένα στάδιο της «εξέλιξης» που έχει κάποιο νόημα, ή υποδηλώνει συχνά τη διαταραγμένη σχέση του ατόμου με το περιβάλλον του.

Τα σωματικά συμπτώματα όταν η ψυχή νοσεί

Στην τρέχουσα πραγματικότητα της πανδημίας που διαβιούμε, το άγχος, ο φόβος και η ανασφάλεια, καθώς και τα έντονα συναισθήματα θλίψης, εγκατάλειψης, έλλειψης στόχου και νοήματος όπως και αυτά της απομόνωσης που προκύπτουν, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχοσωματικά συμπτώματα, όπως για παράδειγμα το σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως, συχνουρία, πονοκέφαλος, ζαλάδες, αιμωδίες (μυρμηγκιάσματα), προβλήματα μνήμης (αιτία είναι η διάσπαση προσοχής από το άγχος που δημιουργεί προβλήματα στην αποθήκευση και στην ανάκληση των αποθηκευμένων στην μνήμη πληροφοριών), ανορεξία, ή αυξημένη όρεξη, βουλιμία, νυκτερινή ενούρηση σε παιδιά και εφήβους.

Το όποιο σύμπτωμα πάντα χρήζει ιατρικής εξέτασης, διάγνωσης και κατάλληλης ιατρικής αντιμετώπισης, από εξειδικευμένους γιατρούς. Οταν όμως γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και αποκλειστεί ο παθολογικός παράγοντας, τότε κάποιος ψυχοσωματικός παράγοντας εμπλέκεται και επηρεάζει τον οργανισμό.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο και γιατί

Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία:

* Αναίτιους παθολογικά πονοκεφάλους έχουν συνήθως οι άνθρωποι που είναι πολύ αυστηροί με τον εαυτό τους και τελειομανείς.
* Προβλήματα στο στομάχι (χωρίς ιατρική – παθολογική αιτία) ή στο έντερο συνήθως συνδέονται με τον φόβο ή και την ανασφάλεια.
* Ο έντονος, συχνός, καταπιεσμένος και συσσωρευμένος θυμός συχνά προκαλεί ψυχοσωματικά συμπτώματα και είναι γενικότερα δείκτης δυσφορίας και μειωμένης λειτουργικότητας του ατόμου.

Πού οδηγεί ο φόβος και ο θυμός

Οταν κάποιος νιώθει έντονο φόβο, θυμό ή ανησυχία μπορεί να αναπτύξει ταχυκαρδία, αίσθημα αδιαθεσίας (ναυτία), τρέμουλο, εφίδρωση, πονοκέφαλο, έναν «κόμπο» στο στομάχι, γρήγορη αναπνοή.

Εκφράστε το συναίσθημα

Η έκφραση των συναισθημάτων είναι το «κλειδί» της ψυχοσωματικής ισορροπίας. Οταν καταπνίγουμε τον θυμό, την οργή ή τη θλίψη, τότε αυτά είναι πολύ πιθανό να αναδυθούν με τη μορφή ενός σωματικού συμπτώματος.
* Είναι σημαντικό να βλέπουμε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που χάνουμε την ψυχραιμία μας και μεγαλοποιούμε τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε, γεγονός που δεν μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις με δημιουργικό και αποτελεσματικό τρόπο.
* Η σωματική άσκηση μπορεί να συμβάλει στην αποφόρτιση από το στρες και στη βελτίωση της διάθεσης. Το ίδιο μπορούμε να επιτύχουμε και φροντίζοντας να εκπληρώσουμε έναν στόχο που έχουμε αφήσει σε εκκρεμότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή βελτιώνοντας τη σχέση μας με ανθρώπους που είναι σημαντικοί στη ζωή μας.

Αγαπήστε, αποδεχθείτε και βελτιώστε τον εαυτό σας 

* Αναγνωρίστε με ποιον τρόπο επηρεάζει το άγχος τον οργανισμό σας.
* Μειώστε τα δυσάρεστα γεγονότα – απομακρυνθείτε από τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις.
* Αντικαταστήστε δυσλειτουργικές συμπεριφορές με άλλες, πιο βοηθητικές.
* Επικοινωνήστε έστω και διαδικτυακά με ανθρώπους που θέλετε και νιώθετε καλά και ευχάριστα μαζί τους. Μοιραστείτε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και αντικαταστήστε τα με άλλα, πιο θετικά και ευχάριστα.
* Οραματιστείτε το μέλλον θετικά και θέστε στόχους μικρούς και μεγαλύτερους.
* Βρείτε το προσωπικό σας νόημα, τι είναι και τι όχι σημαντικό για εσάς και εργαστείτε προς αυτή τη κατεύθυνση.
* Ζητήστε τη συνδρομή και τη βοήθεια που χρειάζεστε και διεκδικήστε μια ευτυχισμένη και υγιή ψυχοσωματικά ζωή.

ΜΟΤΟ

«Πριν αποφασίσουμε ποια θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το τραύμα της ψυχής» είπε τόσο εμπνευσμένα και ρεαλιστικά ο Ιπποκράτης

Από τη Βάσω Μακαρώνη, κλινική ψυχολόγο, ψυχοθεραπεύτρια.

What’s your Reaction?
+1
8
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Ψυχολογία

Τι θα κρατήσουμε από το λοκντάουν στη ζωή μετά

Published

on

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας

Τρέχαμε για να προλάβουμε και δεν είχαμε χρόνο για τίποτε και ξαφνικά ο χρόνος πάγωσε. Τρομαγμένοι, κλειστήκαμε στα σπίτια μας… Κι έτσι μαγειρέψαμε, κοιμηθήκαμε, είδαμε ταινίες, φάγαμε με την οικογένειά μας, ξεκαθαρίσαμε τις ντουλάπες μας, πειραματιστήκαμε με την κηπουρική, το μακιγιάζ, τις χειροτεχνίες… Τι θα κρατήσουμε από όλα αυτά;

Ο μόνος τρόπος για να περάσει κάποιος το λοκντάουν –όπως καταλάβαμε όλοι μας, χάρη στην εμπειρία μας τον τελευταίο χρόνο – είναι το να αντιμετωπίζει την κάθε μέρα χωριστά χωρίς να σκέφτεται το αύριο ή το μέλλον. Είναι μία συνθήκη δύσκολη, σκληρή, τρομακτική… Τώρα που όμως αρχίζουμε σιγά-σιγά και βλέπουμε το φως στην άκρη αυτού του τόσο σκοτεινού, μεγάλου και αποπνικτικού τούνελ αναρωτιόμαστε αν εκτός από όλα όσα χάσαμε αυτή τη χρονιά, που είναι πολλά και για κάποιους περισσότερα, υπάρχουν και κάποια που κερδίσαμε και τα οποία θα μπορέσουμε να πάρουμε μαζί μας όταν η ζωή μας γυρίσει τελικά στην προηγούμενή της κατάσταση.

Θα προσπαθήσω κι ας αποτύχει

Αν μου έλεγε κάποιος πριν από έναν χρόνο ότι φέτος θα μπορούσα χωρίς δυσκολία να φτιάξω σουφλέ σοκολάτας θα σκεφτόμουν ότι δεν με ξέρει καλά. Πόσο δε μάλλον αν μου έλεγε ότι εκτός από σουφλέ σοκολάτας θα μπορούσα πολύ άνετα να φτιάξω γαλακτομπούρεκο, εκμέκ, μπακλαβά, τάρτα μήλου (με δικό μου φύλλο), οποιαδήποτε πίτα τραβούσε η όρεξή μου, παστίτσιο, γεμιστά και άλλα πολλά. Και δεν είμαι η μόνη. Δεν λέω ότι πριν την πανδημία δεν μαγείρευα. Μαγείρευα. Αλλά δεν τολμούσα. Δεν είχα την πολυτέλεια του χρόνου αλλά ούτε και την τόλμη να διαλέξω μία συνταγή και, σαν να ξεκινούσα ένα καινούργιο άγνωστο ταξίδι, να την ολοκληρώσω. Και τότε ήρθε η καραντίνα και μας έκλεισε στα σπίτια μας, δίνοντάς μας την πολυτέλεια του προσωπικού χρόνου και παράλληλα τη διάθεση να διερευνήσουμε και να τεστάρουμε τις δυνατότητές μας. Και κάπως έτσι μαγειρέψαμε χωρίς να φοβόμαστε… Και όχι μόνο.

Κωδικός 6

Κανείς δεν εκτιμά την ελευθερία του αν δεν τη χάσει πρώτα. Κάπως έτσι έγινε και με τη σχέση μας με τη φύση, τη βόλτα στην παραλία, την άθληση στην εξοχή, το περπάτημα στο βουνό. Μόλις χάσαμε την ευκαιρία να μπορούμε να κάνουμε όλα τα υπόλοιπα στραφήκαμε στο πιο απλό, στο αρχέγονο και παράλληλα στο πιο αναγκαίο: Στην επαφή με την ομορφιά, την ενέργεια και την αισιοδοξία που μας δίνει το να βρισκόμαστε στη φύση. Κάποιοι μετακόμισαν στην επαρχία, άλλοι έκαναν τεράστιους περιπάτους με τα πόδια ή με ποδήλατο, άλλοι έτρεξαν, κολύμπησαν, φύτεψαν κήπους και μπαλκόνια. Αν χρειάζεται ένα και μόνο πράγμα να πάρουμε μαζί μας από τα όσα μάθαμε και κάναμε στο λοκντάουν, όταν η ζωή μας επιστρέψει στους φρενήρεις ρυθμούς της παλιάς μας καθημερινότητας, θα πρέπει να είναι η αγάπη και η σχέση που δημιουργήσαμε με τη φύση.

Σήμερα θα δουλέψω από το σπίτι

Η παραγωγικότητα των όσων δούλεψαν από το σπίτι στη διάρκεια αυτής της χρονιάς, όπου ο κορωνοϊός κυριάρχησε στη ζωή μας, αποδεικνύει ότι – όταν όλα γυρίσουν στους προηγούμενους ρυθμούς και επιστρέψουμε στα γραφεία μας – το να δουλεύουμε έστω κάποιες ημέρες από το σπίτι μπορεί να αποδώσει. Οσο για όλους όσοι νοσταλγήσαμε την κίνηση στον δρόμο προς τη δουλειά αλλά και τη συναναστροφή στο γραφείο με τους συναδέλφους μας, είναι σίγουρο ότι όταν ξαναγυρίσουμε στις προηγούμενες συνθήκες σύντομα θα νοσταλγήσουμε την εργασία από το σπίτι, έστω και περιστασιακά.

Ολοι μαζί στο τραπέζι

Ποιοι εργαζόμενοι είχαν την ευκαιρία να τρώνε με την οικογένειά τους συχνότερα από μία φορά την εβδομάδα ή τις 15 μέρες; Στη διάρκεια της καραντίνας είχαμε περισσότερο χρόνο με όσους κλείνει η πόρτα του σπιτιού μας με αποτέλεσμα να περάσουμε χρόνο μαζί, να μαγειρέψουμε μαζί, να παίξουμε, να τσακωθούμε και σίγουρα να φάμε. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή βαρεθήκαμε, πράγμα λογικό και αναμενόμενο, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε να πάρουμε μαζί μας τη σημασία του χρόνου που περνάμε με τους ανθρώπους μας ακόμα και κάνοντας πράγματα τετριμμένα και αναμενόμενα, όπως το φαγητό στο ίδιο τραπέζι.

Δικαιούμαι να ξαπλώσω στον καναπέ να δω ταινία

Θυμάμαι ότι αφού γέννησα τον πρώτο μου γιο σκέφτηκα ότι πέρασε για μένα ανεπιστρεπτί η – προ παιδιών – ζωή, όπου «δικαιούμουν», χωρίς καμία τύψη, ενοχή ή εκκρεμότητα να ξαπλώσω στον καναπέ του σαλονιού και να απολαύσω μία, δύο ή και περισσότερες ταινίες. Αλλά ακόμα και όσο τα παιδιά μου μεγάλωναν εγώ και πάλι δεν είχα χρόνο…

Μέχρι που τον Μάρτιο του 2020 ξαφνικά ο χρόνος μού χαρίστηκε και αφού τακτοποίησα τα πάντα στο σπίτι μου, έλυσα όσες εκκρεμότητες μπορούσα και τα έβαλα όλα στη θέση τους, χαλάρωσα, αφού δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς, και… τεμπέλιασα. Ο,τι κι αν σημαίνει η τεμπελιά για τον καθένα μας, όπως το να κοιμηθούμε περισσότερο το πρωί, να απολαύσουμε μία ή και δύο ταινίες, να διαβάσουμε το βιβλίο μας στη μέση της ημέρας, να ακούσουμε μουσική, να φτιάξουμε τα νύχια μας, ακόμα και να κοιτάμε το ταβάνι, αλλά όλα αυτά χωρίς καμία απολύτως τύψη ή ενοχή.

Αυτό το δικαίωμά μας στην τεμπελιά το οποίο έχουμε συνηθίσει να στερούμε από τον εαυτό μας αλλά και από τα παιδιά μας, χρειάζεται να το κρατήσουμε και μετά το λοκντάουν. Οταν η ζωή θα ξαναγίνει βιαστική και όλοι θα «πρέπει να είμαστε συνεχώς απασχολημένοι δημιουργικά και παραγωγικά». Τότε θα έχει αξία να θυμηθούμε ή να μην ξεχάσουμε πόσο χρειαζόμαστε αυτή την ξεκούραση χωρίς ενοχές και εκκρεμότητες να καραδοκούν για να μας ενοχλήσουν όσο εμείς ρεμβάζουμε απολαμβάνοντας τη ζωή, που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι τίποτε άλλο από το τώρα.

Τρέμω την ώρα που θα βοηθήσω τα παιδιά μου με το διάβασμα

Πριν τον κορωνοϊό το να βοηθήσω τα παιδιά μου με το διάβασμα μού φαινόταν τόσο δύσκολο όσο οι εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Αυτά να δυσανασχετούν κι εγώ να θυμώνω, να απογοητεύομαι και να απελπίζομαι. Μέχρι που χρειάστηκε όχι απλά να βοηθάω με τα μαθήματα αλλά και να υποκαταστήσω τον δάσκαλό τους κατά κάποιον τρόπο.

Και τότε συνειδητοποίησα ότι για να μπορέσω να τους βοηθήσω πραγματικά χρειαζόταν να κατανοήσω τη θέση τους: Τόσον καιρό μακριά από τους φίλους τους, τον δάσκαλό τους, πίσω από μία οθόνη να προσπαθούν να μάθουν καινούργια πράγματα. Και κάπως έτσι νιώθοντας κατανόηση για τη δύσκολη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τα παιδιά μου αλλά κι εγώ μαζί τους, κατάφερα να τα βοηθήσω ουσιαστικά. Αυτή την κατανόηση θέλω να πάρω μαζί μου μετά το λοκντάουν. Για τα παιδιά μου, για όλους τους φίλους και τους αγαπημένους μου αλλά και για εμένα την ίδια.

What’s your Reaction?
+1
1
+1
0
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0

Μοιραστείτε το με τους φίλους σας
Continue Reading

Trending