Couple looking out of a window.

O καλύτερος φίλος μου είναι αγόρι. Ναι, καλά διάβασες. Πάρε μια βαθιά αναπνοή να ξεπεράσεις το σοκ, ξεκόλλα τη μουχλιασμένη τυρόπιτα από τον εγκέφαλό σου και προσπάθησε να διανοηθείς ότι μπορεί να υπάρχει κι αυτή η περίπτωση.

Για να προλάβω οποιεσδήποτε χιλιοειπωμένες, τραγικά μπανάλ ερωτήσεις και βιαστικά βγαλμένα συμπεράσματα, όχι δεν είμαστε fuck buddies και δεν υπήρξαμε ποτέ. Δεν έχουμε κάνει σεξ ποτέ, δεν την έχει πέσει ποτέ ο ένας στον άλλον, δε με έχει δει και δεν τον έχω δει διαφορετικά. Α! Και δεν είναι gay –γιατί το έχω ακούσει και αυτό.

Για πολλά χρόνια καθόμασταν στο ίδιο θρανίο. Μετά το σχολείο πηγαίναμε μαζί προπόνηση κι επειδή είχαμε και ίδιες παρέες, ήμασταν κι αρκετά Σαββατοκύριακα μαζί. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες μέρες τον έβλεπα πιο πολλές ώρες από τους γονείς μου. Αλλά guess what! Still best friend.

Ξέρει τα πάντα για μένα. Κι όταν γράφω «τα πάντα», εννοώ από το πότε ήταν το πρώτο μου μεθύσι, μέχρι την αντίδραση που θα έχω όταν θα μου στείλει ο τρίτος σε σειρά πρώην μου. Αν ανοίξει το στόμα του, δε με ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας. Αλλά δεν πρόκειται να το κάνει- γι’ αυτό και για πολλά άλλα είναι, άλλωστε, κολλητός.

Δεν τον κερδίζω ποτέ στα χαρτιά γιατί ξέρει να διαβάζει τη φάτσα μου. Κάτι που μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν κάνει σχεδόν καμιά γυναίκα φίλη μου. Καλά, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και μάστερ στο κρύψιμο των συναισθημάτων, αλλά είναι ο μόνος που καταλαβαίνει πότε έχω καλό φύλλο και πότε υποκρίνομαι ότι έχω καλό φύλλο.

Εννοείται πως όσοι δε μας ξέρουν νομίζουν πως είμαστε μαζί, κι αυτοί που μας ξέρουν καλά, ξέρουν πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.

Τον αγαπώ γιατί ξέρω ότι θα μου τα πει όλα έξω απ’ τα δόντια. Δε θα μου χρυσώσει κανένα χάπι. Θα μου δώσει την αλήθεια γυμνή, να τσούζει, γιατί αλλιώς δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι γυναικεία φιλία αυτή, που δίνει τις αλήθειες της με υπονοούμενα και χρειάζεται αποκρυπτογράφηση.

Είναι φιλία ντόμπρα και σταράτη, φιλία που θα σου πει «φέρεσαι μαλακισμένα» και όχι «χμ, ίσως έκανες ένα μικρό λαθάκι». Θα φωνάξει «είσαι τέρμα λάθος» και θα σε συγχαρεί πρώτη όταν έχεις όλα τα δίκια με το μέρος σου. Δε θα σου χαϊδέψει τ’ αυτάκια αλλά θα είναι πάντα εκεί να σου σταθεί στην όποια αναποδιά. Κι όλα αυτά επαναλαμβάνω, χωρίς απώτερο σκοπό να βγάλουμε τα μάτια μας.

Μεγαλώνοντας σε μια τέτοια φιλία μαθαίνεις να μπαίνεις και σχετικά πιο εύκολα στο μυαλό του άλλου φύλου. Μαθαίνεις πώς λειτουργεί ένα μυαλό που, από τη φύση του, επεξεργάζεται τις ίδιες πληροφορίες με σένα, με εντελώς διαφορετικό τρόπο –κι αυτό είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο.

Μαθαίνεις πως η αντρική φιλία δε θα σου πει «σ’ αγαπάω», και, πιθανότατα, δε θα γεμίσει τον τοίχο σου στο facebook με καρδούλες, αλλά θα στο δείξει δυνατά, όταν πρέπει. Μ’ ένα χτύπημα στην πλάτη, μ’ ένα βλέμμα, μ’ ένα «είμ’ εδώ». Κι αυτό είναι απείρως σημαντικότερο.

Γι’ αυτό κάνω έκκληση σε όλους εσάς, που είστε πεπεισμένοι ότι η μόνη διαπροσωπική σχέση που μπορούν να έχουν ένας άντρας και μια γυναίκα είναι αυτή στην οποία καταλήγουν να κυλιούνται στα πατώματα σαν τα σκυλιά, να διευρύνετε λίγο τους ορίζοντές σας και να σκεφτείτε την ύπαρξη κι άλλων πιθανοτήτων.

Ή, τουλάχιστον, να μη μας τα κάνετε μπαλόνια με την απολυτότητα των απόψεών σας.

Γράφει η Σοφία Καλπαζίδου.