Σχέσεις
Ποιος είναι ο λόγος που χωρίζουν οι άνθρωποι;
-Γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι;
-Εχμ, «γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι;» Εμένα ρωτάς; Δεν ξέρεις;
-Εγώ έχω δέκα χρόνια άσχετης. Έχω ξεχάσει γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό σε ρωτάω.
Λογικό. Δέκα χρόνια σχέση πού και πώς να θυμάται ο συμμαθητής που βρεθήκαμε μετά από δεκατρία χρόνια στο ριγιούνιον γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι. Μετά από δέκα χρόνια σχέση ξεχνάς ποιος άνθρωπος είσαι εσύ και ποιος άνθρωπος είναι ο άλλος, πού να θυμάσαι γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι.
-Τι να σου πω τώρα; Ξέρω κι εγώ; Εσύ έχεις δέκα χρόνια σχέση και έχεις ξεχάσει γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι και εγώ έχω να κάνω σχέση τέσσερα χρόνια. Έχω ξεχάσει κι εγώ.
– Όταν είχες σχέσεις, γιατί χώριζες;
– Εσύ γιατί χώριζες πριν να κάνεις σχέση δέκα χρόνια;
– Πότε μωρέ; Στο Λύκειο; Χώριζα γιατί δεν μπορούσε να κάτσουμε μισή ώρα στην πλατεία μετά το φροντιστήριο ή γιατί μου άρεσε καμία από το Β3 ή γιατί της άρεσε εκείνης κανένας μεγαλύτερος από το Γ2.
– Ε πάνω κάτω για αυτό χωρίζουν οι άνθρωποι ακόμα.
– Γιατί δεν μπορούν να κάτσουν στην πλατεία μετά το φροντιστήριο; Με κοροϊδεύεις; Εγώ σοβαρά σε ρωτάω.
– Κι εγώ σοβαρά σε ρωτάω. Γιατί δεν μπορούν γενικά. Δεν μπορούν τα ίδια πράγματα; Δεν θέλουν τα ίδια πράγματα; Ο ένας θέλει πλατεία, ο άλλος σινεμά; Για τέτοια απ’ ό,τι θυμάμαι.
– Δηλαδή εσύ χώριζες ποτέ γιατί ήθελε ο άλλος ας πούμε μακαρόνια κι εσύ πίτσα;
– Όχι εντάξει, είμαι παμφάγο. Δεν χώρισα και δεν θα χωρίσω ποτέ για θέμα φαγητού. Αλλά να, μια που το έθιξες, πολλοί βαριούνται το ίδιο φαγητό γι’ αυτό και χωρίζουν. Να δοκιμάσουν, να φάνε κάτι άλλο.
– Ωραία. Για ποιον άλλο λόγο χωρίζουν οι άνθρωποι; Εσύ ρε παιδί μου γιατί έχεις χωρίσει;
– Εγώ έχω χωρίσει λόγω ζήλιας αλλά μην με ρωτάς εμένα γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι. Είμαι καιρό έξω από το παιχνίδι και δεν είμαι και χαρακτηριστικό δείγμα ανθρώπου άλλωστε.
– Ζήλια εσύ; Εσύ ήσουν πάντα η φωνή της λογικής απ’ όσο θυμάμαι.
– Στο λύκειο; Πέρασαν χρόνια από τότε. Ξέρεις για πότε η λογική γίνεται τρέλα ή για πότε επανέρχεται η λογική και βάζει στοπ στην τρέλα που μπορεί να φέρει η ζήλια;
– Εσύ ζήλευες ή εκείνος;
– Κατά καιρούς και τα δύο. Ξέρεις, εκείνη την μικρή όμορφη ζήλια που ανάβει λίγο τα αίματα. Που σημαίνει ότι ακόμα θες τον άλλο. Αυτή την μικρή, όμορφη, ίσως και παράλογη ζήλια. Το «μικρή» το τονίζω ε; Μικρή. Όχι αυτή που σε κάνει να χάνεις το μυαλό σου, την μέρα σου, τον εαυτό σου. Όχι την παράλογη, την φουσκωμένη, την αναίτια. Εκεί καλύτερα να φύγεις. Δεν σου φταίει ο άλλος και δεν σου φταις και εσύ να βασανίζεσαι και να τρως τις σάρκες σου δίχως λόγο. Για εσένα το κάνεις βασικά και μετά για τον άλλο. Τώρα όμως άμα είσαι έτσι γενικά, πήγαινε κοίταξέ το, γιατί ούτε εσύ σου φταις, ούτε ο επόμενος.
– Κι άμα σου δίνει δικαιώματα να ζηλεύεις; Πραγματικά δικαιώματα.
– Ε, εκεί κι αν φεύγεις. Για ποιο λόγο να μείνεις με έναν άνθρωπο που τις δέκα ανασφάλειες που έχεις θα στις κάνει χίλιες δέκα; Άσε, ανασφαλείς είμαστε από μόνοι μας όλοι λίγο πολύ. Δεν θέλουμε χορηγούς.
– Ωραία. Για ποιον άλλο λόγο μπορεί να χωρίζουν οι άνθρωποι;
– Εσύ δεν σκέφτηκες ποτέ να χωρίσεις; Όλο εμένα ρωτάς.
– Πώς, αμέ! Όταν βαρέθηκα. Όταν βαρεθήκαμε και οι δύο.
– Έτσι πάνε αυτά. Όπως ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας, ποτέ δεν βαριέται μόνο ο ένας.
– Ε ναι. Για ένα διάστημα μας έπνιξε η ρουτίνα. Τα ίδια και τα ίδια. Καμία εξέλιξη, καμία αλλαγή.
– Και;
– Και το έβλεπα να έρχεται. Το τέλος. Ίσως και να το ήθελα. Αλλά το συζητήσαμε. Και το προσπαθήσαμε. Ξέρεις, αυτά τα μικρά που κάνει ο ένας στον άλλο για να σπάσει η ρουτίνα. Αυτά που φαίνονται μεγάλα και θυμίζουν το «μαζί».
– Ξέρω. Τα έχω δει σε ταινίες.
– Τα έχεις κάνει, δεν μπορεί. Και στα έχουν κάνει. Αν σε νοιάζει ο άλλος προσπαθείς.
– Μεγάλη κουβέντα είπες. «Αν σε νοιάζει ο άλλος». Αν δεν σε νοιάζει χωρίζεις στα δύσκολα, δεν προσπαθείς. Αλλά και πάλι ίσως κι αυτό να είναι σωστό.
– Σωστό είναι να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν. Τι πάει να πει σωστό δηλαδή;
– Ίσως έχεις δίκιο. Αλλά κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Δεν υπάρχουν στάνταρ σε αυτά.
– Η απιστία δηλαδή δεν είναι στάνταρ αιτία χωρισμού;
– Για εμένα ναι. Γιατί έχω χωρίσει για αυτόν τον λόγο. Αλλά μπορεί αν ξανατύχει να το σκεφτώ. Αν βρει καμία από το «Β3» μπορεί να μου γυρίσει ο εγκέφαλος και να χωρίσω. Αλλά μπορεί και να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του και να σκεφτώ τι θα έκανα εγώ αν παρουσιαζόταν ο «σατανάς» του «Γ2» μπροστά μου. Δεν ξέρω όμως. Για τώρα που μιλάμε θα χώριζα αν με απατούσε. Αλλά ξέρεις κάτι; Πιο «κέρατο» θεωρώ το να μιλάει μαζί της κάθε μέρα, να πάνε σινεμά, να έχουν επικοινωνία, να την βάλει στην καθημερινότητά του κι ας μην έχουν κάνει σεξ, παρά να κάνει σεξ με κάποια άλλη.
– Αιτία χωρισμού λοιπόν είναι να πάψει το «μαζί».
– Όπως το λες. Γενικά. Το «μαζί».
– Όταν ανακαλύπτεις πως ο άλλος δεν είναι το άλλο σου μισό;
– Το άλλο σου ολόκληρο. Ποιο «μισό». Γιατί να ψάχνουμε μισούς ανθρώπους; Αν ψάχνω κάτι «μισό» σημαίνει πως το έχω ανάγκη για να με ολοκληρώσει. Ολόκληρους ανθρώπους πρέπει να ψάχνουμε και να θέλουμε. Το άλλο μας «ολόκληρο», που μας γεμίζει περισσότερο και μας κάνει πιο γεμάτους.
– Το άλλο μας ολόκληρο…
– Τι το λες με απορία;
– Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.
– Δεν το λέω αφοριστικά. Το λέω με την έννοια της «ολότητας». Αν ψάχνω το άλλο μισό αναγνωρίζω ότι είμαι μισή. Τι μπορώ να προσφέρω όταν είμαι μισή; Μόνο να απαιτώ θα μπορώ.
– Ωραία τα λέμε.
– Ναι. Και το χαίρομαι. Παλιά με ρώταγες αν έχω διαβάσει για να αντιγράψεις. Τώρα μεγαλώσαμε! Θα παντρευτείτε;
– Έτσι λέμε. Γι’ αυτό ρωτάω γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι.
– Φοβάσαι μήπως χωρίσετε;
– Πολύ. Δεν θέλω.
– Να μη φοβάσαι. Νοιάζεσαι πολύ για να τη χάσεις. Και για να τη χάσεις.
– Εσύ γιατί είσαι τόσο καιρό μόνη σου;
– Γιατί εκτός από το ότι οι άνθρωποι χωρίζουν, καμιά φορά τους χωρίζουν. Συμβαίνει και αυτό.
– Μάλλον σε όσους είναι ολόκληροι για να χωρέσουν στο μισό.
Σχέσεις
Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου
Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.
Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.
Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.
“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”
-Kahlil Gibran-
Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.
Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.
“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”
Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.
Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.
Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.
Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!
“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε.”
Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ
Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.
Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.
Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.
Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.
Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα. θυμάστε πάντα.
Πηγές: share24.gr / Spirit Alive Εικόνα: Johnny Palacios Hidalgo paint
Σχέσεις
Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»
Έμαθες να έλκεσαι από τα δύσκολα. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που σε πλήγωναν εύκολα, που δεν δίσταζαν να σου πουν όχι, που δεν σε φρόντιζαν όσο θα ήθελες. Έμαθες να έλκεσαι από ανθρώπους που ενώ γνώριζες ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, ευτυχισμένη, παρέμενες και το ονόμαζες σχέση.
Παλιά έλεγες ότι αξίζεις περισσότερα, σταδιακά όμως σταμάτησες να το λες. Τον ξέχασες τον εαυτό σου. Δικαιολογούσες όλες τις συμπεριφορές των άλλων. Έμαθες να εφευρίσκεις δικαιολογίες για όλες τις συμπεριφορές, για όλα τα λόγια, για αυτά που σε πλήγωναν. Έμαθες να λες ότι γίνεσαι πιο δυνατός, πιο δυνατή έτσι.
Έμαθες να προσπαθείς να σώσεις, ακόμα και αυτά που δεν σώζονται. Προσπαθούσες για χρόνια να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Δύσκολες, πρέπει πάντα να καταλαβαίνεις τον άλλον, απαιτούν μόνιμα συμβιβασμούς και μόνιμα έπρεπε να προσφέρεις εσύ.
Να σου πω όμως κάτι; Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Έμαθες να αγαπάς όσους πληγώνουν την αγάπη, όσους πλήγωναν εσένα. Ονόμαζες το λίγο πολύ και πάντα δικαιολογούσες. Πάντα έλεγες ότι καταλαβαίνεις τους άλλους και ότι στην αγάπη πρέπει πάντα να ακούμε. Να σου πω όμως κάτι;
Δεν είναι αυτό αγάπη. Στην αγάπη προσφέρουν και οι δύο, νιώθουν και οι δύο, ακούνε και οι δύο, φροντίζουν και θαυμάζουν και οι δύο, ρωτάνε και οι δύο, ενδιαφέρονται και οι δύο, είναι παρόντες και οι δύο, επιδιώκουν και οι δύο, προσφέρουν και οι δύο, θέλουν τη σχέση έμπρακτα και οι δύο.
Δεν πληγώνουν. Δεν μειώνουν. Δεν παραμελούν. Δεν αγνοούν. Δείχνουν, με λίγα ή με πολλά, δεν έχει σημασία. Σέβονται. Και είναι τόσο όμορφο να σε σέβονται, να σε θαυμάζουν, να σου λένε πόσο όμορφος είσαι ή πόσο όμορφο είναι αυτό που έφτιαξες.
Σταμάτησε να δικαιολογείς και να αρκείσαι στα λίγα. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπησέ τον μέσα από τις επιλογές σου. Μην περιμένεις μία γιορτή για να σου δείξει ο άλλος αν σε αγαπάει. Αγάπη σημαίνει να σου δείχνω καθημερινά ότι αξίζω εγώ να είμαι δίπλα σου.
Ελένη Σολταρίδου – enallaktikidrasi.com
Σχέσεις
Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!
Ναι κλαίω. Κλαίω γιατί δεν είναι «ντροπή», επειδή δεν «εκτίθεμαι» όταν το κάνω όπως εσύ υποστηρίζεις. Κλαίω γιατί τα χω καλά με τον εαυτό μου κι έχω μάθει να μην τον καταπιέζω μόνο και μόνο για να μπορώ να εντάσσομαι στην κάθε κοινωνική νόρμα που θέλει τους «δυνατούς» αναίσθητους.
Κλαίω γιατί δεν είμαι αναίσθητος και επιλέγω να μην μηδενίζω τον ανθρώπινο συναισθηματισμό και την πηγαία δύναμη ξεσπάσματος που έχω μέσα μου και που όσο κι αν εσένα σου φαίνεται περίεργο, θέλει πολλά κουράγια να καταφέρεις να βγάλεις προς τα έξω.
Γιατί όταν αυτή η δύναμη απελευθερώνεται μένει εκεί για να σε ξυπνήσει, να σε κινητοποιήσει και να κατευθύνει την συνείδησή σου εκεί που έχεις ξεχάσει πώς να πάς.
Εκεί που είσαι άνθρωπος και εκφράζεσαι με ειλικρίνεια και θάρρος, όχι απέναντι στους άλλους αλλά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.
Εκεί που κοιτάς κατάματα την ψυχή σου και της ζητάς παραπονεμένα το λόγο που σ’ αφήνει να ζεις όπως σου λένε οι άλλοι. Εκεί που ο πόνος, η συγκίνηση, η αγανάκτηση , η χαρά είναι και πάλι μέρος του εαυτού σου κι όχι απαγορευμένες, ξεχασμένες καταστάσεις του είναι σου.
Και ναι έφτασα εκεί. Και ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, μάλλον, ήταν δύσκολο να τον βρω γιατί συνεχώς τον έχανα ψάχνοντάς τον πίσω από καλώς δημιουργημένα, κοινωνικώς αποδεκτά προσωπεία.
Κι όταν τον βρήκα επιτέλους φοβήθηκα, κι άρχισα να τρέχω με πανικό για να μην συνειδητοποιήσω άλλα. Και μακριά από αυτόν έτρεχα κι από όλους τους άλλους, που μου έδιναν ρηχά διδάγματα επιβίωσης και επέμεναν πως είμαι αδύναμος και πως πρέπει να «σκληρύνω» και να κρύψω τον εαυτό μου για να επιβιώσω.
Στο τέλος όμως σταμάτησα. Γιατί ήταν μάταιο και γιατί κουράστηκα. Σταμάτησα αποφασιστικά, γύρισα προς τα πίσω, είδα τον εαυτό μου, του χαμογέλασα, τον πήρα αγκαλιά και μαζί πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Και μαζί ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι στους άλλους. Και δυσκολευτήκαμε και συναντήσαμε εμπόδια αλλά δεν είχε πλέον σημασία γιατί είμαι πλέον ζωντανός! Κι όταν αισθάνομαι το κάνω με όλη την έννοια της λέξης!
Κι αν θέλω να κλάψω θα το κάνω, ακόμη κι αν είναι με μια μικρή λεπτομέρεια που με συγκίνησε και βελτίωσε ολιγόλεπτα την βαρετή καθημερινότητα που έχετε δημιουργήσει, και που ευτυχώς πλέον βιώνω ως απλός παρατηρητής. Και ευτυχώς δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι.
Θα κλάψω γιατί είμαι ζωντανός και αν ο λόγος δεν σας αρκεί και θέλετε κάτι πιο «λογικό», θα κλάψω για σας και τον χαμένο σας συναισθηματισμό. Όχι για να σας θρηνήσω αλλά για να σας κάνω να θυμηθείτε τι θα πει «είμαι ζωντανός».
Σας χαιρετώ,
Ένας ζωντανός άνθρωπος
Πηγή: have2read
Η διαφοροποίηση της μουσικής – η απόλυτη συνταγή επιτυχίας;
Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου
Τάσος Λειβαδίτης: «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»
Δε κλαίω γιατί είμαι αδύναμος! Κλαίω γιατί είμαι ζωντανός!
grenohotel
10 March 2022 at 7:37 am
113235 30589As I website possessor I believe the content material here is truly excellent , regards for your efforts. 828879
ascend magic mushroom
7 October 2022 at 12:41 am
208944 923272Quite man or woman speeches require to seat giving observe into couples. Brand new sound system just before unnecessary men and women need to always be mindful of generally senior general rule from public speaking, which is to be the mini. finest man speaches 926403
ways to make passive income
7 December 2022 at 10:55 pm
708936 825981It was any exhilaration discovering your website yesterday. I arrived here nowadays hunting new things. I was not necessarily frustrated. Your concepts right after new approaches on this thing have been helpful plus an superb assistance to personally. We appreciate you leaving out time to write out these items and then for revealing your thoughts. 991163