feautured
Εσύ πόσο παρελθόν έζησες σήμερα;
Του Χρήστου Μίαρη.
Μια από τις μεγαλύτερες αναζητήσεις μου, αφορούσαν τον τρόπο να μπορέσω να διαχωρίσω και να κατανοήσω μέσα μου την αναλογία παρόν-παρελθόν στην κάθε καινούργια μέρα.
Υπήρξαν πολλές στιγμές που προσπαθούσα να ξορκίσω το παρελθόν από όπου και εάν προερχόταν. Θεωρούσα πως οτιδήποτε ερχόταν από παλιά, είτε με τη μορφή ανάμνησης είτε με τη μορφή αντανακλαστικής μνήμης ήταν κάτι κακό και θα έπρεπε να το αποβάλλω, ανεξάρτητα πιο κομμάτι της ζωής μου άγγιζε.
Κάποιες άλλες στιγμές της συναισθηματικής μου ωρίμανσης θεωρούσα ότι θα πρέπει να μάθω να ζω με τις αναμνήσεις και να προσπαθώ όχι μόνο να ζω μέσα από αυτές αλλά να τους δίνω και συνέχεια. Όχι απαραίτητα με πραγματικούς όρους, στο παρόν, αλλά σε μια φανταστική συνέχεια που ξεκινούσε στο παρελθόν, είχε διακοπεί για κάποιο λόγο και τώρα, με κάποιο μαγικό ξόρκι, έπαιρνε ξανά ζωή μέσα από μια φαντασίωση του παρόντος.
Το να ζούμε στο παρελθόν μπορεί να μας παρατείνει εικονικά μια πραγματικότητα που έχει τελειώσει, να μας κρατάει σε πράγματα και καταστάσεις που ζούσαν μέσα μας πριν από πολύ καιρό και αυτό να μας δίνει την ψευδαίσθηση μια φυσικής εικονικής συνέχειας σε πραγματικό χρόνο. Θεωρητικά μας δίνει ένα θετικό τόνο στο παρόν αλλά εκτός του ότι μας μαθαίνει να ζούμε με σκιές μας αγκυλώνει σε ότι νέο μπορούμε να ζήσουμε στο παρόν. Μας δεσμεύει την αντίληψη παγώνοντας την σκέψη σε όποιο καινούργιο ερέθισμα περάσει από μπροστά μας.
Αναρωτιόμουν πάντα εάν θα πρέπει να υπάρχει μια ιδεατή αναλογία που μέσα από αυτήν να μπορούμε να ορίσουμε το παρελθόν και το παρόν. Πόσο παρελθόν έζησα σήμερα;
Ήταν τόσο ώστε να με κρατάει πίσω;
Ήταν τόσο ώστε να με παραδειγματίσει για το παρόν και το μέλλον;
Ήταν τόσο για να μπορώ να συγκρίνω το χθες με το σήμερα;
Αλήθεια γιατί θα πρέπει να δίνουμε τόση αξία στο παρελθόν; Δε θα ήταν υπέροχα κάθε μέρα να ξυπνάμε και να ζούμε σαν μην υπήρξε ποτέ η προηγούμενη μέρα; Θα ξυπνούσαμε και θα είμασταν έτοιμοι να ζήσουμε, να διεκδικήσουμε τα πάντα από την αρχή χωρίς καμία δέσμευση χωρίς καμία σύμβαση να μας δένει σε μονοπάτια της ζωής τα οποία αν και δυναμικά αναγκαζόμαστε πολλές φορές να τα ακολουθούμε ακόμα και εάν δε μας είναι αρεστά. Έτσι κάθε στιγμή θα ήταν μοναδική και τόσο ανεξάρτητα ελεύθερη, δίνοντάς μας το δικαίωμα να αισθανθούμε και πάλι σαν να ήταν η πρώτη μας φορά σε όλα.
Το μεγαλύτερο όμως πλεονέκτημα θα ήταν ότι θα μπορούσαμε να επαναλαμβάνουμε χωρίς καμία δεύτερη σκέψη, όλα εκείνα τα λάθη που μας έκαναν τη ζωή τόσο ενδιαφέρουσα, τόσο γεμάτη από εντυπωσιακά όμορφες στιγμές.
Θα επαναλαμβάνονταν εικόνες και μουσικές βγαλμένες από λάθη πλασμένα από κρυμμένα συναισθήματα, απαλλαγμένα από την υποχρέωση να διορθώσουμε ό,τι οι υπόλοιποι θεωρούν λάθος ή να αλλάξουμε τρόπο σκέψης από άσχημες εμπειρίες με λάθος ανθρώπους.
Αξία στο παρόν δεν έχει πόσο παρελθόν μπορείς να προσθέσεις για να το κάνεις συναρπαστικό ζώντας παράλληλα τις καλές του στιγμές. Αξία έχει να ζεις και να νιώθεις το παρόν έντονα με τον τρόπο που σου υπέδειξε το παρελθόν, ακόμα και εάν πληγώθηκες. Μην αλλάξεις τον τρόπο, άλλαξε τα πρόσωπα.
- Μόνο το σεξ δε φτάνει να ενώσει δυο καρδιές… - 1 November 2017
- Μια λίστα με τις πρωταγωνίστριες του τώρα. - 23 October 2017
- Να τη φιλήσω ή θα με πει λιγούρη; - 29 August 2017
- Δε σας φλερτάρουμε γιατί γίνατε ξινές, κυρίες μου. - 10 March 2017
- Εκείνες οι πολύ άβολες στιγμές των πρώτων ραντεβού. - 1 March 2017
- Η απόρριψη επιβεβαιώνει ότι δεν αρκεί μόνο ένα θέλω για να υπάρξει το «μαζί». - 22 February 2017
- Κι όταν λέω και του χρόνου, εννοώ πως δεν τελείωσα φέτος… - 25 January 2017
- Είναι Χριστούγεννα σήμερα και όλα μπορούν να συμβούν … - 25 December 2016
- Ενα ξεκάθαρο μήνυμα υπέρ της συγκατοίκησης των ζευγαριών. - 2 November 2016
- Όσα σου δίδαξαν για τη ζωή οι πρώην σου (Part 2). - 5 October 2016
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
betvole giris
10 December 2021 at 10:35 pm
331554 857265I gotta favorite this internet website it seems handy . 882244
Bernard
19 July 2022 at 3:15 am
Hello, i think that i saw you visited my web site thus i
came to “return the favor”.I’m trying to find things to enhance my web
site!I suppose its ok to use some of your ideas!!