feautured
Ήρθες και μου έδειξες με πόσα λίγα ζούσα μέχρι χθες.
Της Στεύης Τσούτση.
Γυρίζω πλευρό και είσαι εκεί. Όπως πάντα είσαι. Στριμώχνομαι πάνω στην πλάτη σου κι απλώνω το χέρι να σε αγκαλιάσω. Κοιμάσαι βαθιά, ακούω την ανάσα σου. Κι όμως, μέσα στον ύπνο σου τραβάς το χέρι μου, με φέρνεις ακόμη πιο κοντά και με κρατάς εκεί.
Χαμογελώ μες τα σκοτάδια. Χαμογελώ όπως το κάνω μέρες και μέρες, σε ανύποπτους χρόνους και στιγμές.
Κάθομαι και μετρώ τις ανάσες σου. Κάθε μια και μια μνήμη. Κάθε μια και μια σου κίνηση.
Με γεμίζεις. Ολοένα γεμίζεις το μέσα μου κενό κι είναι αυτή ακριβώς η διαδικασία που με κάνει να καταλαβαίνω πόσο άδεια ήμουν πριν έρθεις…
Άδεια και μόνη.
Μόνη και άδεια.
Κι ολότελα ολιγαρκής.
Βλέπεις τόσα και τόσα χρόνια που έκανες αγάπη μου να έρθεις, ζούσα με το τίποτα. Απόρουχα αγάπης, ξεσκισμένα και χιλιομπαλωμένα φορούσα. Κι έλεγα πως τούτα μπορούσαν να ζεστάνουν την παγωνιά μου. Κι ήταν φορές που το πίστευα όντως πως τούτα τα κουρέλια που μου πούλησαν για ποιότητας, αρκούσαν για να ζω.
Αλλά νόμιζα πως ζούσα.
Κι ύστερα ήρθες εσύ. Και κατάλαβα πόσα ψέματα έλεγα στον εαυτό μου για να μην τρελαθώ από την απουσία όσων ζητούσα.
Μόνο που εσύ ήρθες με την αλήθεια σου και τα σκόρπισες τα ψέματα. Φώτισες τη ζωή μου κι έδιωξες την παγωνιά.
Σκέφτομαι και γελώ. Μα δε μιλώ. Ίσως είμαι προληπτική αλλά δε θέλω να σε μαγαρίσω σε ξένα στόματα. Δε θέλω κανείς να ξέρει την ευτυχία μας. Δε θέλω κανείς να μάθει πως σε βρήκα, εσένα που έψαχνα τόσο πολύ.
Γιατί φοβάμαι πως θα ξυπνήσω μια μέρα και θα τουρτουρίζω από την παγωνιά. Τα άκρα μου θα έχουν πληγιάσει από το κρύο και η καρδιά μου μόλις και μετά βίας θα χτυπά. Τρέμω μην ξυπνήσω και μου πουν πως δεν υπήρξες. Τρέμω μήπως και μάθω πως ήσουν απλά αποκύημα της απεγνωσμένης μου επιθυμίας για αγάπη.
Αυτό ζήτησα. Μιαν αγάπη αυθεντική και ειλικρινή. Με έναν άνθρωπο που θα με καταλαβαίνει όσο κανείς και θα με προσέχει. Όπως κι εγώ θα προσέχω αυτόν. Και πήρε πολλά πρόσωπα ο δαίμονας που με ξεγέλασε. Πήρε ταυτότητες ανθρώπων που δεν έπρεπε να γνωρίσω. Πήρε πρόσωπα που ξεγέλασαν την αγάπη μου και με απέλπισαν.
Γι’αυτό και δε σε περίμενα. Κι όμως ήρθες.
Ήρθες και δεν τσιγουνεύτηκες τα αισθήματα. Μήτε μέτρησες ποτέ την έννοια, τη στοργή, την αγάπη. Ήρθες και μου έδωσες τα πάντα σου. Κι άλλα τόσα έδωσα κι εγώ. Κι είναι τώρα που σκέφτομαι πόσα άλλαξαν, πόσα έφυγαν και πόσα ήρθαν και χαμογελώ.
Μάθημα ζωής κάθε στιγμή στον έρωτα. Μάθημα οι εκπτώσεις, οι πληγές, οι απογοητεύσεις.
Μάθημα κι εσύ. Γιατί μου έδειξες πως όλα μπορούν να αλλάξουν σαν έρθει η ώρα τους. Όλα αλλάζουν σαν οι καρδιές μένουν ανοιχτές ακόμη κι αν έπαψαν να περιμένουν.
Αρκεί μονάχα μια στιγμή κι όλα γίνονται αλλιώς.
Εγώ έγινα αλλιώς κι ας μην το ομολογώ για να μην το γρουσουζέψω.
Το ίδιο εύχομαι και για όλους τους ανθρώπους που αρκέστηκαν για χρόνια στα λίγα.
Τους εύχομαι να αξιωθούν το πολύ εκείνο που θα έρθει να τους δείξει την αλήθεια του, την ακαταμάχητη εκείνη αλήθεια στην οποία δεν αντιστάθηκε ποτέ κανείς.
- 25 χρόνια μαζί κι ερωτευμένοι σαν την πρώτη μέρα. Το λες κι ευλογία… - 15 November 2017
- Το κέρατό μου είναι η δύναμή μου. - 8 November 2017
- Την πρώτη αγάπη δεν την ξεχνάς ποτέ. - 2 November 2017
- Όχι ρε φίλε, δεν υπάρχει πολιτισμός στο κέρατο. - 1 November 2017
- Εσύ «ήρωα» πόσα ΟΧΙ δείλιασες να πεις; - 28 October 2017
- Εκείνες οι γυναίκες που παλεύουν στη ζωή αντρίκια. - 25 October 2017
- Εκείνες οι γυναίκες που ακόμη και στον πόνο ξέρουν να χαμογελούν. - 20 October 2017
- Τα λάθη δε συνηθίζονται, δε χωνεύονται και κυρίως δεν αγαπιούνται ποτέ. - 19 October 2017
- Δεν υπάρχει χειρότερο από το να σε γνωρίζει κάποιος αλλά να μη σε ξέρει. - 14 October 2017
- Την αγάπη μου την ξέγραψα. Τη δική σου δεν την είδα ποτέ. - 12 October 2017
feautured
Άντρα σε κάνουν οι πράξεις, όχι τα λόγια
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
«Όλοι μαλάκες είναι».
Πόσο εύκολα έχουν ειπωθεί αυτές οι λέξεις. Πόσο μελάνι δεν χύθηκε, πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση μόνο και μόνο γιατί το συμπέρασμα ήταν το εξής ένα. «Όλοι μαλάκες είναι».
Συμφωνώ, υπάρχουν πολλών ειδών «μαλάκες». Αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αγόρι απʾ τον άντρα, και τον άντρα απʾ το αρσενικό δε σου φταίει κανένας, είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με ενδιαφέρει.
Κρύβεσαι πίσω από δύο αποσιωπητικά, βουτηγμένη μέσα στο δήθεν φεμινισμό σου και δεν καταλαβαίνεις πως ουσιαστικά κάνεις ζημιά μόνο σε εσένα.
Το αγόρι, ο άντρας ή το αρσενικό (αν και τα δυο τελευταία έχουν λίγο μπερδεμένο νόημα) υπάρχει πιθανότητα να μην πάψει ποτέ να έχει αυτή του την ιδιότητα μέχρι τέλους.
Υπάρχει, όμως, καλή μου, μια κατηγορία αγοριών τα οποία «μυρίζουν» από μακριά πως όταν τα μαλλιά τους ασπρίσουν, θα έχουν αποδείξει ότι είναι αρσενικά (κρατώντας το «αρσενικά» ως τον υπέρτατο χαρακτηρισμό σʾ έναν άντρα).
Θα ωριμάσει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του και θα βάλει την εκτίμηση που έχει στη γυναίκα δίπλα του πάνω απʾ όλα.
Είναι αυτός ο άντρας που θα ήθελες να δεις δίπλα στην κόρη σου, εκείνος στον οποίο θα ήθελες να μοιάσει ο γιος σου.
Είναι αυτός που θα καταφέρει να σʾ ανεβάσει ψηλά χωρίς να έχει μπράτσα και κοιλιακούς. Ξέρει να ξεχωρίσει το γυναικάκι απʾ την γυναίκα και θα διυλίσει την κάθε σου ματιά.
Ξέρει τι θα πει ευγένεια, εκτίμηση και θα στη δείξει ακόμα και στον τρόπο που περπατάει δίπλα σου ή στον τρόπο που μιλάει για εσένα στους φίλους του.
Δεν πιστεύω να νομίζετε πως ακόμα κι αυτός ο τύπος άντρα δε θα κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Φυσικά και θα κοιτάξει, μα το νόημα δεν είναι τι θα κοιτάξει, αλλά πού θα καταλήξει τελικά το βλέμμα του, γιατί πολύ απλά εκείνο ανήκει μόνο σʾ εσένα.
Τα υπόλοιπα απλά τα προσπερνά σαν την πρώτη ματιά που ρίχνει μπαίνοντας σʾ ένα bar προσπαθώντας να βρει ένα κενό τραπέζι να κάτσετε.
Αυτό είσαι για εκείνον, η ξεχωριστή, μοναδική γωνιά, το μοναδικό τραπέζι που ψάχνει να βρει για νʾ αράξει.
Για τον πραγματικό άντρα, το «σʾ ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» είναι ένα σύνολο γραμμάτων τα οποία με μεγάλη ευκολία θα τα συντάξει στη σωστή σειρά, για να τους αποδώσει τις τιμές που τους αναλογούν και μαζί μʾ αυτά και σε εσένα.
Την αποδοχή σου την έχει γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας κι αυτό που αναζητά είναι η εκτίμηση κι ο σεβασμός σου.
Θα αποζητήσει σʾ εσένα τη γνώμη σου, την άποψή σου κι όχι ένα κοριτσάκι που θα του ψελλίζει συνεχόμενα, φοβισμένα «ναι».
Απλώνει το χέρι του να σε κρατήσει, έτσι απλά, επειδή είναι ικανός να κάνει το απλό, σημαντικό.
Είσαι η ιδανική για εκείνον, όχι επειδή συμμορφώνεσαι με κάποια πρότυπα, αλλά επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ιδανικό και δεν το ψάχνει. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να νιώσεις ιδανική για εκείνον κι αυτό του αρκεί.
Είναι ο άντρας που δεν είναι όμορφος, αλλά θα σου αποδεικνύει καθημερινά πως μοναδικός σκοπός του είναι το να νιώθει όμορφος στα μάτια σου.
Ξέρει να ηγηθεί, και μέσα απʾ την ηγετική του υπόσταση θα καλύψει όλες σου τις ανασφάλειες, την ίδια στιγμή που στα μάτια σου θα αναζητά εκείνη που θα μείνει στα δύσκολα χωρίς πολλές φαμφάρες.
Να ξέρεις πως τα λόγια του είναι οι πράξεις του, αλλά ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιεί, το κάνει για να μην ξεχνιέσαι, γιατί ξεχνιέστε, αγαπητή μου.
Είναι εκείνος που στο άκουσμά του θα ριγήσεις από πόθο, θα σε κάνει να τον ποθήσεις παίζοντας με το μυαλό σου κι όχι με το κορμί σου.
Στο τέλος της ημέρας, στο κρεβάτι σου, θα είναι αυτός που, κλείνοντας τα μάτια σου δίπλα του, θα σε κάνει να χαμογελάσεις με την εικόνα ενός γέρου γκριζομάλλη που σε πλησιάζει από πίσω κουτσαίνοντας, και σε παίρνει αγκαλιά, την ίδια στιγμή που φιλά τον ρυτιδιασμένο σου λαιμό.
Αυτός ο ίδιος που το πρωί δε θα ξεχάσεις ποτέ να τον αποχαιρετήσεις με μια καλημέρα και ένα φιλί.
www.loveletters.gr
feautured
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους.
Της Ανθής Κατερίνη.
Αποκτάς μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους όταν αρχίζεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Εάν θέλεις να τους αγαπήσεις και δεν μπορείς να το εκφράσεις, η ίδια αυτή δυσκολία υπάρχει στην σχέση σου με τον εαυτό σου. Και αν σήμερα θέλεις να τους πεις πόσο όμορφοι είναι, είναι γιατί τα λόγια και οι πράξεις σου δεν κατευθύνονται εχθρικά προς τον εαυτό σου όπως χθες. Από τις σωστές για σένα επιλογές απορρέει από μέσα σου η επιθυμία να σου πεις μπράβο και έτσι καταλήγεις να επιβραβεύεις την ύπαρξη των άλλων που υπάρχουν εκεί και στέκουν τόσο όμορφοι. Με ιδιαίτερη ομορφιά, με την φιλικότητα και τον αυθορμητισμό τους, με την επιμονή και την εργατικότητά τους, με το άγχος τους, με την ντροπαλότητά τους. Όλοι βλέπεις σου αρέσουν τέτοιες μέρες που έχεις φροντίσει τον εαυτό σου και όλους τους αγαπάς ακόμη και αν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αποτελούν πλευρές του εαυτού σου και τις αποδέχεσαι. Μα εάν κάποια έχεις αποκλείσει από την ταυτότητά σου και δεν την θεωρείς δική σου πλευρά καταβάθος την ζηλεύεις και την αποστρέφεσαι σαν ατελής άνθρωπος που είσαι, που δεν του αρέσει να τον βαραίνει μία αίσθηση κατωτερότητας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβάσαι να γίνεις όλα αυτά που έχεις αποκλείσει πως μπορείς να είσαι. Αυτό ήταν μέχρι χτες. Σήμερα μπορείς να επιλέξεις από την αρχή. Μια επιλογή σε κρατά και η ιδέα πως δεν ήταν τέτοια όμορφα πράγματα στο πεδίο των επιλογών σου.
Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. Όσο πιο όμορφο σε βρίσκεις τόσο θα βλέπεις ομορφιά στους άλλους.
Σταμάτα τις πράξεις που σε οδηγούνε σε φαύλους κύκλους αρνητικών συναισθημάτων. Αν σε τρέφει αυτή η ρόδα που πάνω της τσουλάς και ταυτόχρονα στην άσφαλτο πατιέσαι, μάθε να μην φοβάσαι να μείνεις εκτεθειμένος με τον πόνο σου, αντί να τον καλύπτεις με σκουπίδια. Μάθε πως όταν σταματήσεις τα εφήμερα παυσίπονα τότε θα σε διδάξει ο πόνος σου. Πρέπει να τον κοιτάξεις και μια φορά στα μάτια. Να μην τον πνίγεις με μία κουβέρτα για να εξαφανιστεί. Αντιθέτως, να καλύψεις εσένα με την κουβέρτα αυτή, να ζεσταθείς και ό, τι άσχημο ,θα δεις, που θα φύγει σαν μικρόβιο που δεν μπόρεσε να επιζήσει μέσα σε έναν οργανισμό που οι στρατιώτες του πολέμησαν με τόλμη και δύναμη για την προστασία του παλατιού τους. Γύμνασε τους πολεμιστές της ψυχής σου και θα γίνεις ο καλύτερος προστάτης του εαυτού σου. Γιατί όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε εάν κατηγορούμε κάποιον για το κακό που μας έκανε, στην πραγματικότητα κατηγορούμε εμάς που μας φερθήκαμε με τέτοια αναισθησία και δεν μας προστατέψαμε όπως μας άξιζε. Και τέτοια ντροπή πώς να την ξεχάσεις; Με το να κάνεις τον εαυτό σου να σε εμπιστευτεί ξανά. Να πιστέψει πως εάν αφεθεί χαλαρός στα χέρια σου δεν θα βρεθεί ξανά στο πάτωμα, αλλά θα είσαι εκεί να τον αφήσεις να πέσει απαλά μέσα στην τρυφερή σου χούφτα.
- Όσο αγαπάς τον εαυτό σου τόσο θα αγαπάς τους άλλους. - 18 November 2017
- Πρέπει πρώτα να σε αγαπάς για να προχωρήσεις μπροστά. - 13 November 2017
- Αν νομίζεις πως ξέρεις έναν άνθρωπο, κάνεις λάθος. - 6 November 2017
- Σε αγαπούσα γιατί νόμιζα πως θα με αγαπήσεις. - 30 October 2017
- Θέλω να είμαι ο ήχος που ερωτεύεσαι. - 24 October 2017
- Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα. - 16 October 2017
- Σεξ χωρίς την ψυχή σου είναι βιασμός που επιλέγεις. - 9 October 2017
- Μην ανησυχείς γονιέ που δεν είσαι τέλειος. - 2 October 2017
- Όχι άλλο σχέσεις με ημερομηνία λήξης. - 18 September 2017
- Δεν είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του. - 11 September 2017
feautured
Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Της Δικαίας Μαραβέλια.
Αγαπητέ μου Έλληνα, ξέρεις από τότε που η Ελλαδίτσα μας θυμάται τον εαυτό της, πάντα από κάπου αιμορραγεί.
Τραβάς εσύ από την μια, τραβούν οι υπόλοιποι από την άλλη και τώρα είναι η ώρα που χρειάζεται την καλύτερη περίθαλψη γιατί αιμορραγεί στο κέντρο της.
Οι αξίες μας, ο πολιτισμός μας, η ψυχή μας, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να μας τα πάρουν… και τώρα απαιτείς να στα επιστρέψουν.
Φοβάσαι να πεις δημόσια, ότι φοβάσαι για τα παιδιά σου;
Ξέρεις φοβάμαι, που φοβάσαι. Φοβάμαι που νομίζεις ότι τα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη δεν σε απασχολούν.
Ναι ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα στο κόσμο, στην χώρα της δημοκρατίας, στην χώρα που κάνουμε ποστ μόνο, τις σοφίες των σοφών μας, χωρίς να γνωρίζουμε το βαθύτερο νόημα τους.
Φοβάμαι… αλλά είμαι αισιόδοξη. Για τα παιδιά ρε, για τα παιδιά μας!
- Η Ελλάδα πάντα από κάπου αιμορραγεί. - 18 November 2017
- Παραδέχομαι ότι έπεσα έξω στο σκανάρισμα κάποιων βλεμμάτων. - 11 November 2017
- Θα ήθελα μια μέρα να γίνω καθώς γουστάρω για λίγο. - 4 November 2017
- Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη περιμένει να την ανοίξεις. - 14 October 2017
- Πολλοί σου χαμογελούν αλλά λίγοι σε καταλαβαίνουν. - 30 September 2017
- Δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που τους αξίζει να θαυμάζουμε. - 23 September 2017
- Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου. - 19 September 2017
- Λατρεύω τους ανθρώπους διαμάντια! - 9 September 2017
- Γαμώτο… κόντρα σε όλα και όλους εγώ κρατώ το χαμόγελο. - 5 September 2017
- Ρε καμάρια μου ζήστε την κάθε μέρα οποίας εποχής. - 2 September 2017
Devops consulting services
26 May 2022 at 4:29 pm
896115 687020Great post man, keep the good function, just shared this with the friendz 161677
Buy magic mushrooms in DC
29 January 2023 at 3:56 pm
506527 378358you use a great weblog here! do you wish to earn some invite posts on my small weblog? 839197